تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850929549
رودررو با رضاداد درباره جراحی جشنواره فیلم فجر
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۶ مهر ۱۳۹۳ - ۰۰:۱۳
بدون شک در میان سِمت‌های مربوط به رویدادهای هنری کشور، دبیری جشنواره فیلم فجر را یکی از موردهای خاص و پرحاشیه می‌توان دانست که انتخاب و معرفی نامش هر ساله کنجکاوی زیادی را برمی‌انگیزد، اما جشنواره سیوسوم فجر برای اولین بار از یک سال قبل دبیر خود را شناخته است. علیرضا رضاداد پس از آنکه سال گذشته بعد از هفت سال دوری باز به حلقه مدیران جدید سینمایی وارد شد، برای پنجمین بار به عنوان دبیر جشنواره فجر انتخاب شد و در همان مراسم اختتامیه از سوی رئیس سازمان سینمایی بار دیگر حکم دبیری جشنواره را برای ششمین بار گرفت. او از بهمن پارسال تاکنون فرصت کافی داشته و البته دارد تا کاستی‌های جشنواره را برطرف کند و برنامه‌ریزی دقیقی برای هرچه شکیل‌تر برگزار شدن این رویداد سینمایی داشته باشد؛ هرچند او مهمترین تغییراتی را که در نظر داشته با تصمیم‌گیری در یک شورا اعلام کرد و در اولین اقدام قرار است بخش بین‌الملل جشنواره فجر از سینمای ملی جدا شود. رضاداد با حضور در خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از جراحی‌هایی که برای جشنواره فیلم فجر درنظر دارد،با جزئیات بیشتری سخن گفت و تاکید کرد که به دنبال رساندن جشنواره به ویژه در بخش بین‌الملل به استانداردهای جهانی است. او همچنین در پاسخ به انتقادهایی که سال گذشته از سوی برخی منتقدان و نیز فیلمسازان برجسته مطرح می‌شد، گفت که وقتی فضا شلوغ است حقیقت گم می‌شود با این حال تمام حرف‌ها را به انگیزه اصلاح می‌شنود. رضاداد که مجری طرح فیلم «محمد(ص)» نیز هست، اعلام کرد که این فیلم که تا پایان آذرماه آماده می‌شود، قطعا در بخش رقابتی جشنواره فیلم فجر حضور نخواهد داشت. دبیر سیوسوم جشنواره فیلم فجر پیش از آغاز گفت‌و‌گوی خود با خبرنگاران سینمایی ایسنا، مدتی نسبتا طولانی به صحبت درباره خبرگزاری ایسنا و فضای رسانه‌ای نیز پرداخت و سپس درباره جشنواره فجر صحبت کرد که مشروح آن را می‌خوانید: ایسنا: شما اولین دبیر جشنواره فیلم فجر هستید که سال گذشته حکم دبیری مجدد خود را در همان مراسم اختتامیه دریافت کردید و این به معنی یک سال فرصت کافی داشتن برای برنامه ریزی و برگزاری خوب جشنواره است. در این مدت چه برنامه‌ای داشته‌اید و چه رویکردی دارید تا در جشنواره سی و سوم مجبور به ملاحظه‌گری‌هایی که سال قبل برای جلوگیری از بروز حاشیه‌ها انجام دادید، نشوید؟ ابتدا ممنونم از دعوتتان که این فرصت را فراهم کردید تا به صورت حضوری تشکر کنم از فعالان رسانه‌ای در جشنواره فجر و ان شاالله در روزهای آتی قصد دارم ازنزدیک از تلاش‌های دیگر فعالان رسانه‌ای هم سپاسگزاری کنم. واقعیت این است که تلاش ما بی حضور فعالان موثر رسانه‌ای کم اثر است و بنای ما این بود که در پایان جشنواره سی‌و‌دوم، این دیدارها را داشته باشیم، اما اختتامیه‌های متعدد و آیین‌های آن ما را تا نوروز گرفتار کرد. و اما پاسخ سوال شما؛ به نظرم حاشیه‌ها و ملاحظات یک جشنواره یا هر فعالیت فرهنگی دیگری، بخشی از همان فعالیت است و ما نه پرهیزی از آن داریم و نه می‌توانیم در مقابل آن کاری انجام دهیم. سپهر فرهنگی هر جامعه‌ای در همین برخورد آراء و تنوع دیدگاه‌ها است که شکل می‌گیرد و ما هم به عنوان مدیران فرهنگی کشور شاید هنرمان همین است که بتوانیم در چنین شرایطی قرار بگیریم و بهترین تصمیم‌ها را بگیریم. تمام این 32 دوره‌ی جشنواره فجر هم همین گونه بوده است و این دوره جدید هم حتما با ویژگی‌هایی روبرو خواهد بود، اما تا وقتی ارزیابی کاملی از آنچه در جشنواره اتفاق می‌افتد نداشته باشیم، نمی‌دانیم با چه شرایطی روبرو می‌شویم. البته این را هم نباید فراموش کنیم که به هر حال کار فرهنگی در این دوره سخت است. در دوره قبل هم با وجود آنکه پیش از این در چهار دوره جشنواره فجر و جشنواره‌های دیگر مسئولیت داشتم، اما شرایط متفاوت و سختی را شاهد بودیم، چون وقتی چند سالی در کوران حوادث نباشید همه چیز تغییر می‌کند. با این حال سعی می‌کنیم این دوره را هم با آرامش پیش ببریم، چون فکر می‌کنم یکی از ماموریت‌های ما در حوزه مدیریت فرهنگی ایجاد آرامش در فضای فرهنگی است و اصل، هم همین است که تولید‌کنندگان محصولات فرهنگی بتوانند با اطمینان خاطر کارشان را انجام دهند. الحمد‌الله در دولت جدید از آن تنش‌هایی که بیشتر هم سیاسی بوده و به حوزه فرهنگ منتقل می‌شد، فاصله گرفته‌ایم؛ هرچند عده‌ای این طور تحلیل می‌کنند که این آرامش پیش از طوفان است ولی به نظر من اتفاقا آرامش مورد نیاز و باثبات است و می‌شود در این شرایط، کار فرهنگی موثر کرد. البته شیب کار فرهنگی در این شرایط می‌تواند برای تولید‌کنندگان مختلف متفاوت باشد. برای جشنواره امسال هم می‌خواهیم زمینه و بستری فراهم کنیم که دوستان با آرامش در جشنواره حضور پیدا کنند، تنوع وتضارب آرا وجود داشته باشد و فیلم‌ها در معرض دید مخاطبین گوناگون قرار بگیرد تا بتوانند از آنچه هدف جشنواره است استفاده کنند. همچنین از فرعیات هم کم می‌کنیم و به مسائل اصلی‌تر می‌پردازیم تا در نهایت جشنواره به ارتقا کیفیت تولیدات سینمایی کمک کند. ایسنا: اگر مشخص‌تر بخواهم سوال کنم، باید اشاره کنم به اینکه پارسال اولین سال مدیریت دولت و مدیران جدید در جشنواره بود و نمایش برخی فیلم‌ها فشارهایی را از بیرون به سینما وارد کرد که در نهایت منجر به تغییر نظر داوران در اختتامیه شد. اگر امسال باز هم چنین فشارهایی وارد شود، چقدر ایستادگی خواهید کرد؟ سال گذشته در نظر داوران تغییری ایجاد نشد، تنها وضعیت فیلم «عصبانی نیستم» به خود آقای درمیشیان منعکس شد و ایشان هم هوشیارانه و برای اینکه تنشی به سینما منتقل نشود، از داوری نهایی انصراف دادند. بنابراین تغییری در داوری انجام ندادیم. گفته بودیم جشنواره را به نیابت از جامعه سینمایی و امانتدارانه برگزار می‌کنیم و همین کار را هم کردیم. مشکلات احتمالی را هم که امیدواریم امسال نداشته باشیم و با همین رویکرد و با مطرح کردن با خود جامعه سینمایی، آن‌ها را حل می کنیم. ایسنا: بحثی که سال گذشته حتی برای کم شدن فشارها مطرح می‌شد، این بود که فیلم‌های جشنواره سی و دوم محصول دولت قبلی هستند، اما امسال خروجی دولت جدید در جشنواره به نمایش در می‌آید. در این دوره قرار است چه چیزی به دست آوریم؟ همیشه معتقد بوده‌ام که جشنواره هر دوره‌ای، کارنامه سینمای کشور است و فیلم‌های سینمای ایران و جشنواره فجر آیینه کارنامه سینمای ایران هستند. دوره قبل هم همینطور بود گرچه بخشی در دولت قبل و بخشی در این دولت پروانه ساخت گرفته بودند. البته این را باید در نظر داشته باشیم که سینمای ایران بخش‌های مختلفی دارد که یک بخش از آن مدیریت سینمایی است که آثار و نتایج سیاست‌ها و رویکردها در جشنواره معلوم می‌شود، ولی به هر حال ما با جامعه فعالی مواجهیم نه یک جامعه منفعل. برای همین می‌گویم بهتر است بگوییم کارنامه سینمای ایران. در جشنواره معلوم می‌شود به چه فیلم‌ها و چه گرایش‌هایی پروانه ساخت داده شده، به چه فیلم‌هایی پروانه نمایش می‌دهند، چقدر تلاش شده گرایش‌های مختلف در پروانه ساخت‌ها تقویت شود، چه بخش‌هایی در پروانه ساخت‌ها مغفول مانده‌اند و اصلا چرا مغفول مانده‌اند، یا اینکه توجه دولت به برقراری رابطه بین محتوا و مخاطب چگونه بوده و مثلا فیلم اجتماعی یا حادثه‌ای به آن اندازه که نیاز مخاطب است نداریم. به این ترتیب در هر جشنواره می‌توان بررسی کرد که محصولات سینمای ایران با چه گرایشی و به چه سمت و سویی می‌رود و برای سال‌های آتی باید به چه نکاتی بیشتر توجه کرد. به ویژه اینکه باید در نظر داشته باشیم که تولید محصولات فرهنگی در سینما، تک، تک است و هر محصولی مسائل مربوط به خودش را دارد و می‌تواند جداگانه مورد ارزیابی قرار بگیرد. تمام این ارزیابی‌ها و آنچه از فضای عمومی به دست می‌آید، وقتی در کنار هم جمع می‌شوند، تصویری را از هر دوره جشنواره می‌سازند. علاوه بر همه این‌ها، با ارزیابی‌هایی که از هر دوره انجام می‌شود، می توان متوجه شد که مثلا اگر فیلم‌های طنز پرفروش بوده، گرته برداری سال‌های بعد سینمای ایران از آن جریان زیاد بوده است یا کم؟ با این حال با وجود تمام این بحث‌ها، این حرف هم کاملا درست است که مدیریت سینمای کشور در هر سال باید خودش را دراین آیینه ببیند و نسبت به عملکردش پاسخگو باشد و شاید آن سپهر کلی جشنواره بتواند کمک بیشتری بکند تا ببینیم نیاز سینما برای سال‌های آتی ایران چقدر برآورده شده و چقدر نشده است. ایسنا: مهمترین اتفاقی که برای جشنواره امسال پیش آمده اعلام تغییراتی است که در چند بخش اعمال می‌شود و شاید مهمترین آن‌ها جداسازی بخش بین‌الملل از سینمای ایران باشد. بازخوردهایی که گرفتید چطور بوده و آیا این بخش قطعا در همان اردیبهشت ماه برگزار می‌شود؟ نظر همه براین است که یا بهتر است بخش بین‌الملل نداشته باشیم یا یک بخش بین‌الملل استاندارد داشته باشیم
از بازخوردهایی که داشتیم مشخص بود که تقریبا همه، نفس این کار را پسندیده‌اند و نظر همه براین است که یا بهتر است بخش بین‌الملل نداشته باشیم یا یک بخش بین‌الملل استاندارد داشته باشیم، به همین دلیل جداسازی این بخش قطعی است و فعلا هم بهترین زمان، همان اردیبهشت و قبل از برپایی نمایشگاه کتاب است که فاصله زیادی هم از بهمن نگرفته‌ایم. ضمن اینکه هرچه به تابستان نزدیک شویم فعالیت‌های هنری دیگری آرام آرام در کشور شروع می‌شود و فرصت مناسب دیگری نیست. در بخش بین‌الملل، مثل همیشه گزیده‌ای از فیلم‌های نمایش داده شده در جشنواره را برای مهمانان غیرایرانی به نمایش درمی‌آوریم تا آن کارکردی که قبلا هم در بخش بین‌الملل اتفاق می‌افتاد که مهمانان غیرایرانی با آثار سینمای ایران یک آشنایی نسبی پیدا می‌کردند، وجود داشته باشد؛ بنابراین اگر فاصله زیادی هم بین این دو بخش بیفتد شاید کهنگی فیلم‌ها باعث عدم جذابیت برای تماشاگران بشود. ایسنا: جزئیات جداسازی هنوز مشخص نشده است. آیا بخش بازار هم منتقل می شود؟ بله، قرار است کلیه فعالیت‌های بین‌المللی که در چارچوب جشنواره فیلم فجر در بهمن انجام می‌شد، به زمانی که بخش رقابتی بین‌الملل برگزار می‌شود منتقل شود. البته درباره بخش رقابتی بین‌الملل جشنواره هم طبق آنچه در جلسات تشریح شد، قصدمان بر این است که کمی از گرایش به سمت جشنواره‌هایی که آن‌ها هم کارهای مشابه انجام می‌دهند، فاصله بگیریم. در واقع می‌خواهیم بیشتر بر حوزه منطقه آسیایی به مفهوم حوزه فرهنگی شرق و موضوعاتی که برای ما دراولویت قرار دارند یا به لحاظ مضمونی مورد علاقه و توجه سینمای ایران هستند، تمرکز کنیم. ایسنا: زمانی در دوره دبیری خود شما، بخش ملی جدا از بخش بین‌الملل در همان روزهای دهه فجر برگزار شد، اما رونق بخش ملی در پنج روزی که بخش بین‌الملل برگزار می‌شد وجود نداشت. چه تمهیداتی اندیشیده شده تا بخش بین الملل که به زمان دیگری هم منتقل شده با سردی برگزار نشود؟ این کار در دوره بعد از ما تجربه شد. ما در بخش سینمای ملی به خاطر تقارن با جشن‌های پیروزی انقلاب اسلامی تا حدودی به فضای پر نشاطی نزدیک شده‌ایم، اما در بخش بین‌الملل بیشتر به استانداردهایی که در جشنواره‌های بین‌المللی وجود دارد، نزدیک می‌شویم، چون در این سال‌ها از این استانداردها مقداری فاصله گرفتیم. ایسنا: البته یکسری محدودیت‌هایی هم هست که ما در کشور داریم و هر فیلمی را نمی‌توانیم نمایش دهیم. خود این مساله در بی رونقی و سردی بخش بین‌الملل بی‌تاثیر نیست. من فکر می‌کنم محدودیت‌هایمان مانع نیستند، یعنی اگر محدودیت‌هایمان را به عنوان فرصت ببینیم، اصلا دیدگاه‌مان شکل دیگری پیدا می‌کند. یادم می‌آید در سال 83 بود که می‌خواستیم بخش آسیا و معناگرا را به جشنواره فجر اضافه کنیم، خصوصا بخش معناگرا که تمرکز و آرزویمان تقویت و برجسته‌سازی فیلم‌های دینی بود. آن موقع دوستان نزدیک خود ما می‌گفتند در آسیا که فیلم مهم یا موثری نیست یا در دنیا که فیلمی متناسب برای بخش معناگرا ساخته نمی‌شود! در حالی که ما پیش از آن یکی دو تا نمونه داشتیم مثل «مسیر سبز». در واقع من و بعضی از دوستان دیگر در مدیریت سینمای کشور، بر این موضوع اتفاق‌نظر داشتیم که رصدخانه ما خوب کار نمی‌کند و الا به همان میزان که محدودیت داریم، فرصت هم داریم ولی ما دنبال فرصت‌ها نمی‌گردیم و فقط محدودیت‌ها را بهانه کردیم تا کم کاری‌هایمان را توجیه کنیم. بنابراین امیدوارم دهه آینده‌ی جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، دهه اثبات این نظریه باشد که فیلم‌های همسو، همجوار و هم سطح ، سه مولفه‌ای که از سال گذشته برای بخش بین‌الملل اعلام کردیم، آنقدر در دنیا تولید و یافته می‌شود و ما می‌توانیم آنچنان تاثیرگذار باشیم تا چنین فیلم‌هایی هم تولید شود و هم پیدا شوند که بتوانیم جشنواره‌ای با مولفه‌های سینمای ایران داشته باشیم؛ جشنواره‌ای که بگوییم این "جشنواره بین المللی فجر" است که در ایران برگزار می‌شود و مشتریان و تهیه‌کنندگان و کارگردانان و پخش‌کنندگان خودش را هم دارد. همچنین باید در نظر داشته باشیم که حدود دو هزار جشنواره سینمایی در دنیا برگزار می‌شود ولی پژواک تمام آن‌ها یکی نیست و فقط تعداد اندکی از آن‌ها در دنیا خیلی شناخته شده هستند، باقی آن‌ها هر کدام براساس نیرو و هزینه‌ای که صرف می‌کنند مطابق اهداف خود می‌توانند اثر گذار باشند. به‌همین دلیل تحلیل ما این است که ما حتما می‌توانیم در این حوزه، جشنواره‌ای با مولفه‌های منطبق و مورد توجه سینمای ایران در بخش بین‌الملل داشته باشیم. هرچند ممکن است در سال‌های اول نقایصمان برجسته شود، ولی عیبی ندارد چون فکر می‌کنیم یکی از خواص تفکیک این دو بخش همین است که اشکالاتمان را که الان زیر پوشش رونق سینمای ایران پنهان می‌شود، بهتر شناسایی و درک کنیم. امیدوارم این تفکیک و این فاصله دوماهه بین فجر سینمای ایران و بخش بین‌الملل بتواند کمک کننده به سینمای کشور باشد و حتما در چند دوره اول معلوم می‌شود که این تفکیک چقدر می‌تواند موثر باشد. البته به نظرم در سال‌های آتی یک بار دیگر باید تجدید نظرهایی داشت و از همین الان باید با بررسی اشکالات تلاش کنیم به یک جشنواره استاندارد برسیم، چون یا باید یک جشنواره بین‌المللی درست و موثر در سینما داشته باشیم یا اصلا نداشته باشیم. لازمه توفیق در این بخش هم این است که ماهم مثل جشنواره‌های مهم دیگر، خودمان مستقیم شناسایی فیلم داشته باشیم و اتکای انتخابمان به جشنواره‌ها و متقاضیان حضور نباشد. به تعبیر آقای ایوبی باید برای هر کشور و منطقه، میز جداگانه در بخش بین‌الملل داشته باشیم که در طول سال فعال باشد و اصلا جریان تاثیرگذاری‌مان را قبل از جشنواره و حین تولید و حتی قبل از تولید آغاز کنیم که وارد بحث‌های تولید مشترک و مباحثی از این دست هم می‌شویم. ایسنا: در دوره‌های مختلف تغییراتی در بخش‌های مختلف جشنواره یا در جوایز رخ داده است، برای جشنواره امسال چقدر از تجربیات گذشته استفاده شده است؟ من در جریان اکثر این تغییرات هستم یا در دوره‌هایی خودم مسئولیت جشنواره فجر را برعهده داشتم. سال 81 در دوره آقای عسگرپور یکسری جوایز کم شد و سال 82 همان جوایز برگشت که البته توضیحات کامل در این‌باره در همان زمان بیان شد، اما به طور کلی عمده‌ترین تغییرات در سال 83، بعد از یک سالی که من مسئولیت جشنواره را برعهده گرفتم اتفاق افتاد که در بخش بین‌الملل، دو بخش معنا گرا و سینمای آسیا به جشنواره اضافه شدند و در سال‌های بعد، بیشتر رویکردها وعناوین جشنواره در بخش بین‌الملل تغییر پیدا کرد، مثل اضافه شدن جایزه مصطفی عقاد. درباره امسال هم واقعیت امر این است که همه از جمله فعالان سینما و نیز مدیران، اتفاق نظر داشتند که گذر از یک دهه، به اندازه کافی به ما آموخته که زمان یک تجدید نظر جدی فرا رسیده است؛ خصوصا اینکه آقای دکتر ایوبی هم تاکید دارند که یک جشنواره موثر داشته باشیم و اگر لازم است بخش‌های غیرموثر را حذف کنیم یا رویکرد آن ها را تغییر بدهیم. لذا در دوره جدید، یک سری ارزشیابی کردیم و برهمین اساس به این جمع‌بندی رسیدیم که همچنان جوایز فنی هنری را به خاطر لزوم توجه به این بخش، در جوایز فیلم فجر نگه داریم، چون یکی از گزینه‌هایی که در بخش حذف جوایز مطرح می‌شد همین هفت هشت جایزه فنی هنری بود، اما فعلا نتیجه ارزیابی ما این نیست که حذف این بخش به سینمای ایران کمک می‌کند. البته مناقشات و مشکلاتی هم درباره نحوه داوری این بخش از فیلم‌ها و اینکه آیا یک گروه داور در مدتی محدود می‌توانند همه این بخش‌ها را ارزیابی کنند یا خیر هم مطرح بود که نتیجه بررسی‌های ما در این خصوص فعلا این شده که یکی دو جلسه دیگر راجع به شیوه داوری در بخش جوایز فنی هنری بگذاریم؛ یعنی بر این باوریم که اگر مشکل، شیوه داوری است، به دنبال روش بهتری برای داوری باشیم، چون تقریبا فضای عمومی سینما هم حفظ این جوایز را بیشتر به نفع سینمای ایران می‌داند تا حذف آن‌ها. ایسنا: اصلا آقای رضاداد، به نظر شما برای جشنواره‌ای با 32 سال سابقه، این روال تغییرات منطقی است؟ اینکه هر سال هر دبیری که می‌آید یکسری تغییرات را ایجاد کند؟ چون این تغییرات تا جایی که پیش رفته که می‌بینیم حتی جایزه سیمرغ هم در سال‌های مختلف شکل متفاوتی داشته است، در صورتی که در جشنواره‌های معتبر دنیا چنین چیزی را شاهد نیستیم. به هر حال این نقطه ضعف است، اما شاید اجتناب‌ناپذیر باشد، چون مدیران فرهنگی نمی‌توانند اعتقادات و باورهایشان را کنار بگذارند و بعد مدیریت فرهنگی کنند. اجازه بدهید یک مثال بزنم. در یک دوره‌ای در فارابی، بعد از اینکه جریان اقتباس را به لحاظ کارشناسی، نیاز سینمای ایران دیدیم، کارگروه و شوراهای اقتباس ایجاد کردم و کارهای پژوهشی مفصلی درباره متون ادبی‌ای که می‌تواند مورد اقتباس قرار بگیرد انجام شد. بعد از این اقدام، فکر کردم که خوب است یک نشانه و چراغ راه یا یک سیاست تشویقی برای توجه به این ماجرا درنظر گرفته شود. در واقع به نظرم رسید اضافه کردن فیلمنامه اقتباسی به جوایز جشنواره فجر، به نفع سینمای ایران است. همچنین معتقد بودم اگر در دوره اول هم استقبال نمی‌شد، با پشتیبانی در دوره‌های آتی این اقدام می‌توانست به نتیجه رسد؛ مخصوصا اینکه برای پشتیبانی فرهنگی از جریان اقتباس که از نمایشگاه کتاب سال 83 آغاز شد، نشست‌هایی را برای پیوند ادبیات و سینما برگزار کردیم و این بخش یکی از بخش‌های فعال فارابی شده بود. پس از آن دوران نمی‌دانم چقدر از آن پشتیبانی فرهنگی در حوزه اقتباس باقی ماند، ولی خوب می‌دانم که ضعیف شد و چراغی که ما سعی می‌کردیم در حوزه اقتباس روشن بماند، تابناکی خود را از دست داد، به طوری که در دوره‌های بعد کم کم مدیران دیدند که آثار اقتباسی آن طور که باید، دست مایه تولیدات سینمای ایران نیست و در سال‌های بعد پشتیبانی‌ها کمرنگ شد که دیگر در جشنواره حتی به اندازه نامزد کردن هم فیلمنامه اقتباسی نداشتیم، پس جایزه‌اش را حذف کردند. ما در آن دوره می‌گفتیم نفس "اقتباس" حمایت‌هایمان را بیشتر می‌کند و برای فیلمنامه اقتباسی به صرف اقتباسی بودن حاضر بودیم هزینه‌های بیشتری را اختصاص دهیم و رایت داستان را جداگانه بخریم. پس می‌بینیم که مدیریت فرهنگی حلقه‌های یک زنجیره است و وقتی یک حلقه را از میان زنجیره در بیاورید، دیگر کارکرد خودش را پیدا نمی‌کند. به این ترتیب، نه به تحلیلی که من داشتم و به فعالیت‌هایی که برای گسترش فیلمنامه‌های اقتباسی در سینمای ایران به عنوان یک نیاز انجام می‌دادم، می‌توان ایراد گرفت، نه به این جمع بندی دوستان که جایزه فیلمنامه اقتباسی را به دلیل نبود تعداد کافی فیلم اقتباسی حذف کردند. به این جهت است که می‌گویم شاید چنین بی‌ثباتی‌هایی اجتناب‌ناپذیر باشد. درحقیقت چون این عدم ثبات در مدیریت فرهنگی وجود دارد در خروجی‌های فرهنگی‌مان مثل جوایز جشنواره هم تاثیر می‌گذارد. ایسنا: یکی از تغییراتی که اعلام شده، به برپایی جشنواره در شهرستان‌ها مربوط می‌شود که قرار است مراسم اختتامیه و داوری نداشته باشند، اما بحث اکران آن‌ها هم چنان برجاست؛ در حالی که آقای ایوبی تاکید دارند که باید مشخص شود جشن برگزار می‌کنیم یا جشنواره، ولی با این شکل بیشتر شاهد همان برگزاری جشن هستیم، ضمن اینکه نمایش فیلم‌ها می‌تواند باعث کاهش میزان فروش در اکران عمومی هم شود. ما تصمیم‌گیری در این مورد را به صاحبان آثار سپرده‌ایم تا اگر فکر می‌کنند نمایش فیلمشان همزمان با جشنواره در شهرستان‌ها باعث کم شدن ظرفیت مخاطبان اصلی‌شان در زمان اکران شود، این کار را انجام ندهند، چون ما هم معتقد هستیم که باید به رونق زمان اکران فکر کرد، اما به طور کلی اینکه نمایش یک فیلم در دهه فجر در استانها، به رونق یک فیلم در زمان خودش کمک می کند یا ترمزی برای زمان اکران می‌شود، محل پرسش است. حتی امسال هم یکبار دیگر این موضوع را تجربه کردیم که گاهی نمایش فیلم همزمان با جشنواره در شهرستان‌ها مثل یک پیش‌نمایش توانسته موتور محرک برای زمان اکران باشد، البته الان قصد ندارم اسم فیلمی را ذکر کنم. با این حال گاهی هم همان‌طور که شما گفتید، فیلمی که در شرایط معمول مخاطب زیادی ندارد با نمایش زیاد در جشنواره در اکران عمومی دچار مشکل می‌شود. لذا تصمیم‌گیری در این باره را به تشخیص خود صاحبان آثار سپردیم تا اگر علاقه‌مند هستند، فیلم‌های خود را در شهرستان‌ها هم نمایش دهند، ضمن اینکه این کار درآمدی دارد که برای عده‌ای قابل توجه است. ایسنا: با توجه به برخی حاشیه‌هایی که سال گذشته پیش آمد و نیز با توجه به سیاست‌هایی که سازمان سینمایی برای حمایت و فیلمسازی تبیین کرده آیا امسال رویکرد خاصی را برای هیات انتخاب، رسمی یا غیررسمی اعلام می‌کنید؟ دیدگاه ما این است که هیات‌های انتخاب و داوری برآیندی از سینمای ایران برای توجه و ارتقای کیفیت سینمای ایران باشند و این هدف و موضوع اصلی‌ترین رویکردهای هیات انتخاب جشنواره هستند. بالاخره دوستانی که در هیات انتخاب مسئولیت دارند، از میان فیلم‌هایی آثار نهایی را انتخاب می‌کنند که مسائل مربوط به دوره ساخت را گذرانده‌اند، یعنی اگر معاونت نظارت و ارزشیابی برای جذب مخاطب بیشتر توصیه کرده، فیلم‌هایی با پایان باز، کمتر برای دریافت پروانه ساخت مراجعه کنند، از اتفاقاتی است که گذشته است. در نتیجه در بخش انتخاب آثار، ما با محصولات طرف هستیم و عقل و انصاف و منطق و نیز هدف جشنواره حکم می‌کند که از میان همین محصولات انتخاب کنیم. حال در این بین ممکن است فیلمی پیدا شود که هنرمندانه ساخته شده و کیفیت خوبی دارد و اتفاقا پایان آن هم باز است یا فیلمی باشد با پایان بسته که کیفیت مناسبی نداشته باشد، در اینجا اولویت‌های انتخاب، همان اولویت‌هایی است که باید سینمای ایران را با رویکرد افزایش شاخصه‌های کیفی ارتقا دهد و تا می تواند تصویر درستی از سینمای ایران نشان دهد. ایسنا: سال گذشته از میانه جشنواره و پس از اختتامیه، انتقادهایی نسبت به رویکرد هیات انتخاب و داوری و به طور کلی جشنواره فجر و بی‌توجهی به برخی آثار و موضوعات مطرح شد. به عنوان دبیر جشنواره این انتقادها را نسبت به رویکرد و کارکرد جشنواره وارد می‌دانید و آیا قرار هست برای جشنواره جدید ملاحظات یا اصلاحاتی براساس این نقدها اعمال شود؟ اصل ماجرا این است که ما از هر گونه انتقادی استقبال می‌کنیم و مطالب سال گذشته دو بخش داشت. یکی بهانه‌جویی‌هایی بود که دولت جدید را با آن مورد نقد قرار دهند و جنبه سیاسی داشت، مثلا همان کارهایی که اتفاقا از دوره‌های متاخر معمول شده بود و در دوره‌های قبلی که ما جشنواره را برگزار می‌کردیم، معمول نبود و خود ما میراث دار آن بودیم و حتی اصلاحاتی هم انجام داده بودیم، به عنوان ایراد مطرح می‌شد تا اشکال تراشی کنند. بعضی هم اشکالاتی بود که هر منتقد یا صاحب نظری به نظرش رسیده بود، حالا صحیح یا ناصحیح و غلط یا درست، چون تریبون‌ها آن دوره باز است گفته می‌شود و حتما هم بخش‌هایی از آن مطالب برای ما قابل استفاده است. مهم نیست افراد با چه انگیزه‌ای مطالبی می‌گویند ولی ما با انگیزه اصلاح به همه حرف‌ها گوش می‌کنیم. تجربه اتفاقات و ارزشیابی‌ها وانتخاب‌ها و داوری‌های بعد از فجر نشان داده که آنچه در جشنواره فجر اتفاق افتاد تا حدود زیادی در جاهای دیگر هم تکرار شد
نکته مهم دیگر این است که تجربه اتفاقات و ارزشیابی‌ها وانتخاب‌ها و داوری‌های بعد از فجر نشان داده که آنچه در جشنواره فجر اتفاق افتاد تا حدود زیادی در جاهای دیگر هم تکرار شد، مثل انتخاب‌های جشن سینما یا منتقدین یا حتی همین جشنواره مقاومت. در این جشن‌ها و جشنواره‌ها هم فیلم‌های منتخب همان انتخاب‌های فجر است، «چ» و«50 قدم آخر» و«معراجی‌ها» و «روزگار عشق و خیانت» و «شیار143» و...البته به انتخاب‌های فجر یک فیلم اضافه شده بود که زمان جشنواره حاضر نبود و حتی آنچه در فجر انتخاب نشد، که اسم نمی برم، در مقاومت هم انتخاب نشد. ضمن اینکه جشنواره مقاومت موضوعی است و اگر «رستاخیز» و«آذر، شهدخت...» و«خط ویژه»،«همه چیز برای فروش» و ...هم ارتباط موضوعی داشتند، فکر می‌کنم آن‌ها هم بطور طبیعی انتخاب می‌شدند. پس انتخاب‌ها عیار و طراز سینمای ایران بودند واین نشان می‌دهد که رویکردها هم تقریبا همسو بوده است. اگر با جشن خانه سینما هم مقایسه کنید همین ارزیابی را نسبتا پیدا می‌کنید که عیار و طراز فجر درست بوده است، یعنی فیلم مهمی نبوده که انتخاب نشده باشد و کیفیتی در فیلم نبوده که داوری نشده باشد، حتی در بازیگران فیلم‌ها هم همینطور است و هرجا «شیار143» بوده خانم زارعی جایزه گرفتند، مثل فجر. اما وقتی فضا شلوغ است حقیقت گم می‌شود. زمان که می‌گذرد، حقایق آشکار می‌شود. در کلیات هم همینطور است. سیاست‌های مورد توجه مدیریت سینمای کشور در هر جایی یک جور بروز می‌کند، اما در کلیات باهم همسو و مکمل یکدیگرند. جشنواره فجر چون "موضوعی" نیست، تنوع موضوعی‌اش بیشتر است و این طبیعی هم هست. انتظار داریم همه قواعد حضور در یک آیین ملی و حراست از یک سرمایه ملی بنام جشنواره فیلم فجر را رعایت کنیم و به دوستان‌مان در هیات‌های انتخاب و داوری اعتماد کنیم و آن‌ها را نمایندگان خودمان بدانیم. ایسنا: قبلا گفته شده بود که قرار است کاخی مخصوص جشنواره‌ها داشته باشیم و این جزو برنامه‌هایی بود که شما در گذشته هم آن را مطرح کرده بودید. امسال باز هم جشنواره فجر در برج میلاد برگزار می‌شود؟ آیا باز هم قرار است شلوغی زیاد و حضور افراد غیرمرتبط با رسانه‌ها و سینماگران را در آنجا ببینیم؟ انتظار و آرزوی سینمای ایران از مدیریت ساخت و ساز کشور برای کاخ جشنواره همچنان تحقق پیدا نکرده و مثل سال گذشته یکی از گزینه‌های مهم و اصلی ما برج میلاد است
متاسفانه هنوز که کاخ جشنواره نداریم و این انتظار و آرزوی سینمای ایران از مدیریت ساخت و ساز کشور همچنان تحقق پیدا نکرده است. برج میلاد، هم یکسری ظرفیت‌ها دارد و هم یک سری اشکالات که سال گذشته سعی کردیم از حداکثر ظرفیت آن استفاده کنیم و دوستان هم همکاری کردند تا به یک نظم و نظام مناسبی برسیم. حضور نمایندگان رسانه‌ها در این محل هم یکی از موضوعاتی است که باید مدنظر باشد. البته یکی از آن تغییراتی که در ابتدای صحبت‌هایم گفتم که پس از چند سال دوری از یک فضا با آن مواجه شدم، به همین رسانه‌ها مربوط می‌شد که وسعت زیادی پیدا کرده است. با این حال توجه رسانه‌ها به نفع سینما است، چون بالاخره سینما خودش یک رسانه است و وقتی رسانه‌های دیگر به کمک این رسانه می‌آیند بازتاب آن افزایش پیدا می‌کند؛ در سال گذشته بحث ما اصلا محدود کردن رسانه‌ها نبود بلکه هدفمان سهولت فعالیت رسانه‌ها بود؛ یعنی گزارش‌هایی که از سال‌های گذشته داشتیم حاکی از این بود که حضور رسانه‌های غیرمرتبط با سینما و رسانه‌هایی که در رونق سینما نقشی ندارند و یا افرادی که هیچ نسبتی با رسانه‌ها ندارند، در محلی که مخصوص رسانه‌ها پیش‌بینی شده است، شرایط نامناسبی را به وجود می‌آورد؛ بنابراین بخشی از جراحی یا تغییراتی که باید پیگیری می شد، سال گذشته به همت آقای اکبری صحت در این حوزه انجام شد و تلاش کردند با اینترنتی کردن ثبت نام، نظمی به این حضور بدهند تا مشخص شود افراد چه نسبتی با سینما و رسانه‌های سینمایی دارند. البته ایراداتی را هم شناسایی کردیم که ان شاء‌الله امسال مرتفع می‌شوند. هم چنین در مورد مکان جشنواره فعلا دو نظر وجود دارد؛ یکی اینکه همچنان برای رسانه‌ها بهترین مکان برج میلاد است، چون آن‌ها مخاطب معمولی نیستند و کارشان این است؛ و از صبح تا شب باید بتوانند آنجا باشند وطبیعی است برای رفت و آمد و خدماتی که لازم دارند باید پیش بینی‌هایی شود. نظر دوم این است که آن ظرفیت مورد نظری که مد نظر ماست هنوز در برج میلاد فراهم نیست، به همین دلیل تا کنون به جمع‌بندی نهایی نرسیده‌ایم که رسانه‌ها همچنان در برج میلاد مستقر باشند یا در جای دیگر، ولی مثل سال گذشته یکی از گزینه‌های مهم و اصلی برج میلاد است. در این جهت می‌خواهیم ارزیابی‌هایی ازسوی رسانه‌ها هم صورت می‌گیرد تا به تصمیم قطعی برسیم. سال گذشته، اشتباهی از سوی بخشی از همکاران خود ما رخ داد و شرایط به گونه‌ای شد که وضعیت برج میلاد در 6 روز اول با پنج روز آخر جشنواره متفاوت بود، آن هم به این دلیل که از وقتی نمایش مستندها در سالن‌های دیگر برج آغاز شد، با فرض اینکه استقبال زیادی صورت نمی گیرد، یکسری کارت در دبیرخانه برای تماشای مستندها بدون هماهنگی با مسئولان برج میلاد صادر شد که آن ها هم اجازه ورود به لابی برج را داشتند. از آنجا که تفکیک این کارت‌ها سخت بود همه از یک مسیر ورودی واحد می‌گذشتند و همین باعث بروز مشکلات و ازدحام و بی انضباطی‌هایی در روزهای آخر جشنواره شد، که البته مشکل جدی ایجاد نکرد ولی پیش بینی‌ها و انضباط ما را تغییر داد، به همین دلیل اگر امسال در برج میلاد مستقر شویم حتما این اشکالات را برطرف می‌کنیم یا برای ورود و خروج سالن‌های مستند مسیر دیگری را در نظر می‌گیریم. ایسنا: این طور که گفتید هم چنان بخش مستند در جشنواره فجر حضور خواهد داشت؟ من البته نظر تخصصی‌ام این است که آثار مستند در جشنواره فجر رقابتی نباشند و با تفکیک بین‌الملل فکر می‌کنم این مورد باید آن زمان انجام بگیرد، اماجمع‌بندی‌مان در شورا این است که برای حمایت بیشتر از مستند همچنان در فجر رقابتی باشد، لذا بخش مستند همچنان هست و فکر می‌کنم نظر مستند سازان به وجود بخش مستند مثبت بوده است. البته سال گذشته مشکلاتی به دلیل شیوه نمایش وجود داشت که باید بررسی کنیم تا شیوه اجرایی این بخش بهبود یابد. ایسنا: حالا که بحث مستند شد کمی هم از الزام جشنواره فجر به مدت زمان فیلم‌های مستند بگویید که مسیر این فیلمساری را سخت کرده است، چرا که خیلی‌ها تلاش می‌کنند فیلمشان را به 60دقیقه برسانند تا بتوانند در جشنواره حضور داشته باشند. آیا هنوز هم این 60دقیقه باید رعایت شود؟ واقعیت این است که اگر این تایم را برداریم، به اندازه یک دریا فیلم مستند پیشنهاد می‌شود که هم انتخاب و هم نمایش آن ها کار بسیار سختی است؛ ضمن اینکه فیلم های مستند یک جشنواره مستقل دارند و بهترین کار این است که ما به الگوی سینمایی مستند نزدیک شویم. این تایم بالای 60 دقیقه هم، برای این گذاشته شده تا با جشنواره فجر که سینمای حرفه‌ای بلند است قرابتی ایجاد شود مخصوصا اینکه تعداد فیلم‌های سینمایی مستند در طول سال زیاد نیست و این کار می تواند توجه‌ها را به سمت سینمایی مستند معطوف کند . با این حال سال گذشته با آثاری برخورد کردیم که یک ورژن مجزا برای فجر آماده کرده بودند ولی از آنجا که هیات انتخاب این بخش همیشه از دست اندرکاران فیلم‌های مستند بوده‌اند، به این نکته توجه داشتند و آثاری را انتخاب کردند که ظرفیت بالای 60 دقیقه را داشته باشند. ایسنا: بخشی از مشکلات جشنواره که انتقادهایی را هم باعث می شود، در بخش جوایز جشنواره و مشخصا دیپلم افتخار است. البته سال گذشته برای اولین بار دیدیم که دو سیمرغ به یک فیلم داده شد. به نظر میرسد این تلاش برای راضی کردن همه، ارزش جایزه را از بین می‌برد، قرار نیست فکر عاجلی در این باره بکنید؟ هیچ داوری اصرار ندارد دل همه را بدست بیاورد، چون وقتی فردی داوری جشنواره را قبول می‌کند از همان ابتدا پذیرفته که یک نفر را با خودش موافق و دیگران را مخالف بداند
من هم با شما موافق هستم که تعداد جوایز اهدایی در هر بخش افزایش داده نشود و فکر می‌کنم بیش از ما و پیش از ما خود داوران به این نکته توجه دارند، اما اگر خودتان را جای هیات داوران بگذارید می‌بینید گاهی واقعا انتخاب خیلی سخت می‌شود؛ مثلا سال گذشته علت اینکه در بخش بهترین فیلم به دو اثر رسیدیم این بود که جمع بندی برای داوران امکان پذیر نبود و البته این اتفاق ارتباطی هم به تعداد داوران نداشت. هیات انتخاب و داوری بر اساس عقل، تشخیص و انصاف انتخاب و داوری می‌کنند. این از بدیهیات برگزاری یک جشنواره و از آرزوهای هیات‌های داوری است که جایزه‌ای منحصر به فرد را اهدا کنند. با این حال ممکن است هیات داوران در جایی تشخیص بدهد که یک دیپلم افتخار به بازیگری که مثلا خیلی هم شناخته شده نیست یا نسبت به بازیگران دیگر خوب درخشیده بدهد. در واقع می خواهم بگویم که بیش از اینکه ما و شما نگران ارزش جایزه باشیم داوران نگران ارزش کار خودشان هستند و هیچ داوری اصرار ندارد دل همه را بدست بیاورد، چون وقتی فردی داوری جشنواره را قبول می‌کند از همان ابتدا پذیرفته که یک نفر را با خودش موافق و دیگران را مخالف بداند. اما گاهی واقعا تشخیص‌ها به جایی میرسد که نمی‌توان از فیلمی گذشت. سال گذشته سیمرغ بهترین موسیقی به آهنگساز خارجی فیلم «رستاخیز» داده شد و همه داوران هم بر این موضوع اتفاق نظر داشند، اما در عین حال معتقد بودند که نمی‌توانند خودشان را از تشویق یا توجه به یک آهنگساز ایرانی منصرف بکنند. در مورد بهترین فیلم هم با همه بحث‌های اقناعی زیادی که شد به یک فیلم نرسیدند و دو فیلم را انتخاب کردند و ماهم به نظر و جمع‌بند‌ی‌شان احترام گذاشتیم. ایسنا: و اما سوال آخر که ارتباط مستقیمی به جشنواره فجر ندارد. شما مجری طرح فیلم «محمد(ص)» مجید مجیدی هم هستید. این فیلم در بخش رقابتی جشنواره فجرنمایش داده می‌شود یا اصلا قرار است فقط در بخش بین‌الملل حضور داشته باشد؟ قطعا فیلم «محمد(ص)» در بخش رقابتی جشنواره فجر شرکت نخواهد داشت که آن هم به خاطر ارزش‌های پیامبر و طرح موضوعی مقدس و جهانی است
آنگونه که خود آقایان مجیدی و حیدریان اعلام کرده‌اند، قطعا فیلم «محمد(ص)» در بخش رقابتی جشنواره فجر شرکت نخواهد داشت که آن هم به خاطر ارزش‌های پیامبر و طرح موضوعی مقدس و جهانی است و درواقع اقتضای فیلم این است که در جریان رقابت‌ها قرار نگیرد. ایسنا: اتفاقی که برای «رستاخیز» رخ نداد و شاهد حضور این فیلم در بخش رقابتی جشنواره بودیم. جمع بندی دست اندرکاران این فیلم در سال گذشته این بود که «رستاخیز» در بخش رقابتی حضور داشته باشد، اما جمع بندی دوستان طبق آنچه پس از جشنواره فجرهم اعلام کردم این است که «محمد(ص)» در بخش رقابتی جشنواره‌ها حضور پیدا نکند، ولی قطعا درفجر نمایش داده خواهد شد. در آخرین اعلامی هم که دوستان داشتند گفتند که فیلم تا آخر آذر ماه آماده می شود و حتما در جشنواره فجر نمایش داده می شود. ایسنا: وضعیت نمایش آن در کشورهای دیگر و جشنواره های خارجی چطور است؟ تا به حال برنامه ریزی صورت گرفته است؟ همان طور که آثار آقای مجیدی معمولا درهمه دنیا نمایش داده می‌شود درباره این فیلم به طریق اولی انتظار می رود که در سطح جهان اکران عمومی شود. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 88]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها