واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: كارگردان فيلم «خواب تلخ» گفت: يك فيلم ميتواند مثل يك كاسه آجيل باشد كه تماشاگر از هر طيف و طبقهاي با آن ارتباط برقرار كند. به گزارش خبرنگار سينمايي فارس، در ادامه نشستهاي «كانون فيلم انجمن منتقدان» نشست نقد و بررسي فيلم «خواب تلخ» ساخته «محسن امير يوسفي» ديشب با حضور كيوان كثيريان و مهرزاد دانش روز گذشته پس از نمايش اين فيلم در تالار اجتماعات خانه سينما برگزار شد. بنا بر اين گزارش، در ابتداي اين نشست «محسن اميريوسفي» فضاي «خواب تلخ» را تركيبي از طنز ،جدي و تراژيك خواند و گفت: اگر فيلم لحن طنز نداشت پاگذاشتن در فضاي مردهشورخانه را براي ما مشكل ميكرد. وي ادامه داد: در اين فيلم طنز سلاح بسيار نيرومندي براي تصوير موضوعي بود كه كمتر كسي به سراغ آن رفته بود. «كيوان كثيريان» كه اجراي اين برنامه را بر عهده داشت، طي اظهاراتي گفت: بحث روايت، عنصر مهمي در اين فيلم است. راوي مردهشور است و عنصر ديگري كه به كمك راوي ميآيد، تلويزيون است كه تلويزيون در پيشبرد قصه فيلم بسيار موثر است. امير يوسفي نيز در ادامه افزود: استفاده از مديوم تلويزيون به جذابيت كار اضافه كرد و دست ما را براي بهرهگيري از يكسري المانها باز گذاشت. كارگردان «خواب تلخ» همچنين گفت:فيلمنامه فيلم برمبناي شخصيت نابازيگران فيلم نوشته شده و همه نابازيگران همان شغلهاي خودشان را بازي ميكردند. وي درباره شخصيت اسفنديار در فيلم گفت: ما زماني كه در حال فيلمبرداري از قبرستان بوديم با اين شخصيت آشنا شديم .او ابتدا به فيلمبرداري فيلم ما اعتراض ميكرد ولي بعدا خودش نقش اول را بازي كرد.نوع شخصيت و اعتماد به نفساش خيلي براي ما جالب بود. امير يوسفي افزود: تابويي كه نسبت به مرگ و ابزار مرگ مانند سنگ قبر،مرده شور ،قبرستان و... وجود دارد، در ايران بيشتر از جاهاي ديگر است و همين باعث شده كمتر به موضوع مرگ پرداخته شود. من سعي كردم دراين فيلم نشان دهم كه مرگ بيش از آنكه مقولهاي ترسناك باشد ميتواند در آن زندگي وجود داشته باشد. در ادامه اين نشست كارگردان «آتشكار» با بيان اين مطلب كه شايد خودخواهي و يا بيپولي باعث شد تا تدوين اين فيلم را خودش انجام دهد، افزود: من به هيچ وجه اعتقادي به سينماي كند و ملالآور ندارم. يك فيلم ميتواند مثل يك كاسه آجيل باشد كه از هر طيف و طبقهاي از تماشاگر با آن ارتباط برقرار كنند. اميريوسفي داستان فيلم «خواب تلخ» را داستان تكراري خواند و گفت: اين نوع نگاه و پختگي است كه باعث تفاوت فيلم ميشود. شايد من چند سال ديگر داستان «خواب تلخ» را با بازيگران حرفهاي بسازم و نوع نگاه و پختگي باعث تفاوت آن با خواب تلخ فعلي شود. وي ادامه داد: من خوشبختانه تجربه دستياري در سينما را نداشتهام و پشتوانه و تكيهگاه من ساخت فيلمهاي كوتاه بوده است. مهرزاد دانش منتقد سينما نيز در اين نشست گفت: لايه اول «خواب تلخ» بيشتر جنبههاي تفنني و تفريحي فيلم را فراهم ميكند.اينكه با موقعيت مهيب ،جدي و ترسناك مرگ اينگونه شوخي ميشود بارزترين جلوه فيلم است. ما در سينماي جهان و در آثار سينماگراني چون برگمان و وودي آلن نيز چنين تجربياتي را شاهد بوديم. وي ادامه داد: لايه دوم فيلم جديتر است. لايهاي كه از فضاي طنز آميز فيلم فاصله ميگيرد و به بحث سلطه ميپردازد. در اين فيلم شخص اسفنديار سلطه جو است و افراد پيرامونش سلطهپذير هستند. او از طريق كانالهاي تلويزيون بر مسائل پيراموني و حاشيهاي خودش نظارت دارد ولي سپس از طريق همين تلويزيون است كه در زمينه پايان گرفتن سلطهاش هشدار ميگيرد. مهرزاد دانش نيز در ادامه گفت: «خواب تلخ» در مرز گذر و تعليق حركت ميكند. همچنين يك جا مستند است و درجايي فانتزي. وي ادامه داد: تعادل و انسجام يكي از ويژگيهاي اصلي فيلم است. البته معتقدم با يك تدوين مجدد ميتوان فيلم را در سير سريعتري انداخت. همچنين بايد گفت كه «خواب تلخ» تجربه شيرين و نويي در سينماي ايران است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 265]