واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
اختلاف سلیقه و همدلی در میان نیروهای سیاسی
اگر چه انتقاد از عملکرد دولت ها از سوی دیگر گروههایی که قدرت را در دست ندارند طبیعی و حق آنها محسوب می شود اما این انتقاد کردن ها نباید مانعی برای همگرایی نیروهای اصیل جامعه شود.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار نمایندگان مجلس خبرگان رهبری با اشاره به مسئلهی وحدت و همدلی در کشور فرمودند: « مسئلهی وحدت و همدلی در کشور هم بسیار مهم است. اختلاف سلیقه در زمینههای سیاسی - در زمینههای سیاسی خُرد و کلان - وجود دارد، امّا این اختلاف ها نباید وحدت کشور را و همدلی کشور را از بین ببرد؛ همه بایستی با هم باشند؛ یکی از نقاط مهم این است که از مسئولان هم همه باید حمایت کنند. حمایت منافات ندارد با اینکه شما یک ایرادی هم به فلان مسئول، یا دولت، یا قوّهی قضائیه، یا مجلس داشته باشید، امّا حمایت باید بههرحال انجام بگیرد». فراز فوق از فرمایشات مقام معظم رهبری نشان می دهد که از دیدگاه ایشان، وجود اختلاف سلیقه در زمینههای سیاسی طبیعی است اما یک خط قرمز مهم در این زمینه این است که وجود این اختلاف سلیقه ها نباید مخل وحدت کشور و مانع همدلی شود. همچنین از دیدگاه معظم له، همواره باید از مسئولان حمایت کرد و البته این به معنای چشم پوشی از ایرادهای آنها نیست. ضمن اینکه صرف انتقاد و ابراز ایرادهای مسئولان و دستگاه های مختلف نیز به معنای عدم حمایت نیست. حال آنچه نوشتار حاضر می کوشد بدان بپردازد، جایگاه اختلاف سلیقه در میان نیروهای سیاسی است. به عبارت دیگر، با وجود اختلاف سلیقه در میان نیروهای سیاسی رابطه آنها با یکدیگر چگونه باید باشد؟ در پاسخ به این سوال می گوییم که همانطور که مقام معظم رهبری اشاره کرده اند، وجود اختلاف سلیقه ها طبیعی است اما این اختلاف ها نباید مانع وحدت باشند. در واقع موضوع مورد اشاره مقام معظم رهبری ترجمان همان اصل معروف "وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدت است" که بایستی مورد توجه همه نیروهای سیاسی فعال در هر جامعه ای قرار گیرند. به عبارت دیگر، علی رغم وجود سلیقه های مختلف و پیشنهاد راه های مختلف برای تحقق اهداف مورد نظر هر نظام سیاسی توسط نیروهای سیاسی، همه آنها بایستی به یکسری اصول و چارچوب ها پایبند و مقید باشند و اگر راه حل خاصی را برای اداره امور کشور پیشنهاد می دهند بایستی بر مبنای این چارچوب ها باشد و به گونه ای باشد که ناقض آن اصول و چارچوب ها نباشد. به عبارت دیگر، احزاب ونیروهای سیاسی اگرچه می توانند تاکتیک های متفاوتی داشته باشند اما بایستی از استراتژی یکسانی برخوردار باشند، یعنی هدف همه نیروهای سیاسی فعال در یک کشور بایستی یکسان باشد، اگر چه ممکن است آنها راه های متفاوتی را برای تحقق آن اهداف در پیش گیرند. با این وجود، اصل رقابت برای کسب قدرت مستلزم دقت نظر احزاب و گروههای غیرحاکم در عملکرد ها و برنامه های حزب یا گروه حاکم است و در صورت لزوم ممکن است این دقت نظرها و بررسی ها به انتقاد از رویکرد گروه حاکم منجر شود اما این انتقادها نباید مانعی برای وحدت و همدلی نیروهای سیاسی شود. به عبارت دیگر، اگر چه انتقاد از عملکرد دولت ها از سوی دیگر گروههایی که قدرت را در دست ندارند طبیعی و حق آنها محسوب می شود اما این انتقاد کردن ها نباید مانعی برای همگرایی نیروهای اصیل جامعه شود. به عبارت دقیق تر، چون در هر جامعه ای در نهایت امر این دولت است که مسئول اداره و تعیین سرنوشت جامعه است، همه نیروهای سیاسی فعال موجود در جامعه بایستی دولت را در انجام وظایفش کمک کنند، هر چند که ممکن است از نظر سلیقه سیاسی، آن دولت با آنها اختلاف نظر نیز داشته باشد، یعنی اختلاف سلیقه ها نباید مانع همکاری و همدلی طیف های مختلف نیروهای مومن و معتقد باشد، زیرا فراتر از اختلاف سلیقه ها و اینکه چه کسی یا گروهی حاکم باشد، منافع ملی و منافع مربوط به کل کشور وجود دارد که تحقق آنها برای هر فرد، مجموعه یا گروهی بایستی یک هدف مقدس تلقی شود و اگر در موقعیتی میان منافع ملی و منافع فردی و گروهی اختلافی وجود دارد، بایستی از منافع فردی و گروهی جهت تحقق و کسب منافع ملی و عمومی چشمم پوشی کرد. مصطفی قربانی منبع: بصیرت انتهای متن/
93/06/17 - 06:06
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]