تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833064071
چرا نمی توانیم اسکار بگیریم؟
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: ایسکانیوز: 80 سال از عمر مراسم اسکار (جایزه انجمن منتقدان و روزنامه نگاران آمریکا) می گذرد و در تمام این سال ها سینمای ایران موفقیت بزرگ و قابل بحثی به دست نیاورده است. سینمای ایران علیرغم اینکه تقریبا در تمامی جشنواره های معتبر دنیا نظیر کن، برلین و ونیز توانسته موفقیت هایی چشمگیر را کسب کند اما همیشه در به دست آوردن مهمترین و معتبرترین جایزه سینمایی جهان ناکام بوده است. به راستی چرا هیچ زمان حتی در بهترین سال های سینمای ایران که مملو از فیلم های خوب و ارزشمند بود، نتوانستیم اسکاری به دست بیاوریم؟ شاید دم دست ترین، ساده ترین و کلیشه ترین پاسخ به این سوال، نگاه متفاوت مسوولان جشنواره های مختلف باشد اما این جواب قانع کننده نیست. چرا که اگر این گونه باشد پس تکلیف جوایزی که سینمای ایران در جشنواره های معتبری نظیر کن، برلین و ونیز گرفته چه می شود؟ در بسیاری از مواقع شاهد بوده ایم فیلم هایی که در این جشنواره ها و به خصوص جشنواره کن به عنوان فیلم برگزیده انتخاب می شوند از شانس بالایی برای تصاحب جوایز اسکار برخوردار می شوند و در اکثر مواقع نیز چنین است. اما شاید بشود با نگاهی کلی به فیلم هایی که از ایران به اسکار معرفی شده اند به نتایج بهتری در خصوص علت های عدم موفقیت ایران در اسکار رسید. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به مدت 16 سال سینمای ایران نماینده ای را به این مراسم معرفی نکرد تا اینکه در سال 1372 فیلم «زیر درختان زیتون» به کارگردانی عباس کیارستمی (کارگردان جهانی و معتبر سینمای ایران) به اسکار معرفی شد. در آن سال با توجه به وجهه بین المللی کیارستمی و استقبال خوب جشنواره های خارجی از فیلم پیش بینی می شد «زیر درختان زیتون»، بتواند در اسکار موفق باشد اما بر خلاف انتظار، فیلم حتی جزو 5 فیلم نهایی هم انتخاب نشد. در سال 1374 «بادکنک سفید» به کارگردانی جعفر پناهی و پس از موفقیت در جشنواره کن، به اسکار معرفی شد. سال 1375 سینمای ایران نماینده ای را به مراسم اسکار معرفی نکرد. سال 1376 محسن مخملباف همراه با «گبه» نماینده ایران بود و در سال 77 در تنها حضور موفق سینمای ایران، مجید مجیدی با «بچه آسمان» به عنوان نماینده ایران معرفی شدند که این فیلم برای اولین و آخرین بار در تاریخ سینمای کشورمان جزو 5 فیلم برگزیده بخش غیر انگلیسی زبان اسکار قرار گرفت. در سال 78 مجید مجیدی فیلم تحسین برانگیز و لطیف «رنگ خدا» را ساخت و با توجه به موفقیتی که سال گذشته در اسکار کسب کرده بود بار دیگر به عنوان نماینده ایران به این مراسم معرفی شد اما با وجود استقبال خوبی که از اثر مجیدی در جشنواره های مختلف شد، این فیلم نیز حضور موفقی در اسکار نداشت. در سال 79 «زمانی برای مستی اسب ها» به کارگردانی بهمن قبادی نماینده ایران شد و در سال 80 مجید مجیدی در سومین کاندیداتوری خود این بار با «باران» نماینده ایران در اسکار شد. در سال 81 رسول صدر عاملی با «من ترانه 15 سال دارم» به اسکار معرفی شد و در سال 82 و زمانی که پرویز شهبازی با «نفس عمیق» خود، سینمای ایران را تحت تاثیر قرار داده بود این فیلم به اسکار معرفی شد اما با وجود امیدواری های فراوانی که نسبت به موفقیت آن می رفت و با توجه به ساختار نامتعارفش این فیلم هم نتوانست در اسکار موفق باشد. در سال 83 بهمن قبادی در دومین حضور خود با «لاک پشت ها هم پرواز می کنند» در اسکار حاضر شد و در سال 84 رضا میرکریمی با یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایران «خیلی دور خیلی نزدیک» به عنوان نماینده ایران به مراسم اسکار معرفی شد. سال گذشته نیز با وجود اینکه همه در انتظار معرفی یکی از سه فیلم «آفساید»، «چهارشنبه سوری» و «کافه ستاره» به اسکار بودند در کمال تعجب «کافه ترانزیت» کامبوزیا پرتوی به عنوان نماینده ایران به این مراسم معرفی شد. امسال نیز با وجود اینکه جای خالی بسیاری از فیلم ها در فهرست آثار منتخب خالی بود، کمیته انتخاب در حالی که تنها 8 روز به پایان مهلت معرفی نماینده ایران باقی مانده بود، «میم مثل مادر» را به عنوان نماینده سینمای ایران به اسکار 80 معرفی کرد. در مطلب حاضر به هیچ عنوان قرار نیست انتخاب کمیته انتخاب زیر سوال برده شود و یا درخصوص احتمال موفقیت «میم مثل مادر» در اسکار به بحث و بررسی بپردازیم بلکه با مرور فیلم هایی که از ایران به این مراسم معرفی شدند، قصد داریم به چرایی یک پرسش برسیم که چرا هیچ وقت در اسکار موفق نبوده ایم؟ یکی از این پاسخ ها می تواند وضعیت سینمای ایران در حال حاضر باشد. سینمایی که به قول پرویز پرستویی در رنج بی اعتمادی می سوزد و به نظر می رسد مسوولان خیلی دیر به فکر راه چاره ای برای آن افتاده اند. در تمامی کشورهای دنیا رسم بر این است که فیلم های جشنواره ای در سطح وسیعی اکران می شوند و حتی پس از توافق با پخش کنندگان خارجی امکان اکران آن را در سایر نقاط جهان نیز فراهم می کنند اما در کشور ما وضعیت کاملا بر عکس است و اصولا فیلم های جشنواره ای رابطه خوبی با اکران ندارند ( و یا نمی گذارند داشته باشند) و در واقع اولین علت همین است چرا که آکادمی اسکار به شدت بر روی استقبال و اکران موفق فیلم ها در کشور خودشان حساس است، موضوعی که در کشور ما چندان به آن اهمیت نمی دهند. نکته دیگر این است سینمای ایران در سال های اخیر کمتر فیلمی داشته که از هر دو مولفه فروش جهانی (که کاملا در ارتباط به موضع اول است) و قدرت تکنیکی برخوردار باشند تا بتوانند نظر آکادمی را به خود جلب کنند و حتی در برخی مواقع فیلم های نامناسبی از سوی هیات انتخاب خانه سینما و بنیاد فارابی به اسکار معرفی شده اند. نکته دیگر اینکه مسوولان سینمای ایران در بسیاری مواقع بدون توجه به جنبه های سیاسی اسکار، فیلم ها را به آکادمی معرفی کرده اند. نکته ای که برای همگان روشن و واضح این است که اسکار جدا از جنبه های تکنیکی و هنری که در نظر دارد فضایی کاملا سیاسی نیز در آن حکمفرماست و عدم توجه به این موضوع در بسیاری از مواقع باعث شده تا سینمای ایران همواره در این رویداد عظیم سینمای جهان ناکام بماند. به هر صورت امسال «میم مثل مادر» قرار است به عنوان نماینده ایران مورد قضاوت و داوری داوران هشتادمین دوره مراسم اسکار قرار گیرد. فیلمی که از نظر جنبه های دراماتیک بسیار ارزشمند و قابل تامل است اما باید دید آخرین فیلم «مرحوم رسول ملاقلی پور» می تواند از نقطه نظر سیاسی نیز نظر مسوولان آکادمی اسکار را فراهم کند یا خیر./05/120
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 521]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها