واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - دیوید کار هفته پیش هیأتمدیره آکادمی علوم و هنرهای سینمایی با اعلام این خبر که از این پس به جای پنج فیلم، 10 فیلم در بخش اسکار بهترین فیلم با هم رقابت میکنند، جنجالی بزرگ به پا کرد. در واقع بسیاری از دست اندرکاران صنعت سینما در آمریکا با شنیدن این خبر غافلگیر شدند، خیلیها نیز نگران ضعیف شدن رویدادی شدند که از آن به عنوان مقدسترین جوایز کل صنعت سرگرمی یاد میشود.مدیران سینمایی این بحث را مطرح میکنند که اسکار بهترین فیلم همچنان باید در ارتباط با جذب تماشاگر تعریف شود و اینکه جوایز اسکار تا پیش از این با نامزد کردن پنج فیلم و نه 10 فیلم فاصله خود را با جوایز ثانوی مانند گلدن گلوب و انجمن منتقدان فیلم رسانههای حفظ کرده بود. تصمیم جدید آکادمی حرکتی برای فیلمهای سینمایی نیست. در واقع آکادمی علوم و هنرهای سینمایی برخلاف اسم خود نه در سینما بلکه در تلویزیون فعال است. بخش عمده درآمدهای آکادمی از نمایش تلویزیونی سالانه و پرزرق و برق مراسم اسکار حاصل میشود و در 10 سال گذشته، اسکار میلیونها نفر از تماشاگران خود را از دست داده و شاید دیگر نتواند سزاوار دریافت پولهای آگهیدهندگان باشد. آکادمی پارسال دل به دریا زد و دو تهیهکننده قدیمی - لارنس مارک و بیل کاندون - را به کار گرفت تا مراسم را به شکل دیگری طراحی کنند و جایزه آن افزایش قابلملاحظه تماشاگران تلویزیون بود، اما وقتی نظر آن دو تهیهکننده را پرسیدند، آنها گفتند مشکل نه اجرای مسابقه بلکه تعداد اسبهاست!«شوالیه تاریکی» و «وال- ای» دو فیلمی بودند که منتقدان و تماشاگران را به یک اندازه به هیجان آوردند، اما نتوانستند به فهرست پنج فیلم نامزد اسکار بهترین فیلم راه پیدا کنند و در این بین فیلم نسبتاً کوچکی مانند «میلیونر زاغهنشین» که خیلی از آمریکاییها آن را ندیده بودند یا کمتر چیزی شنیده بودند، پیشتاز این فهرست شد. شاید گفته شود فضای غیررقابتی مراسم پارسال آکادمی را بر آن داشته با افزایش نامزدهای اسکار بهترین فیلم به 10 نامزد، بر جذابیت مراسم بیفزاید اما چه کسی میتواند با قاطعیت بگوید دو برابر شدن نامزدهای این بخش لزوماً به معنای ورود فیلمهای پرهزینه و تماشاگرپسند است. شاید این حرکت برای جذب فیلمهای تخصصی باشد. قطعاً اگر پارسال 10 فیلم نامزد اسکار میشدند، «وال- ای» میتوانست یکی از آنها باشد، همانطور که دو فیلم کوچک «رود یخزده» و «مهمان» نیز میتوانستند به این فهرست راه پیدا کنند. برای استودیوهای فیلمسازی افزایش تعداد نامزدها به معنای آن است که پول بیشتری باید خرج شود. هزینه تبلیغات تلویزیونی و آگهیهای تمام صفحه فیلمهای نامزد اسکار در روزنامهها، رقمی قابلملاحظه است و اکنون استودیوها و تهیهکنندگان مستقل باید دو برابر قبل بپردازند. وقتی 10 فیلم میتوانند نامزد اسکار باشند، چه کسی به خود اجازه میدهد مثلاً به جی.جی.آبرامز بگوید «سفر ستارهای» او ارزش تبلیغ بیشتر را ندارد؟در این بین نشریههای پرطرفدار مانند ورایتی و هالیوود ریپورتر همین طور روزنامههایی مانند نیویورک تایمز بابت آگهیها پول زیادی به دست میآورند، اما بیایید روراست باشیم. اگر اسکار دیگر مانند سابق تماشاگر ندارد، به خاطر این نیست که مثلاً «شوالیه تاریکی» نامزد بخش بهترین فیلم نشده، بلکه به این خاطر است که مراسم اسکار مملو از جوایزی ناشناخته است که برای کسی جذابیت ندارد. آنچه اسکار احتیاج دارد، جوایز کمتر است نه نامزدهای بیشتر.آیا واقعاً آکادمی به سه جایزه در بخش فیلمهای کوتاه و دو جایزه جداگانه در بخش صدا احتیاج دارد؟ اگر آکادمی واقعاً به دنبال جذب تماشاگر بیشتر است، باید اسکار را به سلمانی ببرد.نیویورک تایمز
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 239]