محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798084198
واعظ آشتیانی: تحریم گوانگژو کاری احساسی است / نباید به عذرخواهی چینیها اکتفا کرد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > مدیریت ورزش - امیر واعظ آشتیانی میثم بهرامی / امیر واعظ آشتیانی، کسی که مدعی است مسئولان سازمان تربیت بدنی همه کار کرده‌اند تا دستش را از ورزش کوتاه کنند، هفته بعد در یک مجمع بین‌المللی نسبت به استفاده از نام مجعول خلیج ع ر ب ی در افتتاحیه گوانگژو اعتراض می‌کند. گرچه مسئولان سازمان تربیت بدنی تلاش زیادی کرده‌اند تا جایگاه بین‌المللی او را بگیرند اما حالا همین جایگاه بین‌المللی فرصتی برای ورزش ایران شده تا اعتراض خود را نسبت به استفاده از نامی مجعول، به گوش مسئولان بلندپایه ورزش آسیا برساند. او گرچه رابطه خوبی با علی سعیدلو ندارد اما واکنش او را نسبت به اتفاقی که در افتتاحیه گوانگژو افتاده تایید می‌کند و البته تاکید دارد که استفاده از واژه مجعول خلیج ع ر ب ی موضوعی است که باید خارج از ورزش هم آن را پیگیری کرد. *حتما شما هم شنیده‌اید که در مراسم افتتاحیه بازی‌های آسیایی از واژه مجعول خلیج ع ر ب ی استفاده شده. بله. من تحلیلم این است که این اتفاق در کمیته المپیک آسیا افتاده. اگر بخواهیم این ماجرا را پیگیری کنیم به این نتیجه می‌رسیم که کمیته المپیک آسیا این کار را انجام داده است چراکه رئیس کمیته المپیک آسیا یک کویتی است و من رد این قضیه را در آنجا می‌بینم. البته شیطنت خود چینیها هم بی‌تاثیر نبوده. این حق دولت ایران است که از دولت چین بخواهد در این خصوص توضیح دهد. هم توضیح دهد، هم عذرخواهی کند، هم این‌که قول بدهد دیگر مسائل سیاسی را وارد ورزش نکند. متاسفانه دنیا شعار این را می‌دهد که ورزش نباید آلودگی سیاسی پیدا کند اما ما می‌بینیم که این اتفاق در کمیته المپیک آسیا رخ داده است. حتی کمیته المپیک ایران می‌تواند این ماجرا را به کمیته المپیک جهانی منعکس کند و به اطلاع آن‌ها برساند که این سهل‌انگاری رخ داده و چینیها هم از این سهل‌انگاری سوء استفاده کرده‌اند و نام مجعول خلیج ع ر ب ی را روی اسکوربورد ورزشگاه برده‌اند. خلیج فارس نامی است که مستند شده و دارای سند جهانی است. عرب‌ها هر وقت که مشکلی برایشان پیش می‌آید می‌خواهند نام خلیج فارس را تغییر دهند. همه دنیا و تمام اسناد رسمی دنیا گواهی بر این هستند که نام خلیج فارس درست است و چیزی به اسم خلیج ع ر ب ی نداریم. منتها این‌ها می‌خواستند یک شیطنتی بکنند. چون بازی‌های آسیایی یک رخداد بزرگ از نظر رسانه‌ای است، آن‌ها خواسته‌اند از این فرصت استفاده کنند برای بهره‌برداری. *وقتی نام مجعول خلیج ع ر ب ی روی اسکوربورد نقش می‌بندد مسئولان ورزش ایران ابتدا از ورزشگاه بیرون می‌روند و بعد که مسئولان چینی از آن‌ها عذرخواهی می‌کنند، به ورزشگاه برمی‌گردند. واکنش آن‌ها به عنوان بلندپایه‌ترین مسئولان ایرانی حاضر در ورزشگاه درست بوده یا این‌که باید واکنش دیگری نشان می‌دادند؟ در آن شرایط غیر از این کار، کاری نمی‌توانستند انجام دهند. باید تصمیم خردمندانه و منطقی گرفت تا مجامع بین‌المللی نسبت به تصمیم ما توجه ویژه کنند. ما نباید کاری کنیم که بهانه‌ای به دست مجامع بین‌المللی دهیم. بلکه باید بهانه آن‌ها را بگیریم تا بتوانیم حرفمان را بزنیم و اعتراضمان را به گوششان برسانیم. همین که مسئولان ورزش ایران از ورزشگاه خارج شده‌اند کاری معقول و منطقی بوده که این‌طوری اعتراض خودشان را نشان داده‌اند. همین کار باعث شده دولت چین عذرخواهی کند اما به نظر من نباید به یک عذرخواهی اکتفا کرد. باید پیگیری شود و حتی به کمیته المپیک جهانی منعکسش کنیم. *حالا اگر شکایت بکنیم به جایی هم می‌رسیم؟ تا به امروز تجربه نشان داده که اگر لابی ما قوی بوده، پیگیری‌هایمان هم جواب داده. اگر هم لابی قوی نداشته‌ایم که نتیجه نگرفته‌ایم. ما باید با یک هماهنگی با کشورهای دوست، این ماجرا را پیگیری کنیم. البته ما مستندات داریم که خلیج ع ر ب ی اصلا وجاهتی ندارد. از نظر حقوقی و سیاسی باید این موضوع را خارج از بحث ورزش پیگیری کنیم. برخی از نماینده‌های ورزش هم اعلام کرده‌اند که دولت باید نسبت به رفتاری که نشان داده پاسخگو باشد. *بله. اتفاقا برخی از نماینده‌های مجلس گفته‌اند بهتر است ایران بازی‌های آسیایی را تحریم کند. فکر می‌کنم این احساسی است. گرچه اظهار نظرهای محترم هستند اما این رفتار احساسی است. اعتقاد من این است که نباید بهانه به دست بدهیم برای چنین مواردی. باید با درایت این موضوع را مدیریت کنیم که حتی خارج از حوزه ورزش برای دیگر کشورهای هم درس عبرت بشود و دیگر چنین رفتاری از خودشان نشان ندهند. من فکر می‌کنم دیپلماسی ورزشی یکی از راه‌هایی است که اگر خردمندانه و منطقی جلو برود می‌تواند برای ما نتیجه مثبت داشته باشد. *چند وقت قبل میزبانی بازی‌های کشورهای اسلامی به خاطر این‌که روی مدال‌ها نوشته شده بود «خلیج فارس»، از ایران گرفته شد. حالا در افتتاحیه بازی‌های آسیایی چنین اتفاقی افتاده... ما باید پای اصولمان بایستیم. این‌طور نیست که حالا چون یک مسابقاتی را از ما گرفته‌اند بخواهیم ناراحت باشیم. به نظر من این‌که میزبانی بازی‌های آسیایی را از ما گرفته‌اند به نفعمان هم شده. چون این‌طوری نشان داده‌ایم که ما پای اصولمان ایستاده‌ایم. ما اگر بخواهیم سر هر موضوعی کوتاه بیاییم، این‌ها می‌خواهند در آینده موضوعات دیگری را مطرح کنند. اگر امروز مقابل نام خلیج فارس کوتاه بیاییم و قبول کنیم که نام آن پس از قرن‌ها عوض شود، شما مطمئن باشید که در آینده نامهای دیگر و اتفاقات دیگر را می‌خواهند رقم بزنند. این یک رفتار استعماری است. به هر حال باید خردمندانه و با یک دیپلماسی قوی ورزشی این ماجرا را پیگیری کنیم. مهم‌تر از همه این‌که ما از طریق ایرانی‌هایی که عضو کنفدراسیون‌های آسیایی هستند می‌توانیم اعتراضمان را اعلام کنیم. متاسفانه مسئولان ورزش ما نه تنها اهمیتی به حضور افراد ایرانی در کنفدراسیون‌های آسیایی نمی‌دهد بلکه به دنبال حذف آن‌ها هستند. من واقعا متاسفم چون یکی از راه‌های مقابله با مسائلی مثل اتفاقی که در افتتاحیه گوانگژو رخ داده، اعتراض از طریق ایرانی‌هایی است که در کنفدراسیون‌های آسیایی کرسی دارند. خود من در اجلاسی که هفته آینده در گوانگژو برگزار می‌شود حضور خواهم داشت. این اجلاس موسوم به ACC برای کنفدراسیون دوچرخه‌سواری آسیا است و من حتما اعتراض خودم را با شدت بیان می‌کنم. *پس شما هنوز عضو کنفدراسیون دوچرخه‌سواری آسیا هستید؟ بله. همین را می‌گویم. عضو هیات رئیسه کنفدراسیون هستم و در آن نشست مراتب اعتراض خودم را مطرح می‌کنم. دوستان دیگری هم که در مجامع بین‌المللی کرسی دارند می‌توانند به این واسطه مراتب اعتراض خودشان را اعلام کنند تا این اتفاق در جای دیگری رخ ندهد. *جالب است که این کرسی را هنوز از شما نگرفته‌اند چون معمولا وقتی کسی از ورزش ایران بیرون می‌رود سعی می‌کنند کرسی بین‌المللی‌اش را هم بگیرند. متاسفانه سازمان ورزش ما نه تنها به اهمیت حضور یک ایرانی در یک مجمع بین‌المللی توجه نمی‌کند، بلکه نامه‌نگاری هم می‌کند که کرسی را از آن شخص ایرانی بگیرند. برای خود من هم این کار را کرده‌اند. *چه اتفاقی افتاد که این جایگاه را از شما نگرفتند؟ آن‌ها به خاطر نامه سازمان ورزش یا فدراسیون کسی را برکنار نمی‌کنند. متاسفانه مسئولان ورزش ایران با نامهای که به کنفدراسیون دوچرخه‌سواری آسیا دادند و در آن خواستار کنار گذاشتن من از هیات رئیسه این کنفدراسیون شدند فقط خودشان را سبک کردند. در عین حال بهانه به دست رقبای من دادند که به من بگویند در ایران چه اتفاقی افتاده که نامه زده‌اند شما را برکنار کنند. البته من این کرسی را برای چهار سال دارم و کسی نمی‌تواند برکنارم کند. دلایل برکناری به سه موضوع مرتبط می‌شود. اول این‌که فرد فوت کند، دوم این‌که استعفا دهد، مورد سوم هم به دلایل انضباطی برمی‌گردد. مثل این‌که فرد در جلسات حضور نداشته باشد و آیین‌نامه او را کنار بگذارد. با این سه شرط می‌شود برکنار کرد. با نامه‌نگاری کسی را برکنار نمی‌کنند. *حالا هدف سازمان تربیت بدنی از این نامه‌نگاری چیست؟ اگر شما از هیات رئیسه کنفدراسیون دوچرخه‌سواری آسیا کنار بروید چه سودی برای سازمان تربیت بدنی دارد؟ اتفاقا بحث همین است. شاید فکر می‌کنند اگر من از اینجا هم کنار بروم، دستم از ورزش کوتاه می‌شود. فکر این را نمی‌کنند که انتخاب شدن یک فرد ایرانی و گرفتن یک کرسی چه دشواری‌هایی دارد. فکر می‌کنند ما این کرسی را به این راحتی به دست آورده‌ایم که حالا این آقایان می‌خواهند مکاتبه کنند و ما را کنار بگذارند. *الان تعداد ایرانی‌هایی که کرسی بین‌المللی دارند احتمالا به 10 نفر هم نمی‌رسد. 5 نفر را هم نداریم. یکی آقای سمندر است. یکی آقای مرادی وزنه‌برداری است. یکی آقای شهنازی و یکی هم من. شاید یکی دو نفر دیگر هم شاید باشند که من به خاطر نمی‌آورم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 511]
-
گوناگون
پربازدیدترینها