محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798027087
در چه مسیری زندگی ات را می گذرانی
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: بهره مند بودن از دنیا و امکانات گوناگون آن اصلاً چیز بدی نیست. هر کس حق دارد دنیای خود را آباد کند و از لذت¬های آن بهره برد؛ به ویژه اگر دارایی¬های خود را صرف آخرت خودش بکند که دیگر از این بهتر نمی¬شود. اما این طور هم نیست که خدا به هر کس که بیشتر خاطرش را بخواهد بیشتر بدهد. گذشته از روایاتی که به فقیران دنیا، مژده داده¬اند خداوند به تلافی فقرشان در زندگی جاودانی پاداششان می¬دهد، آیاتی هم در قرآن هست که به ثروتمند شدن اهل کفر اشاره می¬کند مانند آیه 126 سوره مبارکه بقره. خداوند می¬فرماید: کسی که حق را می-شناسد، اما زیر پا می¬گذارد و کفر می¬ورزد، مدت کمی که در دنیاست، از مال و اموال این جا بهره¬مند می¬شود، اما مهلتش که سر بیاید، آخرتی دردناک انتظارش را می¬کشد. خوب می¬بینید آن چه خدا به آن ارزش می¬دهد، هیچ ربطی به کم و زیاد دارایی¬های مادی ندارد، تنها یک چیز مهم است و فقر و ثروت را خوب یا بد می¬سازد؛ این که تو در چه مسیری زندگی¬ات را می¬گذرانی، حق یا باطل؟ دعوت به زندگی عاقلانه آدم¬هایی که در مقابل پیامبران می¬ایستادند و حرف حساب را نمی¬پذیرفتند، گاهی استدلال¬هایی می¬کردند که برای همه انسان¬های طالب حقیقت، مایه تلنگر است! آن ها معتقد بودند چون پدر و مادر و اجدادشان چیزی را انتخاب کرده¬اند، حتماً چیز خوبی بوده و نباید روی آن حرف دیگری زد. خداوند از آن ها می¬پرسد: شما می¬خواهید پا جای پای گذشتگانتان بگذارید، حتی اگر آن ها از روی بی¬عقلی و نفهمی کاری کرده باشند؟ جالب توجه است که مرام بسیاری از آدم¬ها هنوز هم همان گونه است و هنوز وقتی از خیلی¬ها درباره اعتقاداتشان و رسم و رسومی که برای زندگی¬شان درست کرده¬اند می¬پرسی، رگ گردنشان می-زند بیرون که(( از قدیم این طور بوده)) یا (( خیلی¬ها می¬گن)) یا (( حتماً درسته که همه به آن معتقدند)) و... و در برابر این ها، هنوز ندای خداوند بیخ گوش همه¬مان است که: فقط به این دلیل که خیلی¬ها یا اجداد و قدیمی¬ها یا دیگران این طوری بوده¬اند، باید همین طور بود، حتی اگر اشتباه می¬کرده¬اند؟ نمونه این گفت و گو را در آیه 170 سوره مبارکه بقره می¬بینید؛ گفت و گویی که دقت در آن، جلوه زیبایی از فرهنگ ناب و دست نخورده قرآن را روشن می¬کند. در این فرهنگ، همه چیز باید پایه و اساسی درست و منطقی داشته باشد. اعتقاداتمان و کارها و برنامه¬هایمان آن قدر که منطقی و عاقلانه است، انسانی است. وقتی زندگی خوب است و مرگ خوب¬تر زندگی دنیا دوست داشتنی است، اما آیا چیزی دوست داشتنی تر از آن نیست؟ مردمی که زندگی را دوست دارند دو دسته¬اند. یک دسته می¬خواهند توی دنیا باشند و تا می¬شود زنده بمانند و زندگی کنند؛ به این دلیل که خود زندگی را دوست دارند و از این جا بودن و به همین جایی¬ها مشغول بودن را می-پسندد. همین کم و زیاد دنیا برایشان همه¬چیز است و به همین راضی هستند که دنبال موجودی¬های دم دستی زندگی معمولی¬شان بروند.برای آن چه به دست می¬آورند، شادی کنند و خوش باشند. برای هر چه ندارند، رؤیا¬پردازی کنند و در آرزو¬های دراز خود فرو بروند. مقابل این آدم¬ها، مردمی هم هستند- یا می¬توانند باشند- که در خود این بودن و زیستن، چیزی که سیرابشان کند یا به زحمت زنده بودن و مشکلاتش بیرزد نمی¬بینند، اما با ین حال از زندگی کردن فرار نمی¬کنند، به خودکشی نمی¬اندیشند، خود و دیگران را با رنج¬ها و رنج کشیدن¬هایشان آزار نمی¬دهند، زندگی را دوست دارند و زنده بودن را غنیمت می¬دانند... اما برای چه؟ وقتی موجودی دنیا، چشمشان- چه رسد به دلشان- را پر نمی¬کند، پس به چه خوشند و به چه امیدی خود را نگه داشته¬اند، بلکه از خداوند طول عمر هم طلب می¬کنند؟ جواب این سؤال حرف تازه¬ای نیست. این آدم¬ها چون چشم به چیزهای دیگری دوخته¬اند، این گونه¬اند. چون به ارزش¬ها و حس¬های زیبایی، زیباتر از همه¬ی داشتنی¬های این جا و فکر می¬کنند، این جوری¬اند. چون مسئله مرگ را دور نزده¬اند و یادش را در دل نکشته¬اند و چون با مرگ، این حقیقت غیر قابل گریز، هماهنگ شده¬اند، زندگی را به سبک خاصی که دسته اول نمی¬شناسند دوست دارند. در آن می-کارند تا بعد برداشت کنند و در عین حال از آن جا که براساس پسند خالقشان زندگی می¬کنند در همین دنیا هم از آن لذت می¬برند. رنجشان شیرین، شادی¬شان خالی از بی-خیالی و نادانی است و آن گاه هم که مرگشان فرا برسد آماده پایان قصه هستند زیرا برای آنها اصل قضیه تازه شروع شده است. مقایسه این دسته و دسته پیشین که می¬کوشند به خود دنیا خوش باشند، خوراک خوبی برای اندیشیدن است و بد نیست در تلاوت قرآن، وقتی به آیاتی مثل آیه 96 سوره بقره1 می¬رسید، ذهن خود را دقایقی به چنین خوراک مفیدی مشغول کنید. در ورای همه ماورائی¬ها جن، ارواح سرگشته، سحر، جادو و چیزهای شبیه این ها، چه احساسی در شما برمی¬انگیزند؟ خیلی¬ها را می¬شناسیم- و شاید خود ما یکی از آنها- که می¬ترسند و ترجیح می-دهند تا می¬شود با این ترس رو به رو نشوند! ما چرا می¬ترسیم؟وقتی چیز باارزشی را در خطر ببینیم مثلاً جانمان، زندگی¬مان، آرامشمان و ... . و چه وقت آن ها را در خطر می¬بینیم؟ وقتی نیروی بالاتر از نیرو و اراده¬ی ما آن ها را تهدید کند. ترس از سحر و جن و ... دقیقاً به همین دلیل وجود دارد که خود را در مقابل نیروی این ها ضعیف می¬پنداریم. حالا چاره چیست؟ متصل شدن به نیرویی که هیچ اتفاقی در عالم بدون اجازه آن رخ نمی¬دهد. نگاهی به آیه 102 سوره مبارکه بقره بیندازید. اگر به رابطه¬مان با خداوند سر و سرمان بدهیم و خود را در رفاقتی جانانه به او بسپاریم، دلیلی ندارد از دخالت¬ها و تهدیدهای دیگران، هر چند هراس انگیز و رازآلود و ناشناخته، ترس به دل راه بدهیم! انفاق با سود علی الحساب! حتماً دیده¬اید فروشندگانی که بازار را نمی¬شناسند و جنس مرغوبشان خیلی زود به باد می¬رود، و کاسب¬هایی هم که بی¬قیمت¬ترین چیزهایی را که دارند، طوری به موقع و به جا، به کار می¬گیرند که بارشان را تا چند نسل بعد از خود می¬بندند. هنر معامله¬گری، ضامن سودآوری زندگی آدم است. هر چه در معامله تیزتر باشی، فرصت¬هایت را بیشتر و بهتر به سود تبدیل می¬کنی، و همه ارزش زندگی هم به این است که چه طور در آن سود می¬بری، اما کدام سود؟ کدام زندگی و چه جور معامله¬ای؟ معامله¬ای که زندگی تمام شدنی¬ات را با سودهای محدود همین دنیا سرشار می¬کند؟ آیا معامله¬های بزرگ¬تری در کار نیست؟ کاسبی از همه موفق¬تر است که با تدبیر خود، دارایی¬های اندک خود را به سودهایی ماندنی¬تر گره بزند و به جای 60- 70 سال که سودهایش همه با رنج و بدبختی همراه است، به زندگی زلالی فکر کند که نه تمام می¬شود و نه شادی¬هایش با رنج و غصه¬ای همراه است! آیه 254 سوره مبارکه بقره، از همین معامله صحبت می-کند. می¬توانی با یک محاسبه دو دوتا چهارتا، به بهره¬وری برسانی و به رزقی جاودان و بی¬نهایت تبدیلش کنی. انفاق ،معامله¬ای است که از دست هر کسی برمی¬آید؛ فقط باید زرنگ بود! رنگ رخساره خبر می¬دهد از فقر طرف! همه ما در کوچه و خیابان و بازار و خیلی جاهای دیگر، آدم¬هایی را دیده¬ایم- زن و مرد- که به گدایی مشغولند. حتماً شما هم مثل من، از خودتان پرسیده¬اید که این آدم-ها چه قدر واقعاً محتاج کمک هستند. مواظبیم مبادا مستحقی را ناامید کنیم، اما نمی¬توانیم مطمئن باشیم کمکی که می¬کنیم به جاست. حق هم داریم! چون عاقلانه نیست پولی را که با زحمت به دست آمده، بدون عوض و اِزا، از دست بدهیم. حالا قرآن که آن همه توصیه کرده است با انفاق، آخرت خود را آباد کنید، این جا هم راهی جلوی پایمان می¬گذارد؟ آیه 273 سوره مبارکه بقره، فقیرانی را شایسته صدقه می¬داند که فقیرند، اما گدایی نمی¬کنند. به قول خود قرآن، فقر را از قیافه-هایشان باید خواند. لازم هم نیست کار به تجسس و کنجکاوی بکشد تا معلوم شود کسی چه قدر دخل و خرج دارد، ظاهر آدم¬ها گویای خیلی چیزها هست و کافی است حواسمان جمع باشد. اگر چشم و ذهنمان رنگ روزگار نگرفته باشد و حریصانه مشغول به زرق و برق¬های فراوان اطرافمان نباشیم، جلوه¬های تلخ زندگی دیگران و رنج-هایی که می¬برند، فرصت¬های انفاق را به موقع گوشزد خواهند کرد. پولت را بکار که درخت بشود بالاخره ما هم مشکل داریم. اگر پولی برای انفاق داشته باشیم، می¬زنیم به چاله چوله¬های زندگی خودمان، همین طور نیست؟ زندگی هر کس به رنج¬ها و تلخی¬هایی آمیخته شده. انفاق مال آدم¬های پولدار است؛ آدم¬های همه¬چیزدار و بی¬درد! این ها می¬توانند دم دستی¬ترین دلیل¬های ما برای بخیل بودن باشند. خیلی رُک و ساده؛ ما از انفاق کردن می-ترسیم چون از فقیر شدن خودمان و محتاج شدن به انفاق دیگران می¬ترسیم. اما منطق قرآن چگونه به این محاسبه-های به ظاهر عاقلانه! نگاه می¬کند؟ یادتان هست دفعه قبل از قانون¬هایی حرف زدیم که خداوند برهستی حاکم کرده است. یکی از این قوانین یا سنت¬های جاری خلقت، حیات داشتن صدقات است. یعنی صدقه¬ها هم مانند یک موجود زنده رشد می¬کنند، پرورش می¬یابند و از اصل خود بسیار بیش¬تر می-شوند. آیه 276 سوره مبارکه بقره می¬گوید: خداوند سود ربا را از بین می¬برد و صدقات را پرورش می¬دهد. ذهن¬های کوته بین و دل¬های عجول، ربا را باعث زیاد شدن دارایی و صدقه را از دست رفتن مال می¬بیند در حالی که جهان بر این چرخ نمی¬گردد و در نهایت از خودگذشتگی¬های ماست که دستمان را می¬گیرد. صدقه اضافه بر این که مستقیماً بر رزق صدقه دهنده تأثیر می¬گذارد، دریک چرخه¬ی طولانی¬تر با بهبود مؤلفه¬های اجتماعی در اقتصاد عمومی همه- یکی هم صدقه دهنده- را از مواهب خود بهره¬مند می¬کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 676]
-
گوناگون
پربازدیدترینها