واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه/محمد کهنسال(دانش آموخته مهندس مکانیک – دانشگاه صنعتی امیر کبیرعضو انجمن اسلامی مهندسان گیلان)گر چه دو بار در سال، یک بار در بهار برای نیمکره شمالی و یک بار در پائیز برای نیم کره جنوبی “روز زمین” تعیین شده است اما با توجه به اینکه جمعیت نیم کره شمالی بیشتر است روز تعیین شده در بهار بیشتر مورد توجه است و در این راستا ۲۲ آوریل مصادف با دوم اردیبهشت روز جهانی زمین نامگذاری شده است.کره زمین تنها مکان اسکان مناسب برای نوع بشر (حداقل تا امروز) بوده و این منحصر به فرد بودن اهمیت توجه به زمین را افزون میکند.اما سؤال اینجاست آیا آنگونه که شایسته است به این موضوع پرداخته میشود؟آیا عامه مردم آنگونه که باید به اهمیت توجه به زمین به عنوان تنها محل اسکان، اشراف و ایمان دارند؟آیا آنها که به لحاظ حقوقی و قانونی در این خصوص مسئول هستند به نحو شایسته به وظایف خود عملمیکنند؟متاسفانه پاسخ تمامی سؤال های فوق با قاطعیت “خیر” است.محیط زیست را میتوان ترجمان دیگری از همان زمین دانست. دو کلمه و دو لفظ عام که از فضای کوچکی که امروز در آن قرار داریم تا حداقل کل کره زمین را شامل میشود.علاوه بر اینکه فرد فرد انسانها نسبت به محیط زیست خود مسئول هستند اکثر ادارات و نهادهای عمومی نیز در این زمینه مسئول بوده و البته در قوانین برای برخی ادارات وظایف مشخصی در این زمینه گنجانده شده است.از جمله نهادهای عمومی که وظایف مهمی را در خصوص محیط زیست برعهده دارند نهاد عمومی “شهرداری” است.در ماده ۵۵ (وظایف شهرداری) قانون شهرداری مصوب ۱۱/۴/۱۳۳۴ که البته اصلاحاتی بر آن در طول زمان صورت پذیرفته است بندهای مختلفی وجود دارد که مستقیم یا غیر مستقیم بر مباحث مربوط به محیط زیست مؤثر هستند که پرداختن به جزء جزء آنها خارج از حوصله این نوشتار است.به طور کلی بندهای یک، دو (و تبصرههای آن)، چهار، چهارده (اصلاحی ۲۷/۱۱/۴۵)، پانزده، هجده، بیست و یک و بیست و سه که به موضوعات مهمی از قبیل باغهای عمومی، مجاری آب و فاضلاب، معابر، انهار عمومی، قنوات، آب شرب، زباله، نخاله، فضولات ساختمانی، بهداشت عمومی (ساکنین)، سیل و حریق، امراض ساریه، چارپایان، دود، گرمابههای عمومی، حمل و نقل و …. میپردازند از جمله بندهای مرتبط با محیط زیست هستند.برخی مناطق و شهرها به دلایل اقلیمی، جغرافیایی، اجتماعی و …. در این خصوص از اهمیت ویژهای برخوردار بوده و آسیب پذیرتر هستند.نگارنده قریب بیست سال پیش در مقاله “محیط زیست آسیب پذیر گیلان، خط قرمز توسعه پایدار، راهکار و محورهای توسعه” که سال ۱۳۷۷ به نخستین سمینار توسعه استان گیلان ارائه شد به این مهم پرداخت.شهر رشت با توجه به گسترش روز افزون و لاینحل ماندن موضوعاتی مانند زباله و فاضلاب در آن، امروزه با مشکلات فراوان زیست محیطی دست به گریبان بوده و از یک طرف خود از فرادست یعنی فاضلابهای شهر صنعتی و شیرابههای محل دفن زباله سراوان آسیب میبیند و از طرف دیگر از طریق دو رودخانه خود بر فرودست و اکوسیستم مهم و جهانی تالاب انزلی آسیب وارد میآورد.برای سایر انواع آلودگیها مانند آلودگی هوا و آلودگی صوتی نیز زنگ خطر به صدا درآمده و با توجه به مرکز استان بودن رشت و گردشگر پذیر بودن استان گیلان این موضوعات در آینده نه چندان دور برای همه شهروندان کاملاً قابل لمس میشود.در این بین نقش شهرداری و شورا اهمیت بیشتری مییابد و گرچه حرکتهایی در این زمینه صورت پذیرفته اما فرسنگها تا رسیدن به نقطه هدف فاصله دارد.با توجه به سهم پایین مسائل زیست محیطی در سیستم آموزشی کشور ما (علیرغم کارهای انجام شده) و از طرف دیگر زمان بر بودن انجام کارهای فرهنگی تنها راه تسریع در رسیدن به هدف و نجات شهر رشت از افتادن در ورطه انواع آلودگیها بهره مندی از سمنها (سازمانهای مردم نهاد) و محور قرار دادن آنها خواهد بود.خوشبختانه در گیلان و بهویژه در رشت سمنهای توانمند و فعالی وجود دارد که با امکانات کم کارهای بزرگی مانند پاکسازی تالاب عینک از گیاه مهاجم “آزولا” را به نتیجه رساندهاند اما به واقع سهم شورا و شهرداری در انجام این اتفاق چه بوده است؟امروز شورا به عنوان برنامه ریز و شهرداری به عنوان بازوی اجرایی شورا میبایست گامهای بزرگی در جهت بستر سازی برای روان شدن حرکت سمنها بردارند چرا که فردا بسیار دیر است.باید تا دیر نشده چارهای اندیشید و برنامهای تدوین، ارائه و عملیاتی نمود.
۲ اردیبهشت ۱۳۹۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]