محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803374824
سارا تا لحظه آخر خندید
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: لیلا و لوکا تا ابد به مادرشان افتخار می‌کنند. لیلای هفت ساله و لوکای سه ساله دیگر مادرشان را نخواهند دید و همیشه دلتنگش خواهند بود، اما هر زمانی که به یاد او می‌افتند افتخار می‌کنند، مادری که خوب می‌دانست قرار است بمیرد، اما تا لحظه آخر لبخند زد و پا پس نکشید.
به گزارش جام جم ورزشی ، سارا تایت در 33 سالگی و در اوج جوانی درگذشت. این قایقران تیم ملی زنان استرالیا که کاپیتانی این تیم را به عهده داشت در المپیک لندن مدال نقره را به دست آورده بود، اما فقط چند ماه پس از پایان رقابت‌های المپیک معاینات و تشخیص پزشکی او را شوکه کرد؛ سارا به سرطان مبتلا شده بود. خداحافظی موقتی، همیشگی شد سارا تایت، کاپیتان تیم ملی رویینگ زنان در المپیک 2008 پکن بود و در تیم رویینگ زنان استرالیا در المپیک 2004 آتن هم حضور داشت. این بانوی ورزشکار یک مدال طلا و یک مدال نقره رقابت‌های جهانی 2005 را در کارنامه اش داشت وعلاوه بر آن مدال نقره رقابت‌های جهانی 2011 را هم به دست آورده بود. سه سال جنگ با سرطان اصلا باعث نشد تا او روحیه‌اش را ببازد یا کنار بکشد. او پس از این‌که ماجرای سرطانش رسانه‌ای شد، اظهار کرد: که به عشق همسرش بیل و دو فرزندش لیلا و لوکا زنده مانده است. تایت فوریه سال 2014 برای تکمیل مراحل بیماری‌اش از رویینگ موقتا کنار کشید، اما متاسفانه هرگز نتوانست به این ورزش برگردد. این بانوی جوان استرالیایی زمانی متوجه شد سرطان دارد که فرزند دومش یعنی لوکا را به دنیا آورد. دخترش لیلا نیز سال 2009 متولد شده و با مادرش به المپیک لندن هم رفت. خبر درگذشت سارای دوست داشتنی همه را به واکنش واداشت. رئیس فدراسیون قایقرانی استرالیا پس از این اتفاق غم‌انگیز و تلخ در بیانیه‌ای اظهار کرد: «سارا یکی از مصم‌ترین و پرشورترین ورزشکاران زن این کشور بود و فقدان او همه ما را آزرده کرد.» کریس اوبرین سرمربی تیم ملی رویینگ زنان استرالیا نیز گفت: «سارا حالا الهامبخش ماست. این دختر سرسختانه جنگید و همه ما به او افتخار می‌کنیم. سارا برای همیشه در کنار ما باقی خواهد ماند. او یکی از موفق‌ترین و موثرترین ورزشکاران زن این کشور بود که خیلی زود ما را ترک کرد.» پیشرفت تدریجی همان‌طور که ذکر شد این ورزشکار فقید در سه المپیک شرکت کرد. در المپیک 2004 او و تیم ملی رویینگ زنان استرالیا در آستانه کسب مقام سوم رقابت‌ها قرار داشتند، اما خطای رابینسون هم‌تیمی سارا تایت زحمات کل تیم را بر باد داد و باعث شد تا تیم رویینگ زنان استرالیا از مقام سوم به رتبه آخر بین تیم‌های شرکت‌کننده تنزل داده شود. تیم ملی رویینگ زنان استرالیا در رقابت‌های المپیک 2008 پکن نیز به مقام هشتم رسید، اوضاع در 2012 لندن بسیار متفاوت بود. سارا تایت تا آستانه کسب مدال طلا پیش رفت، اما در نهایت مدال نقره گرفت هر چند همان مدال نقره نیز برای او یک دنیا خوشحالی داشت. نقره او قرار بود در المپیک 2016 تبدیل به طلا شود، اما سرطان به او امان نداد. در اندیشه بازگشت سارا تایت که در فوریه 2014 برای درمان بیماری اش قایقرانی را رها کرد برای بازگشت به تیم ملی و حضور در المپیک 2016 ریو برنامه‌های زیادی داشت. او قصد داشت پس از پشت سرگذاشتن بیماری اش به سرعت تمرینات خود را زیر نظر همسرش بیل که او هم مربی قایقرانی است از سر بگیرد تا بتواند باحضور در المپیک 2016 ریو یک افتخار دیگر به دست بیاورد. او قصد داشت مدال نقره خود در المپیک 2012 لندن را به مدال طلا تبدیل کند و در این میان اصلا هم به این اهمیت نمی‌داد که بیماری‌اش تا چه اندازه سخت و نفس‌گیر است. جنگیدن با بیماری‌ای که جز درد و رنج چیزی نیست خیلی سخت است، اما سارای حیرت‌انگیز نه تنها با آن جنگید بلکه در کنار آن به بازگشت نیز فکر می‌کرد. او در جلسات شیمی درمانی با روحیه حاضر می‌شد و بسیار خوش خنده و خوش اخلاق بود. این بانوی ورزشکار تا لحظه آخر خندید و هرگز اجازه نداد این بیماری او و اطرافیانش بخصوص همسرش بیل را نگران و آزرده کند. مترجم: هیلدا حسینی‌خواه / منبع: آ.یونیوز
سه شنبه 17 فروردین 1395 ساعت 23:41
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
ورزش
پربازدیدترینها