محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798117415
بی توجهی دولت به ارائه طرح های مشمول «پیوست نگاری فرهنگی»
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه خراسان: جواد نوائیان رودسری [email protected] «رهاسازی فرهنگ اصلاً جایز نیست. مدیریّت فرهنگ یک کار بسیار لازم است و مدیریّت هم باید بر مبنای شعارهای انقلاب و مبانی انقلاب باشد؛ یعنی مراقبت بشود آنچه اصل است، این است که مبانی انقلاب و مبانی استقلال کشور، امام(ره) و مانند این ها، باید محفوظ باشد.» این سخنان، بخشی از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اعضای هیئت دولت، در شهریورماه سال جاری است که ترجیع بند رهنمودهای معظم له در ایام اخیر به شمار می آید. در همین زمینه، در گفت وگو با دکتر حسن بنیانیان، رئیس کمیسیون فرهنگی – اجتماعی شورای عالی انقلاب فرهنگی، به بررسی دغدغه ها و مطالبات مقام معظم رهبری در عرصه فرهنگ و کمبودها و الزامات این عرصه پرداختیم. دکتر بنیانیان در این گفت وگو با اشاره به زمینه های نفوذ فرهنگی در جامعه و نیز چرایی دغدغه مقام معظم رهبری نسبت به مقوله فرهنگ، به برخی از کم کاری ها در این زمینه اشاره کرد. به گفته وی، چه در دولت فعلی و چه در دولت قبلی، موضوع «پیوست نگاری فرهنگی» جدی گرفته نشده است. دکتر بنیانیان ریشه این بی توجهی را عدم تلقی صحیح از مفهوم فرهنگ در میان برخی مسئولان و فقدان نگاه عالمانه به آن می داند و معتقد است آن چه نسبت به فرهنگ در ذهن و فکر برخی مدیران و کارشناسان کشور مطرح است، یک نگاه حداقلی است. آن چه در پی می آید، بخش نخست این گفت وگوست. اصولاً زمینه های نفوذ فرهنگی در جامعه ما چگونه به وجود آمده است؟ تلقّی من از موضوع نفوذ، نفوذ ناملموس دشمن در نظام تصمیم گیری کشور است. مسئله ای که امروزه با آن روبه رو هستیم، یک باره به وجود نیامده است. خطری که امروز ما را تهدید می کند، در یک بستر تاریخی 200 ساله و به ویژه در دو دهه اخیر با گسترش سریع دستگاه های ارتباطی، ایجاد شده است. طی این مدت، ما به شدت تحت تأثیر افکار و اندیشه های غربی، در عرصه علوم انسانی و انتقال فناوری ها قرار گرفته ایم. این دیدگاه ها در زندگی روزمره ما تأثیر زیادی گذاشته است. البته، باید به این نکته هم اشاره کنم که ما، متأثر از اندیشه اسلامی، برای مقابله با این نفوذ فکری و فرهنگی تلاش هایی کرده ایم، اما در حال حاضر، این دو مقوله از حالت متعادل خارج شده اند؛ به این معنا که کم کاری حوزه های علمیه، دانشگاه ها، دستگاه های اجرایی و به طور کلی، مراکزی که مسئول اندیشیدن و ارائه راهکارهای مدیریتی و برنامه ریزی وتولید علم و به دنبال آن، تدوین نظام های بومی هستند، باعث حضور گسترده تفکر و اندیشه وبخش هایی از فرهنگ غرب در نهادهای فکری و اجرایی ما شده است و می توان تأثیر روزافزون آن را درشهرسازی،سبک زندگی، نظام اقتصادی وسایر نظام های تصمیم گیری کشور مشاهده کرد. پس به همین دلیل است که رهبر معظم انقلاب، در تمام جمع بندی ها و تحلیل هایی که از مسائل کلان کشور مطرح می کنند، مقوله فرهنگ را به صورت خاص مورد تأکید قرار می دهند؟ بله، همین طور است. ایشان درباره مسائل فرهنگی کشور، نگرانی و دغدغه جدی دارند. تأکید مقام معظم رهبری بر ضرورت طراحی الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت، اصلاح سبک زندگی، لزوم تدوین نقشه مهندسی فرهنگی کشور، تولید علوم انسانی بومی، جدی گرفتن تحول بنیادین در آموزش و پرورش وآموزش عالی، اقتصاد مقاومتی و مانند این ها، در واقع نوعی دعوت از نیروهای داخلی برای اندیشیدن و یافتن راهکارهای عملی به منظور برخورد با جریان جهانی سازی و جهانی شدن از یک سو و استقرار اندیشه ناب اسلامی، از سوی دیگر است. واقعیت آن است که باید با دنیا تعامل داشته باشیم و نمی توانیم ارتباطمان را قطع کنیم. از سوی دیگر، راهبرد ما در این تعامل این است که اندیشه های اسلامی را متناسب باشرایط زمان در امور اجرایی کشور جاری کنیم و تجربه هایمان را در این عرصه در اختیار سایر کشورهایی که می خواهند مستقل از نظام استکبار زندگی کنند، قرار دهیم. متأسفانه، توجه جامع وکامل به این رهنمودها وسیاست های راهبردی و تذکرات پی در پی مقام معظم رهبری که گاه بر حسب ضرورت، درباره امور ریز اجرایی کشور نیز ارائه می شود، در اسناد دولت ها و برنامه های 5 ساله، به چشم نمی آید حتی اگر بخش هایی ازآن در اسناد برنامه ریزی درج می شود، در مرحله اجرا عقیم می ماند. گاه، برخی از جریانات سیاسی هم، ازاین کم توجهی هابرای یارگیری سیاسی استفاده می کنند و به آن صبغه سیاسی می دهند و آن ها را در این قالب، تحلیل می کنند؛ اما مشکل، ریشه ای تر از این حرف هاست. بحث این جریان یا آن جریان سیاسی نیست. این کم توجهی، معضل نظام کارشناسی و مدیریتی است که جریان های سیاسی کشور با آن روبه رو هستند. برای مثال، با این که بسیاری از معضلات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ریشه های فرهنگی دارند و منطقاً باید انتظار داشته باشیم که هفته ای یک بار مسائل مهم فرهنگی در هیئت دولت مورد بحث قرار گیرد، اما هنوز بعضی از مدیران درباره اصل مسئولیت داشتن یا نداشتن دولت در حوزه فرهنگ طرح بحث می کنند. شاید به همین دلیل باشد که 8 سال قبل، مقام معظم رهبری فرمودند هر طرح مهمی که در کشور اجرا می شود، باید پیوست فرهنگی داشته باشد. یعنی حال که فرصت ودانش کافی نداریم تا مثلاً نظام اقتصادی خود را از بالا تا پایین، در چارچوب نظام ارزش های بومی بازسازی کنیم، دست کم به آثار و پیامدهای فرهنگی طرح های مهمی که در حوزه اقتصاد اجرا می کنیم، توجه داشته باشیم. این کار، علاوه برافزایش اثربخشی وکاهش هزینه های اقتصادی،سیاسی و ... طرح ها و تصمیمات مهم و ماندگار، تمرینی برای تولید علم و ساختن نظام های اجرایی بومی است. با این حال، متأسفانه، طی 8 سال گذشته، ما نتوانسته ایم از نهاد برنامه ریزی کشور، فهرست طرح های مشمول پیوست نگاری فرهنگی را بگیریم یا وزیری، خود این حرکت را آغاز یا نماینده مجلسی در قالب سؤال این موضوع را پی گیری کند. این بی توجهی، هم در دولت قبل وجود داشت و هم در دولت فعلی، وجود دارد. دلیل این بی توجهی این است که تلقی صحیحی از فرهنگ و نگاه عالمانه ای به آن وجود ندارد و در مقابل، یک نگاه حداقلی به مفهوم فرهنگ بین مدیران وکارشناسان حاکم است. اگر در پی ریشه یابی این تلقی نادرست هستید، شما را به این مسئله مهم ارجاع می دهم که برخی از این عزیزان مسئول، محصول دانشگاه هایی هستند که جو غالب آنها، جو سکولار است. در این گونه دانشگاه ها، اگر پایان نامه ای پیشنهاد شود که در آن، به اندیشه اسلامی و آیات قرآن رجوع شده و نظرات دانشمندان اسلامی مدنظر قرار گرفته باشد، برخی از استادان این پایان نامه را علمی نمی دانند و زمانی به آن «علمی» اطلاق می کنند که نویسنده از نظرات دانشمندان غربی استفاده کرده باشد. محصول غالب چنین رویکردی این می شود که دانشجوی ما، پس از فارغ التحصیلی و زمانی که به عنوان کارشناس در موضع تصمیم سازی برای مدیران قرار می گیرد، به مقوله فرهنگ نگاهی حداقلی دارد. این دیدگاه حداقلی از چه زمانی گسترش یافت؟ بستر تکوین چنین دیدگاهی طی دو قرن گذشته در کشور ما ایجاد شده و متأسفانه، طی یکی دو دهه اخیر، همگام با توسعه شبکه های ارتباطی و گسترش برخی دانشگاه های اصلاح نشده، به صورت تصاعدی رشد کرده است. بازتاب نفوذ چنین تفکری در جامعه این می شود که وقتی امثال ما این گونه مسائل را مطرح می کنند، به ما بگویند: زمان طرح این شعارها گذشته است! یعنی وقتی از هجمه به آرمانی صحبت می کنیم که طی 37 سال گذشته به خاطر آن دشواری های فراوانی را تحمل و جوانان برومندی را نثار کرده ایم، برخی دوستان آن را صرفاً شعار تصور می کنند. این فضا، بسیار تلخ وغم انگیز است زیرا این ها، اهداف اصلی انقلاب است وهمواره باید در محیط های فکری دانشگاهی ،حوزوی و عرصه های تصمیم گیری روی میز مدیران باشد. دغدغه مقام معظم رهبری نسبت به نفوذ دشمن در دوره پسا برجام ناشی از چیست؟ ببینید؛ وقتی جنگ تحمیلی به پایان رسید، ما مرتکب یک اشتباه راهبردی شدیم؛ تصور کردیم جنگ تمام شده است و باید کشور را با استفاده از تجربیات غربی ها بسازیم. این شد که بدون یک برنامه جامع شروع به تقلید از آن ها کردیم و سنت غلطی در نظام تصمیم گیری کشور به وجود آمد. ما به اشتباه، احساس کردیم حالا که جنگ تمام شده است، دیگر دشمن بیخ گوشمان نیست. ما از دشمن بزرگ تر، یعنی اندیشه و نظریه های غربی، غفلت کردیم. در دستگاه های اجرایی هم، کارشناسان و مدیران ما، بدون توجه به الگوهای مناسب بومی، در عرصه های اقتصاد، سیاست و فرهنگ، به دنبال الگوهای غربی رفتند تا آنها را تجربه کنند. با گذشت بیش از دو دهه از آن دوران، اکنون می توان آثار اقبال به الگوهای غربی را در قالب افزایش طلاق، افزایش پرونده های قضایی، معماری بی هویت شهری، جابه جایی جمعیت و متمرکز شدن آن در شهرهای بزرگ، توسعه وسیع دانشگاه های بی هویت و ده ها آسیب دیگر، مشاهده کرد. یکی از پیامدهای این عملکرد، فزونی گرفتن بیکاری بین فارغ التحصیلان دانشگاه هاست که به مراتب بیشتر از کسانی است که تحصیلات دانشگاهی ندارند. مهم ترین پیامدی که در اتخاذ این رویکرد نادیده گرفته شد، استفاده از علوم انسانی غیربومی و وارد کردن آن به جامعه بود. علوم انسانی غیربومی از طریق دانشگاه ها، ترجمه کتاب ها، روزنامه ها و سایر ابزارهای فرهنگی وارد جامعه ما شد و آسیب های جدی به ما وارد کرد. احساس خطر و هشدار مقام معظم رهبری درباره شرایط دوران پسابرجام نیز ریشه در شناخت دقیق ایشان از این مسئله دارد. خطر نفوذ گسترده فرهنگی ما را تهدید می کند. ما نشسته ایم و در یک موضوع خاص به نام انرژی هسته ای با آمریکا و اروپا به توافق رسیده ایم. با امضای توافق نامه، این خطر ما را تهدید می کند که ممکن است برخی، شرایط حاکم بر کشور را درست مانند دوران پس از جنگ تصور کنند و احساسشان این باشد که ما دیگر در سطح جهان دشمنی نداریم و با رسیدن به تفاهم در مسئله هسته ای، دیگر همه تعارضاتمان رفع شده است. به دیگر سخن، ممکن است برخی گمان کنند که این تفاهم، یک تفاهم تمدنی است. غافل از این که ما در برابر اندیشه و فرهنگ مادی گرایانه غربی ها قرار داریم؛ کشورهای توسعه یافته ای که در مجموع، 20 درصد جمعیت جهان را دارند، اما 80 درصد منابع دنیا در اختیار آن هاست و ثروت بخش مهمی از مردم دنیا را که در بدبختی و فقر به سر می برند، تاراج می کنند. حال که جمهوری اسلامی ایران با درک عمیق نسبت به این مسائل و با اتکا به نیروهای خودی، مرتباً به افشاگری می پردازد و زمینه بیداری سایر ملت ها را فراهم می کند، طبیعی است که غرب حیات جمهوری اسلامی و تداوم انقلاب اسلامی مردم ایران را برنتابد و در پی نابودی آن باشد و تلاش کند اکنون که تفاهم، حاصل و راه های رفت و آمد در قالب تجارت و مراودات علمی بازشده است، با سوءاستفاده از برخی اشتباهات، به زعم خود، زمینه شکست انقلاب و اندیشه های آن را فراهم کند. در چنین شرایطی، برخی ناآگاهانه فضا را برای فعالیت دشمن آماده می کنند. برخی فعالان سیاسی هم از بعضی فضاهای فرهنگی و اجتماعی موجود که به دلیل اشتباهات و غفلت های خود ما، طی سال های گذشته به وجود آمده است، استفاده نامطلوب می کنند و بحث مبارزه و مقابله با دشمن را نادیده می گیرند؛ این افراد، همسو با دشمن، در پی ارائه نسخه ای بی خاصیت از اسلام هستند که امام راحل، تمام عمر پربرکت خود در برابر آن ایستادند و با چنین اسلامی مبارزه کردند. موضوع مهمی که باعث نگرانی مقام معظم رهبری نسبت به فضای پسابرجام شده است، غلتیدن برخی در ورطه ای است که غربی ها در اثر غفلت ما از مقوله های فرهنگی، گسترده اند.
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه خراسان]
[مشاهده در: www.khorasannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها