واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: براي آنان كه اربعين در كربلا نيستند
اربعين اوج رفتن است، قله رسيدن است. آنهايي كه اربعين كربلا نرفتهاند كه خدا به داد دلشان برسد. آنهايي هم كه امسال ميخواهند بروند باز خدا به داد دلشان برسد؛ اما امان از آنهايي كه اربعين َكربلا را ديدهاند، رفتهاند، رسيدهاند و امسال...
![](http://cdn.yjc.ir/files/fa/news/1392/9/24/1840293_261.jpg)
به گزارش خيمه گاه باشگاه خبرنگاران؛
اربعين اوج رفتن است، قله رسيدن است. آنهايي كه اربعين كربلا نرفتهاند كه خدا به داد دلشان برسد. آنهايي هم كه امسال ميخواهند بروند باز خدا به داد دلشان برسد؛ اما امان از آنهايي كه اربعين َكربلا را ديدهاند، رفتهاند، رسيدهاند و امسال...
روزهاي محرم كه فرا ميرسد براي خيلي از ما ايرانيها انگار دميدن خون تازهاي در رگهاي وجودمان است.
خيلي از ما ايرانيهاي شيعه، زندگيمان را با ماه محرم تنظيم ميكنيم. آنگونه كه بتوانيم از سرمستي محرم بهرهمند شويم و توشهاي براي روزهاي سال برداريم تا در بقچه ايمانمان نان و ريحاني از عشق حسين(ع) باشد ...تا حلاوتبخش زندگيمان باشد. چند سال پيش لابه لاي همين نوشتهها اقرار كردم كه بهشت جايي است مثل همين هيئتهاي خودمان. از چاي با استكانهاي كوچك در هيئت گرفته تا شور آخر سينهزنها تا نذريدادن مادرهايمان هر چه كه هست و بود و خواهد بود؛ انعكاس تصوير بهشت است. يعني گويي بهشت يك هيئت عزاداري است كه همه جمع ميشوند تا براي حسين فاطمه(س) گريه كنند... و اين گريه، همان جنات عدني است كه خدا در كتابش وعده داده است و غير از هيئات حسين(ع) كجا ميتوان طعم «يطعمون الطعام علي حبه» را چشيد؟ جز در حلقه سينهزني براي حسين(ع) كجا مي توان «وِلدانٌ مخلدونَ بأكواب و أباريق» را ديد؟
اين كه ميگويند «مزاجه من تسنيم» مگر غير از نذريهاي مجالس حسين(ع) چيز ديگري ميتواند باشد؟ شما فكر ميكنيد موسي(ع) در كوه طور چرا به فرمان «فاخلع نعليك» گوش جان سپرد؟ براي ورود به هيئت حسين(ع). از هفت بطن قرآن مجيد، حداقل يكي از دهليزهاي معنايي قرآن، در هيئت حسين(ع) گشوده ميشود. اين را شك ندارم.
شايد وقتي ديگر باز هم در اين باره نوشتم اما امروز ميخواهم حرف ديگري بزنم. ميخواهم براي آنهايي بنويسم كه عاشقانه در هيئت حسين(ع) از جان ميگذرند . ميخواهم بنويسم زندگي پاي اين عَلَم، آدابي دارد كه جز با تسلط بر دائرةالمعارف عاشقي عاشورا، نميتوان آن را دريافت. هر كدام از اركان هيئت حسين(ع) براي خودش قاموسي است عظيم. گذشتهاي دارد و حالي و آيندهاي...
يكي از اركان اين هيئت، "هم ركابي" است. يعني عاشق بايد "پاي كار" باشد. بايد بيايد به هر جا كه مولايش ميخواهد. پاي منبر آقا كه نشسته است بايد آماده باشد تا روضهخوان نفسش هُرم كربلا ميگيرد دلش را پرواز بدهد برود روي تل زينبيه و در كنار مويههاي زينب بگريد. بايد بلد باشد «برود»... كربلا منتظر ماست بيا تا برويم.. بيا تا برويم..
اين رفتن، خودش روضه است. خيليها آن روز پاي رفتن نداشتند اگرچه زبان نوشتن نامه داشتند. كربلا پر است از نرفتنها... و اين نرفتنهاست كه سوگواره طف را را رقم ميزند. خوش به حال آنهايي كه رفتند. زهير هم اول، پاي رفتن نداشت اما بالاخره رفت. حُر هم با پاي نرفتن آمده بود اما رفت. خلاصه اينكه رفتن و رسيدن از اركان حضور در هيئت حسين(ع) است. در اوج رفتنهاي كربلايي، به آنجا ميرسيم كه زينب(س) رفتن را بر ماندن در كربلا ترجيح ميدهد. «عليكنّ بالفِرار»....اين رفتن دلخواسته نبود، اجباري بود. هم براي حفظ جان دختركان حرم و هم رفتن براي برافراشتن پرچم خونخواهي خدا. اين رفتن با تمام آنجه تا كنون گذشت در اين هيئت فرق ميكند. اين رفتن، رسيدن به اربعين را دارد و رسيدن به اربعين، يعني نقطه اوج هيئت حسين عليهالسلام. اربعين، يعني چهل روز مدام در سرمستي جرعهنوشي جام نيزهها باشي... اربعين يعني رسيدن به همان قاب قوسيني كه پر جبرييل در رسيدن به آن آتش ميگيرد. اربعين يعني به جوشآمدن پيمانههايي كه در هيئت حسين(ع) در جامهاي خالي ما ريختهاند.
اين روزها بازار رفتن به كربلا داغ است. مسافران اربعين كولههايشان را بستهاند تا از شهر پدريشان نجف به كربلاي حسين(ع) پياده بروند.
اين روزها پاها آماده ميشوند تاول بزنند.
چشمها مهيا ميشوند باراني شوند.
سينهها به شور ميآيند تا بيتاب شوند..
و حنجرهها همنفس با خستگان كاروان، ميخواهند سلامي عاشقانه به "اربعين" بدهند. اربعين، هر سال فرياد ميزند آنها كه نرفتهاند برخيزند... اربعين وقتي ميآيد، ميخواهد جاماندهها را با خود ببرد... اربعين اوج رفتن است، قله رسيدن است. آنهايي كه اربعين كربلا نرفتهاند كه خدا به داد دلشان برسد. آنهايي هم كه امسال ميخواهند بروند باز خدا به داد دلشان برسد؛ اما امان از آنهايي كه اربعين َكربلا را ديدهاند، رفتهاند، رسيدهاند و امسال...
عاشورا يك روز بود اما هيچوقت اين يك روز تمام نشده و نميشود... همانطور كه هيئت حسين(ع) هر سال جاري است در شهر هاي ما و هنوز تمام نشده است. اربعين هم هر سال هست. همه بايد بيايند همان طور كه همه هيئات ميآيند... دلم براي آنهايي ميسوزد كه سالهاي گذشته آمدهاند و امسال نميآيند. خدا كند لااقل اربعين سر به بيابان بگذارند، جايي كه بتوانند با تمام حنجرهشان حسين(ع) را فرياد بزند...
ميگويند كربلا نرفته يك داغ دارد، كربلا رفته 72 داغ. من ميگويم اربعيننرفته... نرفته... اما كسي كه اربعين كربلا بوده است نميتواند بازگشت كاروان را نديده باشد... امكان ندارد نديده باشد كه هركسي گوشهاي قبري را در آغوش گرفته است... زيارت اربعين از اين جهت، "علامت شيعه" است كه اگر كربلا باشي در آن زيارت پردهها كنار ميرود... آرزو ميكنم جاي كساني نباشم كه اربعين كربلا را ديدهاند و امسال نميتوانند به كربلا بروند. همين!
*حامد حجتي
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]