تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819686854
نگاهي به نخستين دوسالانه عكس جهان اسلام
واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: نگاهي به نخستين دوسالانه عكس جهان اسلام
عكاسان- آسيه عالمزاد:
چرا تراژدي براي انسانها تا اين اندازه جذاب است؟ شايد به اين دليل كه از فاصلهاي دور و در فضايي امن مي‌توانند به تماشاي روايت‌هايي بنشينند كه از سختي‌ها و درد و رنج‌هاي زندگي ديگران بيان ميشود، اما خللي به امنيت آنها وارد نمي‌كند.
همان طور كه تراژدي يكي از قديمي‌ترين سبك‌هاي ادبي است كه از يونان باستان براي ما به يادگار مانده و هنوز جذابيت خود را از دست نداده، در كار روزنامه‌نگاري هم يكي از جذاب‌ترين بخش‌ها براي مخاطبان هر روزنامه‌اي بخش حوادث است. همان بخشي كه تراژدي‌هاي زندگي را روايت مي‌كند. انگار در عكاسي هم همين بخش در حال غلبه بر ديگر قسمت‌هاست. هر چند از عكاس مي‌توان انتظار داشت زيبايي‌ها را هم با دوربين خود ثبت كند اما وقتي كار به عكاسي خبري كشيده ميشود، زشتي‌ها و تلخي‌ها در جذب نگاه عكاس برنده مي‌شوند.
اولين تجربه دوسالانه عكس جهان اسلام انگار سندي است در اثبات جذابيت تراژدي. هر چند عكس‌هايي درباره موضوع‌هايي مانند عروسي يا خانواده‌هاي شاد نيز در اين نمايشگاه ديده ميشود اما غلبه با تلخي‌هاست. در واقع تصاويري كه تلخي‌هاي زندگي مسلمانان را به تصوير كشيده‌اند بسيار قدرتمندتر از ديگر عكس‌ها هستند. بخشي از اين موضوع به شرايط سياسي و اجتماعي كشورهاي اسلامي و درگيري‌هايي بازمي‌گردد كه با آن مواجه هستند و بخش ديگر نيز احتمالا به اين موضوع كه عكاسان حاضر در صحنه‌هاي خبري، آثار بهتري را به دوسالانه ارسال كرده‌اند.
با عبور از گالري مرتضي مميز در مجموعه صبا، نمايشگاه نخستين دوسالانه عكس جهان اسلام با تصاويري از خانه خدا آغاز ميشود. در ميان اين عكس‌ها كه كعبه را از زواياي مختلفي نشان مي‌دهند، دو تصوير از بقيه قابل توجه‌تر هستند و فكري را نشان مي‌دهند كه پس ذهن عكاس آنها وجود داشته است.
داوود حيدري خانه خدا را از نماي بالا عكاسي كرده ونزديك‌ترين حلقه طواف‌كنندگان خانه خدا در اين عكس به شكل حلقه‌هايي در حال حركت ديده مي‌شوند كه انگار در هم حل شده‌اند و افرادي كه از كعبه فاصله بيشتري دارند در حالت ثبوت و وضوح بيشتري به چشم مي‌آيند. داوود عامري هم از تكنيك مشابهي براي عكاسي از اين محل استفاده كرده است با اين تفاوت كه او در داخل حرم اطراف كعبه و با استفاده از سرعت پايين دوربين توانسته تصوير مشابهي را ثبت كند. در عكس او طواف‌كنندگان خانه خدا مانند سيلي چرخان هستند كه چند نفري از ميان آن خود را بالا كشيده و به ديوارهاي كعبه آويخته‌اند.
در گالري بعدي مجموعه صبا چند عكس با موضوع‌هاي اجتماعي ديده ميشود كه هركدام از آنها بخشي از فرهنگ كشورهاي اسلامي را نشان مي‌دهند. از كشور بنگلادش چند عكس به نمايش گذاشته شده كه مردمي را آويزان از قطارها يا در حال پريدن از روي سقف قطاري به روي سقف قطاري ديگر نشان مي‌دهد. سعيد محمدي ازناوه كه به خاطر عكسهاي خود از طبيعت ايران شهرت دارد در اين بخش از نمايشگاه با عكس‌هايي از مراسم پير شاليار حضور دارد.
مراسم پير شاليار چند سالي است در نمايشگاه‌ها و دوسالانه‌هاي ما هميشه حضور دارد و روستاي محل برپايي اين مراسم، هر سال حداقل يكي، دو عكاس حرفهاي را به سمت خود جذب مي‌كند تا براي رويدادهاي عكاسي كشور، چند فريمي را عكاسي كنند. تا پيش از اين بخش از نمايشگاه، بيشتر آثار بر موضوع‌هاي مذهبي استوار بودند و حتي عكس‌هايي از بناها نيز به نمايشگاه راه يافته بود اما در اين بخش مي‌توان شاهد عروسي در مسجدسليمان، كرج، بندرتركمن، گيلان و كرج بود.
چينش تابلوهاي نمايشگاه، بازديد‌كننده را ناگهان از عروسي به فضايي بسيار دور پرتاب مي‌كند كه اگر اين شيوه كنار هم قرار دادن تصاوير در گالري‌هاي مختلف از سر اتفاق پيش نيامده باشد، بايد به برپاكنندگان نمايشگاه تبريك گفت. ابتدا دو عكس روي ديوار قرار گرفته كه موضوع آنها عروس فلسطيني است. در عكس اول عروس و داماد در خيابان قرار دارند و در مقابل آنها يك سرباز اسرائيلي ديده ميشود.
در عكس دوم فقط عروس را مي‌بينيم كه پشت سر او تانكي بزرگ ايستاده است. تضاد لطافت عروسي با خشونت ذاتي تانك و سرباز، فضاي خاصي را در اين دو تصوير به وجود آورده كه با لبخند عروس، اين تضاد به اوج مي‌رسد. بعد از اين دو عكس، انگار داستاني كاملا تازه آغاز ميشود. در عكس بعدي 9 نفر را مي‌بينيم كه دست‌هايشان را پشت سر برده‌اند و كف خياباني پر از خرده شيشه دراز كشيده‌اند.
در پس زمينه اين تصوير هم يك تانك وجود دارد اما اين تانك مثل تانك عكسهاي عروس فلسطيني، ثابت و ساكن نيست. لوله اين تانك آن 9 نفري را نشانه رفته كه روي زمين دراز كشيده و به جايي در همان سمتي خيره شده‌اند كه عكاس هم در همان جا ايستاده است. آنها آن را صلح مي‌نامند؛ اين اسم عكس است و رولا حلواني اسم عكاس.
پس از اين عكس، بخشي از نمايشگاه آغاز ميشود كه مجموعه‌اي از عكسهاي درگيري‌هاي مردم فلسطين و عراق با نظاميان را نشان مي‌دهد. در يكي از اين عكس‌ها مردي با صورت خونين و سر باندپيچي شده، يك قفس خالي را به دست گرفته و در حال عبور از ميان خرابه‌هاست.
از ديگر عكسهاي زيباي اين بخش نمايشگاه مي‌توان به سه عكس سياه و سفيد از كاي ويدنهوفر از آلمان اشاره كرد. موضوع مورد نظر او ديوار حائل در فلسطين است كه در يكي دو سال اخير با انتقادها و اعتراض‌هاي گسترده جهاني روبه‌رو شده اما هنوز در سر جاي خود باقي مانده است. در عكس اول يك خانواده فلسطيني در برابر سربازان نگهبان ديوار حائل ديده مي‌شوند. عكس دوم، ديوار حائل را از سوراخ‌هاي ديوار خانه‌اي نشان مي‌هد كه ويران شده و مردي در ميان ويرانه‌هاي آن در حال كندوكاو است. در آخرين عكس، سه زن در حال عبور از كنار بلوك‌هاي عظيم ديوار ديده مي‌شوند.
محمود ابراهيم از كشور قطر نيز عكس بسيار جالبي را در اين بخش از نمايشگاه ارائه كرده است. در عكس او عده‌اي از فلسطيني‌ها ديده مي‌شوند كه همگي در حال فرار به يك سمت هستند و در آسمان بالاي سر آنها خمپاره‌اي در حال فرود آمدن ديده ميشود.
درميان تك عكس‌هايي كه به نمايشگاه نخستين دوسالانه عكس جهان اسلام راه يافته‌اند، عكسهاي رويدادهاي خبري از قدرت بيشتري برخوردارند و ديگر موضوع‌ها در پرداخت، چندان موفق نيستند. البته گويا انتخاب موضوع خانواده براي اين دوره از دوسالانه، چند نفري از عكاسان را به اشتباه انداخته و آنها به اين نتيجه رسيده‌اند كه بهتر است براي ارائه عكسي به نمايشگاه، اعضاي خانواده خود را مقابل دوربين قرار دهند و دكمه شاتر را فشار دهند.
اما از ديگر تك عكسهاي قابل توجه دوسالانه كه زير زمين مجموعه صبا به نمايش گذاشته شده‌اند باز هم بايد به سراغ عكس‌هايي رفت كه با اتفاق‌ها و رويدادهاي خبري در ارتباط هستند و تلخي‌ها و دردها را نشان مي‌دهند. عكس اسپن راسموسن از زلزله پاكستان و عابر عبدالله از طوفان بنگلادش از اين نمونه‌ها به شمار مي‌روند. عكس عامر عبدالله كه بسيار تاثير‌گذار است قرباني طوفان نام دارد.
در اين عكس يك مادر و فرزند ديده مي‌شوند. كودكي با چشمان گشاد شده و دهاني باز كه در آغوش مادرش قرار دارد. مادر، دستش را روي سر فرزند گذاشته اما چهره خود او از لب‌ها به بالا در داخل كادر قرار ندارد و كادر عكس در همان جا به پايان مي‌رسد.رنگ قرمز و زرد لباس زن در رنگ زردي حل شده كه در پس‌زمينه عكس ديده ميشود و انگار از آخرين اشعه‌هاي خورشيد در زمان غروب برجا مانده است.
در بخش گزارش‌هاي تصويري دوسالانه نيز غلبه با موضوع‌هاي تلخ است كه از عنوان‌هاي آثار نيز ميشود به آنها پي‌برد: مسائل اجتماعي زنان افغانستان، آزادي در كابل، پناهندگان عراقي، كودك مبتلا به اوتيسم، كارگران فصلي، پناهندگان روهينگيا، پناهندگان بنگلادش، جنگ لبنان، پيامدهاي جنگ، غارت اموال تاريخي در جنگ عراق و... البته ناگفته نماند كه سه مجموعه عكس از عروسي و دو مجموعه آش نذري و سفره افطار نيز در اين بخش به نمايش گذاشته شده. با اين حال نگاه تلخ عكاسان بسيار بيشتر است و حتي مجموعه ختنه سوران از كشور تركيه به حدي با اشك و گريه همراه است كه تا زماني كه عنوان آن را نخوانده‌ايد ممكن است عكس‌ها را مربوط به هر اتفاق تلخ ديگري براي چند كودك و خانواده‌هايشان در نظر بگيريد.
اولين نكته‌اي كه بعد از ديدن اين نمايشگاه به ذهن مي‌رسد كوچك‌تر بودن آن از ديگر دوسالانه‌هايي است كه تحت عنوان جهان اسلام در اين سال‌ها برگزار شده‌اند. در دوسالانه نقاشي يا گرافيك، آثار تنگ هم و با فاصلهاي اندك چيده مي‌شدند اما در اين دوسالانه فقط 150 تك عكس و 31 مجموعه عكس در معرض ديد تماشاگران قرار گرفته بود. البته اين اتفاق خيلي بهتر از آن است كه آثاري بي‌كيفيت براي پر كردن ديوارها دركنار هم به نمايش دربيايند.
مسئولان نمايشگاه اعلام كرده بودند 6 هزار و 150 عكس از 40 كشور به دبير خانه دوسالانه ارسال شد. با اين حال در مجموع تك عكس‌ها و مجموعه عكس‌ها حدود 400 عكس به نمايشگاه راه يافتند كه نشان دهنده مشكل هيات انتخاب در پيدا كردن آثاري قابل توجه است.
موضوع مهم ديگري كه در اين دوسالانه اتفاق افتاده به دعوت از جيمز نچوي، فوتوژورناليست معروف جهان مربوط ميشود. مسئولان دوسالانه اعلام كرده‌اند او به‌عنوان داور در اين رويداد حضور پيدا خواهد كرد البته در اولين گام، او هنوز موفق نشده به ايران بيايد و گويا سفر او به تعويق افتاده است. اميدواريم اين عكاس بتواند به ايران بيايد و سرنوشت دعوت از او به سرنوشتي شبيه به همكاري انيوموريكونه با كارگردانان ايراني يا دعوت از آنتوني كوئين (البته در زمان حياتش) منجر نشود.
تاريخ درج: 24 ارديبهشت 1387 ساعت 08:48 تاريخ تاييد: 24 ارديبهشت 1387 ساعت 10:20 تاريخ به روز رساني: 24 ارديبهشت 1387 ساعت 10:19
چهارشنبه 25 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 399]
-
گوناگون
پربازدیدترینها