واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: جام جم:1- فيلم «هميشه پاي يک زن در ميان است» کمي سياسي است ، کمي اجتماعي است ، کمي خانوادگي است ، کمي طنز دارد، کمي راست مي گويد، کمي دروغ مي گويد، کمي راه مي آيد، کمي راه نمي آيد، داستان عجيب و غريبي دارد و در نهايت جور ديگري خودمان را به خودمان نشان مي دهد؛ اما با همه اينها از مجموعه هاي طنز 90 شبي تلويزيون که گاه به گاه به سوژه هايشان و نوع ساخت دم دستي شان ايراد مي گيريم ، هيچ چيز بيشتر و فاخرتري ندارد يا حداقل ما نديديم. راستش تنها چيزي که اين فيلم را قابل تحمل کرده بود ، حضور کارگرداني مثل کمال تبريزي با عقبه اي از فيلم هاي گاه تماشايي اش بود که هر آن فکر مي کرديم برگ برنده اش را رو مي کند و چيز تازه اي پيش رويمان مي گذارد؛ اما هرچه بيشتر منتظر مانديم ، بيشتر نااميد شديم. زندگي زوج جوان و کم تجربه اي که در آستانه طلاق قرار دارند، دستمايه کار قرار گرفته بود. (خداي من امسال چند تا فيلم با همين داستان ديديم !) و هر کدام رويه اي مخصوص به خود را براي به کرسي نشاندن حرفش در پيش گرفته بود. بعد هم که معلوم است مثل همه اين جور قصه ها سروکله آدم هاي فرعي با داستان ها و حوادث فرعي پيدايشان مي شود و کارگردان تلاش مي کند از کنار هم گذاشتن همه آنها، فيلم جذابش را پديد آورد. «هميشه پاي يک زن در ميان است» باز هم به همان المان و کدهاي آشنا رجوع کرده است که مخاطب را در پاره اي اوقات و فقط پاره اي اوقات مي خنداند و هيچ نکته تازه اي براي او ندارد. 2- در فيلم «هميشه پاي يک زن در ميان است» حضور رضا کيانيان و مهران مديري خيلي به چشم مي آيد؛ اما هر چقدر رضا کيانيان شخصيت تازه و قائم به ذات خلق مي کند، مهران مديري به يکي از تيپ هاي شناخته شده تلويزيوني اش برمي گردد و همان را عرضه مي نمايد. مديري در نقش وکيل جاهدي دقيقا همان شخصيت شيرفرهاد را در شب هاي برره به ياد مي آورد، با اين حال يکي از اسباب خنده اين فيلم محسوب مي شود که به خاطر حضورش در اين فيلم احتمالا هنگام اکران مخاطبان را تحريک کند براي ديدن او هم که شده به سينما بروند. 3- خيلي خوب است که امسال تهيه کنندگان و کارگردانان سينما به ساخت فيلم هايي که اتمسفر طنز دارند روي خوش نشان داده اند، اما مي دانيد موضوع اينجاست که خنداندن ايراني جماعت کار خود حضرت فيل است. به نظرم همان طور که موج حمايت از فيلم هاي موسوم به معناگرا - يعني بعضي فيلم ها معنا ندارند؟ - به راه افتاده خيلي خوب است که فيلم هاي کمدي و طنز بيش از آنچه هست و مي بينيم مورد توجه قرار گيرند. چه اشکالي دارد اين نوع فيلمسازي از حاشيه به متن آورده شود و به يک جريان تبديل شود؟ وقتي مي دانيم زمينه ساخت و ارائه چنين فيلم هايي وجود دارد و در واقع پاسخ به يک نياز مخاطب است ، چرا در ويترين جشنواره جايي براي آن در نظر نگيريم؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 169]