محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832938108
کارگردان «ماهی و گربه»: باید ژست فیلم مستقل ساختن بشکند
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
کارگردان «ماهی و گربه»: باید ژست فیلم مستقل ساختن بشکند فرهنگ > سینما - هشتمین برنامه ازسه‌شنبه‌های هنوزبا حضورشهرام مکری وعلیرضا رسولی‌نژاد با عنوان سینمای مستقل جهان عصرروزسه‌شنبه 31 شهریورماه در کتاب فروشی هنوز برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، درابتدای این نشست شهرام مکری گفت: قرار بود دراین جلسه من و علیرضا رسولی‌نژاد به همراه مجید برزگر حضور داشته‌باشیم اما او با من تماس گرفت و گفت به دلیل حضور فیلمش در فستیوال شیکاگو ناچار است که به سفر برود و از این بابت از شما عذر خواهی کرد.»
او همچنین درباره گروه هنر و تجربه گفت: « من یکی از اعضای سیاست‌گذاری این گروه هستم اما در این جلسه به‌عنوان فردی که عضو شورای سیاست‌گذاری این گروه است، صحبت نمی‌کنم بلکه بیشتر نگاه خودم درمورد گروه هنر و تجربه مد نظرقرار می‌دهم.» مکری درپاسخ به این سوال که سینمای مستقل به چه مفهومی است گفت: «بحث اصلی این است که سینمای دولتی و سینمای مستقل اساسا چه هستند. تعریف یک خطی سینمای مستقل می‌شود «فیلم‌هایی که مستقل از نظام استودیویی تولید می‌شوند». در این تعریف که از آمریکا آغاز شده‌است، نظام استودیویی به‌عنوان رکن اصلی قرارمی‌گیرد و ما برای ترجمه این تعریف در ایران، باید ابتدا ببینیم آیا نظام استودیویی داریم یا نه. به‌غیر ازمطلبی به‌نام سینمای مولف که می‌توانیم درایران ازآن تعریف درستی داشته‌باشیم، باقی اصطلاحات ازقبیل سینمای بدنه و ... با شرایط سینمای آمریکا ربط دارند که در اروپا هم به شکلی متفاوت با آمریکا استفاده می‌شوند و در ایران هم به‌شیوه‌ای متفاوت از دیگر مکان‌ها.» او افزود: «وقتی درباره سینمای مستقل حرف می‌زنیم، یعنی راجع‌به اقتصاد سینما صحبت می‌کنیم. درآمریکا، دولت ازپل سرمایه‌داران کلان خارج از دولت استفاده می‌کند، یعنی در آنجا مردم می‌توانند صنایع بزرگ مانند صنایع خودروسازی و ... داشته‌باشند و به دولت مالیات دهند، یکی از این صنایع نیز کمپانی فیلم‌سازی است اما در ایران دولت صاحب صنایع است و باید پول را میان رشته‌ها تقسیم کند. درایران نهادها از بودجه دولت سهم دریافت می‌کنند وطبق آن سهم، حوزه هنری، موسسه فارابی، شهرداری‌ها و ... بر روی سینما سرمایه‌گذاری می‌کنند. درواقع از درآمد دولت که بخشی از آن را ه هنراختصاص داده‌است، بودجه فرهنگی دریافت می‌کنند و شروع می‌کنند به کار هنری کردن.» مکری گفت: «ما اگر بخواهیم معادل واژه استودیو را درایران پیدا کنیم، باید به همین مراکزاشاره کنیم، البته تفاوتی هم دراین میان وجود دارد حوزه هنری، فارابی ... پول‌ساز نیستند بلکه از سهم فرهنگی دولت برداشت می‌کنند و به‌جای آن، فیلم می‌سازند اما استودیوها پول‌سازهستند. نکته کلیدی این است که برای اینکه شاهد خصوصی‌سازی درسینما باشیم، باید صادرات و صنایع‌مان هم خصوصی باشد که نیست.» علیرضا رسولی‌نژاد نیز دراین خصوص گفت: «حلقه مفقوده سینمای مستقل ما، بحث اقتصاد است و همین مساله مفاهیم را چه درعرصه سیاسی و چه در عرصه هنر پیچیده کرده‌است. ما انواع و اقسام سازمان‌های دولتی را در ایران داریم که هر کدام می‌توانند در سینما سرمایه‌گذاری کنند و اکثرا هم ناراضی هستند. اغلب فیلم‌هایی که به سفارش نهادها ساخته می‌شوند اکران نمی‌شوند انگار خود نهادها تمایل دارند این فیلم‌ها اکران نشوند.» به گفته رسولی نژاد؛ سینمای مستقل از آمریکا آمده و در تقابل با سینمای بدنه (Main Street Cinema) نیزنیست بلکه این دو سینما از یکدیگر ارتزاق می‌کنند، درایران سینمای مستقل تهی از معنا می‌شود چون در اینجا ما سینمای بدنه نداریم. سینمای بدنه ما ورشکسته است و اجازه ورود به سینمای بدنه خارجی هم نمی‌دهیم. سینمای بدنه چراغ سینما را روشن نگاه می‌دارد درحالی‌که چراغ سینمای ایران را دولت با پول نفت روشن نگاه داشته‌است. او افزود: «اعتراضی که معترضان سینماگران مستقل وارد می‌کنند، این است که بخش هنرو تجربه با سوبسید و رانت اجرا می‌شود، کلیت سینمای ایران درگیر رانت است. سینمای ایران، سینمایی مستقل از جهان است. درها را بسته‌اند و روزبه‌روز هم کار سخت‌تر می‌شود و همه ناراضی هستند چون فضایی گلخانه‌ای در سینمای ایران به‌وجود آمده‌است. وقتی می‌بینم فیلم‌های روز جهان کنار خیابان فروخته می‌شوند، خجالت می‌کشم. خیلی اتفاق بدی است که ما سینمای جهان را برده‌ایم کنار جوب و سینماهایمان را از فیلم‌های ایرانی پر کرده‌ایم.» او افزود: «ما می‌گوییم 115 سال سینما داریم یا سینمای موج‌نو داشته‌ایم و .... الان هم جریان سینمای مستقل داریم، این اقدام ما، همه این مسائل را زیر سوال می‌برد چون ما مردم را از بهترین آثار سینمایی جهان محروم کرده‌ایم. سینمای مستقل در جایی رشد و پیشرفت می‌کند که سینمای بدنه قوی داشته‌باشد و چراغ سینمایش پرفروغ باشد. باید ناراحت باشیم که نمی‌توانیم فیلم کمدی‌رمانتیک خوب یا اکشن خوب بسازیم. اگر بلد نیستیم فیلم اکشن خوب بسازم چرا از کسی که این کار را بلد است نمی‌خواهیم برایمان فیلم بسازد. من ناامیدانه به سینمای مستقل ایران نگاه می‌کنم و اتفاق‌های خوبی که دراین زمینه رخ می‌دهند را موقتی می‌دانم. دولت فیلم مرا نشان می‌دهد و من فیلم‌سازازاین موضوع خوشحال می‌شوم اما به‌عنوان مثال دوست من فیلم می‌سازد اما به‌دلیل ممیزی نمی‌تواند فیلمش را اکران کند. برخی راضیند و برخی ناراضی.» در ادامه این نشست مکری درمورد کیفیت فیلم‌های اکران شده درسینماهای ایران گفت: «کیفیت فیلم ربطی به گروه هنرو تجربه یا جریان خارج ازاین گروه ندارد. دروهله نخست باید بگویم فیلم مستقل به‌معنای فیلم باکیفیت نیست؛ بلکه شیوه و روشی برای تولید فیلم است. سینمای آمریکا پرازفیلم‌های مستقلی است که نه مخاطب دارد و نه ارزش بالای هنری. در آمریکا کمپانی‌ها قراردادهایی برای تولید فیلم بستند که این قراردادها باعث می‌شد هزینه تولید از یک کف مشخصی پایین‌تر نیاید. خانه سینما نیز قصد دارد این بحث را درایران نیز مطرح کند.» مکری ادامه داد: «فرض کنید من می‌خواهم فیلمی بسازم؛ شخصی که فیلمبردار درجه یکی است و حاضراست سر فیلم من بیاید رایگان فیلمرداری آن را انجام دهد و من هم پولی برای پرداختن به او ندارم، در سوی دیگر ماجرا فیلمبردار بسیار باکیفیتی قرار گرفته‌است که عضو صنف خانه سینما است و قیمت دستمزد او به‌عنوان مثال 15 میلیون تومان است، خانه سینما فکر می‌کند صیانت شغلی یعنی اینکه من حق نداشته‌باشم با کسی که رایگان کار را انجام می‌دهد کار کنم بلکه باید با فردی که عضو صنف او است کار کنم. سینمای آمریکا برای اینکه این معضل را حل کند، سینمای مستقل را به‌وجود آورد چون درآنجا شما به‌محض اینکه تصمیم می‌گیرید کاری را انجام دهید، باید قرارداد ببندید و بلافاصله پس از عقد قرارداد باید به دولت مالیات دهید. اگر تشکیلات صنفی وجود داشته‌باشد و این تشکیلات بر روی درآمدی حساب باز کند، میزان مالیاتی که برای این درآمد باید بپردازی بسیار بالا است و دیگر مجانی کار کردن، نمی‌ارزد چون باید مالیات بدهد درحالی‌که پولی دریافت نکرده‌است. این معضل باعث می‌شود زمانی‌که در آنجا می‌خواهم فعالیتی انجام دهم، این مالیات را لحاظ کنم.» مکری با بیان این مطلب که سینمای آمریکا جریان سینمای مستقل را به‌گونه‌ای راه‌اندازی کرد که قراردادهای کاری‌اش فارغ از سیستم مالیاتی استودیو که سیستم بالای دارند وآن را دردولت تصویب کرد، گفت: «درسینمای آمریکا بودجه فیلم‌های مستقل از 500 هزار دلاراست تا هفت میلیون دلار. مثلا هزینه تولید فیلم‌های وودی آلن پنج میلیون دلاراست. طبیعتا درسینمای مستقل جهان، فیلم‌های بد هم تولید می‌شود و ایران نیزازاین قائده مستثنا نیست. اگر فیلم «محمد رسول‌الله (ص)» را کنار بگذاریم، فیلم «نهنگ عنبر» پرفروش‌ترین فیلم خارج از گروه هنروتجربه است، بعد ازآن «ایران‌برگر»که آن هم درهمان گروه قرار دارد و بعد ازاین دو فیلم، فیلم «گینس» قرار دارد، این سه فیلم، فیلم‌های پرمخاطبی هستند که دریک سال گذشته درسینمای ایران اکران شده‌است.» به گفته مکری؛ تنها راه‌حل برای اکران کردن فیلم‌های هنری این است که فیلم خوب بسازیم. دراین صورت فیلم راه خود را پیدا می‌کند. جامعه ما به سطحی ازسلیقه نرسیده‌است که بتواند تعداد زیادی فیلم خوب تولید کند چون نمی‌تواند ماشین و خانه خوب بسازد، نمی‌تواند ادبیات خوب تولید کند، مجریانمان خوب لباس نمی‌پوشند و... در یک مجموعه مسائل بد، فیلم بد هم تولید می‌شود. رسولی‌نژاد ضمن طبیعی دانستن ورود ابتذال به هنر در زمان دموکراتیزه شدن آن و در دسترس بودن ابزار ساخت فیلم، گفت: «باید ژست فیلم مستقل ساختن بشکند، طوری فیلم‌سازان ما می‌گویند فیلم مستقل می‌سازیم که انگار فیلم مستقل ساختن ارزش است. درحالی‌که فیلم مستقل ساختن ساده‌ترازساختن فیلم ژانراست. خلا فیلم‌های ژانراحساس می‌شود.این نوع فیلم‌ها بسیاربه تکنیک، دیالوگ‌نویسی،طراحی صحنه و موسیقی وابسته است. البته دردهه اخیرحوزه نقد نیز بد مل کرد چون روی سینمای مستقل اروپایی ارزش‌گذاری کرده‌است و مقداری رئالیسم اجتماعی و فیلم‌های مینیمالی را تبلیغ کرده‌است که خیلی راحت می‌توانند مرهمی بر درد سینمای ایرانباشد که با مشکل تکنیک و دیالوگ‌نویسی، فیلمنامه‌نویسی، موسیقی روبروست.هنروتجربه گرته‌برداری ازفرانسه است و چون اقتصاد ایران سوبسیدی است و به اقتصاد فرانسه نزدیک است، تصور می‌کنند کلیت سینمای فرانسه دولتی است درصورتی‌که این غلط است. درآنجا اساس اصلی کارتجارت سینمای آزاد است و سرمایه‌داری کار می‌کند، در کنار آن، تقویت سوبسیدی را گذاشته‌اند که در مقابل سینمای آمریکا بایستند. سینمای آمریکا چراغ سینمای فرانسه را روشن نگاه داشته‌است. اگر فقط وجوه سوبسیدی سینما را از فرانسه بگیریم، وضعیت سینما و دولتی شدن آن را پیچیده می‌کند.» مکری درمورد استقبال مخاطب هم گفت: «ایران و فرانسه آمار جمعیتی نزدیک به 70 میلیون نفردارند و مقایسه را راحت‌تر کرده‌اند. طبق آمارسال 2013، 5500 سالن سینما درفرانسه وجود دارد درحالی‌که ما درایران450 سالن سینما داریم. درسینمای فرانسه سالانه 270 فیلم تولید می‌شود درحالی‌که در ایران حدد 100 فیلم تولید می‌شد. در فرانسه 400 کمپانی بزرگ تولید فیلم وجود دارد در حالی‌که درایران کمپانی‌های فیلم به تعداد آدم‌هایی است که می‌شناسیم و حتی به 20 عدد هم نمی‌رسد.» او افزود: «درفرانسه اگربخواهیم فیلم پرفروش را مشخص کنیم، باید فیلم‌ها را به سه دسته تقسیم کنیم، فیلم‌های آمریکایی اگردرفرانسه 15 میلیون مخاطب داشته‌باشند، پرفروش محسوب می‌شند، فیلم‌های غیرفرانسوی وغیرآمریکایی با زیرنویس فرانسوی باید بالغ بر 1.5 میلیون تماشاگر داشته‌اشد و فیلم فرانسوی باید حدود هشت میلیون تماشاگر داشته‌باشد تا پرفروش باشد. اما درایران با 450 سالن سینما، تعداد تماشاگران فیلم‌های پرفروش، حدود یک‌میلیون نفراست، یعنی با احتساب بلیت هشت هزارتومانی، پرفروش‌ترین فیلم ایرانی باید حدود هشت میلیارد بفروشد که چندان هم اتفاق معمولی نیست که فیلمی هشت میلیارد بفروشد.» به گفته مکری؛ طبق آمارهرایرانی درهرهشت سال یک‌بار به سینما می‌رود. یک مدل فیلم ساخته می‌شود که ادعا می‌کند برای مخاطب محدود ساخته‌شده‌است. چون آماردقیق دارم فیلم خودم یعنی «ماهی و گربه» را مثال می‌زنم، دراین فیلم المان‌های سینمای بدنه وجود ندارد ولی حدود250 هزارنفر تماشاگر داشته‌است اما فیلمی که حدود سه میلیارد هزینه تولید داشته‌است، می‌تواند 500 هزار تماشاگر داشته‌باشد. سالانه حدود 54 فیلم را سینمای بدنه اکران می‌کند که از این میان تنها ده فیلم بالای جدول فروش میلیاردی دارند وازمیان این ده فیلم، فقط پنج یا شش فیلم اول جدول می‌توانند بگویند که درگیشه سودآور بوده‌اند درحالی‌که در سینمای هنر و تجربه چون فیلم‌ها با بودجه کم ساخته می‌شوند مثلا من «اشکان و انگشتر متبرک» را با 20 میلیون تومان و «ماهی و گربه» را با مبلغی کمتر از400 میلیون تومان ساخته‌ام، این فیلم‌ها زودتر به سوددهی می‌رسند تا فیلم‌های سینمای گیشه که فروش آنها به این شکل حساب می‌شود. مثلا فیلم سه میلیارد تومان می‌فروشد، 1.5 میلیارد آن را باید به سینماداربدهد، از1.5 میلیارد باقی‌مانده، 25 درصد را پخش‌کننده برمی‌دارد و باقی این پول را تهیه‌کننده برمی‌دارد. درنتیجه تهیه‌کننده باید یک میلیارد برای ساخت فیلم هزینه کند و منتظرباشد که فیلم سه میلیارد بفروشد تا بتواند یک میلیارد نخستین خود را بردارد و تازه یربه یرشوند.
۵۷۲۴۴
کلید واژه ها: کارگردانان سینمای ایران - سینمای ایران -
چهارشنبه 1 مهر 1394 - 10:33:07
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها