واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: شيوههاي جديد زندگي، بيماريهاي جديدي را به همراه ميآورد که گاه براي فرار از آنها به محصولات تازهاي روي ميآوريم که اگر چه در ظاهر، قويتر به نظر ميرسند اما معلوم نيست به اندازه محصولات قديمي کارآمد باشند. توبرکلوزيس، مسموميت غذايي، کلرا، پنومونيا، گلودرد استرپتوکوکي و مننژيت همگي نمونههايي از بيماريهاي ناخوشايندي هستند که به وسيله باکتريها ايجاد ميشوند. ازمدتها پيش هم براي مقابله با اين باکتريها از هايژن (چه در محصولات خانگي و چه در مواد مورد استفاده براي بدن) استفاده ميشده است تا اينکه در سالهاي اخير، مصرفکنندگان، پيغامي را دريافت کردهاند که شستوشو با صابونهاي معمولي کافي نيست! در حالي که محصولات آنتي باکتريال هم هرگز عامه پسند نبودهاند. البته بيشتر مردم، به شکل سنتي براي از بين بردن باکتريها و شستوشوي بهداشتي بدن و خانه هايشان از آب گرم وصابون، الکل، سفيدکنندههاي حاوي کلر(وايتکس) يا پراکسيد- هيدروژن استفاده ميکنند که هيچکدام از اين مواد به شکل اختصاصي عمل نميکنند. به اين معني که اين مواد تقريبا هر نوعي از ميکروب از قبيل قارچها، باکتري هاو بعضي از ويروسها را از بين ميبرند و اين طورنيست که تنها گونه خاصي از ميکروبها را تحتتأثيرقرار دهند. مثلا، صابون به وسيله کندن و پاک کردن آلودگيها، چربيها و ميکروبها از سطوح، باعث تميزي ميشود. در مواقعي هم اين آلودگيها به راحتي به وسيله آب، شسته ميشوند. در حالي که پاک کنندههايي مثل الکل، با ويران کردن و جارو کردن ساختمان سلولي ميکروبها آنها را از بين ميبرد و به تندي هم تبخير ميشود. اين در حالي است که اين روزها، صابونهاي بدن، شويندههاي خانگي، اسفنجها حتي تشکها و برق لبها در بستهبنديهايي حاوي مواد باکتري کش براي ايمني بيشترعرضه ميشوند. سؤال دانشمندان هم دقيقا همين جاست که اين مواد شيميايي باکتري کش به جز رخنه در زندگي مردمي که نسبت به سلامتي اشان وسواس دارند، کجا ميتوانند بروند؟ استوارت لوي، ميکروبيولوژيست از دانشکده پزشکي دانشگاه تافت، معتقد است که مواد شوينده سنتي به سهولت کار خود را انجام ميدهند و سپس در محيط پراکنده ميشوند اما محصولات آنتي باکتريال بر خلاف شويندههاي سنتي، پس از استفاده، باقيماندههايي را در سطوح بهجا ميگذارند و موقعيتي را به وجود ميآورند که ممکن است منجربه گسترش انواع مقاوم تري از باکتريها شود. بهعنوان مثال، بعد از اينکه کابينتهاي آشپزخانه به وسيله اسپريهاي آنتي باکتريال تميز ميشود، ترکيبات فعال شيميايي موجود در آنها باقي مي ماند و به کشتن باکتريها ادامه ميدهند که آن هم دقيقا به اين معنا نيست که همه باکتريها را از بين ميبرند. مي خواهند زنده بمانند درواقع زماني که يک جمعيت باکتريايي، تحتتأثير ماده شيميايي از بين برندهاي قرار ميگيرد، قسمتي از باکتريها از بين رفته و آنهايي که باقي ميماند دوباره تکثير شده وجمعيت مقاوم تري را به وجود ميآورند. اين موضوع مصداق تمام عيار ضرب المثلي است که ميگويد:« چيزي که تورا نکشد، قوي ترت ميکند!» براساس بررسيهاي انجام شده، مقاومت باکتريها در برابر محصولات آنتي باکتريال روندي شبيه به مقاوم شدن در برابر برخي از آنتي بيوتيکهاي معين را طي ميکند.اين پديده که پايداري گذرا (crossresistance) ناميده ميشود، از طريق آزمايشهاي متعدد در چندين آزمايشگاه مطالعاتي که از تريکلوزان استفاده کرده اند، به اثبات رسيده است. تريکلوزان يکي از متداولترين مواد شيميايي است که در پاک کنندههاي دست، مايعهاي ظرفشويي و ساير محصولات شوينده آنتي باکتريال يافت ميشود. آليسون آييلو، ميکروبيولوژيستي از دانشکده بهداشت عمومي دانشگاه ميشيگان، در اين رابطه ميگويد: تريکلوزان، خاصيت مهارکننده ويژهاي بر اهداف باکتريايي خود دارد و درست مثل آنتي بيوتيکها عمل ميکند؛ يعني وقتي باکتريها براي مدتي طولاني در معرض تريکلوزان قرار ميگيرند، دچار جهش ژنتيکي ميشوند. بعضي از اين جهشها سبب ايجاد مقاومت در باکتريها ميشود، مثل اتفاقي که براي باکتريها در برابر ايزونيازيد ميافتد( ايزونيازيد از دسته آنتي بيوتيکهايي است که براي مقابله با سل از آن استفاده ميکنند). البته هر آنچه گفته شد، از بررسي نتايج آزمايشگاهي و نه از بررسيهاي خانگي درمحيط طبيعي به دست آمده است. با اين حال، آلييو معتقد است تا وقتي چنين پتانسيلي در باکتريها وجود دارد، هيچ بعيد نيست گونههاي مقاوم به درماني از باکتريها در همين محيطهاي خانگي به وجود آيند که پيدا کردن شيوه مناسب درماني براي آنها چندان هم آسان نباشد. جداي از آنچه در رابطه با مقاوم شدن باکتريها در برابر داروها به وسيله محصولات آنتي باکتريال گفته شد، دانشمندان محيط زيست هم در بررسيهاي خود به اين نتيجه رسيدهاند که تريکلوزان و تريکلوکربن (ماده شيميايي مشابهي که آن هم به شکل وسيعي درمحصولات شوينده آنتي باکتريال استفاده ميشود) تا 60 درصد قابليت وارد شدن به آبهاي مسيلها و رودخانهها را دارند. رولف هالدن، يکي از متخصصان محيط زيست در مرکزمطالعات آب دانشگاه جان هاپکينز، در توضيح اين تحقيقات ميگويد: مواد شيميايي تريکلوزان و تريکلوکربن به راحتي در آب حل ميشوند، از آنجايي که بسياري از اين فاضلابها براي تهيه کود استفاده ميشوند، در نتيجه از طريق همين آبها به گياهان ميرسند و خطر از آنجايي شروع ميشود که ما اين گياهان را ميخوريم! نکته جالب ديگر اين است که تريکلوزان حتي درپلاسماي خون انسان يا شيرمادر هم پيدا شده و البته غلظت آن در حد خطرناک براي نوزاد نبوده است. در اين ميان با وجود اينکه شواهدي از ايجاد بيماري به وسيله ترکيبات تريکلوزاني که وارد بدن ميشود، به دست نيامده است، بررسيها نشانگر ايجاد اختلالات داخلي در بدن موشها و قورباغههاي آزمايشگاهي است که تحتتأثير ترکيبات حاوي تريکلوزان قرار گرفتهاند. با تمام آنچه گفته شد، متخصصان عفوني دانشگاه بريگهام يانگ، معتقدند که استفاده ازمحصولات آنتي باکتريال مناسب تمام خانوادهها نيست اما شامل ميليونها نفري ميشود که دچار ضعف سيستم ايمني بوده، باردار هستند يا به بيماريهايي نظير ايدز که ناشي ازضعف در سيستم ايمني است، دچارند. اين دانشمندان همچنين معتقدند که درموارد عمومي ديگر، استفاده مداوم از صابونهاي معمولي و نه انواع آنتي باکتريال و شستن دستها به ميزان 3 بار در روز براي پيشگيري از بيمارها و از بين بردن آلودگيها، کفايت ميکند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 375]