تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820635194
پيام هشت ماده¬اي و مظلوميت امام خميني
واضح آرشیو وب فارسی:جمهوري اسلامي: پيام هشت ماده¬اي و مظلوميت امام خميني
آيت‌الله سيدجعفر كريمي
اشاره
در آستانه سي و يكمين سالگرد صدور فرمان هشت ماده¬اي امام خميني در خصوص حقوق شهروندي و حراست از حريم خصوصي، نخستين پيش همايش "امام خميني و فرمان هشت ماده¬اي"، پنج¬شنبه گذشته به همت مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني- دفتر قم در محل اين مؤسسه برگزار شد و آيت‌الله سيدجعفر كريمي، از شاگردان برجسته امام و يكي از قضات منصوب ايشان براي پي¬گيري اين پيام به ايراد سخنراني پرداخت كه بخش¬هايي از آن تقديم مي‌گردد:
امام راحل قدس سره مظلوم زندگي كرد و مظلوم از دنيا رفت! نتوانست آنچه را كه خودشان بودند همه‌اش را به مردم معرفي كند و مردم هم نرسيدند كه امام را بدان گونه كه هست بشناسند. من در اين باره اگر بخواهم صحبت كنم ـ تازه اگر حال صحبت داشته باشم ـ دهها ساعت هم صحبت كنم باز شايد حقّ مطلب را بدان گونه كه هست ادا نكرده باشم.
وقتي در نجف اشرف خدمت امام بوديم، آنچه را كه ميفرمود سر سوزني تجاوز از فرموده‌هاي رسول اكرم (ص) و اميرالمؤمنين(ع) نمي‌كرد! و همه همّش اين بود كه آن خط رسالت رسول‌الله را احيا كند و آن جايگاه اميرالمؤمنين سلام‌الله عليه را زنده كند تا بشريت از فوايد آن بهره‌مند شود. تمام كوشش او اين بود و الا با شاه افتاده بود، شاه يك آدم ضعيف درمانده از همه جا رانده بود و اگر مبارزه با شاه مي‌كرد براي اين بود كه مكتب رسول‌الله (ص) را زنده كند، با طاغوتي‌ها اگر مبارزه مي‌كرد براي اين بود كه مكتب اميرالمؤمنين را زنده كند. تا خداوند منّان متعال بر او منّت گذاشت و به مردم برومند و ايثارگر و ولايتمدار ايران توفيق داد كه امام را كمك كردند انقلاب پيروز شد.
پيروزي انقلاب دو چهره داشت؛ يك چهره بيرون كردن طاغوتيان و ظلمه از مراكز فرمانروايي و اجرايي و كار را از دست آنها گرفتن و يك چهره ديگر پياده كردن خطّ رسالت رسول‌الله و ائمه معصومين كه مهمّش اين دومي بود و اينكه كدخداي اين ده ايشان باشد يا آن آقا، اين كه شقّ القمر نمي‌شود! آنچه مهم است اينست كه اين مردم را كه خدا خلق كرد و رسول‌الله آمد براي ارشاد و هدايت آنها، با خدا آشنا كنيم و خدا را در ديدگاه آنها نزديك كنيم و طريقي بپيمايند كه خدا مي‌طلبد و راضيست و سعادت اين مردم در آن است. امام تصريح كرده بود بر اينكه من طلبه‌اي بودم در نجف، كادري براي اجراييات نساختيم، من آمدم در ايران به عنايت خدا و كمك امام زمان (عج) و ياري مردم و انقلاب پيروز شد و اداره امور را هم به همين آقايان واگذار كرديم. اين آقايان آقاياني بودند كه نشاط انقلابي داشتند، عرق ديني داشتند، همّت داشتند، اما علم اميرالمؤمنين را هم داشتند؟، تقواي اميرالمؤمنين را هم داشتند؟، قهراً نداشتند و لذا در اوايل انقلاب با هجمه‌هايي كه بر اين انقلاب نوپا وارد شد عده‌اي به صحنه آمدند و كوشش كردند كه درخت انقلاب را ياري كنند، اما اين عده همه امام خميني نبودند، همه شهيد بهشتي نبودند، همه شهيد مطهري نبودند، همه ساير بزرگان نبودند بلكه اين عده جوان‌ها و مردمي بودند انقلابي و مذهبي و دلسوز و فداكار، آمدند در صحنه براي كمك، در چنين محيطي با آن مشكلاتي كه انقلاب با آن مواجه شد قهراً كم و كاست‌هاي زيادي به وقوع پيوست.
ما يك قوانين صريح مدوّني كه دادگاه‌ها بر طبق آن عمل كنند و همه ابعاد قضايا را فرا بگيرد نداشتيم، برنامه منظمي براي گزينش‌ها در دادگاه‌ها، براي استخدام‌ها در ادارات و براي ساير اجرائيات نداشتيم بلكه اين مردم متدين و جوانهاي انقلابي متدين بودند آمدند در صحنه و كوشيدند كه هر كسي در حد توان خودش اين درخت انقلاب را آبياري كند و كمك كند. قهراً در چنين محيطي با چنان هجماتي با نبود برنامه منظم چه بسا حقوقي تضييع شود، اموالي به تاراج برود و افرادي به ناحق تحت تعقيب قرار بگيرند، جسته و گريخته خبرهايي به امام مي‌رسيد و در ابتدا اين خبرها خيلي ريشه نداشت و لذا امام (قدس سره) به اين گونه خبرها خيلي اعتماد نمي‌كردند، تا كم‌كم به نحو علم اجمالي براي ايشان محرز شد كه تعدّياتي احياناً نه از روي عمد و به قصد ضربه زدنِ به انقلاب، بلكه از روي شتاب زدگي و ندانستن و حجم كارهاي زياد صورت گرفته است.
خدا حفظ كند آقاي محمدي گيلاني را كه سالياني در زندان اوين بودند و آقايان منافقين مهمان‌هاي ناخوانده مي‌رسيدند، ميفرمود صبح كه مي‌آمدم مي‌ديدم در اين سالن افرادي كه چشم‌شان بسته است رديف نشسته‌اند، صحبت يكي دو نفر نبود، هر روزي 100 الي 150 نفر برادران كميته و مأمورين ديگر دستگير مي‌كردند و منافقين را به زندان اوين مي‌آوردند، اينها را مي‌خواستند برسند و قهراً رسيدن به اينها كار آساني نبود. در يك چنين زمينه‌اي، در يك چنين ظرفيتي امام كه داعيه ارائه خط فكري رسول الله، خط رسالت رسول‌الله و امامت اميرالمؤمنين سلام‌الله عليه را داشت و به حق اين داعيه را داشت نه صرف حرف بود، در طول تاريخ خيلي‌ها دم از دين مي‌زنند، لكن دين به همان صورتي را كه از ابي عبدالله سلام‌الله عليه فرمود: "والدين لعقٌ علي ألسنتهم"، فقط اسم بود، امام آنچه را كه ميفرمود با عمق جانش به آن معتقد بود و به آن عشق مي‌ورزيد امام كه چنين داعيه‌اي داشت نمي‌توانست تحمل كند كه در نظام جمهوري اسلامي با چنين داعيه‌اي چنان تعدياتي به وقوع بپيوندد و لذا اين فرمان هشت ماده‌اي صادر شد براي اينكه جلوي اين تعديات گرفته شود، اميرالمؤمنين سلام‌الله عليه در يك فرازي مي‌فرمايد: اگر صد گنهكار از بند برهند بهتر است از اينكه يك بي‌گناهي در بند كشيده شود، ما نيامديم براي مردم كشي، نيامديم براي تاراج اموال بلكه آمديم براي دست ظلمه را كوتاه كردن و اموال را به صاحبانشان رساندن، و اگر در اثر غفلت، شتاب زدگي، بزرگي حجم كار و نبود برنامه منظم، در اين زمينه كم و كاستي پيدا شد، مي‌بايست جلوگيري مي‌شد. حتي به صورتي بود كه دادگاهي از دادگاه ديگر خبر نداشت كه چه مي‌كند؟ كميته شهري از كميته شهر ديگر خبر نداشت كه چه مي‌كند و مشكلات زيادي بود.
در يك چنين محيطي امامي را كه آن داعيه داشت و احساس مسئوليت مي‌كرد از اينكه خدا نخواسته مالي از ديگري به ناحق ستانده شود و يا شخصي به ناحق بازداشت شود اين رنج مي‌برد، رنج وصف‌ناپذير و اين فرمان صادر شد براي اينكه تحولي درست شود و جلوي تعديات گرفته شود. در همه ابعاد، در گزينش دانشگاه‌ها، در استخدام ادارات، در بازار مسلمين، در دادگاه‌ها، در همه اين موارد كه مسئول رسيدگي به امور مردم بودند برنامه‌اي صادر كرد كه بر اساس آن برنامه حقّ‌ديگري تضييع نشود و حقوق همه ذوي الحقوق حفظ و احيا شود و اينها متأسفانه آنطور كه امام نظر داشتند نشناختند امام را و نگذاشتند كه پياده شود.
روزي من خدمت امام رسيدم، عرض كردم آنچه را كه در نجف فرموديد و ما باورمان شد و به آن عشق مي‌ورزيديم دست برداشتيد از آن صحبت‌ها؟فرمود چي شده؟ گفتم كجا چي شد، كجا چي شد...! امام خيلي متأثر شد از اين گزارش بنده و فرمود من چه بكنم؟ من يك طلبه ضعيفي بودم مشغول درس و بحث، از نجف آمدم خدا كمك كرد و مردم ياري كردند اين انقلاب پيروز شد و من كادر اجرايي(تعبير از من است) درست نكردم و با خودم نياوردم، كارها را به اين آقايان سپردم و اين آقايان نه انقلاب را شناختند و نه من را شناختند و نه مردم را شناختند! و لذا به اين صورت درآمد كه مي‌بينيد.
باز يك جلسه ديگر خدمتشان رسيدم عرض كردم آقا شما اصول مالكيت در اسلام را منكريد؟ فرمود يعني چه؟ گفتم شما اجازه مي‌دهيد بريزند خانه مردم حتي مهريه‌هاي زنها و جهازيه زنها را تاراج كنند و ببرند! زمين ارثي مردم را بردارند بين خودشان تقسيم كنند؟ اينجور قضايا را من گاهي خدمت امام عرض مي‌كردم و تأثري كه به ايشان دست مي‌داد در اكثر اين جلسات مرا به گريه وا مي‌داشت، كه در يك جلسه خدمتشان عرض كردم اماما اگر زير اين آسمان كبود پناهگاهي براي اسلام مي‌ديدم نمي‌آمدم اين مطالب را خدمت شما عرضه كنم و شما را متأثر كنم، چه بكنم كه پناهگاهي براي اسلام نمي‌بينم. امام اين روحيه را داشت، مي‌خواست مكتب رسول‌الله (ص) را زنده كند، در مكتب رسول‌الله كه اجهافات و تعدّياتي نيست، حق كشي نيست، تجاوز به حقوق كسي نيست، و متأسفانه كار امام به جايي رسيده بود كه بعضي دوستانش خيال مي‌كردند كه امام موافق است با اين جور تعدّيات و اعتراض مي‌كردند به امام در صورتي كه خداي امام شاهد است و خداي من و شما شاهد است كه نظر امام در اداره كشور همان نظر رسول الله(ع) و اميرالمؤمنين(ع) بود، سر سوزني راضي به تضييع حق ديگري نبود، و اگر كسي تضييع حق ديگري كرد اين بدون حجّت اگر بود بايد خودش پاسخگو باشد.
حتّي بعضي پرونده‌ها را كه من مي‌رسيدم متوجه شدم خوني به ناحق ريخته شده است آمدم خدمت امام در جماران عرض كردم، فرمود چه كسي اين كار را كرد بايد تعقيب شود و كيفرش را ببيند و آن مقتولي را كه اعدام شد را بگوئيد كه بود ما ديه‌اش را بپردازيم! بنده عرض كردم محضوري دارد همه حركات و تصرفات ما را زير سؤال مي‌برد و ما دادگاه‌هايمان اعدام‌هايي كه كرده‌اند خيلي‌هايش به جا و بحق بود، احياناً اگر موردي اشتباه مي‌شد ممكن است شده باشد، اگر مورد اشتباه را تكيه كنيم و انگشت رويش بگذاريم همه مدعي‌اند كه بقيه موارد هم اشتباه بود! اين را كه خدمت ايشان عرض كردم فرمود حق با شماست و بايد تأمّل شود.
امام يك چنين نظر و ديدگاهي داشت كه منتهي شد به صدور فرمان هشت ماده‌اي، اين فرمان هشت ماده‌اي از نظر جملات، جملات كوتاهي است و لكن مفاد آن مفاد پياده شدنِ خط فكري رسول‌الله (ص) و اميرالمؤمنين(ع) و رسالت رسول‌الله و ولايت اميرالمؤمنين است با آن عرض عريضش.
و بعد بر اين مقدار هم بسنده نكرد، عده‌اي را واداشته بود كه برويد در زندان‌ها زنداني‌ها را سر بزنيد بررسي كنيد ببينيد چه كساني در آنجا هستند كه بنده بودم، آقاي محمدي گيلاني بود، آقاي ابطحي بود، جناب آقاي سيد حسين موسوي بود، مي‌رفتيم شيراز، مشهد، جاهاي ديگر رفتيم اين پرونده‌ها را ديديم و با زنداني‌ها صحبت كرديم و بعد هم اين كارمان ادامه داشت و روزهاي پنجشنبه پرونده‌هاي زنداني‌ها را در منزلمان جمع مي‌شديم مي‌ديديم تا اگر خدايي نخواسته كسي به ناحق در بند كشيده شد از بند برَهَد و آزاد شود، و امام حقّ بزرگي بر اين مردم دارد كه به فكر مردم در همه حال، در همه احوال بود و حقّ اين را دارد كه به فكر مردم بود و از حق مردم چشم‌پوشي نكرد و لكن مردم قدر امام را نشناختند، امام را نشناختند، خيال كردند كه امام آمد شاه را بيرون كرد و خودش جاي شاه مي‌نشيند، حاكمي جاي حاكم ديگر، چهار روز آن آقا بود و چهل روز هم ما باشيم! امام يك تحفه الهي بود، وديعه الهي، يادگار فاطمه زهرا سلام‌الله عليها آمد براي احياء مجدد دين و نجات بشريت. منتهي عمرش كفاف نكرد و ديگران در راستاي اين حركت بدان گونه كه بايد كمك شايسته نكردند در عين اينكه كمك كردند و نتيجه‌اش اين شد كه مي‌بينيد! اگر امام زنده بود و جلوي چشم او اين فاجعه بزرگي را كه در قم اتفاق افتاد، امام برمي‌تابيد؟! كه بدون هيچ مجوز شرعي در جواز بارگاه كريمه اهل‌البيت به يكي از سران انقلاب و شخصيت برجسته آنطور برخورد بشود؟ و يا بعد از مدتي نسبت به نماينده مردم قم، رئيس مجلس شوراي اسلامي آن طور برخورد بشود! امامي را كه ميفرمود اگر در خانه‌اي وارد شديد دستور دستگيري كسي را داريد و در او خانه اگر اوراق قمار بود و يا مواد مخدر بود، شما حقّ تعرض به آن را نداريد براي اينكه براي او نرفتيد، امام اجازه مي‌داد كه چهار تا جعل‌لق بدون اينكه بر مسند قضا باشند و حق قضا داشته باشند و بدون اينكه جرمي از كسي صادر شده باشد آنطور برخورد كنند و يا قضاياي ديگر الي ما شاء‌الله.
اينها را كه عرض مي‌كنم عقده شد در دلم كه چرا ما اينطور شديم؟ به چه مجوزي انسان در تلويزيون هتك كرامت كند نسبت به كسي كه يك دانه از ده هزار دعوايش را به هيچ وجه نمي‌تواند ثابت كند، بر فرض هم اگر بتواند بعضي‌هايش را ثابت كند جايش در دادگاه است، در حضور قاضي، نه در غياب شخص و در تلويزيوني كه بيش از 20 ميليون نفر دارند مي‌بينند، اينكه خداوند منّان متعال مي‌فرمايد: "إِنَّ الَّذينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذينَ آمَنُوا" جايش كجاست؟ حرف‌داري برو در دادگاه بگو، چرا اينجا مي‌گوئي.
علي‌اي حال قضاياي زيادي اتفاق افتاد كه متأسفم از اينكه اين جوانهاي انقلابي ما چطور سكوت كردند و حرف نزدند و به داد غربت امام نرسيدند و گذاشتند اين لقلقيات و ترهات به صورت واقعيات در جامعه ما نشر شود.
خداوند منّان متعال امام راحل را با جدّش رسول‌الله (ص) محشور كند و به همه ما هم توفيق عنايت كند كه اگر نتوانستيم آن بنده خوبي را كه خدا دوست دارد باشيم لااقل كوشش كنيم بار خودمان را در دنيا سنگين نكنيم، زيرا توان حمل آن را در سرازيري قبر نداريم.
* اميرالمؤمنين سلام‌الله عليه در يك فرازي مي‌فرمايد: اگر صد گنهكار از بند برهند بهتر است از اينكه يك بي‌گناهي در بند كشيده شود
* امام مي‌خواست مكتب رسول‌الله (ص) را زنده كند و در مكتب رسول‌الله اجحافات و تعدّيات نيست، حق كشي نيست، تجاوز به حقوق كسي نيست
* خداي امام شاهد است و خداي من و شما شاهد است كه نظر امام در اداره كشور همان نظر رسول الله(ع) و اميرالمؤمنين(ع) بود، سر سوزني راضي به تضييع حق ديگري نبود
* اگر امام زنده بود و جلوي چشم او اين فاجعه بزرگي را كه در قم اتفاق افتاد، امام برمي‌تابيد؟! كه بدون هيچ مجوز شرعي در جوار بارگاه كريمه اهل‌البيت به يكي از سران انقلاب و شخصيت برجسته آنطور برخورد بشود؟
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جمهوري اسلامي]
[مشاهده در: www.jomhourieslami.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها