روز بارش رحمة للعالمين

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: روز بارش رحمة للعالمين

هفدهم ربیع الاول، روز باریدن «رحمة للعالمين» است روزی که چشمه معرفت و هدایت جوشید و عالم ملک و ملکوت به نور محمدی منور شد و مکه زادگاه آخرین سفیر الهی و مکانی امن و امان گردیدتا آنجا که خداوند فرمود: «لا اقسم بهذا البلد، و انت حل بهذا البلد»، اى پيامبر چون تو در اين شهر هستى به اين شهر قسم مى خورم. عبدالمطلب می گوید: هنگام زایمان آمنه، در حال طواف خانه خدا بودم که ناگاه مشاهده کردم بت های کعبه همگی بر زمین ریختند و متلاشی شدند. بت بزرگ نیز با صورت بر زمین افتاد. در همان موقع ندایی آسمانی شنیدم که گفت:« اینک آمنه، رسول خدا را به دنیا آورد.» با دیدن این صحنه متحیر شدم و با سرعت به سوی خانه آمنه شتافتم. ابر سفیدی تمامی خانه را پر کرده و بوی مشک ناب و عنبر و عود همه جا را گرفته بود. به نوزاد نگاه کردم، او را بوسیدم و خداوند را ستایش نمودم «الحمدلله الذی اخرجک الینا حیث وعدنا بقدومک» سپاس خداوندی را که همان گونه که وعده کرده بود، تو را به دنیا آورد. سپس محمد صلی الله علیه و آله و سلم را که در چهره من و آمنه تبسم می کرد به آمنه سپردم و گفتم: « او را نگاهبانی کن که مقامی بسیار بزرگ خواهد یافت». مردم از هر سو به دیدار محمد می آمدند. هر کس او را زیارت می کرد، چنان از بوی مشک خوشبو می شد که وقتی برمی گشت، دیگران تا مدت ها بوی خوش او را استشمام می کردند. (بحارالانوار / ج 15) با ميلاد پيامبر(ص) حوادث شگرف و تحولات عجيبى در زمين و آسمان پديد آمد. مرحوم صدوق (ره) در کتاب امالی به سند خود در روايتى از امام صادق(ع) نقل کرده كه ابليس در آسمان هاى هفتگانه رفت و آمد مى كرد. وقتى عيسى(ع) متولد شد ابليس از سه آسمان محروم شد، و در چهار آسمان ديگر آمد و شد داشت و با تولد پيامبر اكرم(ص) از رفت و آمد هفت آسمان محروم و ممنوع شد و ستارگان آسمان، شيطان را از آسمان مى راندند. حوادثى نيز در زمين رخ داد. از جمله آنها به لرزه درآمدن ايوان كسرى و فرو ريختن چهارده كنگره آن، خاموش شدن آتشكده فارس، خشك شدن درياچه ساوه، سرنگون شدن بتها و اتفاقات ديگرى كه در كتب تاريخ اسلام به تفصيل بيان شده است. امام علی (ع) در خطبه 187 خود می فرماید: «پيامبر را فرستاد زمانى كه نشانه اى از دين برپا نبود، و علامت روشنى وجود نداشت، و راهى آشكار نبود». بنابراین با وجود مبارک ایشان، خطّ توحيد ابراهيمي كه مي رفت با شيطنت هاي منافقين و مشركين به فراموشي سپرده شود، با وجود نبيّ مكرّم اسلام حيات مجدّد يافته و استمرار آن را در طول تاريخ انسانيّت ، تضمين نمود. توصیف شخصیت والای پیامبراکرم (ص) خارج از توان این قلم است لذا به آیات قرآن کریم رجوع می کنیم تا ایشان را در کلام خداوند متعال بشناسیم . سوره انبیاء آیه 107: «رحمة للعالمین»: پیامبر نسبت به همه جهانیان رحمت بود . سوره احراب آیه 45 و 46: «شاهد»: پیامبر اسلام هم شاهد بر اعمال امت است و هم شاهد و گواه بر انبیاى پیشین. «مبشر»: پیامبر ، بشارت دهنده نیکوکاران به پاداش بى پایان پروردگار، به سلامت و سعادت جاودان و به پیروزى و موفقیت پرافتخار است.«نذیر»: پیامبر اسلام، انذار دهنده کافران و منافقان از عذاب دردناک الهى، از خسارت تمام سرمایه هاى وجودى و از سقوط در دامان بدبختى در دنیا و آخرت است.«سراج منیر»: پیامبر، مشعل نور افشان است؛ معجزات و دلایل روشن، نشانه هاى صدق دعوت اوست؛ او چراغ روشنى است که خودش گواه خویش است؛ تاریکى ها را مى زداید و چشم ها و دل ها را به سوى خود متوجه مى کند. سوره توبه آیه 128 ، «رئوف و رحیم بودن نسبت به مؤمنان»: با مؤمنان رئوف و رحیم است.در سوره آل عمران آیه 159 نیز درباره خلق نیکو و مهربانی ایشان آمده است: « فبما رحمة من الله لنت لهم و لو كنت فظا غليظ القلب لا نفضوا من حولك فاعف عنهم و استغفر لهم و شاورهم في الأمر»، در پرتو رحمت الهى، در برابر تندى آنها، نرم شدى و اگر خشن و سنگدل بودى از اطراف تو پراكنده مى‏شدند، از آنان درگذر و درباره آنان طلب آمرزش كن و در كارها مشورت بنما». ابو عبدالله شرف الدين بوصيرى متوفاى 694 كه از مشاهير شعرا و ادباى قرن هفتم است، در مدح حضرت صاحب رسالت قصيده معروفى به نام «قصيده برده» دارد و در آن بر اين شيوه اخلاقى اشاره مى‏كند و مى‏گويد: فاق النبيين في خلق و في خلق‏ و لم يدانوه في علم و لا كرم‏ أكرم بخلق نبي و إنه خلق‏ بالحسن مشتمل بالبشر متسم «بر تمام پيامبران از نظر آفرينش و خوى برترى يافت و هيچ كدام در دانش و كرم به او نمى‏رسند چه زيبا آفرينشى و چه زيبا اخلاقى است كه با زيبايى آميخته و تبسمى بر لب دارد» . «بريد» كه يكى از شاگردان امام باقر و امام صادق عليهماالسلام است نقل می ‏كند كه يكى از اين دو بزرگوار، بر وسعت علم و آگاهى پيامبر با آيه زير استدلال فرمود: (و ما يعلم تأويله إلا الله و الراسخون في العلم) (آل عمران/7) : «تأويل متشابه يا قرآن را جز خدا و راسخان در علم نمى‏دانند». امام چنين فرمود: «و رسول الله أفضل الراسخين في العلم قد علمه الله عز و جل جميع ما أنزل عليه من التنزيل و التأويل و ما كان الله لينزل عليه شيئا لم يعلمه تأويله) . بحار الأنوار، ج 17، ص .130 «پيامبر خدا برجسته ‏ترين راسخان در علم است، خدا تنزيل و تأويل قرآن را به او آموخت و در شأن خدا نيست كه چيزى را بر او فرو بفرستد و او را از حقيقت آن آگاه نسازد» . این آیات و روایات تنها قطره ای از دریای معرفت و شناخت پیامبر عظیم الشأن اسلام است چه بسا پيغمبران و رسولان همه در كلاس رسول اکرم(ص) درس رسالت مى‏خوانده‏اند. و امروز فرد فرد جامعه ما بايد روزبه‏روز، خود را به آن‏چه كه پيامبر براى آن كمرهمت بست و آن تلاش و مجاهدت را مبذول كرد، نزديك كنند و با سرلوحه قراردادن روش زندگی پیامبر بزرگ اسلام ، راه سعادت دنیا واخرت را در مسیر نور ایمان طی کنند چرا که ميلاد پربركت رسول خدا صلي الله عليه و آله ، انفجار نور ايمان بود.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 263]