واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: پايان تلخ «سريالهاي تلخ»!؟در روزهايي که سريال هاي طنز تلويزيون چندان توجهي از سوي مخاطبان برنمي انگيزند انتشار اظهارات معاون سيماي سازمان صداوسيما مبني بر ممنوعيت ساخت مجموعه هاي «تلخ» واکنش هاي متفاوتي به همراه داشته است.
![پايان تلخ «سريالهاي تلخ»!؟](http://img.tebyan.net/big/1390/02/181221492191282351541551069721914025558118195.jpg)
همه چيز از نشست هفته گذشته معاون و مديران تلويزيون با بسيجيان دانشجو آغاز شد. نشستي که در آن معاون سيما با تاکيد بر تلاش مديران، کارکنان و برنامهسازان رسانه ملي، براي اعتلاي مفاهيم و ارزشهاي اسلامي، انقلابي و انساني در صدا و سيما، ممنوعيت تجملگرايي، مصرفگرايي و ساخت سريالهاي تلخ را از جمله اقدامات انجام شده در حوزه سيما براي اعتلاي ارزش هاي انقلابي و اسلامي دانست. اين اظهارات بلافاصله با تيتر «ساخت سريال هاي تلخ در تلويزيون ممنوع شد» در رسانه ها انعکاس يافت و مجموعه سازان هم نسبت به اين خبر واکنش هاي متفاوتي داشتند.تلخي غيرقابل حذففرزاد موتمن از فيلمسازان نام آشنا عرصه سينما که سريال طنز «نون و ريحون» را در ماه مبارک سال گذشته روي آنتن داشت درباره تاكيد معاون سيما مبني بر ممنوعيت ساخت «سريالهاي تلخ»، گفت: تلخي در هنرهاي نمايشي غيرقابل حذف است. موتمن بيان كرد: تلخ بودن ويژه سريال نيست؛ هر فيلم كوتاه و تله فيلمي كه تراژيك يا بدفرجام باشد نيز ميتواند تلخ باشد. وي افزود: اگر بگويند سريال تلخ نسازيم يعني تراژدي كار نكنيم؛ لذتبخشترين قسمت هنرهاي نمايشي تراژدي است. موتمن خاطرنشان كرد: تراژدي كار نكردن فقط حوزه عمل تلويزيون و سينما را محدود ميكند؛ «جدايي نادر از سيمين» يك فيلم سينمايي بسيار تلخ است كه اكنون روي پرده خوب ميفروشد. اين كارگردان بيان كرد: فيلم و سريال تلخ، بخشي از هنرهاي نمايشي است؛ ما نميتوانيم چهارچوب بگذاريم كه فلان فيلم و سريال در حيطه واقعيت اجتماعي است و ديگري در اين حيطه نميگنجد.فرزاد موتمن: «جدايي نادر از سيمين» يك فيلم سينمايي بسيار تلخ است كه اكنون روي پرده خوب ميفروشد. اين كارگردان بيان كرد: فيلم و سريال تلخ، بخشي از هنرهاي نمايشي است؛ ما نميتوانيم چهارچوب بگذاريم كه فلان فيلم و سريال در حيطه واقعيت اجتماعي است و ديگري در اين حيطه نميگنجد.نمايش واقعيات سياهنمايي نيست مسعود کرامتي هم در اين باره تأکيد کرد: همه مسائل نميتواند صرفا تلخ و در عين حال صرفا اميدبخش باشد. كرامتي گفت: تلخي بخشي از واقعيت اجتماعي است و در زندگي اجتماعي اميد هم ديده ميشود؛ اما اين كه يك كارگردان فقط سريال سياهنما بسازد را قبول ندارم. وي افزود: من اين را قبول ندارم كه هيچ موضوع تلخي در جامعه وجود ندارد و هر فردي كه در اين خصوص حرفي ميزند و سريالي ميسازد، سياهنمايي ميكند. به تصوير كشيدن واقعيتهاي اجتماعي به منزله سياهنمايي نيست. كرامتي ادامه داد: در جامعه ما سياهي وجود دارد و يك واقعيت اجتماعي است كه جامعه نميتواند بدون تلخي باشد. وي اظهار كرد: هميشه واقعيت اين نيست كه تلخيهاي جامعه به خوشي بيانجامد، در غير اين صورت يعني هيچ گاه راست نميگوييم. اين كارگردان همچنين گفت: تلخي و سياهنمايي تعاريفي نيستند كه جامع و كامل باشند؛ نميتوان همه كارهاي يك فرد را سياهنمايي عنوان كرد. وي خاطرنشان كرد: سياه و سفيد دو رنگ نيست مابين اين دو يك طيف رنگي وجود دارد، در واقع همه نوع فيلم و سريالي بايد ساخته شود.
![پايان تلخ «سريالهاي تلخ»!؟](http://img.tebyan.net/big/1390/02/28481491021851021071441252098070354237200.jpg)
تلخيهاي معنادار يك تهيهكننده تلويزيوني اما از منظري متفاوت اين تصميم تلويزيون را نقد مي کند. علي لدني درباره تاكيد تلويزيون مبني بر ممنوعيت ساخت «سريالهاي تلخ»، عنوان كرد: ما در سريالهايمان واقعگرايي را نشان ندادهايم؛ اگر سريالها با زندگي مردم تطبيق پيدا كنند، سياهنمايي و تلخي نيز در آنها ديده نميشود. لدني گفت: ما در زندگي مردم حضور نداريم؛ اگر در زندگي آنها حركت كنيم و بر اساس چهارچوبهاي خودمان برايشان راهحل پيدا كنيم، مشكلات سياهنمايي و تلخي نيز در سريالها پيش نميآيد و اگر تلخياي هم باشد شيرين ميشود. وي خاطرنشان كرد: متاسفانه بعضي از مردم مخاطب و طرفدار سريالهاي تلخ و سياهنما هستند و خودشان به دنبال چنين مقولهاي ميروند. از درام خوششان ميآيد نه اينكه بخواهند از محتوا عبرت بگيرند، بعد از مدتي نيز از ذهنشان فراموش ميشود. لدني افزود: بايد ذائقه مردم را تغيير داد، بايد ذائقهشان را به سمت واقعيتهاي جامعه و تلخيهايي كه معنادار است برد. اين تهيهكننده با بيان اينكه سريال تلخ سريالي است كه در آن نااميدي وجود داشته باشد، اظهار كرد: قبول دارم كه در بسياري از سريالها به جاي اينكه واقعيت زندگي مردم را به تصوير بكشند، سياهنمايي ديده ميشود. علي لدني كه تهيه سريالهايي چون «تبريز در مه»، «از ياد رفته»، «سالهاي مشروطه» و «روشناييهاي شهر» را بر عهده داشته، همچنين در پايان تاكيد كرد: در يك سريال قطعا بايد اميد وجود داشته باشد تا بتواند حركت ايجاد كند و روحيه بدهد؛ اگر اين اميد وجود نداشته باشد در فرهنگ سازي و اطلاعرساني كه رسالت راديو و تلويزيون است مشكل ايجاد ميشود. فرآوري: اميد صبوريبخش سينما و تلويزيون تبيان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 326]