محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827535430
در سی‌امین نشست صحنه کاغذی مطرح شد آدم‌های آسیب‌دیده از جنگ هرگز از آسیب‌های آن رهایی ندارند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در سی‌امین نشست صحنه کاغذی مطرح شد
آدم‌های آسیب‌دیده از جنگ هرگز از آسیب‌های آن رهایی ندارند
سی‌امین نشست صحنه کاغذی با نمایش‌نامه‌خوانی و نقد و بررسی مجموعه نمایشنامه مارش پیروزی روز گذشته در فرهنگسرای فردوس برگزار شد و در این نشست عنوان شد که آدم‌های آسیب‌دیده از جنگ هرگز از آسیب‌های آن رهایی ندارند.
به گزارش خبرنگار تئاتر فارس، سی‌امین نشست صحنه‌ی کاغذی با نمایش‌نامه‌خوانی و نقد و بررسی نمایشنامهی مارش پیروزی با حضور بهاره رهنما؛ نویسنده، بازیگر و کارگردان، فهیمه امن‌زاده؛ بازیگر تئاتر، همایون علی‌آبادی؛ نویسنده، منتقد و پژوهشگر تئاتر، بهزاد صدیقی؛ نمایش‌نامه‌نویس، پژوهشگر وکارگردان و رامین فناییان؛ منتقد و پژوهشگر تئاتر در فرهنگسرای فردوس برگزار‌شد. در ابتدای این نشست رامین فناییان؛ منتقد و مجری ضمن معرفی مجموعه نمایشنامهی مارش پیروزی و این که این اثر تم واحدی دارد، گفت: نمایشنامههای مارش پیروزی، تلفن بی‌موقع و تلفن آن‌سوی خط سه گانه‌ای از بهزاد صدیقی در خصوص جنگ و بازتاب و آسیب‌های آن بر روی انسان‌ها است؛ موضوعی که بی شک جهان‌شمول و فرامرزی است و در نگاه و پرداخت نمایشی نویسنده هم این موضوع، به گونه ای برجسته وجود دارد. رامین فناییان در خصوص پایان‌بندی این سه نمایشنامه گفت: پایان‌بندی در هر کدام از این سه نمایشنامه به شکلی معلق است. در نمایشنامهی مارش پیروزی، رجعت دو شخصیت رعنا و پری صورت می‌گیرد. در نمایشنامهی تلفن بی موقع، شخصیت فرشید سهم خود را از این دنیا می‌گیرد و در نمایشنامهی تلفن آن سوی خط، شخصیت فاطی که مثل اسیری در قفس گیر کرده و در حبسی خودخواسته به‌سر‌می‌برد، حتی در کشور فرانسه هم مصون از بازتاب و تبعات جنگ نیست و جنگ برایش به گونه‌ای دیگر ادامه دارد. * صدیقی: نمایشنامه هایم تصویری از اثرات جنگ بر روی خانواده هاست بهزادصدیقی؛ نویسنده‌ی نمایشنامههای مارش پیروزی، تلفن بی‌موقع و تلفن آن سوی خط در آغاز سخنان خود در این نشست عنوان کرد: من در این نشست آمده‌ام نظرات دوستان منتقد و مخاطبان را بیش‌تر بشنوم. فقط در این بخش اشاره می‌کنم که به پیشنهاد برخی از دوستان از آغاز سلسله نشست‌های صحنه‌ی کاغذی، بالاخره بعد از برگزاری بیست و نه نشست راضی به برگزار شدن نشست نمایش‌نامه‌خوانی و بررسی نمایشنامهی منتشرشده‌ای از آثارم شدم. بهزاد صدیقی در ادامه گفت: در هر سه نمایشنامهی مارش پیروزی، تلفن بی‌موقع و تلفن آن سوی خط تلاش کردم تأثیرات جنگی را بر روی خانواده‌‌ها و به خصوص زنان جامعه خودمان به تصویر بکشم زیرا که در هر سه اثر از این مجمعه نمایشنامه زنان شخصیت‌های محوری را دارند و جنگ و تأثیرات آن بر آدم‌ها و جامعه و نیز بررسی شخصیت زنان جامعه، همواره در آثارم برایم از اهمیت زیادی برخوردارند. این نمایش‌نامه‌نویس عنوان کرد: من به اتفاق گروه نقش‌خوانان عزیز این اثر تلاش کردیم نمایش‌نامه‌خوانی ساده‌ای را در زمانی کوتاه آماده‌کنیم زیرا که نمایش‌نامه‌خوانی، نمایش‌نامه‌خوانی است و نه دوبلوری و یا نمایشنامهی رادیویی.اگرچه امروزه به دلیل امکانات کم و محدود سالن‌های تئاتر، بسیاری از گروه‌های جوان به آن روی آورده‌اند و اثری ما‌بین نمایش‌نامه‌خوانی و اجرای صحنه‌ای را به اجرا در‌می‌آورند. * رهنما: زبان شکسته آدم‌ها و دیالوگ‌های زنانه‌ی آن‌ها روان و باورپذیر است بهاره رهنما یکی از نقش‌خوانان این اثر، در ادامه‌ی این بخش از نشست صحنه‌ی کاغذی گفت: در نمایشنامهی مارش پیروزی ما با نوعی از تم و مفهوم انتظار روبه روییم؛ به نظرم این اثر نوعی از تم در انتظار گویی زنانه را با خود همراه دارد و این حس انتظار و رفتن زن‌هایی که در آن وجود دارد، این باور را در من تقویت می‌کند. نویسنده در این اثر از دو نسل از زن‌ها سخن می‌گوید، یکی نسلی که متعلق به گذشته است و میلی به تغییر ندارد و دیگری زنی متعلق به نسل جوان است که نه تنها از آینده هیچ‌گونه ترس و واهمه‌ای ندارد بل‌که میل به رفتن و خطر‌کردن نیز دارد. رهنما همچنین اشاره‌کرد: نمایشنامهی مارش پیروزی قابلیت اجرایی خوبی دارد و من به آقای صدیقی پیشنهاد اجرای آن را توسط خودش داده‌ام. به نظرم زبان شکسته‌ی آدم‌ها و دیالوگ‌های زنانه‌ی آن‌ها روان و باورپذیر است و نویسنده حس ومفهوم انتظار و رفتن و نرفتن آدم‌ها را به درستی به تصویر کشیده است. * علی آبادی: آثار ادبیات جنگ تاریخ مصرف دار شده اند در بخش دیگری از این نشست همایون علی‌آبادی؛ منتقد، پژوهشگر و مدرس تئاتر در ابتدا با اشاره به ادبیات جنگ و اینکه برخی از آثار ادبیات جنگ تاریخ مصرف دارند و شعاری هستند، گفت: برخلاف این که بسیاری از ادبیات نمایشی جنگ کلیشه‌ای و شعاری هستند، در نمایشنامههای مارش پیروزی، تلفن بی‌موقع و تلفن آن سوی خط در این مجموعه نمایشنامه،هیچ گونه شعاری در آن‌ها دیده نمی‌شود و بهزاد صدیقی به عنوان نویسنده‌ی این نمایش‌نامه‌ها به طور غیر مستقیم تلخی‌ها‌ی جنگ را بررسی کرده و بسیار دقیق شخصیت‌ها و دیالوگ‌ها رانوشته و به روان‌شناسی عمیقی از آدم‌ها پرداخته‌است. وی در ادامه نیز یادآور شد: صدیقی در نمایش‌نامه‌ها تمثیلی از وضعیت آدم‌های بعد از جنگ را نشان‌داده و با دراماتیزه‌‌کردن قصه‌ی خود نمایشی واقعگرایانه نوشته است. نویسنده با زبان درام و تئاتر، خیلی ساده ، روان و عادی مثل خود زندگی به روایت قصه‌ی نمایش‌نامه‌اش پرداخته است. علی‌آبادی اضافه‌کرد: آدم‌ها و شخصیت‌های این مجموعه نمایشنامه، شعار نمی‌دهند و هیچ چیز در آن‌ها سطحی نیست و در واقع نویسنده با روان‌کاوی آدم‌ها تلاش می‌کند قصه‌‌هایی باورپذیر، پیش روی مخاطب قرار دهد. وی همچنین یادآور شد: در نمایشنامههای مارش پیروزی و تلفن بی‌موقع حرف‌‌هایی گفته‌می‌شود که تازه است، دیالوگ‌ها دراماتیزه هستند. بهزاد صدیقی طرح‌هایی نمایشی را در قالب درام، ساده و بی‌ادعا نوشته است. اما در این آثار دستور صحنه‌ها زیاد و برخی نیززائد اند و این عنصر، کار کارگردان‌هایی که بخواهند این اثر را اجراکنند، محدود می‌کند. او در پایان سخنان خود در خصوص برخی از دیالوگ‌های شکسته‌ی نمایشنامه وزبان آدم‌های آن تصریح‌کرد: به نظرم بهزاد صدیقی اگر در بازنگری به اثرش، برخی از دیالوگ‌ها را از شکسته‌نویسی بیرون‌آورد، اثرش زبان پالوده و منقح‌تری پیدا‌می‌کند.هر چند که اساسن زبان فارسی زیبایی در این آثار دیده‌می‌شود. فناییان با تصریح این نکته که داستان هر یک از این سه نمایشنامه در آپارتمانی کوچک می گذرد و ساکنان آن به دنبال تغییر شرایط برآمده از جنگ، در پی ترک آن یا مهاجرت هستند، گفت: تنهایی و انتظار و گریزناپذیری از سرنوشت، تم مشترک این نمایش‌نامه‌ها ست که نویسنده آدم‌های واقعی آسیب‌دیده از جنگ را در موقعیت‌های نمایشی نشان می‌دهد. تأکیدهایی که نویسنده بر معلق بودن این آدم‌ها دارد، حضور پررنگ عناصری هم‌چون چمدان، وجود در ورودی که در پشت آن صدای مارش پیروزی همواره در جریان است، پایان بندی های باز و... همه‌گی در راستای درون‌مایه‌ی مرکزی نمایش‌نامه‌ها عمل‌می‌کند و اندیشه‌ی مورد نظر نویسنده را به مخاطب انتقال می‌دهد. این منتقد در بخش دیگری از سخنان خود یادآور شد: مهاجرت راهی است که کاراکترهای نمایشنامه بی‌آن‌که بدانند چاره‌ی مشکلات آن‌ها نیست، در پی آنند و این مسئله در پایان اثر هم مورد مناقشه قرار می گیرد و رجعت پایانی نیز دلیلی بر اشتباه بودن آن است. در واقع این نمایش‌نامه‌ها می‌گوید آدم‌های آسیب‌دیده از جنگ هرگز از آسیب‌های آن رهایی ندارند و در هر جایی از دنیا این آسیب‌ها - و در حقیقت جنگ - به دنبال آن‌ها ست. در این نشست صحنه‌ی کاغذی که با استقبال بسیاری از علاقه‌مندان برگزار‌شده‌بود، بهزاد صدیقی کارگردانی این نمایش‌نامه‌خوانی را برعهده داشت و بهاره رهنما و فهیمه امن‌زاده به همراه نویسنده‌ی نمایشنامه، این اثر را نقش‌خوانی کردند.
93/07/01 - 12:46
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها