واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: جام جم: سال سينمايي رو به پايان است و تا بيست و پنجمين جشنواره فيلم فجر حدود يک ماه زمان باقي است ؛ جشنواره اي که فيلمهاي تازه را به بدنه سينما وارد مي کند و به احتمال زياد فيلمهايي که سال گذشته در جشنواره به نمايش درآمدند، ديگر نخواهند توانست به اکران عمومي درآيند. از بهمن سال گذشته تاکنون حدود 24فيلم سينمايي که در بخشهاي مختلف جشنواره فيلم فجر به نمايش درآمدند، هنوز نتوانسته اند به نمايش عمومي درآيند. فيلمهايي چون شب بخير فرمانده ، پرونده هاوانا، جايي در دوردست ، زمستان است ، کارگران مشغول کارند، سينه سرخ ، سفر به هيدالو، آفسايد، زمان مي ايستد، شبانه ، خانه روشن ، چند کيلو خرما براي مراسم تدفين ، پروانه اي در مه ، راه طي شده ، مسيح ، عصر جمعه ، گفتگو با سايه ، هفت رنگ ، زاگرس ، شاهزاده ايراني ، شوريده ، شهرآشوب ، از دوردست و.... برخي از اين فيلمها جوايز معتبر داخلي و خارجي را نيز از آن خود کرده اند، اما در شرايطي که فيلمهاي تجاري گيشه ها را رونق بخشيده اند، سينماداران به نمايش فيلمهايي که جذب تماشاچي براي آنها به هزينه و وقت نياز دارد، رغبت نشان نمي دهند. پرويز شيخ طادي که فيلم «سينه سرخ» را در نوبت اکران دارد، در اين باره به سينماداران حق مي دهد و مي گويد: سينمادار بايد بتواند حداقل هزينه هاي جاري خود را تامين کند، بنابراين بايد فيلمي را اکران کند که بفروشد. وي مي افزايد: اما درباره اکران فيلمهاي جدي ، اين دولت است که بايد وارد عمل شده و از سينمادار حمايت کند تا او بتواند فيلمهايي را که مخاطب ويژه دارند به نمايش درآورد. شيخ طادي در ادامه با اشاره به اين نکته که سينماي ما نياز شديدي به بررسي «آسيب شناسانه» دارد، مي گويد: در يکي ، دو سال اخير فيلمهاي جوان پسند که موضوع آنها درباره جوانان و زوجهاي جوان است ، خوب فروخته ، بنابراين مسوولان بايد در اين زمينه که چرا مردم از اين گونه فيلمها استقبال مي کنند، تحقيق جامعي انجام دهند؛ اما واقعيت اين است که مسوولان سينمايي و فرهنگي کشور ما مدام در حال تغيير هستند و با اين تغييرات هيچ کس نمي تواند برنامه درازمدتي براي سينما داشته باشد و به همين دليل است که ما هميشه با «معضل اکران» روبه رو هستيم و گويا اين قضيه اصلا قرار نيست حل شود. امکان عرضه بايد فراهم شود چندين سال است که کارگردانان و تهيه کنندگان سينما، نگراني خود را از بي عدالتي در نوع اکران فيلمها ابراز مي کنند؛ اما هميشه توپ آنها به زمين گسترش سالنهاي سينما پاس داده مي شود، اما واقعيت اين است که کفه شعار از عمل سنگين تر است. سامان سالور که سال گذشته با فيلم «چند کيلو خرما براي مراسم تدفين» در جشنواره فيلم فجر حضور داشت ، گفته ما را تاييد مي کند و مي گويد: واقعيت اين است که من متوجه نمي شوم چه سيستمي براي اکران فيلمها تصميم مي گيرد. فيلم «چند کيلو خرما براي مراسم تدفين» تاکنون جوايز معتبري چون يوزپلنگ نقره اي جشنواره لوکارنو و بالن طلايي جشنواره نانت را از آن خود کرده است. اين فيلم در جشنواره فيلم فجر و جشن خانه سينما نيز نامزد دريافت چندين جايزه بود، اما هنوز نتوانسته مجوز اکران بگيرد. سالور مي گويد: فيلم من ، جشنواره پسند نيست چون اين فيلم را با انگيزه احترام به مخاطب ساخته ام و با نمايش هايي که در جشنواره فيلم فجر داشت ، به اين نتيجه رسيدم که اگر امکان «نمايش» اين فيلم فراهم شود «چند کيلو خرما براي مراسم تدفين» با استقبال روبه رو خواهد شد، اما واقعيت اين است اين امکان براي فيلم من به وجود نمي آيد. سالور تاکيد مي کند: اکنون با قاطعيت مي گويم ؛ حرف و عمل مسوولان يکي نيست ، آنها در شعار از فيلمهاي فرهنگي حمايت مي کنند، اما در عمل تمام امکانات را در اختيار فيلمهاي تجاري قرار مي دهند. فيلم فرهنگي ، حمايت لازم دارد رامين محسني سال گذشته با فيلم «از دوردست» در جشنواره حضور داشت. اين فيلم هم هنوز نتوانسته اکران شود، هر چند بازيگري چون جمشيد هاشم پور با گريمهاي مختلف در آن حضور دارد. «از دوردست» از توليدات سازمان صداوسيماست ، اما اکران داخلي آن به عهده خود محسني است. اين کارگردان با تقسيم بندي فيلمهاي خاص و عامه پسند موافق نيست و مي گويد «از دوردست» فيلم خاص نيست و اگر شرايط مناسب اکران برايش مهيا شود، مخاطب خود را دارد. محسني با ذکر اين نکته که سينماداران فقط به فروش فيلمها فکر مي کنند، مي گويد: سينماي ايران به حمايت دولت وابسته است و فقط با اين حمايت ادامه حياتش ميسر مي شود، اما مسوولان دولتي در زمينه اکران فيلمها تاکنون کار ويژه اي صورت نداده اند. اين کارگردان تاکيد کرد؛ اگر مسوولان به عمل کردن «نيات فرهنگي» خود اصرار دارند، لازم است شرايط اکران براي همه فيلمها را فراهم آورند و حداقل سالنهايي را به نمايش فيلمهاي جدي اختصاص دهند. مسوولان سينمايي معتقدند ظرفيت توليد فيلم در کشور ما سالانه حداقل 100فيلم است و جالب اينجاست که آنها روي اين ميزان توليد هم اصرار دارند، اما اين آمار بيشتر شبيه «بيلان کاري» است ، چون هيچ برنامه ريزي براي حمايت از نمايش اين فيلمها وجود ندارد. آمار نشان مي دهد که از ابتداي سال 85تاکنون حدود 33فيلم توانسته اند اکران شوند و فيلمهاي ديگر شانس ديده شدن به دست نياورده اند. شايد بد نباشد در انتها به اين گفته پرويز شيخ طادي اشاره کنيم که معتقد است: مديران ساکشان هميشه آماده است ، آنها مي دانند هر لحظه امکان دارد که عوض شوند. بنابراين مديري که به ماندن خود اطمينان ندارد، تلاشي هم براي برنامه ريزي درازمدت به کار نمي بندد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 316]