تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820278118
آیا بعضی از روزها نحس و شوم است
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: نحوست روز و یا مقداری از زمان به این معنااستکه در آن زمان بغیر از شر و بدی حادثهای رخ ندهد، و اعمال آدمی و یا حداقل نوع مخصوصیاز اعمال برای صاحبعمل برکت و نتیجه خوبی نداشته باشد، و سعادت روز درست بر خلاف این است.... تفسیر آیات 18-21 سوره قمر کذبت عاد فکیف کان عذابی و نذر انا ارسلنا علیهم ریحا صرصرا فی یوم نحس مستمرتنزع الناس کانهم اعجاز نخل منقعرفکیف کان عذابی و نذر ترجمه آیات : قوم عاد هم(پیامبر خود را)تکذیب کرد(اکنون بنگرید)که عذاب و انذار من(در باره آنان)چگونه بود؟ ما بادی سخت طوفانیدر روزی نحس مستمری بر آنان گسیل داشتیم. بادی که مردم را مانند نخلی که از ریشه در آید از زمین برکند. ببین که عذاب و انذار من چگونه بود؟ ما به هیچ وجه نمیتوانیم بر سعادت روزی از روزها،و یا زمانی از ازمنه و یانحوست آن اقامه برهان کنیم، چون طبیعت زمان از نظر مقدار، طبیعتی است که اجزا و ابعاضش مثل هم هستند، و خلاصه یک چیزند،پس از نظر خود زمان فرقی میان این روز و آنروز نیست، تا یکی را سعد و دیگری را نحس بدانیم، و اما عوامل و عللیکه در حدوثحوادث مؤثرند، و نیز در به ثمر رساندن اعمال تاثیر دارند، از حیطه علم و اطلاع ما بیرونند، مانمیتوانیمتکه تکه زمان را با عواملی که در آن زمان دست در کارند بسنجیم، تا بفهمیم آنعوامل در این تکه از زمان چه عملکردی دارند،و آیا عملکرد آنها طوری است که این قسمتاز زمان را سعد میکند یا نحس،و به همین جهت است که تجربه هم بقدر کافی نمیتواندراهگشا باشد، چون تجربه وقتی مفید است که ما زمان را جدای از عوامل در دست داشتهباشیم، و با هر عاملیهم سنجیده باشیم، تا بدانیم فلان اثر، اثر فلان عامل است، و ما زمانجدای از عوامل نداریم، و عوامل هم برای ما معلوم نیست. و به عین همین علت است که راهی به انکار سعادت و نحوست هم نداریم، ونمیتوانیم بر نبودن چنین چیزی اقامه برهان کنیم، همانطور که نمیتوانستیم بر اثبات آن اقامهبرهان کنیم، هر چند که وجود چنین چیزی بعید است، ولی بعید بودن، غیر از محال بودناست، این از نظر عقل. و اما از نظر شرع در کتاب خدای تعالی نامی از نحوست ایام آمده، در همین سوره آیه19 فرموده: "انا ارسلنا علیهم ریحا صرصرا فی یوم نحس مستمر"و جایی دیگر فرموده: "فارسلناعلیهم ریحا صرصرا فی ایام نحسات" (1) . و هر چند از سیاق داستان قوم عاد که این دو آیه مربوط بدانست استفاده می‌شود کهنحوست و شئامت مربوط به خود آن زمانی است که در آن زمان باد به عنوان عذاب بر قوم عادوزید، و آن زمان هفتشب و هشت روز پشتسر هم بوده، که عذاب به طور مستمر بر آناننازل میشده اما بر نمیآید که این تاثیر و دخالت زمان به نحوی بوده که با گردش هفتههادوباره آن زمان نحس برگردد.این معنا به خوبی از آیات استفاده می‌شود، و گرنه همه زمانهانحس میبود، بدون اینکه دائر مدار ماهها و یا سالها باشد. در مقابل زمان نحس نامی هم از زمان سعد در قرآن آمده و فرموده: "و الکتاب المبینانا انزلناه فی لیلة مبارکة" (2) و مراد از آن شب، شب قدر است، که در وصف آن فرموده: "لیلة (1)ما هم برای هلاکت ایشان(قوم عاد)بادی سخت را در روزهای نحس و شوم فرستادیم.سورهفصلت، آیه 16. (2)سوگند به کتاب مبین که ما آن را در شبی مبارک نازل کردیم.سوره دخان، آیه 2 و 3. بیان اینکه منظور از سعادت و نحوست بعضی ایام در روایات، وقوع حوادث خاصی در آن روزها است نه سعادت و نحوست ذاتی و تکوینیالقدر خیر من الف شهر" (1) ، و این پر واضح است که مبارک بودن آن شب و سعادتش از اینجهت بوده که آن شب به نوعی مقارن بوده با اموری بزرگ و مهم از سنخ افاضات باطنی والهی، و تاثیرهای معنوی، از قبیل حتمی کردن قضاء و نزول ملائکه و روح و سلام بودن آنشب، همچنان که در باره این امور فرموده: "فیها یفرق کل امر حکیم" (2) و نیز فرموده: "تنزلالملائکة و الروح فیها باذن ربهم من کل امر سلام هی حتی مطلع الفجر" (3) . و برگشت معنای مبارک بودن آن شب و سعادتش به این است که عبادت در آن شبدارای فضیلت است، و ثواب عبادت در آن شب قابل قیاس با عبادت در سایر شبها نیست، ودر آن شب عنایت الهی به بندگانی که متوجه ساحت عزت و کبریایی شدهاند نزدیک است. این بود آن مقدار از معنای سعادت و نحوست که در قرآن آمده بود، و اما در سنت، روایات بسیار زیادی در باره سعد و نحس ایام هفته و سعد و نحس ایامماههای عربی و نیز از ماههای فارسی و از ماههای رومی رسیده، که در نهایت کثرتاست، و در جوامع حدیث نقل شده، و در کتاب بحار الانوار احادیث زیادی از آنها نقل شده، وبیشتر این احادیث ضعیفند، چون یا مرسل و بدون سندند، و یا اینکه قسمتی از سند را ندارند، هر چند که بعضی از آنها سندی معتبر دارد البته به این معنا که خالی از اعتبار نیست (4) . و اما روایاتی که ایام نحس را میشمارد، و از آن جمله چهارشنبه هر هفته، و چهارشنبه آخر ماه، و هفت روز از هر ماه عربی، و دو روز از هر ماه رومی، و امثال آن را ناممیبرد، در بسیاری از آنها و مخصوصا روایاتی که نحوست ایام هفته و ایام ماههای عربی رانام میبرد، علت این نحوست هم آمده، و آن عبارت است از اینکه در این روزهای نحسحوادث ناگواری به طور مکرر اتفاق افتاده، آن هم ناگوار از نظر مذاق دینی، از قبیل رحلترسول خدا(ص)و شهادت سید الشهداء(ع)و انداختن ابراهیم(ع)در آتش، و نزول عذاب بر فلان امت، و خلق شدن آتش و امثال اینها. و این ناگفته پیداست که نحس شمردن چنین ایامی استحکام بخشیدن به روحیه (1)شب قدر بهتر است از هزار ماه.سوره قدر، آیه 3. (2)در آن شب هر امری محکم و پیچیده باز می‌شود.سوره دخان، آیه 4. (3)ملائکه و روح در آن شب به اذن پروردگارشان هر امری سالم را تا طلوع فجر نازل میکنند. سوره قدر، آیه 4 و 5. (4)بحار الانوار، ج 56، ط جدید، ص 18 - 31، باب 15(باب ما روی فی سعادة ایام الاسبوع ونحوستها) تقوی است، وقتی افرادی فقط به خاطر اینکه در این ایام بتشکنان تاریخ، ابراهیم و حسین(ع)گرفتار دست بتهای زمان خود شدهاند، دست بکاری نمیزنند، و از اهدافو لذتهای خویش چشم میپوشند، چنین افرادی روحیه دینیشان قوی میگردد، بر عکس، اگر مردم هیچ حرمتی برای چنین ایامی قائل نباشند و اعتنا و اهتمامی به آن نورزند، وهمچنان افسار گسیخته سرگرم کوشش در برآوردن خواستههای نفسانی خود باشند، بدون توجهبه اینکه امروز چه روزی است و دیروز چه روزی بود، و بدون اینکه اصلا روز برایشان مطرحباشد، چنین مردمی از حق رویگردان خواهند بود، و به آسانی میتوانند حرمت دین را هتککنند و اولیای دین را از هدایتخود نومید و در نتیجه ناراحتسازند.بنا بر این، برگشتنحوست این ایام به جهاتی از شقاوتهای معنوی است، که از علل و اسباب اعتباری منشامیگیرد، که به نوعی از ارتباط، مرتبط به این ایام است، و بیاعتنایی به آن علل و اسبابباعث نوعی شقاوت دینی می‌شود. و نیز در عدهای از این روایات آمده که برای دفع نحوست این ایام باید به خدا پناهبرد.یا روزه گرفتیا دعا کرد، یا مقداری قرآن خواند، و یا صدقهای داد، و یا کاری دیگر ازاین قبیل کرد. مانند روایت ابن الشیخ که در کتاب مجالس به سند خود از سهل بن یعقوب ملقب بهابی نواس، از امام عسکری(ع)نقل کرده که در ضمن حدیثی گفته است: من بهآنحضرت عرضه داشتم: ای سید من در بیشتر این ایام به خاطر آن نحوستها که دارند، و برایدفع وحشتی که انسان از این روزها دارد، و این نحوست و وحشت نمیگذارد انسان به مقاصدخود برسد، چه کند؟لطفا مرا به چیزی که رفع این نگرانی کند دلالت بفرما، برای اینکهگاهی حاجتی ضروری پیش میآید، که باید فورا در رفع آن اقدام کرد، و وحشت از نحوست، دست و پا گیر آدم است، چه باید کرد؟به من فرمود: ای سهل!شیعیان ما همان ولایتی که از ما در دل دارند حرز و حصنشاناست، آنها اگر در لجه دریاهای بیکران و یا وسط بیابانهای بی سر و ته و یا در بین درندگان وگرگان و دشمنان جنی و انسی قرار گیرند از خطر آنها ایمنند، به خاطر اینکه ولایت ما را دردل دارند، پس بر تو باد که به خدای عز و جل اعتماد کنی و ولایتخود را نسبت به امامانطاهرینتخالص گردانی، آن وقت هر جا که خواستی برو، و هر چه خواستی بکن، (تا آخر حدیث) (1) . (1)بحار الانوار، ج 56، ط جدید، باب 15، ح 7. و سپس در آخر او را دستور میدهد به خواندن مقداری از قرآن و دعا، تا به این وسیلهنحوست و شومی را از خود دفع نموده، به دنبال هر هدفی میخواهد برود. و در خصال به سند خود از محمد بن ریاح فلاح روایت آورده که گفت: من امامابو ابراهیم موسی بن جعفر(ع)را دیدم که روز جمعه حجامت میکرد، عرضهداشتم: فدایتشوم، چرا روز جمعه حجامت میکنید؟فرمود: من آیة الکرسی خواندهام، توهم هر وقتخونت هیجان یافت چه شب باشد و چه روز آیة الکرسی بخوان و حجامت کن (1) . باز در خصال به سند خود از محمد بن احمد دقاق روایت کرده که گفت: نامهای بهامام ابو الحسن دوم(ع)نوشتم، و از مسافرت در روز چهارشنبه آخر ماه پرسیدم، درپاسخم نوشتند: کسی که در چهارشنبه آخر ماه علی رغم اهل طیره(و خرافهپرستان)مسافرتکند، از هر آفتی ایمن خواهد بود، و از هر گزندی محفوظ مانده، خدا حاجتش را هم برمیآورد. همین شخص نوبتی دیگر نامه به آن جناب نوشته از حجامت در چهارشنبه آخر ماهپرسید، و امام(ع)در پاسخش نوشته است: هر کس علی رغم اهل طیره(که به نفوسمعتقدند و میگویند: النفوس کالنصوص)حجامت کند، خداوند از هر آفتی عافیتش داده، ازهر گزندی حفظش میکند، و محل حجامتش کبود هم نمیشود (2) (این جمله اشاره است به ردپارهای از روایات که در آنها آمده: هر کس در روز چهارشنبه آخر ماه و یا هر چهارشنبهحجامت کند محل حجامتش کبود می‌شود و خلاصه عفونت پیدا میکند و در بعضی دیگرآمده که ترس آن هست که محل حجامتش عفونت پیدا کند). و در معنای این حدیث روایتی است که در تحف العقول آمده، که حسین بن مسعودگفت: روزی خواستم به حضور ابی الحسن امام هادی(ع)شرفیاب شوم، در آن روزهم انگشتم به سنگ خورد، و هم سوارهای به سرعت از من گذشت، و به شانهام زد و شانهامصدمه دید، و هم اینکه وقتی میخواستم وارد شوم از بس شلوغ بود لباسم را پاره کردند، با خودگفتم: خدا مرا از شرت حفظ کند چه روز شومی هستی، و چون شرفیاب شدم حضرت فرمود: ای حسن این چه پنداری است؟تو که همواره دور و بر ما هستی نباید گناهت را گردن کسیکه بیگناه است بگذاری. (1)خصال، ج 2، ص 390، ح 83، و امالی طوسی، ج 1، ص 283، ط نجف اشرف. (2)خصال، ج 2، ص 386، ح 72. رواج عقیده به سعادت و نحوست ایام در بین اهل سنت و حمل روایات وارده از طرق شیعه در این باره بر تقیه امام با این گفتار خود عقل مرا بیدار کرد، و فهمیدم که خطا رفتهام، عرضه داشتم: ای مولای من، از خدا برایم طلب مغفرت کن، فرمود: ای حسن روزها چه گناهی دارند کهشما هر وقت به کیفر اعمالتان میرسید آن ناراحتی را به گردن روز گذشته، آن روز را روزیشوم میخوانید؟عرضه داشتم: من به نوبه خود از این گناه و خطا برای ابد استغفار میکنم، وهمین توبه من استیا بن رسول الله. فرمود: این تنها کافی نیست که شما از تفال به ایام دست بردارید و سودی به حالتانندارد، چون خدا شما را از این جهت عقاب میکند که ایام را به جرمی مذمت کنید کهمرتکب نشدهاند، ای حسن تا حالا متوجه این معنا نشدهای که این خدای تعالی است کهثواب و عقاب در دست او است، و اوست که ثواب و عقاب بعضی از کارها را فوری و درهمین دنیا داده، و ثواب و عقاب بعضی دیگر را در آخرت میدهد؟عرضه داشتم: بله ایمولای من، فرمود: هیچ وقت تندروی نکنید، و برای ایام هیچ دخالتی در حکم خدای تعالیقائل مشوید، عرضه داشتم: چشم ای مولای من (1) . و از روایات قبلی هم - که نظایری دارد - استفاده می‌شود که ملاک در نحوست ایامنحس صرفا تفال زدن خود مردم است، چون تفال و تطیر اثری نفسانی دارد، که بیانش میآید، ان شاء الله.و این روایات در مقام نجات دادن مردم از شر تفال(و نفوس)است، میخواهدبفرماید اگر قوت قلبت به این حد هست که اعتنایی به نحوست ایام نکنی که چه بهتر، و اگرچنین قوت قلبی نداری دست به دامن خدا شو، و قرآنی بخوان و دعایی بکن. بعضی از علما آن روایاتی را که نحوست بعضی از ایام را مسلم گرفته حمل بر تقیهکردهاند، و خیلی هم بعید نیست، برای اینکه تفال به زمانها و مکانها و اوضاع و احوال، و شومدانستن آنها از خصایص عامه است، که خرافاتی بسیار نزد عوام از امتها و طوایف مختلفآنان یافت می‌شود، و از قدیم الایام تا به امروز این خرافات در بین مردمان مختلف رایج بوده، و حتی در بین خواص از اهل سنت در صدر اول اسلام روایاتی بوده که آنها را به رسول خدا(ص)نسبت میدادند، در حالی که احدی جرات نکرده آنها را رد کند، همچنان که در کتاب مسلسلات به سند خود از فضل بن ربیع روایت کرده که گفت: روزیبا مولایم مامون بودم، خواستیم به سفری برویم، چون روز چهارشنبه بود مامون گفت امروز سفرکردن مکروه است، زیرا من از پدرم رشید شنیدم میگفت: از مهدی شنیدم که میگفت، از (1)تحف العقول، ص 357، ط بیروت. منصور شنیدم میگفت، از پدرم محمد بن علی شنیدم میگفت، من از پدرم علی شنیدممیگفت، من از پدرم عبد الله بن عباس شنیدم میگفت، از رسول خدا(ص)شنیدم میفرمود: آخرین چهارشنبه هر ماه روز نحسی است مستمر (1) . و اما روایاتی که دلالت دارد بر سعادت ایامی از هفته و یا غیر هفته، توجیه آنها نیزنظیر اولین توجیهی است که قبلا در اخبار داله بر نحوست ایام بدان اشاره کردیم، برای اینکهدر این گونه روایات سعادت آن ایام و مبارک بودنش را چنین تعلیل کرده که چون در فلانروز حوادثی متبرک رخ داده، حوادثی که از نظر دین بسیار مهم و عظیم است، مانند ولادترسول خدا(ص)و بعثتش، همچنان که روایتشده که خود آن جنابدعا کرد و عرضه داشت: بار الها روز شنبه و پنجشنبه را از همان صبح برای امتم مبارکگردان (2) . و نیز روایتشده که خدای تعالی آهن را در روز سهشنبه برای داوود نرم کرد (3) . و اینکه رسول خدا(ص)روز جمعه به سفر میرفت (4) . و اینکه کلمه"احد - یکشنبه"یکی از اسمای خدای تعالی است (5) . پس از آنچه گذشت هر چند طولانی شد این معنا روشن گردید که اخباری که در بارهنحوست و سعادت ایام وارد شده بیش از این دلالت ندارد که این سعادت و نحوست به خاطرحوادثی دینی است، که بر حسب ذوق دینی و یا بر حسب تاثیر نفوس یا در فلان روز ایجادحسن کرده، و یا باعث قبح و زشتی آن شده، و اما اینکه خود آن روز و یا آن قطعه از زمانمتصف به میمنت و یا شئامتشود، و تکوینا خواص دیگری داشته باشد، که سایر زمانها آنخواص را نداشته باشد، و خلاصه علل و اسباب طبیعی و تکوینی آن قطعه از زمان را غیر از سایرزمانها کرده باشد از آن روایات بر نمیآید، و هر روایتی که بر خلاف آنچه گفتیم ظهور داشتهباشد، باید یا حمل بر تقیه کرد و یا به کلی طرح نمود. (1)و بحار، ج 56، ص 46، ح 18. (2)خصال، ج 2، ص 394، ح 98. (3)خصال، ج 2، ص 386، ح 69. (4)بحار الانوار، ج 56، ص 34، ح 12. (5)خصال، ج 2، ص 383، ح 61. منبع~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ المیزان جلد نوزدهم صفحه 106 استاد علامه طباطبایی (رض) http://tebb.blogfa.com/cat-41.aspx
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 476]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها