واضح آرشیو وب فارسی:شبکه فن آوری اطلاعات ایران: چهرههاي واقعي و غيرواقعي بلاگرها در وبلاگ
اگر بين وبلاگهاي فارسي پرسه بزنيد و آنها را باهم مقايسه كنيد، از موارد مشابهي كه به دست ميآوريد، فقدان چهره مدير وبلاگ هم به چشم ميخورد. قريب به اتفاق بلاگرها ترجيح ميدهند چهرهاي از خود به نمايش نگذارند و حتي خيليهاشون از مشخص كردن جنسيت، محل زندگي، شغل و اسم واقعي پرهيز ميكنند.
به گزارش بخش خبر شبكه فن آوري اطلاعات ايران،ازسايت ايسنا، نويسنده وبلاگ "پنجره چوبي" به نشاني http://amir365.blogfa.com نوشته است: وبلاگ حالتي آرماني از زندگي و شخصيت آدمهاست، يك شروع مجدد، يك فرصت استثنايي براي يك نمايش سمبليك از خود. ميشود از خود حقيقي عبور كرد و به خود آرماني رسيد، نه اينكه واقعا برسيم به اون نقطه آرماني، بلكه خودمون رو در نوك اون قله نشون بديم، در حالي كه هنوز از كوهپايه هم بالاتر نيومديم! حتي در برخي موارد به قيمت زيرپا گذاشتن صداقت در حالي كه داعيه صداقت هم داشته باشي و چهره نويسنده قسمتي از واقعيت زندگي اوست كه با مطلوب آرماني ترسيم شده در فضاي سايبر منافات دارد.
دليل ديگري هم هست به نام عدم اعتماد بهنفس. در اين حال شخص چهره خودش را دورتر از چهره مقبول جامعه ميبيند. وقتي عكسي در كار نباشه مخاطب بارها و بارها نويسنده را با صور مختلف تجسم ميكند.
درج نكردن تصوير خالي از حسن نيست، مثلا به خوانندههاي وبلاگ اجازه ميده به شخصيت و درونيات نويسنده برسند و به دور از سيماي حقيقي وي در مورد سيماي معنوي اش قضاوت كنند. چراكه چهره اشخاص تا حدودي مويد شخصيتي است كه ما از آنها در ذهنمان ترسيم ميكنيم و عدم نمايش آن در وبلاگ فرصت عميق ديدن رو به آدمها ميدهد، فارغ از ظاهربيني!
همينطور درج كردن عكس هم موجب ارتباطي صميمي، راحت و رئال مخاطب و نويسنده ميشود و البته كيفيت عكس و فيگور و رنگ آميزي آن بيتاثير نيست. بعد از هر مرتبه باز شدن تصوير و رسيدن به فراز و فرودهاي متن مخاطب ناگهان به سراغ همان عكس بالاي صفحه ميآيد و نگاهي عميق مياندازد...
از اهميت عكس ميتونم به حركت جالب سرويسدهنده موفق وبلاگ ورد پرس اشاره كنم كه در بخش نظرات وبلاگها در كنار آدرس وبسايت و ايميل نظر دهنده، عكس او را هم نشان ميدهد و همچنين سرويسهايي موسوم به وب 2 كه در حقيقت آينده اينترنت را نشان ميدهند، همگي عكس محور شدند.
جان كلام اينكه الصاق عكس صاحب وبلاگ بر سردر آن وبلاگ زمينهاي متفاوت در ارتباط بين مخاطب و بلاگر است كه با توجه به شواهد و قرائن تاكنون چندان مورد توجه واقع نشده است.
نميدانم چند درصد از اعضاي خانواده بزرگ وبلاگستان به اين موضوع عميقا انديشيدهاند؟ اما يكي از لذت بخشترين قسمتهاي وبلاگنويسي وقتي است كه متوجه ميشوي نوشتهات تونسته كسي يا كساني رو به تفكر وادارد.
چهارشنبه 6 آذر 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه فن آوری اطلاعات ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 130]