محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798738871
یادداشت/ سید یدالله شیرمردی همدلی و همزبانی با دولت ماذون از امام زمان (عج)/ مردم کارفرمای دولت و دولت کارگزار ملت است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/ سید یدالله شیرمردی
همدلی و همزبانی با دولت ماذون از امام زمان (عج)/ مردم کارفرمای دولت و دولت کارگزار ملت است
سیرمردی در یادداشتی نوشت در تعبیر رهبر معظم انقلاب که مردم کارفرمای دولت و دولت کارگزار ملت است؛ دولت خادم جمهور است و کارفرما برای تشکیل دولت اسلامی باید در ساحات مختلف از کارگزار خود حمایت کند.
به گزارش خبرگزاری فارس، سید یدالله شیرمردی رئیس ستاد نماز جمعه تهران در یادداشتی با عنوان «همدلی و همزبانی با دولت ماذون از امام زمان(عج)» نوشت بیش از یک ماه از بیانات تاریخی رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله امام خامنه ای (مدظله العالی) در جوار بارگاه ملکوتی ثامن الحج علی بن موس الرضا (علیه السلام) می گذرد اما هنوز فضای سیاسی و رسانه ای کشور تحت الشعاع نام گذاری سال 1394 و سخنرانی مهم مقام معظم رهبری در آغازین روز سال جدید است. تحلیل بیانات و پیام نوروزی معظم له رویکردی کلان نگر می طلبد و اینکه تصور کنیم نام گذاری امسال تحت عنوان «همدلی و همزبانی دولت و ملت» تاکتیکی بوده و ایشان صرفا در واکنش به برخی چالشهای جاری و روزمره ای که دولت و کشور با آن درگیر هستند اقدام به چنین نام گذاری کردند نوعی سطحی اندیشی است. معظم له در مقام مهندسی نظام اجتماعی اسلامی در مسیر فرایند مراحل چندگانه انقلاب اسلامی، نظام اسلامی، دولت اسلامی، جامعه اسلامی و تمدن و امت اسلامی در صدد برآمدند ارتباط ملت و دولتی که ماذون از جانب امام زمان (عج) و نایب بر حق آن به عنوان ولی فقیه در جامعه اسلامی است، را ترسیم کنند که یکی از الزامات مکمل این فرایند است. اگرچه مفهوم ملت و دولت در زمره مفاهیم مدرن است اما همواره رابطه بین افراد یک جامعه و حاکم از سوالات اساسی در تاریخ سیاسی جوامع بوده است. در صدر اسلام برای اولین بار این سول پس از فتنه اکبر در ماجرای صفین به دالان های اجتماعی کشیده شد. در دوران بنی امیه و به خصوص قرن دوم هجری مبتنی بر فرهنگ سیاسی معتزله و با ابتناء به ماجرای سقیفه و همچنین شورای 6 نفره خلیفه دوم مسیر جریان مشروعیت از پایین به بالا ترسیم شد. یعنی این آحاد مردم و جامعه بودند که به حاکمیت اسلامی رنگ شرعی می زدند. اما بعدها در دوره خلافت عباسیان اشاعره به رهبری ابوالحسن اشعری، معتزله را به حاشیه راندند. در الگوی عباسیان رابطه فرد و دولت از پایین به بالا نبود بلکه از بالا به پایین ترسیم می شد. ابوالعباس عبدالله بن محمد بن علی بن عباس، پس از اخذ بیعت برای خلافت خود، خطبه ای در مسجد کوفه خواند که شرح مجملی از دعاوی عباسیان درباره «خلافت اسلامی »، انحصار حکومت در قریش و برخی ریشه های انقلاب علیه بنی امیه را منعکس می کند.د ر این خطبه، سفاح مدعی شد که شناخت حق آنها برای خلافت، الزامی است. آنان با تفضل الهی خلافت را به دست گرفته اند، نه صرفا با موافقت مردم. سفاح اظهار کرد که: این حق ناشی از قرابت آنان با پیامبر است. در دوران «منصور دوانیقی» دومین خلیفه از خلفای عباسی موضوع رابطه فرد و دولت تحت تاثیر تفکرات اخباری گری مطرح شد و این تفکر رشد پیدا کرد که حاکم اسلامی به طور مستقیم قدرت خود را از خداوند می گیرد و امت محکوم به پیروی از هر حاکمی است که به اسم اسلام حکومت می کند.چنین استنباطی نتایج ضمنی مهمی در روابط بین دولت، جامعه و فرد در پی داشت. اندیشه و نظریه های سابق (به عنوان مثال بغدادی، باقلانی و...) که امت را تا اندازه زیادی منبع اقتدار «امام » دانسته و عناصر نظارتی ویژه ای همچون امر به معروف و نهی از منکر را تمهید نموده در این دوره، حتی در اندیشه های ابوالحسن ماوردی نیز، چنین به نظر می رسد که اقتدار سیاسی مستقیما از طرف خداوند به امام عطا شده است و به هیچ نحوی از جانب امت محدود نمی شود. اما در اسلام ناب که مطمئنا خط شفاف پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) و ائمه اطهار(علیهم السلام) است به نظر می رسد که هیچ یک از این دو تلقی صحیح نیست.اسلام ناب که پس از گذشت 1400 سال با نظریه پردازی و نظام سازی سیاسی و اجتماعی بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) فرصت ظهور و بروز پیدا کرده است و در تبیین و تفسیری که مقام معظم رهبری از این خط ناب به عمل آوردند حاکی از نوعی در هم تنیدگی بین امام و امت و به تبع آن دولت و ملت است.امام بخشی از امت است و امت نیز تمام ایده ها و آرمانهای خود را در امام جستجو می کند. در واقع اگر هرمی برای جامعه متصور شویم نمی توان حدفاصلی بین امام و امت برای آن جستجو کرد. در این تفکر امام محرک سیاقی یا سوق دهنده نیست بلکه امام یک محرک قیادی است و مانند قائدی می ماند که اگر فرد را به خیر الهی دعوت می کند خود نیز در این مسیر در حال حرکت است. امام دست ماموم را می گیرد و همراه خود به سمت قلل رفیع انسانیت حرکت می کنند.هدایت امام و نظارت امت در این تفکر با یکدیگر ممزوج شده اند. حال اگر به اقتضای جوامع مدرن واسط و مدیومی نیز بین امام و امت قابل تعریف باشد این ابزار هم باید ویژگی هدایت کنندگی امام را داشته باشد و هم ویژگی های نظارت کنندگی امت را. یعنی اگر دولتی یا حزبی قرار است واسط این رابطه باشد هم باید هادی باشد و برای هدایت فکری جامعه کانال کشی کند و هم بتواند مانند امت ویژگی های نظارتی مثل امر به معروف و نهی از منکر، شورا، نصیحه لائمه المسلمین و ... را داشته باشد. در این الگو همدلی و همزبانی دولت و ملت یکی از مقدمات تشکیل دولت اسلامی است. دولتی که به واسطه تمکنی که خداوند به مومنین عطا کرده مامور به برپایی نماز، زکات ، امر به معروف و نهی از منکر است. «الَّذینَ إِن مَکَّنّاهُم فِی الأَرضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّکاةَ وَأَمَروا بِالمَعروفِ وَنَهَوا عَنِ المُنکَرِ - وَلِلَّهِ عاقِبَةُ الأُمورِ» (سوره مبارکه الحج آیه 41) همان کسانی که هر گاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا می‌دارند، و زکات می‌دهند، و امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند، و پایان همه کارها از آن خداست! در این منظر این تعبیر رهبر معظم انقلاب که مردم کارفرمای دولت هستند و دولت کارگزار ملت است معنایی دقیق و وثیق می یابد. دولت خادم جمهور است و کارفرما برای تشکیل دولت اسلامی می بایست در ساحات مختلف از کارگزار خود حمایت کند. این حمایت در ساحت اقتصادی مثلا می تواند از طریق پایبندی به اقتصاد مقاومتی، اجتناب از اسراف و پرهیز از مصرف کالاهای خارجی باشد و یا در ساحت فرهنگ اقامه امر به معروف و نهی از منکر از جانب ملت باشد. در ساحت سیاست و امنیت ملت باید قدردان و سپاسگزار نعمت امنیت باشد. امنیتی بی نظیر و مثال زدنی در منطقه که امروز چشم طمع بیگانگان را به خود جلب کرده و دشمن درصدد است این امنیت را از طرق مختلف به هم بزند. اما در مقابل دولت نیز باید با ملت همدل و هم زبان باشد. هم دلی و همزبانی یک امر اجباری نیست که از بالا دیکته شود و همه آن را اجرا کنند. دولت باید با تمسک به شاخصه های امام جامعه نظیر هدایت کنندگی، صداقت، محبت، شجاعت، کارآمدی و سایر ویژگی هایی که در مقام ولایت هست این همدلی و همزبانی را در واقع محقق کند. دولتی که هادی نباشد و در عوض مظل باشد، دولتی که با مردم صادق نباشد و در موضوعات حیاتی کشور ملت را غریبه بداند، دولتی که مردم گرا نباشد و تمام ارتباطات خود را به دایره ای از نخبگان محدود کرده باشد، دولتی که نتواند منادی عزت باشد و شجاعانه از حقوق ملت دفاع نکند، دولتی که در حل مشکلات ملت اعم از مسکن، بیکاری، تورم، ازدواج و ... ناتوان باشد، دولتی که ساده زیست نباشد، به طور طبیعی نمی تواند این هم دلی و همزبانی را ایجاد نماید. در پایان به عنوان یک پیشنهاد که می تواند مقدمه ای برای ایجاد این همدلی و همزبانی باشد خدمت دولتمردان خدوم کشور که بحمدالله هم با مردم صادق هستند و هم هادی به خیر و صبر هستند و هم مردم را غریبه نمی دانند عرض می نمایم که یکی از کارهای خوبی که می توان انجام داد در راستای برداشت اجتماعی و جامعه ساز از اقامه زکات این است که امروز برخی وزرای دولت یازدهم و حتی برخی وزرای دولت های نهم و دهم بحمدالله از تمکن مالی شخصی خوبی برخوردار هستند. عده ای از این بزرگواران بنابر اعلام خودشان سرمایه ها و اموالی بالای 1000 یا 2000 میلیارد تومان دارند. خوب است بخشی از این سرمایه ها را برای حل مشکلات جوانان اعم از ایجاد اشتغال، ازدواج، کمک به تولید وقف کنند. در دوران صفویه و قاجار همسران پادشاهان اموال خود را وقف آبادانی و عمران بقاع متبرکه، میادین در شهرها و باغات و مزارعی می کردند. چنانچه این فرهنگ در بین مسئولین دولتی ما که از تمکن مالی برخوردار هستند به وجود آید بخشی از مشکلات را می تواند به نوبه خود حل کند. انتهای پیام/
94/02/05 - 10:47
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 163]
-
سیاسی
پربازدیدترینها