محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798109310
گورها فقط در آفریقا نیستند
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
گورها فقط در آفریقا نیستند گورخرهای آفریقایی، حیواناتی اجتماعی هستند که برخلاف نزدیک‌ترین خویشاوندان خود یعنی اسب‌ها و الاغ‌ها، هیچ‌گاه به معنای واقعی کلمه از سوی انسان‌ها رام یا اهلی نشدند.
گورخر آفریقایی شاید یکی از شناخته شده ترین حیوانات حتی برای مردم سرزمین ما باشد، در حالی که آنچه در ایران تحت عنوان گور، گوراسب یا گورخر شناخته شده و زیست می کند، عملا با گورخر آفریقایی تفاوتی از زمین تا آسمان دارد. گور ایرانی با نام علمی (Equus / hemionus / onager) پستانداری از راسته فردسمان است که شباهت زیادی به الاغ دارد، اما از آن بزرگ تر است. فردسمان که در ایران تنها یک خانواده به نام اسب و الاغ (Equidae) دارند، علفخوارانی بدون شاخ با معده ساده یک قسمتی هستند. مدت هاست قلمرو گور ایرانی بشدت کاهش پیدا کرده و هم اکنون نیز این حیوان در رده در معرض خطر فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) جای دارد. به طور کلی پنج زیرگونه از گور (Equus / hemionus) شناخته شده است که زیرگونه (onager) به طور مشخص در ایران زیست می کند و البته به کشور عربستان سعودی هم معرفی شده است. رنگ پشت این حیوان زرد متمایل به نارنجی است و یال سیاهرنگی دارد، اما به طور مشخص بدون راه راه های گورخر آفریقایی است. گورخرهای آفریقایی گورخرهای آفریقایی در مجموع به سه گونه و چند زیرگونه تقسیم بندی می شوند، اما مشخصه همه آنها داشتن بدنی راه راه است. این گونه ها به ترتیب عبارتند از: گورخرهای آفریقایی دشتی با نام علمی (Equus / burchelli) که هفت زیرگونه دارند و جمعیت یکی از آنها به طور کامل منقرض شده است. دوم گورخر آفریقایی گری وی با نام علمی (Equus / greyvi) که زیرگونه ای ندارد و سوم گورخر آفریقایی کوهستانی با نام علمی (Equus / zebra) که تنها دو زیرگونه دارد. از بین این سه گونه، تنها گورخر آفریقایی گری وی ظاهری شبیه الاغ یا خر دارد، اما دوتای دیگر مشخصا به اسب ها شبیه تر هستند. لازم به ذکر است تهدیداتی همچون شکار گورخرها برای استفاده از پوستشان و تخریب زیستگاه بشدت جمعیت آنها را آسیب پذیر کرده است. نوارهای راه راه ابهام برانگیز نوارهای سیاه و سفیدی که روی بدن گورخرهای آفریقایی مشاهده می شود، تنها یکی از مشخصات بارز برای شناسایی آنها نیست. این نوارهای راه راه ها تا مدت ها چالشی بزرگ برای دانشمندان به حساب می آمد. سابق بر این دانشمندان تصور می کردند گورخرها پوستی سفید دارند و نوارهای سیاه رنگ بعدا روی بدن آنها ظاهر می شود اما شواهد مستدل علم رویان شناسی که نحوه تکامل رویان و مراحل جنینی را پس از بارورسازی تخمک ها مورد مطالعه قرار می دهد، نشان داد پس زمینه اصلی گورخرهای آفریقایی سیاه است و نوارهای سفید بعدها به واسطه فاکتورهای خاصی در بدن آنها ظاهر می شود. اما آیا معمای این نوارهای راه راه که بیش از یک قرن ذهن اغلب دانشمندان بزرگ را به خود مشغول کرده بود، حل شده؟ پیش از پاسخ به این پرسش، بهتر است به پنج فرضیه مطرح شده در این رابطه پرداخته شود. فرضیه ها در کفه ترازوی علم چنانچه اشاره شد، در مجموع پنج فرضیه در مورد علت شکل گیری این نوارهای راه راه در بدن گورخرهای آفریقایی مطرح شده که به ترتیب عبارتند از: عاملی برای دفع حشرات، عاملی برای استتار در محیط، عاملی برای گیج کردن شکارچیان، عاملی برای کاهش درجه حرارت بدن و سرانجام عاملی برای برقراری روابط اجتماعی بین اعضای یک گروه یا خانواده. در تحقیقی که بتازگی انجام شد، دانشمندان تمام این فرضیات را در یک مدل آماری پیشرفته مورد مطالعه قرار دادند، اما نتیجه بیشتر از قبل در مرز بین سیاهی و سفیدی گم شد. تیم کارو یک بیولوژیست از دانشگاه کالیفرنیاست که در این تحقیق حضور داشت. این محقق در مصاحبه ای که اول آوریل 2014 (دوازدهم فروردین 93) با یکی از سردبیرهای مجله نشنال جئوگرافی انجام داد، اعلام کرد در آزمایش ها، بارها تکرار شده و نتیجه به طور مشخص به یک عامل یعنی نقش موثر راه راه ها در دفع حشرات موذی اشاره دارد. دانشمندان در این تحقیقات نه تنها از نمونه های زنده، بلکه از بافت های نگهداری شده در موزه ها و حتی نقشه های تاریخی استفاده کرده اند. اطلاعات از گونه های منقرض شده، مکان هایی که حشرات مضر و گزنده زیادی دارند، قلمرو شکارچیان از جمله شیرها و کفتارها، پراکنش گونه های درختی و دیگر فاکتورهای زیست محیطی از جمله عواملی بوده که در این تحقیقات چند ساله لحاظ شده است. نتایج این تحقیق چنانچه پیشتر اشاره شد، حاکی از آن است که قلمرو گونه های مختلف گورخرهای آفریقایی به طور مشخص با نواحی ای که احتمال حضور حشرات گزنده در آنها بیشتر است، کاملا همپوشانی دارد و این به آن معناست که نوارها در واقع عاملی برای دفع حشرات گزنده هستند. گورخرهای از یاد رفته کواگا با نام علمی (Equus / quagga) یکی از گورخرهای منقرض شده مشهور در جهان است. این پستاندار که سال ها از انقراض آن گذشته، شباهت بسیاری به اسب ها و گورخرهای آفریقایی امروزی داشت. رنگ بدن کواگا زرد متمایل به قهوه ای بود و نوارهای راه راه مشهور تنها در ناحیه سر، گردن و قسمت های جلویی بدنش دیده می شد. این گونه، بومی مناطق بیابانی قاره آفریقا بود و مشخصا در دهه 1870 میلادی در طبیعت منقرض شد. آخرین کواگای اسیر سال 1883 میلادی و در باغ وحشی در اروپا جان داد. اما علت انقراض کواگاها چه بود؟ علت انقراض آنها تفاوت چندانی با عواملی که امروزه بسیاری از گونه های در معرض خطر را تهدید می کند، ندارد. کواگاها نیز درست همانند بسیاری از علفخواران وحشی از گونه های علفی تغذیه می کردند. همین مساله آنها را در نظر بسیاری از ساکنان بومی و مهاجرنشینان، به رقیبی جدی برای احشام تبدیل کرد. روایت ها حاکی از آن است که مستعمره نشینان برای مبارزه با کواگاها دست به خشونت های زیادی زدند تا جایی که سرانجام شکارهای بی رحمانه و برنامه ریزی شده، نسل این حیوان را به طور کامل از بین برد. گورخر آفریقایی بورچلی با نام علمی (Equus / quagga / burchelii) یکی از زیرگونه های گورخر آفریقایی دشتی است که جمعیت آن در بخش های میانی قلمرو اصلی اش از بین رفته و تنها در بخش های شمال شرقی و شمال غربی دشت های آفریقا می توان نمونه های بسیار معدودی از آنها را یافت. دانشمندان در سال 1910 میلادی به این جمع بندی رسیدند که هیچ جمعیتی از این گونه در طبیعت باقی نمانده است.
آخرین گورخر بورچلی نیز سال 1918 میلادی در باغ وحش برلین جان داد. یکی از مهم ترین دلایل انقراض این گونه هم شکارهای گسترده مستعمره نشینان ذکر شده است. اما سال 2004 میلادی، دو دانشمند به نام های گرووز و بل پس از تحقیقات زیاد نشان دادند جمعیت هایی از این گونه، هنوز در نواحی ای همچون اتوشا و کوازولوناتال آفریقا وجود دارد. انقراض؛ مسیر بی بازگشت واقعیت تلخ هر انقراض این است که انقراض هر گونه جانوری یا گیاهی به معنای پایان حیات آن گونه روی کره زمین است. ثبت نادرست گورخر بورچلی به عنوان یک گونه منقرض شده، شاید تنها یک مورد نادر باشد که امروزه به دلیل تحقیقات و مطالعات پیشرفته، امکان تکرار آن تقریبا به صفر رسیده است. درست است که بسیاری از دانشمندان علاقه مند به بازگرداندن مجدد برخی از گونه های منقرض شده به طبیعت هستند، اما واقعیت این است که چالش های علمی و مهم تر از همه اخلاقی زیادی بر سر راه این مساله وجود دارد. تنها واقعیت غیرقابل انکار این است که هر یک از گونه های مختلف اعم از جانوری یا گیاهی، قطعا حلقه بسیار مهمی از حیات به حساب می آیند و فقدان هر یک از این زنجیره ها بی تردید بر حیات دیگر موجودات از جمله ما انسان ها نیز تاثیرگذار است. ضمیمه سیب فرناز حیدری - کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست منابع: IUCN، National Geographic، RedOrbit و The complete Fauna of Iran
جمعه 29 فروردین 1393 0:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
گوناگون
پربازدیدترینها