محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803945218
دانشگاه بايد رسالت اجتماعي و فرهنگي داشته باشد
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: دانشگاه بايد رسالت اجتماعي و فرهنگي داشته باشد
پيشرفت علمي ريشه در نگاه اجتماعي و فرهنگي به علم دارد. دانشجويي كه احساس مي‌كند از علمش براي خدمت به مردم استفاده كند نگاهش به علم متفاوت مي‌شود.
ما هميشه طرفدار نگاه انبساطي به فعاليت‌هاي دانشجويي هستيم. منظور ما فقط اين نيست كه دانشجو كار سياسي كند، بلكه ما اينها را لوازمي براي پرورش استعدادهاي علمي، اجتماعي و فرهنگي دانشجويي مي‌دانيم.
دكترجعفر توفيقي مشاور ارشد وزارت علوم در گفتگو با سايت جماران در باره برداشت خود از ديدگاه هاي امام خميني درباره دانشگاه اين نهاد مهم و تأثيرگذار در سرنوشت كشور، مي گويد :برداشت من از سخنان امام اين بود كه ايشان براي دانشگاه سه نوع رسالت قائل بودند :
نخست، توليد، توسعه و اقتدار علمي بود كه در سخنان ايشان برجسته بود و از دانشگاه‌ها انتظار داشتند كه توليدكننده علم باشند؛ براي نمونه تعابيري مانند اينكه از ديگر كشورها بايد بيايند در ايران درس بخوانند؛ بايد قطع وابستگي از شرق و غرب شود؛ و تأكيد بر تأمين استقلال كشور به پشتوانه دانشگاه و سخناني از اين قبيل نشان مي‌دهد توليد علم و فناوري و اقتدار علمي از نظر ايشان جايگاه مهمي داشته است.
دوم، رسالت فرهنگي و تربيتي و اخلاقي دانشگاه است. آنجا كه امام مي‌گويند «دانشگاه بايد مهد انسان سازي» باشد ؛ منظور ايشان از واژه انسان با توجه به فرهنگ ما كاملا روشن است. در واقع سخن از يك منشور تعالي اخلاقي و فرهنگي است؛ و جالب است كه دنياي امروز اين را تجربه مي‌كند كه اگر پيشرفت‌هاي تكنولوژيك بر بستر معنويت و اخلاق نباشد نمي‌تواند مشكلات دنيا را حل كند.
سوم، مسئوليت اجتماعي دانشگاه است . جمله كوتاه « دانشگاه مبداء همه تحولات است»نشان مي دهد كه ايشان دانشگاه را پشتوانه تحولات سياسي، اقتصادي، اجتماعي و... مي دانند. در همين راستا، مفاهيمي چون اقتصاد دانش بنيان و... طرح مي‌شود كه امام در همان يك جمله كوتاه اين موضوع را اشاره مي‌كنند. ايشان تعابير ديگري هم دارند؛ با اين مضمون كه دانشگاه بايد در ميان مردم باشد، مشكلات آنها را حل كند، آنها را حس كند، جدا از مردم نباشد و... حتي در جايي كه امام راجع به اسلامي شدن دانشگاه‌ها سخن مي‌گويند، معتقدند كه دانشگاه اسلامي بايد به جامعه‌اش خدمت كند و اين كه دانشگاه، دانشگاهي اسلامي و براي خود ملت باشد؛ يعني اين مفهوم در ذهن ايشان بسيار پررنگ است كه دانشگاه نبايد حاشيه‌نشين باشد و بايد در متن تحولات باشد. اين سخنان امام در سياستگذاري‌هاي علمي ما بسيار پراهميت است؛ چرا كه هنوز هم هستند كساني كه بر خلاف ايشان، دانشگاه را صرفا محل فعاليت علمي مي‌دانند و اينكه دانشگاه رسالت‌هاي فرهنگي دارد را به چالش مي‌كشند.
وي گفت: معتقدم سخنان امام، الهام بخش سياست هايي توسعه يافته در نظام آموزش عالي است. من به دليل مسئوليتم همواره سخنان ايشان را مطالعه مي‌كردم؛ چرا كه سند بالادستي ما در تدوين سياست‌ها و برنامه‌هاي وزارت علوم سخنان امام بود و پس از آن هم سخنان مقام معظم رهبري؛ كه مجموعه آنها را تبيين كننده ديدگاه‌هاي امام در امر آموزش مي‌دانستيم.
وي در باره لوازم و ابزارهاي مورد نيازهاي رسالت اجتماعي دانشگاه گفت:ما از يك طرف براي دانشگاه رسالت‌هايي قائل مي‌شويم و اين رسالت‌ها را طبيعتا روز به روز هم پررنگ مي‌كنيم، تاكيد مي‌كنيم كه دانشگاه بايد اسلامي باشد، دانشگاه بايد دانشگاه مسئول و متعهد و در اوج اقتدار علمي باشد . اگر به اين رسالت‌ها قائل هستيم؛ مهم ترين عنصر تحقق اين رسالت ها دانشجوياني هستند كه در دانشگاه درس مي‌خوانند. اينها وقتي وارد جامعه مي شوند بخش مهمي از اين رسالت ها كه ذكر شد را بايد به عهده بگيرند.
وي تاكيد كرد اگر ما بر مبناي ديدگاه امام خميني براي دانشگاه سه رسالت را قائل هستيم، معنايش اين است كه دانشگاه امروز در كلاس درس خلاصه نمي‌شود. كلاس درس مي‌تواند بخشي از اين رسالت‌ها را به انجام برساند، كلاس درس مي‌تواند دانش علمي توليد كند، مي‌تواند دانشجو را متخصص بار بياورد، اما، براي اين كه دانشجوي متخصص، مسئوليت اجتماعي هم قبول كند و از نظر فرهنگي هم تعالي پيدا كند بايد به خودش ميدان بدهد؛ متخصص بايد ميدان فعاليت را بيابد.دنبال كردن چنين رسالت هايي بايد درون زا و به باور دروني باشد؛ معني‌اش اين است كه بايد به دست خود دانشگاهيان اين ارزش‌ها خلق شود. اين راهي ندارد مگر اين كه به دانشجويان ميدان فعاليت در عرصه فعاليت‌هاي فرهنگي، سياسي واجتماعي... داده شود؛ تا ويژگي‌هاي مورد نظر را كسب كنند و استعدادهايشان را شكوفا كنند. دانشگاه از نظر ما محل پرورش استعدادهاي بيكران و ناشناخته بشري است.
توفيقي تاكيد كرد بايد از تمام ابزار و لوازم استفاده كنيم تا دانشجو استعدادهاي فرهنگي و اجتماعي خود را بروز دهد. پس با حاشيه‌نشيني دانشجو و نگاه انقباضي به فعاليت‌هاي دانشجويي، اين استعدادها قطعا ظهور و بروز پيدا نمي‌كند. اين يادگيري‌ها بايد در عمل اتفاق بيفتد. تشكل‌هاي دانشجويي يكي از بهترين بسترهاي رشد و توسعه اين فعاليت‌هاست. اگر ما معتقديم كه دانشجوها و دانشگاهيان بايد در دانشگاه تعالي فرهنگي پيدا كنند خودشان مسئول هستند و اين مسئوليت را بايد روي دوش‌شان احساس كنند.
تشكل‌هاي سياسي اجتماعي و فرهنگي بهترين بستر براي اين دانشجويان است. «مهد انسان سازي» تعبير بسيار معروفي در اين زمينه است كه اوج نگاه تربيتي امام را به دانشجو نشان مي دهد. لذا ما هميشه طرفدار نگاه انبساطي به فعاليت‌هاي دانشجويي هستيم. منظور ما فقط اين نيست كه دانشجو كار سياسي كند، بلكه ما اينها را لوازمي براي پرورش استعدادهاي علمي، اجتماعي و فرهنگي دانشجويي مي‌دانيم.
دكتر توفيقي در موردمحدود كردن رسالت‌هاي اجتماعي و تشكل‌ها روي رسالت علمي مي گويد:اساساً پيشرفت علمي ريشه در نگاه اجتماعي و فرهنگي به علم دارد. دانشجويي كه احساس مي‌كند از علمش براي خدمت به مردم استفاده كند نگاهش به علم متفاوت مي‌شود. دانشجويي كه نگاه ارزشي و فرهنگي به علم دارد در مقايسه با دانشجويي كه بي‌انگيزه درس مي‌خواند و آينده‌اي براي درس خواندن خودش متصور نيست، بسيار تاثير مثبتي روي فعاليت‌هاي علمي‌اش مي گذارد.
وي در پاسخ به اين پرسش كه بخشي از سخنان خوانده نشده امام خميني در مورد دانشگاه، سخنان مهم ايشان در نقد برخورد وسركوب فعاليت هاي دانشجويي است. امام از حمله به دانشگاه تعبير به رفتاري «چنگيزي» و «قرون وسطايي» مي كنند. مي گويد:
نگاه امام به آزادي انديشه و بيان از نظرات ايشان مشخص است؛ بالاتر از اينها حضرت امام بنيانگذار نظام جمهوري اسلامي و بنيانگذار انتخابات در كشور هستند. اين خيلي مهم است كه ما هركجا كه مي‌خواهيم سياستگذاري كنيم بايد به نظرات امام، آن چشمه معرفتي سياستگذاري رجوع كنيم. اساسا گفته هاي ايشان انگاره اصلي در سياستگذاري ماست؛ شخصي نظام ديكتاتوري را ساقط كرده و نظام جديدي را بنا كرده‌اند كه ويژگي‌هاي آن را در روزهاي قبل از پيروزي، تشريح كرده است.
جملات امام مانند اينكه كار را به خود مردم واگذار كنيد؛ كوتاه اما، بسيار پراهميت است و بايد منشاء انديشه هاي كاربردي در نظام جمهوري اسلامي باشد. اما مشكل اين جاست كه گاه ما سرمنشأ را رها مي‌كنيم و تابع سليقه فردي و شخصي خودمان مي‌شويم. يكي از اصلي‌ترين مواردي كه در شمار فلسفه اصلي نظام جمهوري اسلامي طرح مي‌شود؛ اين است كه نظام سلطنتي براي نظر مردم و انتخابات ارزش قائل نيست و ما آمده‌ايم نظامي با نام جمهوري اسلامي طراحي كرده‌ايم. همه شاهد هستند كه امام روي كلمه جمهوري چه قدر تأكيد كردند. اما اگر همين انديشه را به عنوان پارادايم اصلي نظام به درون دانشگاه بياوريم، نتيجه‌اش اين مي‌شود كه در دانشگاه بايد آزادي انديشه و بيان، خردورزي، اخلاق، عقلانيت و فضاي غير امنيتي باشد و اين كه دانشگاه محيطي باشد كه سليقه هاي مختلف فكري بتوانند حضور داشته باشند و به بحث و گفتگو بپردازند.
وي گفت:بعضا نگاه‌هاي انقباضي و حراستي كه مي‌خواهند محدوديت ايجاد كنند نگران جنب و جوش و حضور و تنوع در دانشگاه هستند كه اين از ديد من با انديشه‌هاي امام هماهنگ نيست. مهم‌تر از همه اينها، پافشاري روي بحث آزادي، فضاي باز سياسي، فضاي باز گفتگو و غير امنيتي بودن بستر توسعه علمي است. انديشمندان توسعه علمي معتقدند؛ توسعه علمي در بستري از آزادي رخ مي دهد كه هر گونه انقباض و محدود كردن گفتگو و تضارب آراء آفت توسعه علمي است.
موتور محرك «تحول در علوم انساني» كه البته درتمام علوم بايد باشد؛ آزادي تفكر است. در اينجا ايجاد فضاي پرشور و پر نشاط لازم است. علم در بستري غيراز اين رشد نمي كند. ما اگر محدوديت ايجاد كنيم، چنين روشي به نظر من با انديشه‌هاي امام سازگار نيست .
دكتر توفيقي درباره دوربين هاي امنيتي موجود در دانشگاه ها و تغيير روساي دانشگاه ها گفت:هر موضوع اجرايي نقاط قوت و ضعف متعددي دارد و قابل بحث است. كسي كه مي خواهد عملكرد ما را ارزيابي كند مي‌تواند به مقطع زماني سالهاي 76-84 برگردد و كارنامه ما را در مورد تشكل‌ها، وضعيت آزادي فضاي دانشگاه‌ها و حراست و... ارزيابي كند؛ آن سياست‌هاي ما، الهام گرفته از امام بود و استنباط من اين است كه در آن دوره بخش اعظم تفكرات امام پياده‌سازي شده است.
يعني شما در آن دوره نه دوربين، نه ستاره‌دار به معناي امروز، نه اخراج، نه بازنشستگي سياسي مي‌بينيد. اما اكنون فضاي سياسي ديگري در كشور باقي است. يعني بستر عملكرد امروز با 84 متفاوت است.
در دوره جاري من تنها 71 روز سرپرست بودم.درست است كه بايد حوصله كنيم، اما دانشگاهيان و فرهيختگان جامعه بايد ترجمه تحولات 24 خرداد را در دانشگاه ببينند؛ فقط نگوييم مردم اميدوار شده‌اند! لذا چهار مورد تغيير در آن مدت 71 روز سرپرستي من اتفاق افتاد. آن مدت 80 درصد وقت من به تعامل با مجلس صرف مي‌شد. اما بالاخره دانشگاهيان يك نمونه از تغيير را بايد مي‌ديدند كه بفهمند ما با دوربين، فضاي امنيتي و فضاي حراستي مخالفيم.
رسيدگي به دانشجويان محروم از تحصيل يكي از كارهاي ما در آن مدت بود كه علاوه بر نفعي كه براي بازگشت دانشجويان بود، خودش يك پيام سياسي داشت كه ما مي‌خواستيم بگوييم اين سبك مديريت را نمي‌پسنديم .
اقدام ديگر اين بود كه من در هفته اول نشستي با دانشگاهيان سراسر كشور گذاشتم و تمام بحثم تبيين بحث دانشگاه‌ها بود و اين را بيان كردم كه انتخابات 92 پيامي داشته كه يكي از آنها اين است كه دانشجويان به اين شيوه فعلي مديريت دانشگاه ها معترض هستند و در جلسه آن را بيان كردم. شايد به من گفته شود كه چرا با جابه جايي‌هاي وسيع كار را شروع نكرديد؟! دليلش اين است كه من سعي كردم اول با فرهنگ سازي كار را شروع كنم. البته در آن مدت دست به تغييرات محدودي هم زديم؛ تعدادي از روسا و معاونين عوض شدند. بسياري از دانشجويان محروم از تحصيل برگشتند و حضور وسيع در فضاي رسانه‌اي براي تبيين و تفسير ديدگاه‌ها داشتيم. البته درست است؛ همين الان دانشگاهيان تاخيري را مشاهده مي‌كنند و اين تأخير كاملا روشن است و آن را را نفي نمي‌كنم. بايد توجه كنيم ما چشم انداز و مسير راه را ترسيم مي‌كنيم، اما در طي مسير؛ تدبير اقتضاء مي‌كند كه تاكتيك‌هاي خاصي را رعايت كنيم. توجه كنيد كه همه دولت روي اين وفاق داشتند كه اولويت آقاي دكتر روحاني بحث سياست خارجي و پرونده هسته‌اي است...
ما به خاطر آرمان بالاتري سعي مي‌كنيم فضا آرام باشد و اجازه ندهيم كه فعاليت‌هاي ما خداي نكرده منشاء بحث، گفتگو و تنش شود. در طول اين مدت كوتاه همه اعضاي دولت سعي كرده‌ايم با تقويت جو وحدت و يكپارچگي اجازه بدهيم، مجلس و دولت هماهنگ باشند و آقاي روحاني را حمايت كنند. نخواستيم مجلس را درگير بحث‌هاي حاشيه‌اي كنيم كه در نتيجه آن، موفقيت‌هايي در عرصه سياست خارجي پديد آمد كه البته هنوز هم كامل نيست .
از يك طرف ديگر، ما بالاخره بايد براي جامعه بيروني ثابت كنيم كه تغيير و تحولات ما با روشهاي علمي صورت مي‌گيرد. مثلا خود من با اينكه يقين داشتم كه رئيس يك دانشگاه بايد عوض شود؛ اما اصرار داشتم يك هيئت بلند پايه اعزام كنيم كه چند روز در دانشگاه با هيئت علمي و دانشجويان گفت و گو كنند بعد رئيس دانشگاه عوض شود كه اين كارها كمي كار را طولاني مي‌كرد. ضمن اين كه من قبول دارم دانشگاهيان انتظار كار سريع‌تري دارند. اما ما هميشه از دانشگاهيان خواهش كرديم و گفتيم كه شما ديدگاه ما را مي‌دانيد و تغيير روساي چند دانشگاه و آنچه كه تا كنون رخ داده است؛ تنها نمونه‌اي از تفكرات ماست و آنچه كه بايد رخ دهد و نشان مي‌دهد كه ما با چه چيزي مخالفيم و با چه چيزي موافق؛ لذا دانشگاهيان را به صبر و تحمل فرا خوانديم؛ گفتيم شما هم يك مقدار فرصت بدهيد كه وزارت علوم هماهنگ با سياست‌هاي دولت حركت كند و با بررسي‌هاي بيشتر كار كند. اما، يقين بدانيد اينهايي كه بحث مي‌كنيم اصول سياست‌هاي ما در آموزش عالي است كه منجر به اقدام خواهد شد و فقط از باب شعار نيست. يعني قطعا در روزهاي آينده دانشگاهيان شاهد اقدامات بيشتري از سمت وزارت علوم در جهت حل و فصل اين مشكلات خواهند بود.
وي در باره برداشتن دوربين ها گفت:بعضي از امور مسئوليت مشترك وزارت علوم و بعضي نهادهاي امنيتي است. مثلا همين گيت‌هاي امنيتي را به ما هم مي‌گفتند جزو اختيارات وزارت اطلاعات است. بنابراين برخي تغييرات در وزارت علوم مستلزم آن است كه تغييراتي در برخي وزارت خانه‌هاي مرتبط رخ دهد. بحث دوربين‌ها، تغيير روساي دانشگاه‌ها و... در پي تغيير فضاي كشور پس از انتخابات در دستور كار وزارت علوم است كه دانشجويان نتايج آن را خواهند ديد.
وي افزود:ما با دستگاه‌هاي مختلف مشورت مي‌كنيم، اما مهم تصميم نهايي است كه در آن نظر مناسب را اتخاذ مي‌شود. مثلا در موضوع حفاظت از دانشمندان هسته‌اي، نظر وزارت اطلاعات بر حفاظت از اين افراد است كه همه هم آن را پذيرفته‌اند و نظر درستي هم هست
اما مثلا شنود كردن اعضاي هيأت علمي صحيح نيست و اگر وزارت اطلاعات هم بخواهد اين كار را انجام دهد ما مخالفت مي‌كنيم و آنها را اقناع مي‌كنيم كه كار صحيحي نيست. همچنان‌كه سياست ما دوربين گذاشتن نيست و اين سياست برچيده مي‌شود. من همان روزهاي اول گيت امنيتي ورودي وزارتخانه را برداشتم. اين امور هيچكدام سازگار با محيط دانشگاه نيست. به نظر من در تمام اين تصميمات بايد تجديدنظر شود و هرجا براي دانشجو يا هيات علمي از باب كنترل امنيتي (اعم از شنود، ضبط صدا و..) انجام شده، الان در دست تجديدنظر و رسيدگي است .
اما حجم واحدهاي آموزشي عالي كه وزارت علوم بايد به آنها رسيدگي كند خيلي زياد است. من يادم هست در سال 84 تعداد واحدهاي دانشگاهي كه رييس آنها بايد با حكم وزير علوم تعيين مي‌شد به صد واحد نمي‌رسيد، اما اكنون اين عدد به 300 رسيده است كه واقعا در مورد بسياري از آنها با مشكل مواجه هستيم. يعني مجوزهايي براي تأسيس دانشگاه‌ها داده شده كه هيچ امكانات مالي ندارند؛ يعني وزارت علوم قطعا مشكلات مالي دارد كه بايد با دولت بنشيند و آنها را حل كند.
وي درباره فعاليت تشكل هاي دانشجويي گفت:. فكر مي‌كنم ما ظرفيت مردم را براي دادن شعار باور كرده‌ايم، اما ظرفيت آنها را براي كاركردن باور نكرده‌ايم. اشاره كردم كه امام فرمودند كار مردم را به خودشان واگذار كنيد. ترجمه اين حرف در محيط كاري ما اين است كه كار دانشگاه را به خود دانشجويان واگذار كنيد. اين يك استراتژي بنيادين برگرفته از رهنمودهاي امام خميني است.
توفيقي افزود: وزارت علوم در اين 8 سال گذشته تمام تصميمات قبلي ما را برگردانده است. قبلا دانشگاه ها در يك هفته مي‌توانستند هيأت علمي جذب كنند، الان بايد دو سال معطل شوند؛ زيرا يك هيأت جذب در دانشگاه، يك هيأت جذب در وزارت علوم و يك هيأت جذب ديگر در بيرون وزارتخانه يعني در شوراي اسلامي شدن دانشگاه‌ها ست .
در دوره قبلي دانشگاه‌ها مستقلا مي‌توانستند دانشجوي دكترا جذب كنند؛ اما اكنون به دوره قبل برگشته‌ايم و آن را متمركز كرده‌ايم. زيرا به دانشگاه اعتماد نداريم و مي‌گوييم خودمان بايد كار را انجام دهيم. در حالي كه كار وزارت علوم ظرفيت‌سازي است و اگر اشكالي در دانشگاه هست بايد با آموزش و تغيير افراد آنها را اصلاح كرد، نه اينكه خودمان كار آنها را انجام دهيم.
در اداره كشور نيز همين وضعيت است. الان چند سال است كه ما از اصل 44 حرف ميزنيم، اما دلمان نمي‌آيد كه دولت را رها كنيم! دائم دم از خصوصي سازي ميزنيم، اما هنوز به كار مردم اعتماد نداريم؛ فقط به شعار آنها اعتماد داريم! يعني مي‌فهميم كه مردم مي‌توانند خوب براي ما شعار دهند وحمايت كنند، اما باور نداريم كه آنها مي‌توانند به نفع ما كار كنند و باري را از دوش ما بردارند؛ فقط مي خواهيم خودمان دانشجو و هيأت علمي جذب كنيم، خودمان بخشنامه صادر كنيم و... . در نتيجه از ظرفيت هاي بي كران محروم مي شويم.
وي پاسخ اين كه وزارت علوم چه استراتژي براي احياي ويژگي‌هاي تضعيف شده جنبش دانشجويي دارد؟گفت: استراتژي همين است كه ما بايد فضاي امني براي فضاي دانشجويي ايجاد كنيم؛ كاري كنيم كه اعتماد دانشجويان جلب شده و اعتماد پيدا كنند كه در اين راستا بايد هزينه كار را كم كنيم. شور و نشاط مردم پس از انتخابات هم به خاطر اين بود كه آنها احساس كردند فضا باز شده است؛ همين حس را بايد به درون دانشگاه بياوريم و اعتمادشان به مسئولين را برگردانيم و آنها را تشويق كنيم. به همين ترتيب بايد مجوزهاي لغو شده براي تشكل‌ها برگردانده شود، تشكل‌هايي كه مجوز نگرفته‌اند مجوز بگيرند و وزارت علوم، دانشگاه و مديران آغوش خود را براي فعاليت سياسي و اجتماعي و صنفي دانشجويان باز كند. لذا اين مسأله قابل حل است و سيستم از آن حمايت مي‌كند.
شنبه 30 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها