محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799121987
یادداشت/ مرتضی رضائیان سیاه‌نمایی مطلق درباره دولت قبل با وجود خبط‌های فاحش آن دور از تقواست
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/ مرتضی رضائیان
سیاه‌نمایی مطلق درباره دولت قبل با وجود خبط‌های فاحش آن دور از تقواست
خبط‌های فاحش رئیس‌جمهور سابق و برخی نزدیکان وی بویژه در سال‌های پایانی دولت، قابل انکار یا توجیه نیست؛ اما سیاه‌نمایی یکسره همه خدمات دولت وقت، دور از انصاف و تقوا‌پیشگی است.
به گزارش خبرگزاری فارس،مرتضی رضائیان فعال رسانه‌ای در یادداشتی به نقد سخنان اخیر هاشمی رفسنجانی درباره دولت نهم و دهم پرداخت که در ادامه می‌آید: اخیرا آقای هاشمی رفسنجانی طی سخنانی در نقد دولت سابق گفته است: «... آن 8 سال کافی است برای این که مدت‌ها مثل هاری در بدن جامعه ما دائما تزریق سم بکند. مثل مرض هاری این حالت را دارد به جامعه ما می‌دهد و همه‌اش هم شعار بود.» در این باره گفتنی است؛ 1 . گویا انصاف در عالم سیاست، قرار است برای عده‌ای همواره درّی کمیاب یا دست‌نیافتنی باشد. حب و بغض‌های سطحی و فقدان انصاف در قضاوت، به‌سان حجابی عظیم مانع مشاهده صحیح و در نتیجه قضاوت واقع‌بینانه می‌شود و لاجرم آدمی را در باتلاق افراط و تفریط فرو می‌برد. صداقت و تقوا اقتضا می‌کند که شخصیت‌ها و گروه‌های سیاسی در ارزیابی رقیبان خود، از تخریب و افترا پرهیز کنند و هرگاه متوجه اشتباه در قضاوت علنی خویش نسبت به دیگران شدند، با شجاعت و صراحت آن را اعلام کنند تا مبادا آبروی فرد مسلمان- هرچند از جناح مخالف- به سبب نسبتی ناروا مخدوش شود. 2 . نگاهی به رفتار برخی سیاسیون در مواجهه با مخالفان خویش می‌تواند درس‌آموز باشد و نشان دهد که در این کارزار سیاست‌زدگی هم می‌توان در کنار همه اختلاف‌ها، اخلاقیات را پاس داشت. در این راستا، نگارنده به یاد دارد که چندسال پیش، احمد توکلی پس از نسبت داده شدن برخی مطالب در سایت الف به یکی از مذاکره‌کنندگان اسبق هسته‌ای، به تحقیق درباره واقعیت امر پرداخته بود و پس از محرزشدن نادرست بودن برخی انتساب‌ها، در نامه‌ای صریح و سریع، از وی حلالیت طلبید. این اقدام متشرعانه البته از منزلت نماینده تهران نکاست و به سهم خود، به اهالی سیاست یادآور شد که می‌توان- و باید- در عین اختلافات حتی عمیق سیاسی، خط قرمزهای اخلاقی و شرعی و از جمله آبروی افراد را پاس داشت. 3 . دسته‌گل‌ها و خبط‌های گاه فاحش رئیس‌جمهور سابق و برخی نزدیکان وی به‌ویژه در سال‌های پایانی دولت، قابل انکار یا توجیه نیست؛ اما سیاه‌نمایی یکسره همه خدمات دولت وقت، دور از انصاف و تقوا‌پیشگی است. در این میان، تامل در رویکرد آقای هاشمی رفسنجانی نشان می‌دهد که گویا ایشان نمی‌تواند چندان از حبّ و بغض‌های خاص خود نسبت به رئیس‌جمهور و دولت سابق خارج شود و از همین روست که به‌طور معمول قضاوت‌های وی درباره دولت سابق، برای صاحبان اندیشه آن‌گونه که باید و شاید، معتنابه نیست؛ قضاوت‌هایی از جنس«آن 8 سال کافی است برای این که مدت‌ها مثل "هاری" در بدن جامعه ما دائما تزریق سم بکند. مثل مرض هاری این حالت را دارد به جامعه ما می‌دهد و "همه"اش هم شعار بود»! 4 . دولت، منحصر به شخص رئیس‌جمهور نیست و انتقادها از شخص رئیس‌جمهور سابق و برخی نزدیکان مساله‌دار وی، نباید موجب نادیده‌گرفتن خدمات نیروهای متعهد و لایقی شود که عاشقانه و صادقانه برای خدمت به نظام و ملت سرازپا نمی‌شناختند. مروری گذرا بر حمایت‌های مقام معظم رهبری از کلیت دولت سابق و تجلیل از نقاط قوت آن- درکنار هشدارهای معظم‌له به نقاط ضعف دولت وقت و حاشیه‌سازی‌ها - نشان می‌دهد که آقای هاشمی در قضاوت خود درباره دولت پیشین ره به خطا می‌پیماید و نوع نگاه وی به رئیس جمهور سابق، موجب تعمیم همه کاستی‌ها و تخریب‌ها به "کلیت دولت" شده است. این در حالی است که رهبر معظم انقلاب در آخرین دیدار دولت سابق، با اشاره به این واقعیت تلخ که «بعضی حتی کارهای ملموس دولت را نیز انکار می کنند» فرموده بودند: «در 8 سال اخیر همه احساس و درک کردند که رئیس جمهور محترم و همکاران ایشان، با تحمل سختی ها، نسبت به همه دولت‌ها و دوره های دیگر، کارهای بسیار پرحجم و پرشتابی انجام می دهند» و افزوده بودند: «بی‌اعتنایی به امتیازات، کار بی وقفه و خودداری از آسودگی و استراحت، امتیاز بزرگ این دولت است و همه کسانی که در صدد قضاوت هستند باید به این نکات با ارزش توجه کنند.» البته تاکید بر نقاط قوت دولت پیشین، به معنای نادیده‌گرفتن "تصمیم‌های لجوجانه و دور از شأن" خاصه در سال‌های پایانی مسئولیت نیست، بلکه منظور، رعایت انصاف در قضاوت‌هایمان نسبت به اشخاص و دولت‌هاست تا به واسطه لجاجت‌های سیاسی و شخصی در ورطه سیاه‌نمایی‌های آزاردهنده نیفتیم. تردیدی نیست که حوادثی همچون "خانه‌نشینی 11روزه"، " روز یکشنبه سیاه مجلس"، "دلدادگی افراطی به برخی نزدیکان" به بهای طرد نیروهای خدوم و کارآمد علیرغم توصیه صریح رهبری، و دیگر اقدامات از این دست، از ذهن اهالی انصاف پاک نخواهد شد وصد البته این واقعیت، با "سیاه‌نمایی کور" متفاوت است. متاسفانه برخی مواضع جناب هاشمی و شخصیت‌های دیگری از هردوجناح، گوشزد‌کننده این سخن رهبری است که: «بعضی افراد خیال می‌کنند که افکار عمومی، منطقه‌ای آزاد و بی‌قید و بندی است که هر کار خواستند، با آن بکنند! افکار عمومی موش آزمایشگاهی نیست که هر کس هر کار خواست، بتواند با آن بکند. با تحلیل‌های غلط، شایعه‌سازی، تهمت و دروغ، به ایمان، عواطف، باورها و مقدّسات مردم آسیب می‌زنند. اینکه درست نیست.»(9/12/1379) 5 . این‌گونه مواضع موجب می‌شود تا ناآگاهان از واقعیت‌ها، ناخواسته هرگونه انتقاد را مصداق انتقام‌گیری بدانند و بدین‌گونه تلاش‌های دلسوزان واقعی انقلاب برای وانمایی نقاط ضعف رئیس‌جمهور پیشین، به میزان قابل توجهی نقش برآب شود! به عبارتی قضاوت‌های این‌چنینی آقای هاشمی درباره دولت سابق، بیش از آن‌که به زیان رئیس جمهور پیشین شود، می‌تواند همچون تیری به سوی آقای هاشمی و حتی منتقدان دلسوز و خیرخواه دولت سابق کمانه کند و در عمل، به نتایجی دور از انتظار بینجامد! 6 . آقای هاشمی در حالی از "دولت سابق" و "بیماری هاری" سخن به میان می‌آورد که کارنامه دولت سازندگی نیز سرشار از نقاط ضعف فراوان و گاه فاحش بوده است. این نقاط ضعف چنان چشمگیر بود که در سال 72، آقای هاشمی علیرغم شهرت فراوان و برخورداری از امکانات فراوان و حمایت سنگین قاطبه گروه‌های سیاسی آن زمان از جمله جامعه مدرسین، جامعه روحانیت و ...، میلیون‌ها رای خود را در برابر انتقادهای مستند و دلنشین احمد توکلی از وی و رویکرد دولت سازندگی از دست داد و برای نخستین و آخرین بار(تاکنون) در تاریخ انقلاب اسلامی، آرای رئیس‌جمهور در دوره دوم کم‌تر از دوره نخست شد! بنابراین شایسته است به آقای هاشمی یادآور شویم که «نگهی به خویشتن کن که تو هم گناه داری!» 7 . از آن‌جایی که «اثبات شیء نفی ماعدا نمی‌کند»، اثبات نقاط ضعف دولت احمدی‌نژاد هم هرگز نمی‌تواند بر نقاط ضعف دولت سازندگی و نیز دولت همفکران وی(اصلاحات و اعتدال) سرپوش گذارد. به راستی هشدارهای رهبری درباره توجه به فقرا و شکاف طبقاتی در چه دوره ای اوج گرفته بود؟! اختلاف‌های فاحش طبقاتی و فشار به طبقات محروم جامعه در کدام دوره شدت گرفته بود؟! مقام معظم رهبری خطاب به کدام دولت فرمودند:«در همین چند ماه قبل دو گزارش جداگانه از بوشهر و اصفهان به من رسید که به معنای حقیقی کلمه، خواب را از چشم من ربود؛ هر دو هم مربوط به دستگاه‌های دولتی بود. گزارش اصفهان مربوط به محل سدّ است؛ مظهر فاصله و دره بین وضع زندگی قشرهای فقیر و قشرهای دولتی. در آن جا خانه‌ها و ویلاهایی ساخته اند. کنارشان هم مردم زندگی عادی‌ای ندارند؛ نان ندارند که شکمشان را سیر کنند؛ دروازه هم گذاشته اند که کسی حق ندارد از آن جا عبور کند و به آن طرف برود! در یکی از جزایر بوشهر هم همین اتفاق افتاده و مربوط به یک بخش دولتی است. این‌ها اصلاً قابل قبول نیست. بنده خبر نداشتم. اما اگر اطلاع داشتم که می‌خواهند چنین جایی را در اصفهان و یا بوشهر بسازند، با این که بنا ندارم در کار اجرایی دخالت کنم، قطعاً به آن استاندار یا آن وزیر، کتباً و یا شفاهاً می‌گفتم شما حق نداری این کار را بکنی». مگر نه اینکه در دوران دولت سازندگی، تورم به مرز 50 درصد رسید و عده ای بی‌اعتنا به مشکلات اقتصادی فراوان با ارائه طرح‌های تعدیل اقتصادی، خودگردانی بیمارستان‌ها و ...، اقشار محروم را در منگنه قرار می‌دادند؟! مگر در اثر سیاست‌های نسنجیده آن دوران نبود که در مواردی مادرانی باردار ناچار بودند تنها و تنها به جرم بی‌پولی، در کنار بیمارستان و در خیابان وضع حمل کنند؟! مگر در آن دوران نبود که آشوب های مشهد و اسلام‌شهر و ... به وقوع پیوست؟! مگر در آن دوران نبود که برخی همفکران شما با تبختر فریاد می‌زدند که برای رسیدن به پیشرفت، باید عده‌ای زیر چرخ‌های توسعه له شوند؟! مگر در آن دوران نبود که با وجود معطرشدن گاه و بیگاه شهرهایمان با عطر پیکرهای معطر شهدا، به یکباره فرهنگ ساده‌زیستی توسط برخی فرصت‌طلبان متملق تحقیر شد و موجی از اشرافی‌گری و حیف و میل بیت‌المال در دستگاه‌های دولتی رواج یافت؟! مگر در آن دوران نبود که جنابعالی در خطبه‌های نماز جمعه از مانور تجمل سخن می‌گفتید؟! مگر در آن دوران نبود که آقازاده‌های شما ... . سخن در این باره بسیار است. پس؛ «طبعت دمی که مایل عیب کسان شود/آینه گیر کز سر انصاف نگذری) انتهای پیام/
94/04/07 - 14:48
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
سیاسی
پربازدیدترینها