محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799623603
طرح حذف کنکور تبلیغاتی است
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: sonbol256128th June 2007, 02:53 PMاحمد شیرزاد مدرک دکترای فیزیک از دانشگاه شریف دارد. او در مجلس ششم که به مجلس اصلاحات مشهور شد، رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس بود. شیرزاد در یک عصر پنجشنبه که مشغول سامان دادن کار دانش آموزان برگزیده در المپیاد فیزیک بود، با شرق درباره کنکور صحبت کرد. ● با یک سوال کلی شروع کنیم. اصلاً درست است که آزمون تستی کنکور را که در چند ساعت برگزار می شود برداریم و به جایش چند آزمون بگذاریم که در چند سال انجام می شود و استرس آن را چند سال تداوم دهیم؟ ▪ به سوال شاید نشود جوابی مطلقاً مثبت یا منفی داد. از برخی جهات وضعیت فعلی کنکور نامطلوب است. اگر بخواهیم مبنایی تر نگاه کنیم، در اینکه نوعی نمره دهی و سنجش برای ورود به دانشگاه لازم است نمی توان تردید کرد. تا وقتی که ظرفیت دانشگاه ها نسبت به تعداد متقاضیان ورود به دانشگاه پاسخگو نباشد، چاره ای برای سنجش نیست. حتی اگر فرض کنیم دقیقاً تعداد متقاضیان برابر با ظرفیت دانشگاه ها یا حتی کمتر باشد، باز هم گریزی از سنجش نیست. تعداد متقاضیان برای رشته های مختلف متفاوت است؛ رشته ای هست که ممکن است ۸۰ درصد شرکت کنندگان متقاضی آن باشند، برای ورود به آن رشته حتماً یک رقابت لازم است. البته رشته هایی هم هستند که همین الان هم که ظرفیت کمتر از تقاضا است پر نمی شوند. به هر حال ناگزیر آزمون ها و سنجش هایی برای اینکه چه کسی در کجا قبول شود باید وجود داشته باشد. از آن سو در حال حاضر یک وضعیت افراطی وجود دارد که همه سرنوشت دانش آموز در یک جلسه سه، چهار ساعته کنکور تعیین می شود. یک دانش آموز ۱۲ سال زحمت می کشد و سوابق متعدد تحصیلی دارد اما ممکن است در آن آزمون خاص به دلایل مختلف نتواند بدرخشد. سیستم فعلی قطعاً یک وضعیت افراطی و بیمارگونه است. اما این هم که فکر کنیم از همان اول که دانش آموز وارد مدرسه و دبیرستان می شود، تصور کند دارد در نوعی کنکور شرکت می کند و هر امتحانی که از او می گیرند در سرنوشت تحصیلی و زندگی اش موثر است، درست نیست. این استرس بسیار شدیدی را به خانواده ها وارد می کند. واقعیت این است که این کار یک کار کارشناسی دقیق است، فوت و فن و متخصصان خودش را می خواهد تا سنجش به طور دقیق صورت بگیرد در عین اینکه به آموزش هم لطمه ای نزند و استرس کمتری هم وارد کند. البته اینکه تصور کنیم شیوه ای وجود دارد که هیچ استرسی در آن نیست هم غلط است؛ به هرحال هر آزمونی مثل هر مسابقه ای استرس خودش را دارد. باید این استرس را کم کرد و آثار منفی آن را ازش گرفت. اگر استرس باعث شود افراد جدی تر کار کنند، نه اینکه آنها را دچار هیجان و اضطراب کند، خوب و مفید هم می تواند باشد. ● شما در مجلس ششم رئیس کمیسیون آموزش بوده اید. با توجه به اطلاعاتی که از ظرفیت های آموزش و پرورش دارید، بگویید آیا آموزش و پرورش می تواند چنین طرحی را با این گستردگی در امتحانات نهایی برگزار کند؟ ▪ من موافق این هستم که آموزش و پرورش در روند سنجش و پذیرش دانشجو نقش داشته باشد و بخشی از آزمون هایی هم که در دوره دبیرستان برگزار می شود بتواند در پذیرش او تاثیر داشته باشد. اما چند شرط باید در نظر گرفته شود. اول اینکه امتحانات نهایی می تواند تاثیر داشته باشد اما مطلقاً نباید همه بار روی دوش این امتحانات بیفتد. در یک سنجش اصولی لحاظ کردن یک فاکتور به تنهایی درست نیست. چندین عامل را باید کنار هم قرار داد و سنجید و یک داوطلب را ارزیابی کرد. روالی که الان در دنیا مرسوم است این است که هر داوطلبی سوابق تحصیلی و نمرات خود را برای دانشگاه ها می فرستد، این سوابق بررسی می شود و به شخص پذیرش داده می شود. اغلب این پذیرش ها هم مشروط است و فرد در طول یکی، دو ترم باید درخشش داشته باشد تا بتواند به تحصیل ادامه بدهد. بنابراین اصولاً هرچه ضوابط سنجش دانشجو از منابع متنوع تری انجام شود، بهتر است. آزمون های استاندارد آموزش و پرورش می تواند بخشی از این منابع باشد و نه همه آن. تنها تفاوت این طرح با وضعیت فعلی این است که آزمون تستی جای خود را به آزمون تشریحی می دهد. آزمون تستی هر عیبی که داشته باشد این حسن را دارد که در مرحله تصحیح یکسان عمل می شود یعنی نتایج تست ها به ماشین داده می شود و یک ماشین پاسخنامه ها را تصحیح می کند. اما برای تصحیح ورقه های تشریحی باید از افراد استفاده کرد. بسیار دشوار است کاری کرد که همه یک جور برگه ها را تصحیح کنند و به سختی می توان تضمین کرد مصححان همه راه حل هایی را که دانش آموزان می نویسند درک کنند و نمره بدهند. این مشکل مصححان که تصحیح می کند نیست، این خطای این نوع کار است. آزمون تشریحی برای فضای کوچک جواب می دهد. معلم می تواند ورقه ها را به دانش آموزان بدهد و همه راه ها را برایش توضیح بدهند، در مواقعی که تاثیر نمره سرنوشت ساز نیست هم می توان از آزمون تشریحی استفاده کرد اما این آزمون برای ورود به دانشگاه دشواری های زیادی را ایجاد می کند. اما اگر امتحان نهایی تاثیر کامل نداشته باشد می تواند به عنوان مکمل استفاده شود. با توجه به رشته های دارای متقاضی زیاد هم از لحاظ اصولی نمی شود کنکور را حذف کرد و تنها معدل را به جای آن گذاشت. ممکن است کسی بگوید ما می خواهیم آزمون تشریحی برگزار کنیم اما آن قدر دقیق آن را طرح کنیم و جواب های مشخصی را درخواست بکنیم که خطاهای امتحانی در تصحیح را به حداقل برسانیم. اولاً در عمل چنین چیزی امکان پذیر نیست و ثانیاً اگر چنین کاری انجام شود، چندان فرقی با آزمون تستی و تصحیح ماشینی ندارد. در واقع جواب های کلیشه ای و کپسولی است که ملاک قرار می گیرد و این زیاد با سیستم آزمون چهارجوابی فرقی نمی کند. این همان عیوب سیستم سنجش تستی را با خود به همراه دارد. سیستم تشریحی کمک می کند دانش آموز نتواند خلاقیت های بیشتری را در پاسخ به سوال و شیوه بیان پاسخ ها به کار بگیرد. در آزمون های کوچک در سطح کلاس یا مدرسه می توان این را سنجید. اما در آزمون های بزرگ که پاسخ اش یک جواب معین عددی یا یک کلمه است، کار با آزمون تستی فرقی نمی کند، فقط ماشین حذف می شود و به جایش شخص که خطای بیشتری دارد وارد کار می شود. کسی که در نقاط محروم زندگی می کند محرومیت های آموزشی ای دارد که کسانی که در شهرهای بزرگ زندگی می کنند آن محرومیت ها را ندارند، بنابراین دانش آموزان نقاط محروم خیلی از چیزهایی را که دانش آموزان شهرهای بزرگ یاد می گیرند، نمی آموزند. اما همه آنها باید در امتحان نهایی یکسانی شرکت کنند. آیا این مخالف عدالت آموزشی نیست؟ قاعدتاً سوال نمی تواند دو تا باشد. در مرحله طرح سوال و تصحیح باید یکسان عمل شود و در مرحله پذیرش می توان به کسانی که در مناطق محروم زندگی کرده اند امتیازاتی داد. ● برخی می گویند کنکور که حذف شود، مافیای کنکور هم از بین می رود. ▪ خب به جای دیگری می رود. اگر به هر حال رقابتی در کار باشد و ضابطه ای برای گزینش افرادی که از لحاظ تحصیلی برتر هستند در نظر گرفته شود، سوداگری وجود خواهد داشت. اگر بگویید برای آزمون های تشریحی پذیرفته می شوند بلافاصله کلاس های آزمون های تشریحی برگزار خواهد شد. این تجارتی است در کشور که آثار منفی زیادی دارد و در مواردی هم می تواند تاثیر مثبت داشته باشد و بتواند از این طریق به آموزش عده ای کمک کند. البته قبول دارم که مضرات این اتفاق بیشتر از منافعش است. اما هر کاری بکنید این جای دیگری بروز پیدا خواهد کرد. در صورتی مضرات می تواند کمتر شود که آزمون های دقیق تر و استانداردتری برگزار شود. آزمون هایی که با روش های غیرمتعارف و غیراستاندارد به هر شکلی برگزار شود، مشکل درست خواهد کرد. اگر اشکالی بر وجود این مافیاها است این است که بعضی وقت ها سوال ها مناسب نیستند یا شکل طرح آنها طوری است که روش های غیرمتعارف و غیرعلمی می تواند در حل آنها تاثیر داشته باشد. این می تواند در آزمون های تشریحی هم اتفاق بیفتد. چنانچه همان سوال های تستی با ضوابط استاندارد و روش های علمی تطبیق داشته باشد، جای خدشه کمتری در آن هست. ما آزمون های استانداردی در سطح جهان داریم که تستی هم هستند اما اعتبارشان بسیار بالا است مثل آزمون تافل در زبان انگلیسی یا آزمون GRE در سطح تحصیلات تکمیلی. ● در طرح کنکور مجلس تنها از آنهایی که می خواهند وارد دانشگاه شوند امتحان گرفته نمی شود. از همه دانش آموزان آن هم نه یک بار که سه بار در طول دوره دبیرستان امتحان گرفته می شود. آیا این اتلاف بودجه و هزینه اضافی نیست؟ اصلاً این امتحان گرفتن در طول سه سال وضع را بهتر می کند؟ ▪ اصلاً من فکر می کنم این طرح عملی نیست. انتقاد بسیار بزرگی که به این طرح وارد است این است که زمانی را برای حذف کنکور مشخص کرده است. اگر فرض کنیم که این آزمون ها کاملاً اصولی باشد باز هم مشکل وجود دارد. اگر دانش آموز سال اول و دوم دبیرستان امتحاناتش خوب نشده باشد چه باید بکند. الان خیلی از افراد را داریم که در سال آخر دبیرستان خودشان را بازیابی می کنند، ضعف هایشان را برطرف می کنند و در کنکور هم موفق می شوند، هر چند که دانشجویان خوب و برجسته کسانی هستند که وضعیت آموزشی یکنواختی دارند. بچه های جوان، چه دختر و چه پسر، در سنین بلوغ مشکلات بسیار جدی دارند، خیلی از اینها وقتی که به سن ۱۷سالگی می رسند خودشان را به کمک خانواده ها و معلمان بازیابی می کنند. اینها درس می خوانند و موفق هم می شوند. ما نمی توانیم دانش آموزی را که به هر دلیل در سال اول و دوم دبیرستان افت داشته است، محکوم کنیم که دیگر نمی تواند نمراتش را جبران کند. اگر این نمره ها در کنکور تاثیر داشته باشد و کنکور هم نباشد، باعث می شود دانش آموزان امتحانات را جدی تر بگیرند و از طرفی اگر افتی یا ضعفی دارند حس کنند که دیگر قابل جبران نیست. باید اجازه جبران همین دروس را بدهیم. این امکان در کشورهای دیگر هست. مثلاً اگر دانش آموزی در انگلستان در امتحان O level که سطح پایین تر است، نمره نیاورد، می تواند برود و در درسی که ملاک قبولی اش در دانشگاه است، دوباره امتحان بدهد. مثلاً فرض کنیم که دانش آموزی در درس فیزیک دوم دبیرستان نمره خوبی نیاورده باشد، باید امکانی برایش باشد که برود هزینه امتحان مجدد را بدهد و دوباره در درس فیزیک دوم دبیرستان امتحان بدهد. تاثیر نمرات باید به شکل پلکانی زیاد شود، یعنی نمرات سال های آخر دبیرستان، تاثیر بیشتری نسبت به سال های اول دبیرستان داشته باشد. نکته مهم تر درباره این طرح، این است که همه مسائل کنکور، مسائل تخصصی هستند. تجربه آموزشی و اجرایی خیلی زیادی در سنجش لازم است. ما سازمان سنجشی داریم که چهل، پنجاه سال دارد کار می کند و نمی توانیم تجربیات آن را نادیده بگیریم. مساله سنجش دانش آموزان یک علم است، کارهای تحقیقی بسیار زیادی در آن انجام شده و به خصوص در چند دهه اخیر، پژوهش های بسیار زیادی در زمینه روان شناسی تعلیم و تربیت انجام شده که آن را جداً تخصصی کرده است. قطعاً باید استادان بسیار برجسته ای در آن نظر بدهند. مشکل اساسی ای که در طرح مجلس وجود دارد این است که مجلس نباید به صورت محدودکننده ای به کنکور نگاه کند. مصاحبه: روزنامه شرق sonbol256128th June 2007, 02:54 PMاینکه مجلس بیاید بگوید ملاک باید آزمون تشریحی باشد یا تستی یا مدرک کنکور سراسری یا امتحان نهایی دبیرستان باشد، شأن نماینده مجلس را پایین می آورد. ورود نماینده های مجلس به این حیطه های بسیار تخصصی کار درستی نیست. مثلاً ما در کشورمان شورای عالی اقتصاد داریم، درست است که تصمیم مجلس بالاتر از همه است و در دولت هم کارهای تخصصی انجام می شود، اما همیشه در این شورای عالی اقتصاد است که متخصصان کنار هم می نشینند و درباره امور تخصصی نظر می دهند. کاری که مجلس در این میان باید انجام بدهد این است که حد و حدود قانونی این شورا را مشخص کند و اقتدار لازم را هم به آن بدهد تا متناسب با شرایط و زمان تصمیم مقتضی را بگیرند. بحث سنجش و پذیرش دانشجو هم از این مقوله است. بهترین کاری که مجلس می توانست انجام بدهد و این در واقع شاه بیت طرحی است که ما در مجلس ششم انجام دادیم و در این طرح به طور مخدوشی آمده، این بود که اصولاً ضابطه گذاری برای سنجش و پذیرش را به شورایی مرکب از متخصصان و مدیران اجرایی آموزش کشور واگذار بکنیم. این شورا با توجه به تعداد متقاضیان، ظرفیت دانشگاه ها و توان آموزش و پرورش سال به سال بتواند تصمیم گیری کند و به شکل همواره و پیوسته ای این تصمیم ها را به سمت روش بهینه پیش ببرد. در طرح فعلی مجلس آمده است تا سال ۱۳۹۰ کنکور حذف شود. چنین تصمیماتی که به طور مشخص زمانی در آن ذکر می شود محکوم به شکسته شدن و نقض قانون است چرا که در عمل ممکن است امکاناتش وجود نداشته باشد و به نظرم وجود هم ندارد. اگر چنین کاری بخواهد انجام شود حداقل یک دهه زمان در آن لازم است. تازه باید اندکی به سمت ایده ای که دارند حرکت کنند، عیوبش را بسنجند، نتیجه اش را ببینند، ده ها سمینار تخصصی در این باره برگزار کنند و بعد اگر کار رضایت بخش بود یک قدم جلوتر بروند. این کارها شوخی نیست، این قصه مثل تغییر ساعت کار بانک ها نیست که در یک جلسه هیات دولت تصویب شود یا مثل سخنرانی های سیاسی نیست که هر روز یک چیزی بگویند. از نمایندگان مجلس جداً باید خواست که لااقل در این حیطه با دقت بیشتری وارد شوند و این قدر شجاعانه به آب نزنند. اساسی ترین ایراد مصوبه کنکور این است که ضابطه گذاری ای انجام داده که در تخصص مجلس نیست. البته در این طرح یک کمیته تخصصی پیش بینی شده اما از قبل همه ضوابط سنجش و پذیرش را گفته است؛ گفته که آزمون نهایی برگزار شود و تا فلان سال کنکور برچیده شود. ترکیب این کمیته هم بسیار نامطلوب است. در این کمیته چند وزیر یا معاون آنها که معلوم هم نیست کدام معاون، تعیین شده اند و این کمیته نمی تواند کمیته ای اجرایی باشد. حد و حدود این کمیته هم درست احصا نشده است. وظایف به خوبی بیان نشده است. هرجایی هم که قانون لنگی داشته و نمی توانسته مشکل را حل کند، حل معضلات را به این کمیته واگذار کرده است. متن قانون هم متنی بسیار نسنجیده است و به سرعت قابلیت اجرایی خود را از دست خواهد داد. اشکال دیگر قانون که بسیار هم واضح و روشن است تبلیغاتی بودن آن است. در این طرح اصراری بر عبارت «حذف کنکور» وجود داشته در حالی که چنان که گفتم حذف کنکور به معنی حذف آزمون ها نیست، به هر حال برای پذیرش در برخی رشته ها آزمون هایی باید دخیل باشد، حالا این آزمون تستی نشد باید تشریحی باشد. ما اگر خیلی دقیق تر بخواهیم بررسی کنیم می توانیم بگوییم که مجلس قانونی را تصویب کرده که در آن آزمون تستی جای خود را به آزمون تشریحی داده است. این آزمون هم در طول دو، سه سال باید جایگزین شود. چرا مردم را گول می زنیم؟ چرا حرفی می زنیم که در محتوای طرح نیست؟ از عبارت «حذف کنکور» آنچه به ذهن مردم عادی متبادر می شود این است که از این پس هر کسی بخواهد به دانشگاه برود مانعی جلویش نیست، در صورتی که ما می دانیم چنین چیزی واقعیت ندارد. قطعاً مانع وجود خواهد داشت و برای رشته هایی که بیشتر موردعلاقه بچه ها است همیشه رقابت وجود دارد. پس چرا از «حذف کنکور» نام می بریم؟ اسم این قانون بسیار منشاء ایراد است. به نظرم عوام گرایی و مسائل تبلیغاتی در آن دخیل بوده است. ● پیشنهاد شما چیست؟ چه راه حلی برای رها شدن از معضل فعلی کنکور ارائه می کنید؟ ▪ ما در دوره گذشته مجلس در جلسات متعددی معایب شیوه فعلی کنکور را بررسی کردیم و جلساتی هم داشتیم با دستگاه هایی که در این مساله دخیل بودند مثل آموزش و پرورش، وزارت علوم، وزارت بهداشت و سازمان سنجش. ما به چند اصل رسیدیم و تلاش کردیم قانونی تصویب کنیم که به این مسائل کلیدی توجه داشته باشد و بقیه مسائل را به یک شورای تخصصی واگذار کنیم. یک اصل این بود که ما می توانیم یک آزمون بحرانی را به تنهایی ملاک قرار ندهیم. در طرح ما آمده بود که پذیرش دانشجو می تواند بر اساس مجموعه ای از آزمون های استاندارد صورت بگیرد. آزمون استاندارد را باید آن کمیته تخصصی مشخص کند و این آزمون می تواند لزوماً در یک نوبت نیز نباشد. همین حالا آزمون تافل را داریم که در چند نوبت از سال انجام می شود. این قابل اصلاح هم هست یعنی چنانچه دانش آموزی نتواند از آزمون نمره خوبی بگیرد می تواند آن را تکرار بکند. اما اگر شورای تخصصی تشخیص داد که این آزمون استاندارد و نمره اش قابل اعتماد است، می تواند این آزمون را در سبد ضوابط پذیرش دانشجو قرار بدهد. در این سبد بخشی از امتحاناتی که در دوران دبیرستان از دانش آموز گرفته شده است هم می تواند قرار بگیرد. در طرح ما دستگاهی که می خواهد به داوطلب نمره بدهد، نباید با دستگاهی که می خواهد داوطلب را پذیرش کند، یکی باشد. اگر دانشگاه ها می خواهند دانشجو بپذیرند و ضوابطی هم برای پذیرش داشته باشند می توانند از آزمون های استاندارد کمک بگیرند و ضوابطی نیز داشته باشند. اینکه بگوییم سازمان سنجش حتماً باید کار پذیرش را خودش انجام بدهد و دانشگاه ها هیچ نقشی نداشته باشند، وضعیت مطلوبی نیست. در سیستم موردنظر دانشگاه ها می توانند نقش داشته باشند. مثلاً همین اتفاقی که در طرح جدید مجلس برای رشته های هنر یا ورزش افتاده برای سایر رشته ها هم می تواند بیفتد. نکته دیگری که باید به آن توجه کرد این است که در شرایط فعلی ، ایران نمی تواند مثل کشورهایی که در آنها دانشگاه ها خودشان سوابق داوطلب را می گیرند و خودشان به آنها پذیرش می دهند، عمل کند. واقعیت این است که در شرایط فعلی نمی توانیم این سیستم را پیاده کنیم و بگوییم همه داوطلبان نمره شان را به دانشگاه ها بفرستند و دانشگاه ها لیست کسانی را که قابل پذیرش هستند اعلام کنند. این اتفاق البته یک بار در ایران در سال ۱۳۵۴ افتاده است. در آن سال گفتند هر دانشگاه خودش مدارک داوطلبان را بررسی کند و گزینش را انجام دهد. نتیجه این شد که دانشگاه هایی که خیلی خوب بودند در همان اولین اعلام فهرست داوطلبان قابل پذیرش شصت، هفتاد درصد ظرفیتشان پر شد اما دانشگاه هایی که خوب نبودند تا پنج، شش یا گاهی ده بار باید لیست را اعلام می کردند تا ظرفیتشان پر شود. اگر بخواهد این طور باشد باید سیستم ماشینی دقیق تری بر کار حکمفرما باشد تا در همان دو ماه بین اتمام کنکور و آغاز سال تحصیلی تکلیف مردم روشن شود. اما این طور هم نباید باشد که بگوییم همه تصمیم ها را سازمان سنجش بگیرد. ما فعلاً در وضعیتی نیستیم که از حالا نقطه خیلی ایده آلی را برای خودمان ترسیم کنیم و بگوییم که تا سال ۱۳۹۰ یا تا سال ۱۴۰۰ باید فلان اتفاق بیفتد. اما می شود با کارهای تخصصی گام های بسیار آهسته ای برداریم. اگر گام تند برداریم اصلاً آرامش جامعه را برهم می زنیم. درست است که کنکور خیلی بد است اما شاید برهم زدن سریع این سیستم کار بدتری باشد. ● اشاره کردید قانون جدید کنکور تصمیم گیری درباره مسائلی را که نتوانسته است حلش کند، به کمیته ای واگذار کرده است. درباره این مسائل کمی بیشتر توضیح دهید. ▪ این قانونی که تصویب شده، اصلاً نتوانسته وارد مشکلاتی که می توانست حلش کند، شود. مثلاً یکی از مسائل آزمون دانشگاه آزاد اسلامی است. در مجلس قبل هم یکی از مشکلاتی که باعث شد نتیجه نگیریم آزمون دانشگاه آزاد بود. این دانشگاه برای پذیرش دانشجو آزمونی برای خودش دارد که بسیار هم حیثیتی است. ما مخالفتی با آزمون دانشگاه آزاد نداشتیم اما بحث بر سر این است که اگر این دانشگاه می خواهد امتحانی بگیرد که بچه های جامعه را غربال کند، این امتحان باید استاندارد باشد. مشکلاتی که در همان سال ها داشتیم و درز نکردن سوال ها و رعایت امنیت سوال ها به این آزمون هم برمی گردد. همین حالا هم این مساله باقی مانده است. آزمون دانشگاه آزاد باید استاندارد شود و دستگاه مسوولی هم استاندارد بودن آن را تایید کند. این اتفاق در قانون جدید حل نشده است. مشکل دیگر امتیازات و سهمیه ها است. این سهمیه ها ضوابط درست و منسجمی ندارد و قطعاً باید بازبینی شود. هنوز پس از گذشت این همه سال قانونی داریم که ۴۰ درصد ورودی دانشگاه ها باید از رزمندگان باشد، این قانون اصلاً قابلیت اجرایی خودش را از دست داده است. رزمندگانی که زمانی در جبهه ها شرکت داشته اند الان به سنی رسیده اند که بچه هایشان باید در کنکور شرکت کنند. هنوز کسی جرات نمی کند به این قانون دست بزند و به آن بپردازد. قانون جدید مجلس به این نقاط حساس که می رسد، نمایندگان مجلس عاجز بوده اند از این که بخواهند راه حلی برایش پیشنهاد بدهند. مشکل دیگر کنکور درحال حاضر آمیختگی سوالات دروس عمومی و دروس تخصصی با هم است که اصلاً هم مطلوب نیست. داوطلب باید بر اساس یک نمره تخصصی رده بندی شود و طبق آن رده بندی بهترین داوطلب باید وارد دانشگاه شود. اما در این رده بندی دانش آموزان بر اساس دروس عمومی آن رشته دسته بندی می شوند. البته دروس عمومی می تواند ملاک قرار بگیرد اما به نظرم تنها باید نقش فیلتر داشته باشد. یعنی اگر می خواهیم ببینیم دانش آموز اطلاعات کلی از فرهنگش و از مسائل دینی و ملی دارد، می توانیم یک آزمون عمومی بگیریم و بگوییم کسانی که در این آزمون عمومی قبول شده اند، بیایند در آزمون تخصصی شرکت کنند و وارد دانشگاه شوند. بنابراین لزومی ندارد که نمرات دروسی مثل عربی، معارف اسلامی یا ادبیات فارسی که معتقدیم همه باید تا حدی آن را بدانیم، با نمره دروس تخصصی مثل ریاضی، فیزیک یا شیمی جمع شود و ملاک پذیرش در دانشگاه قرار بگیرد. برخی وقت ها بر اساس نمرات دروس عمومی جای رتبه بسیاری از داوطلبان عوض می شود. این اشکالات در قانون جدید مجلس نادیده گرفته شده است. ما بهتر است اگر شهامت لازم وجود داشته باشد، بیاییم این مشکلات کوچک تر را حل بکنیم و بعد به فکر مسائل کلی بیفتیم. ایده ما در مجلس قبل این بود که بیاییم آزمون عمومی را چند بار در سال برگزار کنیم و قبولی در این آزمون شرط ورود به آزمون تخصصی باشد. می بینیم که خیلی کارها برای انجام دادن وجود داشت و به هیچ کدام از آنها توجه نشده و تنها یک کار تبلیغاتی صورت گرفته است به عنوان حذف کنکور که قطعاً عملی هم نمی شود. مصاحبه: روزنامه شرق HazrateFeel28th June 2007, 03:33 PMبه نظر من كه كنكور واقعاً چيز چرت و مزخرفيه مي گي نه: ما كلاس اول رو امتحان ميديم ميري� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 841]
-
گوناگون
پربازدیدترینها