محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798133834
بخش دوم گفتگوی تبیان با میرفخرایی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: بخش دوم گفتگوی تبیان با میر فخرایی مطلبی که در مقابل شماست بخش دوم گفتگوی ما با دکتر اسماعیل میرفخرایی است. این گفتگو به بهانه شناسایی برنامه های گفتگو محور و به ویژه "تاک شو" انجام شد. گونه ای که این روزها پرطرفدارترین ژانر برنامه تلویزیونی در جهان است اما در کشور خودمان کمتر به آن توجه می شود، ما در این گفتگو به دنبال دلایل عدم شکل گیری "تاک شو" در کشورمان بودیم اما به دلیل پیوستگی حوزه رسانه صحبت به آسیب شناسی تلویزیون در ابعاد دیگر هم کشیده شد.به هر ترتیب به دنبال بخش اول گفتگو با دکتر اسماعیل میر فخرایی از شما دعوت می کنیم به ادامه
این مصاحبه توجه بفرمایید:چه تفاوتی بین فرهنگ ما با غربی ها وجود دارد که برنامه های تاک شو در آن جا به سرعت جا افتاد ولی در ایران هنوز با تاک شو کنار نیامده ایم؟در آمریکا یا استرالیا که من زندگی می کردم مردم انقدر به فکر کار و زندگی هستند که در طول روز ارتباطات درد دلی و شخصی وجود ندارد. مردم مثل ماشین کار می کنند مثل ما نیستند که در اداره و در وقت کار، می نشینیم با هم درد دل می کنیم. در نتیجه شومن غربی ها می شود آن آدمی که در روزها دور بر ما هست. اما در کل ملتی که توی تاکسی همه حرف هاشان را می زنند در کوچه با همدیگر رفیق هستند دیگر چیزی برای شومن نمی ماند که شب ها نمایشی کند . پس این بخش قضیه چیزی است که به فرهنگ ما بر می گردد. بنابراین همانطور که ما تا چند سال پیش به روانشناس نیاز نداشتیم به شومن هم نیازی نداریم اما غربی ها اینگونه نیستند، چون همه ما ایرانی ها به نوعی شومن هستیم.پس می شود گفت ما در کل به تاک شو نیاز نداریم و ضرورتش هم احساس نمی شود.به آن معنی که فرنگی جماعت نیاز دارد نه. مثلا این که جوک بگویند و بخندند نه. یکی از چیزهای سخت ایرانی ها خنداندن ایرانی هاست. زود گریه می افتند ولی خنداندن ما مشکل است اما آن فرنگی به کوچکترین چیزی می خندن. اما در زندگی جدیدی که البته از آن خوشحال نیستیم، این نیاز دارد ایجاد می شود بله روابط محدود می شود آدم ها از همدیگر می ترسند به نظر می رسد اگر تلویزیون ها هشیار باشند و شومن های مورد اعتماد انتخاب کنند و در محدوده های فرهنگی برنامه اجرا کنند مشتریش پیدا می شود.مشتری ما یک مشتری سیاسی ناقصی شده که اینجا سرگرم می شود اما خبرش را از جای دیگر می گیرد. روز ها در تاکسی می بینید همه سیاستمدارند و بعد یک دفعه این سیاست مدار و فیلسوف کل، از چراغ قرمز هم رد می شود.شرایط سیاسی موجود چطور روی ذائقه مردم تاثیر می گذارد؟یکی از بزرگترین مشکلات ما این است که مردم به شدت سیاسی شده اند. رو می آورند به همه تلویزیون ها و رادیو هایی که در داخل و خارج است و شب ها می نشینند پای این سریال های خودمان که با هزینه های هنگفت تولید شده ولی برنامه خبری مردم، از شبکه هایی مثل بی بی سی و صدای آمریکا تامین می شود که دلشان برای ایرانی نسوخته و بازار گرمی می کنند برای روز مبادا و در این جنگ مغلوبه، مشتری ما یک مشتری سیاسی ناقصی شده که اینجا سرگرم می شود اما خبرش را از جای دیگر می گیرد. روز ها در تاکسی می بینید همه سیاستمدارند و بعد یک موقع می بینید این سیاست مدار و فیلسوف کل، از چراغ قرمز هم رد می شود...از بعد تولید چطور؟ برنامه های گفتگو محور ما چقدر از حالت ایده آل فاصله دارند؟
این قضیه خیلی مفصل است خلاصه اش این می شود که در تلویزیونهای مدرن همه چیز به سمت سادگی پیش می رود اما در تلویزیون های ما دکورهای سنگین و شلوغی می سازند که بیشتر به درد تئاتر می خورد تا تلویزیون، مثلا یک نردبان می گذارید این کنار یک تابلو می گذارید آن طرف که اصلا لزومی ندارد. تصور می کنم دکورهای ما دچار نوعی کج سلیقگی شده اند و مخاطب را خسته می کنند. مشکل کارگردانی هم داریم چون این نوع شوها تکست ندارند و گاهی کارگردان حواسش پرت می شود و یا دچار مبالغه می شود.خود شما در ارتباط ایرانی این مسائل را رعایت کردید؟بله یکی از چیزهایی که من به تصویربردارم گفتم این بود که وقتی آقای محسنیان صحبت می کند می خواهم او را مثل یک عکس معمولی نشان بدهید. ادا درآوردن کارگردان باعث می شود مخاطب محتوا را از دست بدهد. شوهای موفق دنیا - البته غیر از ویدیو پیپ ها- آدم ها را درست و حسابی نشان می دهند و شما این مشکلاتی را که ما داریم در آنجا نمی بینید. در اینجا وقتی یک آدم موفق را به برنامه دعوت کرده اید، کارگردان می خواهد هنرش را نشان بدهد، به تصویر بردار می گوید تصویر را از بغل بگیر، بعد می بینید که از تمام وجود یک آدم بزرگ و با شخصیت گوشش را به شما نشان می دهند، یا این که از توی یک پنجره یا سوراخ نشانش می دهند.گاهی مهمان هایی که به برنامه دعوت می شوند یا دعوت را رد می کنند و یا اگر می پذیرند حضور پیدا نمی کنند این مشکلی است که روز به روز تشدید می شود و این اواخر بیشتر هم شده، گویا نخبگان و مشاهیر جامعه نسبت به رسانه اقبالی نشان نمی دهند.به خاطر این که تلویزیون دولتی ما تک بعدی شده. می خواهم بی رودربایستی حرف بزنم، آبروی هر تلویزیونی خبر آن است. اگرتلویزون خبر را با ملاحظات معقول نگوید و خبر را کتمان کند اعتبارش را از دست می دهد. اعتبار اولین راه ارتباطی است. تلویزیون با نوع خبرها، فیلم هایی که می سازد ونوع مونتاژش تعیین می کند که نخبگان چقدر از او فاصله بگیرند، حتی آدم های غیر سیاسی هم به همین صورت هستند.انتخاب مجری خیلی مهم است و ما نمی توانیم صرفا به این دلیل که یک آقایی برنامه عروسی را اجرا کرده برای اجرای تلویزیونی دعوتش کنیم. مشکل ما این است که ما یک دفعه کسی را می پسندیم و فوری برای اجرا انتخابش می کنیم و نتیجتا طرف تا جایی پیش می رود که خودش را از بالا می اندازد پایین. این را هم اضافه کنم؛ از بعضی ها که تجربه حضور در برنامه های تلویزیونی را دارند می شنوم که می گویند گاهی سوالاتی که از ما می شود کارشناسانه نیست، پرت وپلا و کارشناسی نشده است. حتی رفتارهایی برنامه سازان نشان می دهند، مثلا کارشناسی که برای ضبط یک برنامه رادیویی می آید گاهی از این استدیو می برندش به آن استدیو و از آن استدیو می برند به این استدیو چون بالاخره قرار است آنتن این ده دوازده شبکه رادیویی خالی نماند و باید برنامه ای برای پخش داشته باشد، پس کمی هم بر می گردد به روش های اجرایی ما برنامه سازان.خیلی از برنامه های خارجی هستند که مهمان برنامه را از بین مشاهیر انتخاب می کنند. مثل "تاک شو" خانم آپرا وینفری که از رئیس جمهور بگیرید تا بازیگران مشهور هالیوودی طیف گسترده مهمانان او را تشکیل می دهند. در مقابل بعضی از برنامه های گفتگو محور هم مهمان هاشان را از بین مردم کوچه و بازار انتخاب می کنند؛ مثل همین کاری که مهران مدیری کرد. آیا در "تاک شوها" ملاک مشخصی برای دعوت مهمان هست؟ عامل شهرت چقدر اهمیت دارد؟اگر شرکت دادن افراد عادی با دقت همراه باشد، شدنی است. حضور مردم عامی در تلویزیون لازم است. اما استفاده از مهمان های معمولی یک کلک دارد؛ کلکش این است که باید در کنار آن بقال و نانوا یک نویسنده هم باشد که برایش متن بنویسد تا او در برنامه از این متن ها هم استفاده کند، البته عملی کردن این طرح ساده نیست و به مهارت مجری و قدرت مدیریت تهیه کننده بستگی دارد تا برنامه علاوه بر جذابیت، یکی دو قدم ازسطح سواد جامعه بالاتر باشد.مثلا خوب است آن آدمی که در ارتفاعات یک برج مثل برج میلاد کار می کند را دعوت کنیم اما در کنارش یک استاد متالوژی هم باشد این ترکیب آدم عامی با نویسنده یا استاد باعث می شود که آن آدم ناشناخته با شغل ساده اش در جامعه مطرح بشود و البته با این کار سطح برنامه هم از سطح معلومات جامعه بالاتر می رود. کیفیت این دست برنامه ها به قدرت اجرای مجری و نوع طنز او هم بستگی دارد این طور نشود که مهمان برنامه از حضورش در آن برنامه پشیمان بشود، مثل تجربیاتی که گاهی در تلویزیون داشته ایم. ناگفته نماند که این ها همه اش حاشیه است، اصل این است که بخش های خبری مردمی بشود... از بعضی ها که تجربه حضور در برنامه های تلویزیونی را دارند می شنوم که می گویند گاهی سوالاتی که از ما می شود کارشناسانه نیست، پرت وپلا و کارشناسی نشده است.شما از کیفیت اجرا گفتید، می خواستم بپرسم که از نظر شما اجرای یک برنامه گفتگو محور غریزی انجام می شود یا تکنیک خاصی دارد. مثلا نیازمند نوعی کشمکش است و خط سیر آن بر اساس نقاط اوج و فرود طراحی می شود؟
اول بگویم که مجری نباید مهمان های برنامه را از بالا سر نگاه کند یعنی باید خاکی باشد و ژست نگیرد و برای مردم توی فرم نرود و دیگر همین هایی که شما گفتید یعنی هنرهای دراماتیک را بشناسد و موقعی که می فهمد برنامه دارد افت می کند یک کلکی سوار کند، مخاطب را به دنبال خود بکشاند و او را منتظر نگه دارد که آخر گفتگو به کجا می رسد و این مربوط می شود به زبلی مجری در حین اجرا. یک چیزی هم بگویم، انتخاب مجری خیلی مهم است و ما نمی توانیم صرفا به این دلیل که یک آقایی برنامه عروسی را اجرا کرده برای اجرای تلویزیونی دعوتش کنیم. مشکل ما این است که ما یک دفعه کسی را می پسندیم و فوری برای اجرا انتخابش می کنیم و نتیجتا طرف تا جایی پیش می رود که خودش را از بالا می اندازد پایین. در انتخاب و گزینش مجری باید ببینند که این آدم از نظر فرهنگی در چه سطحی است و آیا مقبول همه قشرهای جامعه هست یا نه.اجازه بدهید موضوع را کمی شخصی کنیم. خود شما تکنیک خاصی در گفتگو دارید؟... ما از بچگی این کار را کرده ایم اما در اجراهای خاص و برنامه های علمی که من بیشتر انجام می دهم، مهم دانش تخصصی است چون من قبل از تحصیلات رسانه ایم لیسانس بیولوژی گرفتم و برای همین در حیطه ی دانش تخصصیم کار می کنم. اگر من به جای آقای فردوسی پور برنامه نود را اجرا کنم آنا اوت می شوم چون دانشم نسبت به مقوله ورزش ضعیف است. برنامه های علمی هم همین طور هستند و مجری باید دانش کافی را داشته باشد نمی گویم مجری برنامه علمی باید دانشمند باشد، نه. ولی باید حدود و ثغور برنامه علمی را بلد باشد و بعد همین را ببرد در مسائل اجتماعی و فرهنگی، چون علم خشک و بی روح هم مردم را خسته می کند. بنده -اگر تعریف از خود نباشد- به خاطر نوع تحصیلات وسابقه اجرا، که از 19 سالگی تجربه کرده ام به طور اتوماتیک این تکنیک ها را اجرا می کنم، دوربین که روشن می شود من خودم را به مردم نزدیک می بینم و سعی می کنم سوال هایی بپرسم که هم پرت نباشد و هم بیننده تلویزیون بگوید: اه، من همین سوال را داشتم. یعنی تخصصم بعد از گذشت سال ها این شده که برنامه های علمی را بتوانم به زبان مردم بگویم.و در پایان می خواهم بدانم که الآن مشغول چه کاری هستید و چه برنامه ای برای آینده دارید ؟ از صبح در خانه می نشینم و از این سایت به آن سایت می روم، خاطراتم را می نویسم و دوستان قدیم ام را که سال ها است از آن ها بی خبرم پیدا می کنم. گفتگو از: لقمان یدالهی - تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 833]
-
گوناگون
پربازدیدترینها