تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814702181
داستان عکس؛یادگار روی به فراموشی خانه‌ها
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۵ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۳:۰۶
توی خانه‌هایی که اتاق‌های تو در تو داشت و هر طرفش که می‌نشستی، وسط جمع بودی، تاقچه، تنهای جای جداافتاده‌ای بود که می‌شد چیزها را رویشان نگه داشت. تاقچه یا همان فرورفتگی یا برآمدگی خاص داخل یا روی دیوار، جای گلدان و ظرف و حافظ و قرآن بود و توی آشپزخانه اگر بود، جای آبغوره و ترشی. وقتی رادیوها جایشان را در خانه‌های ایرانی باز کردند، یک اسباب دیگر هم به تاقچه‌ها اضافه شد و جای رادیو شد تاقچه شاه‌نشین خانه‌ها؛ آن‌جایی که دیوار خانه‌ها را نمی‌شد سوراخ کرد و تابلوها را روی میخ گذاشت، تاقچه جای قاب عکس‌های خانوادگی هم بود.
بچه‌های کوچک را هم می‌گذاشتند روی تاقچه، وقتی خانه خیلی شلوغ بود، وقتی می‌خواستند دست و پایشان به سفره پهن‌شده برای جماعت مهمان‌ها نگیرد و سفره را به هم نریزد؛ وقتی می‌خواستند بگوید به به، چه بچه ماهی! وقتی می‌خواستند بگویند ذله‌ام کردی بچه شیطان! بچه که بزرگ‌تر شد،خودش راه پا را یاد می‌گیرد که برود بالای تاقچه بنشیند، از آن بالا از قندان قند بردارد و یواشکی بگذارد توی دهنش، یا فقط آن بالا بنشیند و باقی آدم‌های خانه را نگاه کند. تاقچه در معماری سنتی ایران، فراگیر است، در بیشتر مناطق کشور میشود این المان معماری را که شاید بچه‌های امروزی نامش را تنها در شعرها و داستان‌ها شنیده باشند، دید، بعضی نمونه‌های ماندگارش هم در خانه‌های تاریخی کاشان دیده میشود، با آینه‌کاری و نقاشی و گچ‌کاری‌های گل و مرغی. بعضی‌هایشان را هم میشود در خانه‌های مدرن امروزی دید، استادان معماری که می خواهند معماری سنتی و مدرن ایران را به هم گره بزنند، در معدود کارهای گرانشان که مشتری‌های خاص دارد، تاقچه را هم به عنوان عنصری که قبلا تقریبا در تمام خانه‌ها بود و از سال‌های دهه 70 به این طرف دیگر از مد افتادند، در اتاق‌ها و راهرو می‌گنجانند. اما به سر تاقچه خانه‌های معمولی مردم معمولی چه می‌آید؟ خانه‌های چهل پنجاه‌ساله تهران هم دیگر رو به تخریب است، ملک شخصی با حیاط های کوچک را می‌کوبند که به جایشان آپارتمان روی آپارتمان بسازند، اما قبل از آن، دیوارهای حمال باقی مانده از خانه‌های خراب، یادگاری آن زندگی رو به فراموشی است. *** "برنا قاسمی" عکاس ایسنا در گزارش " خاطرات یک طاقچه مرمر " به تاقچه‌های در حال زوال پرداخته است.
این دیوار آخر یک خانه است که باقی اجزای آن خراب شده است، زمین خانه را حالا آسفالت کرده‌اند و آخرین نشانه از آن خانه همین تاقچه و آن نقش گچی.
پشت این دیوار یک آپارتمان ساخته شده است و این تاقچه، دیوار خارجی یک ساختمان تازه‌ساز است.
خانه‌ای که این تاقچه روی دیوارش بوده، در طرح توسعه یک خیابان در محله جوادیه تخریب شده است.
دیوار تاقچه‌دار، باقی مانده است بین دو تا ساختمان، زمین سمت راستش را آپارتمان ساخته‌اند و زمین سمت چپ هنوز خانه قدیمی است که دیوارهایش سر جاست.
تاقچه و نقش‌اش را قبل از این که خانه ویرانه شود، زیر کاغذدیواری پوشانده بودند، حالا که دیگر سقفی روی سر خانه نمانده، باد و باران، کاغذ دیواری را کنده است و نقش قدیمی تاقچه شده تابلویی در حاشیه خیابان. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]
-
گوناگون
پربازدیدترینها