واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: شهروند| هر چند دیدن سکوهای خالی آزادی که حدود 25 هزار تماشاگر را در خود جای داده بود در تضاد با تیترها و مطالب حماسی قبل از بازی به نظر می رسید اما از زمان به صدا درآمدن سوت آغاز بازی دوستانه بین ایران و ژاپن، بازی گرمای خاصی شکل گرفت. خشونت جالب بعد از این که ژاپن با تشویق تماشاگران ایرانی وارد زمین شد، ماجرا بازی نه چندان دوستانه به نقطه آغاز رسید. از همان دقایق ابتدایی بازی درگیرانه 2 تیم نشان می داد، قدرت های آسیا حتی در یک بازی دوستانه هم قصد کوتاه آمدن ندارند. درگیری ها درنهایت تلفات هم داد و وریا غفوری به دلیل مصدومیت از بازی بیرون رفت. از نکات جالب تشویق یک دقیقه ای هادی نوروزی، کاپیتان تازه درگذشته پرسپولیس با شعار «خداحافظ هادی با تعصب» در دقیقه 24 (به نشانه شماره پیراهن کاپیتان پرسپولیس) بود اما کمدی بازی دقایقی بعد از مصدومیت وریا رخ داد؛ وقتی صحنه ای شبیه لحظه گل خراب کردن جونیور مالاندای فقید در بازی ولفسبورگ مقابل بایرن مونیخ در بوندس لیگا را دیدیم و سردار آزمون با تلاش برای تصاحب توپی که درون دروازه بود، مانند مدافع عمل کرد و با تعلل و بی تعادلی در 2 قدمی دروازه موقعیتی باورنکردنی را از دست داد. می توانستیم برای این صحنه ماتم بگیریم اما در یکی از روزهای خوبمان، سرانجام به گل رسید. حرکت ترابی جوان و پرتحرک با خطای ژاپنی ها در محوطه جریمه همراه شد. ضربه اشکان دژاگه توسط دروازه بان حریف مهار شد اما ترابی در برگشت کار ناتمام خود را تمام کرد و پس از گلزنی به ازبکستان در اولین بازی، دومین تجربه در دروازه گشایی برای تیم ملی کشورمان را پشت سر گذاشت. این گل وقت های تلف شده، حسن ختام مناسبی برای نیمه اول بود اما در 45 دقیقه دوم به این اندازه به ما خوش نگذشت. اشتباه حقیقی هنوز بازی در نیمه دوم جا نیفتاده بود که یکی دیگر از اشتباهات پرتعداد علیرضا حقیقی و محاسبه غلط در خروج از دروازه، باعث شد ژاپنی ها بی هیچ زحمت خاصی در دقیقه 48 توسط یوشینوری موتو به گل تساوی دست یابند. وقتی مدافعان قصد جلوگیری از تحرک بازیکن رقیب را داشتند، بیرون آمدن حقیقی با این سیاق دور از ذهن به نظر می رسید. حالا می توان حدس زد بخشی از تفکرات کی روش به تبدیل کردن بیرانوند به جانشین شماره یک اختصاص می یابد. سرمربی پرتغالی که تیمش را در خطر می دید از پورعلی گنجی به جای عزت اللهی در پست هافبک دفاعی (محل بازی اش در لیگ چین) استفاده کرد اما هر چقدر به دقایق میانی نیمه اول می رسیدیم، ژاپن بیشتر بازی را به تعادل می کشاند. نفوذهای دژاگه، گاهی اوقات جواد نکونام، کاپیتان سابق تیم ملی و یکی از معدود چهره های سرشناس بازی را از جایگاهش بلند می کرد، با این حال انگار توپ قصد نداشت بار دیگر وارد دروازه شود! ترابی به عنوان یکی از بهترین های میدان (شاید هم برترین بازیکن زمین) با دینامیسم بالا می تاخت؛ هر چند تا اواسط نیمه دوم تفاوتی کلی در روند بازی شکل نگرفت. البته پس از اندکی توازن، دژاگه بار دیگر ایران را رو به جلو برد و در ادامه پاس های خط شکن و روبه جلوی ترابی، حسابی رقیب را به دردسر انداخت. کماکان خبری از گل نبود. اتفاق ویژه؛ درگیری بازی کاملا فنی دنبال می شد تا این که در دقیقه 80، خطای آزمون کنار زمین با واکنش و برخورد فیزیکی بازیکن ژاپن مواجه شد و پیراهن کشی بازیکن ما درنهایت با 2 دست دراز شده داور به قصد خواباندن غائله، کات خورد و درگیری پراکنده 2 تیم هم خیلی زود پایان یافت. ورود طارمی خوش مو به جای سردار آزمون هم تغییر زیادی در روند بازی به وجود نیاورد. بازی درگیرانه ادامه داشت. بازیکنان ما در خفا یا به طور آشکار ژاپنی ها را می زدند و در این بین صحنه های کمیکی مانند شوت زدن بازیکن ژاپن به سر پورعلی گنجی و ناتوانی بازیکن ژاپنی در یک پا- دوپا زدن به قصد عبور از هم تیمی روی زمین افتاده اش شکل گرفت. حضور تنها چند ثانیه ای آندرانیک تیموریان به قصد بالا بردن بازی ملی اش هم صحنه پایانی بازی بود. درنهایت با به صدا درآمدن سوت پایان، تساوی در یک بازی پرتنش در رقابتی که کی روش می توانست تعویض های بیشتری انجام دهد، نصیب 2 تیم شد. حالا فوتبال آسیا می تواند به آینده دو تیم قدرتمندش با امید بیشتری بیندیشد. حقیقی، پاشنه آشیل تیم کی روش مهدی پاشازاده کارشناس فوتبال بازی دیروز ایران و ژاپن فازهای مختلفی داشت. 20 دقیقه اول تیم ملی کشورمان با احتیاط بازی کرد اما بعد از آن توانستیم بازی را در دست بگیریم و در پایان نیمه نخست نیز نتیجه اش را روی گلی که به ثمر رساندیم، دیدیم. در نیمه دوم نیز تیم روند خوبی داشت اما اشتباه عجیب علیرضا حقیقی که به نظرم اخیرا پاشنه آشیل تیم ملی شده، روند بازی را عوض کرد. وقتی 3 مدافع با یک مهاجم ژاپن طرف بودند، هیچ دلیلی نداشت حقیقی از دروازه خارج شود. بعد از گل ژاپن نیز تفکر کادرفنی تیم ملی طوری بود که به نظر به تساوی در این بازی راضی بودند. تعویض ها در ترکیب خیلی دیر اتفاق افتاد. مثلا طارمی باید خیلی زودتر به زمین می رفت و یا دژاگه از زمین بیرون می آمد. به خاطر خستگی ناشی از مسابقه ای پرتنش بازیکنان رو به بازی احساسی آوردیم اما باید تا آخر منطقی بازی می کردیم چون در خانه خودمان بازی می کردیم و می توانستیم با برتری مقابل ژاپن هم اعتماد به نفس خودمان را بالا ببریم و هم برای حریفان خط و نشان بکشیم. نکته مثبت در بازی دیروز تیم ملی انگیزه بالای بازیکنان بود. بازیکنان ما نشان دادند که می توانند هجومی بازی کنند و امیدوارم روندی که مقابل ژاپن وجود داشت، در بازی های رسمی نیز ادامه داشته باشد.
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]