گزارش فارس از اكران «خواب تلخ» در دانشگاه تهران؛اميريوسفي: سينماي ايران بدون نابازيگران به پيشرفت جهاني نمي‌رسيد

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش فارس از اكران «خواب تلخ» در دانشگاه تهران؛اميريوسفي: سينماي ايران بدون نابازيگران به پيشرفت جهاني نمي‌رسيد
خبرگزاري فارس: «محسن اميريوسفي» گفت: كار با نابازيگر‌ها مشكلات خاص خودش را دارد اما به نظر من سينماي بين‌المللي ايران كه برخي از آن با نام سينماي جشنواره‌اي ياد مي‌كنند، بدون حضور نابازيگر‌ها، كه در دوره‌اي در خدمت سينماي ايران بودند به هيچ عنوان پيشرفت نمي‌كرد.

به گزارش خبرنگار سينمايي فارس، نسخه سي و پنج متري فيلم سينمايي «خواب تلخ» به كارگرداني محسن اميريوسفي روز گذشته در دانشگاه تهران به نمايش درآمد.
بر اساس اين گزارش، پس از نمايش اين فيلم «محسن اميريوسفي» در جلسه پرسش و پاسخ «خواب تلخ» گفت: خيلي خوشحالم از اين كه فيلم به نمايش درآمد و بسيار خوشحال‌ترم كه در دانشگاه تهران نسخه 35 متري و نگاتيو فيلم براي دانشجويان نمايش داده شد كه براي خودم اين موضوع تعجب‌آور بود.
وي ادامه داد: «خواب تلخ» فيلمي مهجور است كه تاكنون فرصتي براي ديده شدن در داخل كشور پيدا نكرده. من قبل از اين كه اين فيلم را بسازم، تجربه ساخت فيلم كوتاهي با نام دست‌هاي سنگي را داشتم با شخصيت اسفنديار كه آن زمان روي من خيلي تاثير داشت.
وي با اشاره به نحوه نگارش فيلمنامه «خواب تلخ» گفت: زماني كه فيلمنامه را نوشتم اينگونه بود كه يك فيلمنامه كامل و جزء به جزء نوشته شد و تفاوتش شايد با فيلمنامه‌هايي كه در آن درام جريان دارد اين است كه با آشنايي كامل با تك تك شخصيت‌هاي فيلم نگاشته شد و به دليل اين كه من خودم متعلق به خطه سده هستم با لهجه بازيگران آشنا بودم و هم‌اكنون زمان فيلمبرداري مشكل چنداني نداشتم.
اين كارگردان سينماي كشورمان در ادامه با اشاره به گسترش سينماي تجربي در ميان كارگردانان نسل جديد و زبان طنز به كار رفته در «خواب تلخ» اظهار داشت: من براي مقايسه «خواب تلخ» دائما بايد از واژه آن طرف آب و اين طرف استفاده كنم و از اين كار بسيار متاسفم چرا كه در داخل كشور فيلم به هيچ عنوان تحويل گرفته نشد و براي نمايش با موانعي مواجه شد اما در خار ج از كشور اولين فيلمي بود كه يك لبخند را بر لب تماشاچيان مي‌نشاند و اين طنز ناشي از جامعه‌اي است كه فيلم از آن مي‌ايد مخصوصا اصفهان همواره اين طنز درش جريان دارد و من تنها آن را به تصوير كشيدم.
اميريوسفي خاطرنشان كرد: البته من قبل از ساخت «خواب تلخ» چندين تجربه فيلم كوتاه داشتم و فكر مي‌كنم اين طنز همواره در فيلم‌هاي كوتاهم نيز وجود دارد و حتي در فيلم دومم «آتشكار» هم اين طنز وجود دارد اما با اين تفاوت كه در اين فيلم هم از بازيگران حرفه‌اي استفاده شده است.
وي با اشاره به نسل جديد فيلمسازان ايران خاطرنشان كرد: ما نسلي هستيم كه در يك پروسه زماني همه با هم فيلم كوتاه مي‌ساختيم و امروز هم شروع به ساخت فيلمسازي بلند كرده‌ايم. از يك طرف براي كساني كه هنوز در دوران شيرين فيلم كوتاه به سر مي‌برند خوشحالم اما از طرف ديگر سينماي ما به اين جريان جديد احتياج دارد و بايد كمك كنيم كه اين جريان رشد كند كه شايد قرعه به نام من افتاده كه فيلم‌هايم را با زبان طنز براي مخاطب بسازم.
كارگردان فيلم «خواب تلخ» در خصوص دليل عدم اكران اين فيلم پس از 5 سال گفت: زماني كه فيلم در جشنواره فجر به نمايش در آمد استقبال منتقدان از اين فيلم بسيار خوب بود و پس از جشنواره نيز مشكل خاصي براي اكران فيلم وجود نداشت اما متأسفانه زماني كه قرار شد فيلم به نمايش در‌ آيد يك سري بحث‌هاي عجيبي در مورد مضمون فيلم در گرفت و سمبل‌شناسي توقيف فيلم فعال شد.
وي ادامه داد: متاسفانه پس از فعال شدن جريان سمبل‌شناسي توقيف فيلم سرنوشت «خواب تلخ» اينگونه شد كه هيچگاه در داخل كشور به شكل گسترده اكران نشد و آنقدر فيلم اكران نشد تا اين كه فيلم ديگري ساختم و فيلم دومم‌ هم اكران نشده است.
اميريوسفي در مورد فيلم دوم خود كه صحبت‌هايي مبني بر نمايشش در جشنواره 27 فجر جريان دارد، گفت: «آتشكار» هم 2 سال از ساخته شدنش مي‌گذرد و يك دوره‌اي مي‌خواستم شعله فيلم را با بيل خاموش كنم اما خوشبختانه نتوانستم و فيلم در جشنواره فجر به نمايش در خواهد آمد.
كارگردان فيلم «خواب تلخ» همچنين در خصوص اكران محدود اين فيلم در شهرستان خميني‌شهر گفت: زماني كه فيلم ساخته شد قرار شد به عنوان يكي از نمايندگان ايران براي اسكار بر رويش بحث شود و دليل آن هم حضور‌هاي موفق بين‌المللي بود اما براي اينكه بتوانيم فيلم را به اسكار معرفي كنيم بايد در داخلي كشور فيلم اكران مي‌شد كه در نهايت به اين نتيجه رسيديم كه فيلم را در خميني شهر اكران محدود كنيم اما آنقدر استقبال از «خواب تلخ» زياد بود كه در نهايت فيلم حدود 40 روز در سينما فرهنگ اين شهرستان به نمايش در آمد و هنوز هم ميزان استقبال از فيلم براي من خاطره‌انگيز است.
وي همچنين با اشاره به موسيقي به كار رفته در فيلم گفت: موسيقي فيلم انتخابي است ابتدا دوست داشتم موسيقي كه در فيلم به كار مي‌رود افكتي از بيل و كلنگ و وسايلي كه در قبرستان وجود دارد باشد ما پس از اينكه محمد‌رضا دلپاك فيلم را كامل ديد گفت: در يك جاهايي موسيقي مي‌تواند به فيلم كمك كند و بنابراين تصميم گرفتيم از دقيقه 60 به بعد و درست از جايي كه فيلم به موسيقي احتياج دارد از موسيقي استفاده كنيم كه تاثير خوبي هم بر روي فيلم گذاشت.
امير يوسفي خاطرنشان كرد: موسيقي به كار رفته در فيلم قطعه متعلق به كشور تاجيكستان است و بعد از اينكه فيلم در كن به نمايش در آمد بايد از قانون كپي رايت پيروي مي‌كرديم و در نهايت با موافقت شركت فرانسوي بودا پاي كه موسيقي فيلم در آن ضبط شده بود اجازه استفاده از اين موسيقي را گرفتيم.
وي در خصوص استفاده از نابازيگران در فيلم‌هايش گفت: كار با نابازيگر‌ها مشكلات خاص خودش را دارد اما به نظر من سينماي بين‌المللي ايران كه برخي از آن با نام سينماي جشنواره‌اي ياد مي‌كنند، بدون حضور نابازيگر‌ها، كه در دوره‌اي در خدمت سينماي ايران بودند به هيچ عنوان پيشرفت نمي‌كرد.
كارگردان «خواب تلخ» ادامه داد: يك بازيگر حرفه‌اي نهايت تلاشي كه مي‌كند اين است كه بتواند بازي يك نابازيگر را ارايه كند يعني به گونه‌اي كه اصلا بازي او ديده نشود و به نظر من بايد با يك نوع نگاه كارشناسانه‌تري به مقوله بازي نابازيگران پرداخت و بايد از آن يك الگو براي سينماي ايران استخراج كرد اما متاسفانه برخي از بازيگران حرفه‌اي اين موضوع را توهين قلمداد مي‌كنند.
وي همچنين در مورد نحوه فيلمبرداري كار توسط بايرام فضلي گفت: «بايرام فضلي» جزو كساني است كه با هم كار فيلمسازي تجربي را شروع كرده‌ايم و اگر اينجا بود بهتر مي توانست در خصوص تكنيك‌هايي كه براي فيلمبرداري «خواب تلخ» به كار برده صحبت كنم اما تنها مي‌توانم اين را بگويم كه هنر بايرام فضلي بود كه در آن فضاي كاه‌گلي با يك نور كورسو بتواند تمام محيط را روشن كند.
وي همچنين در مورد تغيير نگاهش به مقوله مرگ پس از 5 سال از ساخته‌ شدن «خواب تلخ» گفت: 5 سال از زمان ساخت اين فيلم مي‌گذرد و وقتي دوباره صحنه‌هاي آن را مي‌بينم متوجه مي‌شوم كه شايد خيلي سبك‌سرانه به مقوله مرگ پرداخته شده است چرا كه مرگ در جامعه ما به نوعي امري اسطوره‌اي است و اگر بخواهم امروز فيلمي در مورد مرگ بسازم قطعا نگاهم متفاوت‌تر خواهد بود.
اميريوسفي با اشاره به تيتراژ پاياني و متفاوت «خواب تلخ» اظهار داشت: آن چيزي كه من به آن اعتقاد دارم اين است كه يك طنز خاصي در سكانس پاياني فيلم وجود دارد و نبايد اين طنز از بين مي‌رفت و مي‌توانستيم با استفاده از اين طنز گيرايي محيط را بيشتر نشان دهيم. البته از نظر من همانجايي كه اسفنديار لباس‌هايش را مي‌سوزاند و در مرده‌شور خانه را مي‌بندد فيلم تمام مي‌شود اما اين لحظه‌ها كمك مي‌كنند تا فيلم در ذهن مخاطب بماند.
كارگردان «خواب تلخ» در خاتمه اين نشست در خصوص دليل استفاده از تلويزيون سياه و سفيد در تمامي مدت زمان فيلم گفت: جزو وسايل اصلي است كه شخصيت اسفنديار در زندگي‌اش دارد، تلويزيون است و ما سعي كرديم در فيلم هم همين را رعايت كنيم ضمن اين كه تلويزيون در واقع خاطرات اسفنديار است و مي‌خواستيم به وسيله آن نگاهي بين طنز و تراژدي را در كار ايجاد كنيم به طوري كه تا پايان كار تلويزيون در فيلم نقش مهمي دارد و ما نمي‌توانيم بفهميم كه كدام صحنه واقعيت است و كدام صحنه رويا و به همين دليل تلويزيون سياه و سفيد براي ما اهميت زيادي داشت.
گزارش خبرنگار سينمايي فارس حاكي است در پايان اين نمايش و نقد و بررسي فيلم «خواب تلخ» در تالار شهيد آويني دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران با اهداي لوح تقدير از اين كارگردان جوان سينماي ايران تقدير شد.
انتهاي پيام/ا
سه شنبه 3 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 165]