واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تئاتر - میچل لیتوینیک یکی از نوازندگان نمایش «میز» که در جشنواره فجر اجرا شد، معتقد است آنها از وسیلهای استفاده کردهاند که در همه دنیا و در همه فرهنگها آشناست و مردم با آن ارتباط برقرار میکنند. آذر مهاجر: نمایش «میز» از لهستان موفق شد جایزه مردمی بیست و هشتمین جشنواره تئاتر فجر را از آن خود کند. هر چند «میز» را نمیتوان یک نمایش دانست و بیشتر به یک ارکستر متفاوت شباهت دارد، اما برنامه جذابی است که تماشاگرانش را با موسیقی و فضایی جادویی همراه میکند. این برنامه به حدی برای تماشاگران ایرانی جذاب بود که آن را به عنوان بهترین نمایش بیست و هشتمین جشنواره تئاتر فجر برگزیدند و شاید از این پس به جز صندلی لهستانی، میزشان هم برای ما ایرانیها مفهوم خاص پیدا کند! «میز» کاریست از چهار نوازنده لهستانی، بدون کارگردان که پشت مجموعهای از سازهای متنوعی که در یک میز مونتاژ شدهاند، می نشینند و با ضربه زدن، خراشیدن میز و با استفاده از لیوان، سکه، آرشه و ... موسیقی متفاوتی برای تماشاگران خود میآفرینند. درباره این میز جادویی و چگونگی شکل گیری آن گفتوگویی با یکی از اعضای گروه کاربیدو داشتم. میچل لیتوینیک در «میز» هم خوانده و هم نواخته است.ظاهرا گروه شما شامل چند نوازنده است. آیا سابقه فعالیت تئاتری هم دارید یا فقط در عرصه موسیقی فعالیت کردهاید؟همه ما نوازنده هستیم و در بندهای مختلف نوازندگی میکنیم. از 17 سال پیش کارمان را شروع کردهایم و در جشنوارههای مختلف و برنامههای تئاتری مختلفی حضور داشتهایم.چند سال است با این میز کار می کنید؟ما این میز را سال 2006 ساختیم. قیل از ساختن این میز هر کدام ما با سازهای مختلفی کار میکردیم، اما بعد از بیش از 10 سال کارکردن با انواع سازها احساس کردیم نیاز به نوع آوری داریم. از سازهای معمول و تکرار آنها خسته شده بودیم. از آنجایی که معتقد هستیم موسیقی و نواختن آن هیچ مرزی ندارد، تصمیم گرفتیم این میز را بسازیم.با این میز در کنسرت ها برنامه اجرا کردهاید یا پیش از این در جشنوارههای تئاتری هم حضور داشتید؟در حقیقت این میز را در ابتدا برای دل خودمان ساختیم. اصلا نمی دانستیم باید با آن چه کنیم و هیچ ایده خاصی برای ارائه برنامه با آن نداشتیم، اما بعد از اجرای چند برنامه در کشور خودمان، دیدیم مردم این میز را دوست دارند. بنابراین از سال 2006 ما در برنامههای مختلف از جمله جشنواره هنری ادینبورگ در اسکاتلند شرکت کردهایم. در این جشنواره یک ماه هر روز برنامه داشتیم. بعد از آن در جشنوارههای مختلف تئاتری در اروپا حضور داشتیم. به عبارتی بعد از جشنواره ادینبورگ ما با این میز به همه دنیا سفر کردیم و در بیش از 100 کشور برنامه اجرا کردیم.این میز چطور ساخته شد؟ از ابتدا همه سازهای فعلی را در آن پیش بینی کرده بودید یا اینکه به تدریج قابلیتهای این میز برایتان روشن شد؟ما فقط میدانستیم که قصد داریم سازهای مختلف را در این میز ایجاد کنیم. هر کدام ما در یکی نوازندگی یک ساز تبحر داریم. بنابراین با هم نشستیم و شروع کردیم به طراحی. من یک باشگاه دارم، آنجا دور هم نشستیم و طرح زدیم. با هم تبادل نظر کردیم، بعضی چیزها را حذف کردیم و بعضی چیزها را اضافه. در حین بررسی این ایده و پروراندن آن به نکات فنی هم توجه کردیم تا در نهایت این میز شکل گرفت. به عنوان نمونه متوجه شدیم اگر میز کوتاهتر باشد صدای بلندتری از آن ایجاد میشود و اگر میز بلندتر باشد صدای کوتاهتر. تجربیات اینچنینی به ما کمک کرد هم اصواتی را که در سازهای مختلف داریم ایجاد کنیم و هم صداهایی تازه را.عکس العمل تماشاگران کشورهای مختلف در مورد اجرای شما چطور بوده؟ مردم در همه فرهنگها با اجرای شما همراه میشدند؟بیاغراق در تمام کشورها این کار را دوست داشتند. بعد از هر اجرا تماشاگران میآیند و این میز را لمس میکنند. به زیر و روی آن نگاه میکنند و به آن لقب میز جادویی را دادهاند. به اعتقاد من مهمترین دلیل موفقیت ما این بوده که ما از چیزی استفاده کردهایم که در همه کشورها و در همه فرهنگها وجود دارد و مورد استفاده قرار میگیرد.مردم همه دنیا از میز استفاده کردهاند و همه ما در هر سنی، پیش آمده وقتی پشت میز نشستهایم ناخودآگاه روی آن ضرب بگیریم. به همین دلیل است که وقتی ما از یک میز این همه صداهای متنوع در میآوریم و موسیقی تولید میکنیم، برایشان هیجانانگیز است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 177]