واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: خداحافظ آسم!
همانطور كه ميدانيد، آسم از بيماريهاي شايع ريوي به شمار ميرود. مجاري هوايي افراد مبتلا به آسم، نسبت به عوامل آلرژيزا و محرك، حساسيت بيش از حدي از خود نشان ميدهند به طوري كه در تماس با عوامل مذكور، پوشش داخلي مجاري هوايي متورم و عضلات اطراف اين مجاري منقبض و در نتيجه مجاري هوايي باريك ميشوند.
همچنين در اثر التهاب پوشش داخلي مجاري هوايي، موكوس بيشتري توليد ميشود و تجمع موكوس نيز باعث انسداد مجاري هوايي ميشود، در نتيجه وقايع فوق، حمله آسم رخ ميدهد.
* عوامل ايجاد كننده حمله آسم
در واقع موارد بسياري ميتوانند آغازگر حمله آسم باشند كه آلودگي هوا، گرده گياهان، گرد و غبار، كپك، دود سيگار، تغيير دما، برخي غذاها، عفونت سينوسها، ويروسها، عطر، دئودورانتها، احساسات عاطفي شديد و بالاخره ورزش از آن جملهاند.
* آسم ناشي از ورزش
تقريباً تمام بيماران مبتلا به آسم، حداقل در هنگام ورزش شديد در هواي سرد و خشك، دچار علايم تنفسي ميشوند. آسم ناشي از ورزش، وضعيتي است كه در آن فعاليت بدني شديد باعث تنگ شدن حاد راههاي هوايي در افرادي ميشود كه راههاي هوايي آنها واكنشپذيري بالايي دارند. تعداد قابل ذكري از ورزشكاران، ماهها يا سالها قبل از تشخيص و درمان صحيح آسم خود، در حين مسابقه دچار علايم قفسه سينه ميشوند. انسداد راههاي هوايي در حين ورزش يافتهاي طبيعي به شمار نميرود، ولي ميتواند در خويشاوندان درجه اول و سالم بيماران مبتلا به آسم و بيماران دچار آلرژي آتوپيك و غير مبتلا به آسم ديده شود.
آسم ناشي از ورزش بيشتر در كودكان و جوانان (به خاطر بالا بودن سطح فعاليت بدني آنها) ديده ميشود.
بيماران مبتلا به آسم ناشي از ورزش معمولاً ميتوانند فعاليتهاي شديد را به انجام برسانند، ولي سطح كاري كه حاصل ميشود، غالباً كمتر از حد طبيعي و هزينه تنفسي آن بيشتر است. با وجود اتساع نايژهها در حين ورزش، افزايش بيش از حد سرعت تنفس و تنگي نفس ممكن است عملكرد را مختل كند. فعاليتهاي شديدي كه كمتر از 2 دقيقه به طول بينجامند، كمتر از فعاليتهاي طولانيتر مشكل سازند.
انسداد راههاي هوايي كمي پس از توقف ورزش شروع ميشود و در عرض 5 تا 10 دقيقه به حداكثر خود ميرسد و سپس خودبهخود بهبود مييابد. بسته به ميزان تنگ شدن نايژهها، معمولاً بهبودي كامل در عرض 30 تا 60 دقيقه رخ ميدهد.
* عوامل تشديدكننده
شدت آسم ناشي از ورزش، هم به نوع ورزش و هم به محيط بستگي دارد. مثلاً هر چه ورزش شديدتر باشد، حمله آسم شديدتر است؛ اگر هواي سرد يا خشك باشد، انسداد بيشتر است. انواع مشابه ورزش بسته به فصل و مكان (فضاي باز يا سرپوشيده) عواقب متفاوتي به بار ميآورند. اگر راههاي هوايي فردي تحريكپذير باشند، تقريباً هر نوع ورزشي باعث تنگي برونشها ميشود.
در غير اين صورت دماي هوا و شدت ورزش از اهميت بيشتري برخوردار خواهد بود. براي مثال ممكن است فردي در انجام ورزشهاي زمستاني مانند اسكي يا هاكي روي يخ مشكل داشته باشد، ولي از پس دويدن در سالن يا اسكيت در بهار يا تابستان به راحتي برآيد. همينطور ممكن است فردي تنها با سختتر شدن تمرينات يا ابتلا به عفونت ويروسي راههاي تنفسي فوقاني دچار مشكل شود.
* علايم
علايم آسم ناشي از ورزش مشابه آسم ناشي از ساير محركها است و شامل خسخس، تنگي نفس، سرفه و احساس سنگيني قفسه سينه ميشود.
اما ورزش باعث انسداد شديد نميشود و نياز به بستري شدن در بيمارستان ندارد.
* درمان
هدف اصلي درمان پيشگيري است. در اين زمينه توجه به نكات زير لازم است:
* با يك دوره گرم كردن كوتاه (6 تا 10 دقيقه) ميتوانيد عواقب انسدادي فعاليت شديد را كاهش دهيد.
* مشخص شده است استفاده از برخي داروها به صورت استنشاقي ميتواند از آسم ناشي از ورزش پيشگيري كند.
* مايعات فراوان بنوشيد.
* در هواي سرد از ماسك استفاده كنيد. * اگر در حين ورزش علايم آسم ايجاد شد، ورزش را متوقف كنيد.
* سرد كردن را در پايان ورزش فراموش نكنيد.
* اطمينان حاصل كنيد كه روش صحيح استفاده از داروهاي استنشافي را فرا گرفتهايد. * عاقبت چه ميشود؟
با درمان صحيح، افراد مبتلا به آسم ناشي از ورزش ميتوانند در هر ورزشي شركت كنند هرچند براي اين افراد برخي از ورزشها مناسبتر است.
ورزشهايي كه در آنها دورههاي فعاليت به صورت متناوب صورت ميپذيرد (مثل شنا، ژيمناستيك، كشتي، گلف، پيادهروي، دوچرخهسواري تفريحي، دو و ميداني به صورت كوتاهمدت و اسكي در سراشيبي) كمتر باعث ايجاد علايم آسم ميشود. در ميان ورزشكارن مبتلا به آسم ناشي از ورزش كساني بودهاند كه موفقيتهاي قابل توجهي به دست آوردهاند: كورت گروت (شناگر و صاحب مدال المپيك)، جكي جوينرـ كرسي (صاحب مدال المپيك در دو و ميداني)، گرگ لوگانيس (صاحب مدال المپيك در شيرجه) و حكيم اولاجوون (بسكتباليست).
حتي بنا بر اعلام آكادمي آلرژي، آسم و ايمونولوژي آمريكا از هر 6 ورزشكار المپيكي يك نفر به آسم ناشي از ورزش مبتلا است.
جالب است بدانيد كه شنا حتي آثار مثبت بسياري براي مبتلايان به آسم دارد.
محيط گرم و مرطوب، انقباض عضلات بالاي بدن و وضعيت افقي بدن در حين شنا همگي ميتوانند به حركت موكوس از قاعده ريه به بالا كمك كنند. از طرفي در تمام طول سال امكان استفاده از استخر وجود دارد. از ياد نبريد كه در بسياري از موارد، مشكلات از آنچه فكر ميكنيم، آسانتر حل ميشوند. فقط بايد راه مقابله درست با آنها را بدانيم.
دوشنبه 13 آبان 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 330]