تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815280490
بررسی آسیب شناسانه زبان و ادبیات لکی
واضح آرشیو وب فارسی:لرسو: عمده مبحث ادبی در این ادبیات حول محور عروض می چرخد زیرا ادبیات عامه و فولکلورها، عروض تکامل یافته ای ندارند و ادبیات لکی هم از این نقیصه به دور نمانده است و فهول این وادی دچار لغزش های بسیار شده اند...زبان و ادبیات لکی یکی از زلال ترین زبان های موجود دنیا برای بیان احساس و عاطفه انسانی است، به گونه ای که شنونده با شنیدن ابیات نغز و پرمغز لکی تا لبه های اسطوره و احساس پیش می رود و اگر بخواهد، می تواند به فراسوی اندیشه ها گام بگذارد و این لذت ناک شدن دل و جان، ریشه در توانمندی گستره زبان لکی دارد. زیرا اگر زبانی نتواند بین واژه ها و احساس و عاطفه افراد ارتباط پیدا کند، دل را بکار نمی آید. با این مقدمه می خواهم وارد اصل مطلب یعنی زبان و ادبیات لکی شوم و چند سطری در این وادی قلم فرسایی نمایم. ادبیات لکی یکی از زیباترین ها است زیرا روح سرگردان انسان را تا به حدی شعف ناک می کند که جسم نیز به پرواز می آید اما در طول تاریخ بنا بر عللی این آینه زرنگار، زنگار گرفته، شناسایی نشده و اگر هم گوشه ای از آن منعکس شده با نام دیگر ادبیات های مجاور بوده که کما هو حقه در شأن این زبان نبوده و بر این زبان جفا شده لذا به همین بهانه بر آنم این ادبیات را از چند منظر آسیب شناسانه مورد مداقه نظر قرار دهم تا پیش از آنکه دیگران متذکر شوند، خود بع داوری نشسته باشیم. بررسی زبان لکی از نظر مضمون و محتوا با نگرش ادبیات لکی در یک نگاه کلی تصور آن را برای خواننده ایجاد می کند که گویی این حال و هوا در یک دنیای مجزا تشکیل یافته و آن منافذی که باید دنیای دیگری را با آن مشاهده کرد، وجود ندارد و دلیل این بلیه را می توان در عمق محدود شاعران دانست زیرا اعتلا و فخامت شعر در گرو معلومات شاعر است که در این میان مسائل ادبی و بلاغی جای سخن بسیار دارد. و اگر بسامدی بعمل آید از بین آرایه های ادبی، تشبیه، آن هم از نوع محسوس به محسوس جایگاه بیشتری را اشغال می کند مانند این بیت از «ملاحقعلی سیاهپوش» که خود را «مشبه» به توده گل بازمانده قبور «مشبه به» تشبیه می کند: هام دمانه دا ژلام و یاران منم چوین گل کو منه مزاران ترجمه: همدمان من از کنارم گذشتند و رفتند و من چنان خاک مزاری برجای مانده ام. و یا این بیت از گنجینه شفاهی: وی منگه قسم چنه چه نی که چن پنج قرونی قی سر وه نی که ترجمه: سوگند بدین ماه که اگر نمی دانی اندازه اش را باید بدانی که اندازه سکه ای است که برای زیبایی بر گریبان نهاده شده باشد. و اغلب این تشابهات به نوعی به یار زمینی بر می گردد و در زمینه ها و قوالب خاکی است و ارتفاع این اندیشه بیشتر از قامت یار نیست. در این ادبیات، هر جا که صور خیال، اندیشه پخته ای را می طلبد، دستان شاعر از رسیدن به بلندی های بلاغی، جا می ماند و به دامنه ها اکتفا می کند. حال ممکن است در این میان کسی بر نگارنده خرده گیرد و بگوید چنین نیست و به گونه ای دیگر است. اما باید گفت این سطورزاده سال ها تحقیق و بررسی و مطاله دقیق دواوین شاعران لک زبان است. در این ادبیات معمولاً تشبیه و مراعات و تضاد، بیشترین بار بسامد ادبی را بر دوش می کشد و مباحثی چون مجاز و استعاره و کنایه رنگ کمتری دارد گرچه در سرودن این ابیات به زبان لکی مقاصد دیگری در شاعران بوده ولی متأسفانه شاعران بدان مقاصد توفیق نیافته اند و این برداشت بر اساس مضامین موجود در ادب لکی است که کل این ادبیات حول آن می چرخد. عمده مبحث ادبی در این ادبیات حول محور عروض می چرخد زیرا ادبیات عامه و فولکلورها، عروض تکامل یافته ای ندارند و ادبیات لکی هم از این نقیصه به دور نمانده است و فهول این وادی دچار لغزش های بسیار شده اند که بعضاً برای اهل تخصص قابل قبول نیست. به عنوان مثال ابیات قصیده بلند (مه مدح او شهی مکم...) ملامنوچهر کولیوند وزنشان به این صورت است: بیت اول: مفاعلن چهار بار؛ بحر هزج مقبوض بیت دوم: مستفعلن چهار بار؛ بحر رجز مثمن سالم بیت سوم: بیت اول تا هفتم باز مفاعلن و هزج مقبوض بیت هشت و دوازده و سیزده و چهارده: باز رجز مثمن سالم و... قابل ذکر است ممکن است کسی بر آن باشد که این مقوله از اختیارات شاعری است اما باید گفت در هیچ نوشته ای اینگونه سهویات جزء اختیارات نیست. یکی دیگر از ویژگی های صوری شعر لکی این است که غالباً بیت اول هر شعری بجز نیم مصراع اول مصراع دوم مابقی تکرار یک مقوله است و به ظاهر سنتی در این ادبیات شده و از محسنات گردیده است. به عنوان مثال در یک نمایش بصری به این سان قابل نمایش است: بنگرید: از خان میرزا اولاد قبا خان دارام رو، خان دارم رو میرزا خاص خیال، خان دارام رو اما بارزترین ویژگی عروض شعر لکی که قرن ها بر آن حاکم بوده، حضور وزن عروضی؛ فع لن فعولن فع لن فعولن، بحر متقارب مثمن اثلم - -/ U /- -/- - U- -/ و یا به تقطیعی دیگر «مستفعلاتن مستفعلاتن بحر رجز مربع مرفل» - - U- - /- - U - -/ می باشد که قطعاً به تأسی از شاهنامه بوده که تمام شئون زندگی لک زبانان را در سیطره دارد و شاعران به گونه ای با این وزن مأنوس بوده اند... بر همین اساس نگارنده بعد از سال ها زحمت تک وزنی و ناتوانی های آن توانستم این بلیه را از جان و روح شعر و شعاران لک زبان دور نمایم و موضوع و محتوا را با وزن پیوند نمایم و اوزان دیگر شعر پارسی را بکار ببرم که الحمدلله با کوشش دیگر عزیزان شاعر به این توفیق تا حد مقبول دست یافته ام. انتهای پیام/ نویسنده: رضا حسنوند (شوریده لرستانی)
یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: لرسو]
[مشاهده در: www.loreso.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها