محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798124946
بعد از اتهام كم‌كاري و باندبازي از سوي پيشكسوتان و هواداران بازيكن پرسپوليس: مگر ديوانه‌ايم خودمان را خراب كنيم؟
واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: بعد از اتهام كم‌كاري و باندبازي از سوي پيشكسوتان و هواداران بازيكن پرسپوليس: مگر ديوانه‌ايم خودمان را خراب كنيم؟
به 23-22 سال پيش برمي‌گردم، به روزهايي كه روي آسفالت داغ ميلان‌‌هاي اسلامشهر با پاي برهنه از ظهر كه كيف مدرسه را گوشه‌اي از اتاق پرت مي‌كردم تا غروب كه با فرياد مادر به خانه برمي‌گشتم، فوتبال تمام زندگي‌ام بود. روزهايي كه زخم روي زانوهايم كه تازه خشك شده بود به خاطر برخوردهاي پشت سر هم به زمين سفت، دوباره خونريزي مي‌كرد و البته شلواري نمانده بود كه زانوي سالمي داشته باشد!
در تمام آن روزها كه توپ غلتيده در جوي آب هم مانع پرش‌هاي بلند و سر زدنمان نبود، بعضا با بزرگترهاي محل فوتبال گل‌كوچك بازي مي‌كرديم. براي قرض گرفتن تير دروازه دوست نسبتا متمول‌تري كه آشناي‌مان بود، مجبور مي‌شديم ناز او كه بچه ميلان بالايي بود را هم بخريم. البته او نيز يكي از همان بزرگترهاي محل بود كه مثل بيشتر پسرهاي ميلان 4 و ميلان 6 - دو كوچه مجاورمان - فوتبال را خيلي خوب بازي مي‌كرد.
آن روزها را به خاطر مي‌آورم كه ما كوچكترها وقتي به بازي بزرگترها راه مي‌يافتيم و پيش بچه‌هاي همسن و سالمان بادي در غبغب مي‌انداختيم كه «از شما بهتريم» و «ديگر جاي ما ميان شما نيست» بايد از دروازه‌باني همان تير دروازه‌هاي كوچك شروع مي‌كرديم كه انصافا در مصاف با آن همه بازيكن با تكنيك و گل‌كوچك‌‌باز كار سختي بود. آن روزها من بعضا دروازه‌بان تيمي بودم كه برادر بزرگم در آن بازي مي‌كرد و بايد خدا خدا مي‌كردم تا بازي حيثيتي نشود كه كارم زار است. در تمام آن بازي‌هاي حيثيتي كه خيلي‌هاي‌مان را زخمي به خانه مي‌فرستاد، مي‌دانستم اگر گل بد بخورم و اشتباهي بكنم بدجوري خراب مي‌شوم؛ همين هم مي‌شد. برادرم تنها فردي از تيم سه نفره‌مان بود كه سرم فرياد مي‌كشيد، تا مي‌خوردم ناسزا مي‌گفت و البته چاشني تمام دشنام‌ها بعضا لگدي بود كه مرا از زمين به بيرون پرت مي‌كرد!
گاهي اوقات دوباره برمي‌گشتم و درون دروازه مي‌ايستادم چرا كه برادرم فرد معتمدتر و شايد قابل‌تري نسبت به من پيدا نمي‌كرد. من هم مي‌پذيرفتم اما كوه خشم بودم و در انديشه انتقام از برادر بزرگتر كه جلوي بچه محل‌ها خرابم كرده، دنبال راهي براي تلافي. منتظر توپي بودم كه به طرفم بيايد و من جا خالي بدهم يا با حركتي ناشيانه گل بخورم اما هر كاري مي‌كردم دلم نمي‌آمد و محكم‌تر بازي مي كردم تا خودم را ثابت كنم.
***
حالا هر وقت حرف از باندبازي و كم‌كاري بازيكنان پرسپوليس مي‌شود ياد آن روزها و خودم مي‌افتم و از خودم مي‌پرسم: «مگر مي‌شود فوتباليستي خودش را خراب كند تا ديگري را بكوبد؟»
امروز پيشكسوت پرسپوليس راحت‌تر از حد تصور خبر از وجود باندي 10 نفره در تيم فعلي مي‌دهد كه كم‌كاري مي‌كنند و مي‌گويد تا اخراج نشوند اوضاع تيم به همين منوال است. جالب اينكه همين پيشكسوت باسابقه و صاحب افتخار مي‌گويد: «قبلا اين كم‌كارها سه نفر بودند ولي حالا با تشكيل باند و دسته شده‌اند 9 يا 10 نفر!»از تعجب مانده‌ام كه چه بگويم، برايم قابل هضم نيست. با يك بازيكن از تيم اصلي و نفراتي كه مقابل الهلال به زمين رفتند تماس مي‌گيرم و موضوع كم‌كاري را در ميان مي‌گذارم. جواب‌هايش برايم قابل قبول و پذيرفتني است، برعكس آنچه آن پيشكسوت بدون دليل و منطق بر آن تاكيد مي‌كند.بازيكن پرسپوليس شروع به حرف زدن مي‌كند و البته از حرف پيشكسوت خودش آنقدر ناراحت است كه با نيش و كنايه صحبت كند: «اصلا اين چيزها نيست، اتفاقا من فكر مي‌كنم هر كس در دوره بازيگري‌اش به فكر باند و باندبازي بوده و خودش اين كار را كرده، چنين حرف‌هايي مي‌زند.» اينها البته از روي خشم است و شايد منطقي نباشد اما بخوانيد بقيه حرف‌ها را: «ما چه كار به آينده دنيزلي داريم؟ مگر ما آبرويمان را از سر راه آورده‌ايم كه با دست‌هاي خودمان آبروريزي كنيم؟ الان كه دنيزلي و رويانيان خوب هستند و ما بازيكنان بد. پس چه دليلي دارد با دست‌هاي خودمان، خودمان را خراب‌تر از اينكه هستيم كنيم؟»
همين بازيكن مي‌گويد: «وجدان كدام بازيكن پرسپوليس قبول مي‌كند كه به يك تيم عربي در خانه ببازيم و هو شويم؟ ما كه اگر مي‌برديم راحت صعود مي كرديم و پاداش چند هزار دلاري مي‌گرفتيم، چه كسي از پاداش بدش مي‌آيد؟ اگر ما الهلال را مي‌برديم و صعود مي‌كرديم تقريبا تمام نتايج بدمان در ليگ برتر فراموش مي‌شد، پس مگر ديوانه ايم كه با دست خودمان تمام اينها را از بين ببريم؟» در پاسخ به حرف‌هاي او حرفي از سر مخالفت ندارم چون از اساس واژه كم‌كاري و باندبازي را نفهميده‌ام. حالا وقتي در ذهن سوار ماشين زمان مي‌شوم و به 22 سال پيش برمي‌گردم باز هم نمي‌توانم به عنوان دروازه‌بان آن دروازه كوچك پايم را بدزدم و كم‌كاري كنم آن هم وقتي نهايتا 10 نفر از بچه‌محل‌هاي‌مان تماشاگر آن بازي‌اند پس چطور مي‌توانم بپذيرم كه بازيكن پرسپوليس با مخاطب ميليوني پايش را از جلوي توپ بدزدد يا عمدا از جلوي يار حريف جاخالي بدهد؟
شنبه|ا|16|ا|ارديبهشت|ا|1391
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران ورزشی]
[مشاهده در: www.iran-varzeshi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 70]
-
گوناگون
پربازدیدترینها