تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816491228
خیلی‌ها سعی کردند امیرکبیر ثانی شوند
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۳ تیر ۱۳۹۴ - ۱۴:۲۶
کارگردان مستند «آزادراه» (درباره سرنوشت آزادراه تهران شمال) مطرح کرد: اگر اجازه بدهند من دنباله این فیلم را خواهم ساخت چرا که این موضوع قابلیت دارد به همین دلیل من از وزیر راه خواسته‌ام و احتمالا در روزهای آینده هم این خواهش را تکرار خواهم کرد که اجازه بدهند من «آزادراه» 2 را بسازم. به گزارش خبرنگار سینمایی ایسنا، محسن خان‌جهانی که در نشست نقد و بررسی فیلمش شامگاه 2 تیر ماه در خانه هنرمندان سخن می‌گفت، درباره‌ی دلیلش درباره‌ی ساخت قسمت دوم این مستند گفت: در حال حاضر در پایان این فیلم می‌بینیم که دولت روحانی این وعده را می‌دهد که تا دو سال آینده "قطعه یک" آزادراه راه‌اندازی شود و از حدود یک ماه پیش هم کار را شروع کرده‌اند و معاون رئیس جمهور هم برای بازدید از پروژه رفته‌اند که فیلم ما هم در همان جا تمام می‌شود. اگر این اتفاق بیفتد ما یک فیلم آزادراه جدید می‌سازیم در باره آزادراه‌ی که مهندسین که آنجا کار می‌کنند،می‌گویند این پروژه ساخته نمی‌شود اما در مقابل دوربین‌ها و خبرنگاران چیز دیگری را مطرح می‌کنند. در این جلسه که به همت انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند ایران، برگزار شد، علیرضا بهرامی مدیر اداره فرهنگی ایسنا نیز به دعوت کارگردان درباره‌ی موضوع فیلم صحبت کرد. علیرضا بهرامی در ابتدای سخنانش گفت: کارگردان فیلم اندکی مثل رسانه‌های ما عمل کرده است که قرار است بی‌طرف باشند اما نیستند. در فیلم ظاهرا قضاوت را به عهده مخاطب گذاشته است اما او را کاملا هدایت می‌کند که به قضاوت مورد نظر برسد. البته درست است که وجوه محتوایی فیلم کاملا بر وجوه فنی غلبه دارد اما من کمتر فیلم مستندی دیدم که اینقدر از موسیقی استفاده کند که در این فیلم، این مورد را شخصا پسندیدم و در استفاده از تصاویر آرشیوی هم به جز یکی دو مورد کوچک، تناسب تصویری فیلم به خوبی رعایت شده است. او افزود: طنز ملیحی هم در کار وجود دارد و در نقاطی برجسته می‌شود که به خسته نشدن بیننده کمک زیادی کرده و مشخص است که انتخاب‌هایی که در بعضی سخنرانی‌ها صورت گرفته، به خاطر بار طنزی است که می‌خواهند حسرت و تاسف را در بیننده ایجاد کنند و این بار طنز از خستگی مخاطب نیز جلوگیری می‌کند. علیرضا بهرامی در بررسی محتوای این فیلم با بیان اینکه از بیش از یکی و نیم قرن پیش که امیرکبیر در این مملکت صدارت داشته خیلی‌ها سعی کردند که امیر کبیر ثانی شوند، اشاره‌ای هم در انتهای فیلم هست که می‌گوید «درست نیست که برای ثبت شدن نامتان در تاریخ مردم را آزار بدهید». اما در تمام این سال‌ها اتفاقی که برای امیر کبیر شدن افتاده، این بوده که همه تصمیم گرفتند از طریق سدسازی و ساخت جاده امیرکبیر شوند، غافل از اینکه به گواه تاریخ، شخصیتی مثل امیرکبیر به خاطر بینشی که داشت به آن جایگاه رسید. او گفت: در این مدت که از آغاز عصر تجدد می‌گذرد و در شروع فیلم هم به این دوره اشاره می‌شود، ما به سرعت به این سمت پیش رفتیم که داشته‌های خود را با سرعت نجومی خرج کنیم و به اصطلاح از جیب بخوریم. در 30-20 سال گذشته سرعت خرج کردن ما در حد سدسازی بوده که هنوز هم ادامه دارد در حالی که ما ناهنجاری‌های بسیاری را ناشی از سدسازی می‌توانیم بربشماریم. نشست زمین ، نابودی اکوسیستم، تحت تاثیر قرار گرفتن کشاورزی و همین ریزگردها که امروز چاره‌ای برای آن نداریم، همه ناشی از این سدسازی‌ها بوده است. او ادامه داد: درست است که فیلم تاکیدی بر وجه محیط زیستی دارد اما در جایی از فیلم این جمله نیز گفته می‌شود که «تهدیدی است برای محیط زیست و حتی فرهنگ»؛ این فرهنگ الان بیشتر تحت تهدید قرار دارد. در روزگاری که طبق گفته محققان در هر ساعت تعدادی گویش از بین می‌روند این تهدید فرهنگی در زمانی اتفاق افتاده که ما فکر کردیم به عنوان بشر با دستیابی به تکنولوژی در چینش جهان دخالت کنیم و این حد از دخالت در زمین، در سطوح عینی‌تر دخالت در شیوه زندگی هم است. بهرامی با اشاره به اینکه پروژه آزادراه شمال در دولت نهم و دهم خوشبختانه به تحریم‌ها برخورد و با نبود اعتبار مواجه شد که در به سرانجام نرسیدن آن موثر بود، گفت: در حال حاضر به جرات می‌توان گفت، تمام کسانی که در این فیلم مدافع احداث این آزادراه هستند، به نوعی در آن ذی‌نفع هستند؛ و به‌نوعی با فساد رخنه کرده در ساختار اجتماعی ما ارتباط دارند. این روزنامه نگار با اشاره به ساخت اتوبان مشابهی با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی گفت: در مواجهه با آزادراه پل "زال" که در استان لرستان افتتاح شده، حیرت‌زده خواهید شد اما بعد از آنکه به قدر کافی از تماشای آن لذت بردید، کافیست به دو وجه این قضیه توجه کنید. یکی دخالت در ساختار طبیعت، صرفا به این جهت که ما از نظر تکنولوژیکی قلدر شده‌ایم و دیگری تغییرات فرهنگی. گفته می‌شود که عبور کردن یا نکردن یک جاده از کنار یک شهر بر حیات آن شهر تاثیر می‌گذارد. در پروژه پل زال جاده از کنار چادرهای عشایری گذشته است؛ عشایری که قبل از این به خاطر حضور در مناطق کاملا غیرقابل دسترس کوه‌های زاگرس سال تا سال رنگ ماشین را نمی‌دیدند، حالا با موجود شهری برخورد می‌کنند، فرصت اقتصادی پیدا می‌کنند، کم کم کلاهبرداری یاد می‌گیرند، لبنیات چینی می‌آورند و در همین چادرها می‌فروشند و به همین ترتیب ناهنجاری‌های فرهنگی گسترش می‌یابد. می‌خواهم بگویم جاده‌های این‌چنین، فقط به محیط زیست آسیب نمی‌زنند، آدم‌ها را هم تحت تاثرهای منفی خود قرار می‌دهند، چون جاده‌ها از کنار گوش آدم‌ها می‌گذرند. بهرامی با اشاره به اینکه در فیلم کسی با نگرانی از «حق مردم» صحبت می‌کرد و عقیده داشت این حقوق شهروندی است که مردم هجوم ببرند و از محیط زیست شمال استفاده کنند، گفت: من اساسا موافق این نظر نیستم؛ چرا باید فکر کنیم که این حق مردم است و مردم راحت می‌شوند اگر این اتوبان ساخته شود، من به این فکر می‌کنم که اگر مردم به شمال نروند چه ناهجاری در زندگی‌شان اتفاق می‌افتد اما وقتی آنها تصمیم گرفتند به شمال بروند و عده‌ای هم تصمیم گرفتند امیرکبیر ثانی شوند می‌توانیم بینیم که چقدر ناهنجاری بروز کرده که حالا این فیلم به فاز بررسی علمی و عمقی آن وارد نشده و سعی کرده موضوع را به سادگی بررسی کند و ما هنوز با عمق فاجعه‌ها مواجه نشده‌ایم. این روزنامه‌نگار در پایان ابراز امیدواری کرد که رییس سازمان محیط زیست با همان رویکردی که در دولت اصلاحات داشته اجازه ندهد این پروژه به سرانجام برسد، چراکه جلوی ضرر را هرجا بگیری منفعت است. محسن خان‌جهانی هم در بخش‌هایی از این نشست در پاسخ به پرسشی درباره زمانی که صرف تحقیقات این فیلم شده است، توضیح داد: تحقیقات میدانی کار حدود یکی دو سال طول کشید اما وقتی وارد کار شدیم دیدیم انگار تازه کار شروع شده و با مهدی رحیمی، محقق و گوینده فیلم تحقیقات جدیدی را حین فیلمبرداری شروع کردیم که کار دشوارتری بود. در مجموع پروسه تدوین و فیلمبرداری 10 ماه طول کشید که چهار پنج ماه آن اختصاص به فیلمبرداری داشت. کارگردان فیلم «آزادراه» در خصوص نحوه تدوین این فیلم نیز گفت: قبل از این تدوین شش ماه با تدوینگر دیگری کار کردیم که او پایه‌های اصلی کار را انجام داد و ظریف‌کاری‌های ان به آقای انیسی تدوینگر فعلی فیلم سپرده شد و نحوه تدوین فعلی نیز پیشنهاد ایشان بود و من هم با ایده او کاملا موفق بودم، چرا که این فیلم مستندی است که بیشتر با مصاحبه جلو می‌رود و گاهی خودم هم در هنگام تماشا از گوش کردن صحبت‌ها خسته می‌شدم اما این برش‌های سریع به کمک موسیقی انتخابی موجب سریع‌تر شدن ریتم شده و بیننده را به دیدن ادامه فیلم ترغیب می‌کند. او همچنین درباره نماهایی که در فیلم گنجانده شده است گفت: تونل‌های خالی که در فیلم دیده می‌شود، همانطور که مشخص است خودمان فیلمبرداری کردیم و تصاویری که مسئولین سابق در آن دیده می‌شوند آرشیوی هستند و تمام مصاحبه‌هایی هم که با مسولان انجام شده است، بعد از اتمام کامل فیلمبرداری بوده به خاطر اینکه بدانیم چه سوالاتی را می‌توانیم از آنها بپرسیم. خان‌جهانی با اشاره به پلان‌های هوای این فیلم نیز گفت: در این فیلم هیچ‌گونه پلان هوایی آرشیوی استفاده نشده و همه نماهای هوایی را با استفاده از هلی‌شات در چهار جلسه فیلمبرداری کردیم که کار بسیار دشواری هم بود. به گفته تهیه کننده و کارگردان این فیلم، «آزادراه» بزودی نمایش خود را در گروه سینمای هنر و تجربه آغاز خواهد کرد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها