محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798639250
خونه خوبه خونه
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: خونه خوبه خونه
روزه و دانشگاه و جام جهاني و امتحان‌هاي آخر ترم با هم شده بود بهانه‌اي براي... براي خواب و خنده و استرس‌هاي رنگارنگ. فوتبال را با عذاب وجدان مي‌ديديم و طعم نمكي تخمه. خوابگاه رو سرمان مي‌رفت با هر گلي كه تيم مورد علاقه‌مان مي‌زد؛ حالا يكي فرانسه را دوست داشت، يكي پرتغال، يكي ايتاليا، يكي... مگر يكي و دوتا بوديم؟ دست كم 200 نفر كه گروه گروه كري مي‌خوانديم براي هم. توي سالن ِ تلويزيون خوابگاه، جزوه‌ها بود كه ورق ورق زمين را فرش كرده بودند. گروه‌هاي درسي‌مان يادمان رفته بود. آرژانتيني‌ها با هم درس مي‌خواندند و آلماني‌ها با هم! ارتش سرخ چين هم به جيغ‌هاي ما نمي‌رسيد! شورش را درآورده بوديم. تا سحر پاي تلويزيون بوديم. سحري را سردستي چيزي مي‌پختيم و هر كداممان بطري يك ليتري آب به دست پاي سفره مي‌نشستيم. از اينجا به بعد درس شروع مي‌شد. امتحان‌هاي آن سال ساعت 2 عصر بود. از سحر تا 2 درس مي‌خوانديم. از 2 تا 4 امتحان مي‌داديم. از 4 به خوابگاه بر‌مي‌گشتيم و مي‌خوابيديم تا افطار. اين برنامه آن سالمان بود. امتحان‌ها قبل از تمام شدن جام‌جهاني تمام شد. يك هفته بعد از امتحان‌ها بايد خوابگاه را تحويل مي‌داديم. ولي مگر دلمان مي‌آمد؟ مگر مي‌شد دل بكنيم از آن سالن پر جيغ؟ اما دل كنديم. خيلي ساده هم دل كنديم. چشم‌هايي منتظرمان بودند. بچه‌ها يكي يكي و چندتا چندتا چمدان‌هايشان را بستند كه برگردند به شهرهايشان. ديگر خبري از گروه‌هاي آلماني و آرژانتيني و برزيلي و... نبود. بچه‌هاي اصفهان با هم رفتند. بچه‌هاي شيراز با هم. بچه‌هاي ورامين با هم. بچه‌هاي... خوابگاه خالي شده بود. سالن تلويزيون ساكت بود؛ شبيه سالن مطالعه. فردوسي‌پور هنوز گزارش مي‌كرد و هنوز توي دروازه‌ها توپ مي‌رفت. فقط ديگر كسي نبود كه جيغ بزند، كه كري بخواند، كه بگويد اگر برنده شويم به همه‌تان بستني مي‌دهيم و بعد هم برنده شوند و به روي خودشان نياورند. همه برگشته بودند به خانه‌هاي خودشان. خانه‌هايي كه نه پرتغالي بود، نه يوناني... خانه‌هايي كه تهران يا اصفهان يا شيراز يا تبريز يا... مادري چشم به راه جاده داشت و دل تنگ... هيچ چيز غير از اين چشم‌ها مهم نبود. تابستان از راه رسيده بود!
نویسنده : مرضيه رافع
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۳ تير ۱۳۹۳ - ۱۶:۱۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها