واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ناگفتههاي حاتميکيا از يک گزارش (بخش اول)در واپسين روزهاي نوروز 90 ابراهيم حاتمي کيا کارگردان سرشناس سينماي ايران با ضور در برنامه زنده تلويزيوني «راز» ناگفتههايي شنيدني درباره تازهترين ساخته سينمايياش «گزارش يک جشن» را بر زبان آورد.
ابراهيمحاتميكيا شب 11 فروردين ماه در برنامه تلويزيون «راز» به سوالات نادر طالبزاده پيرامون فيلم سينمايي «گزارش يك جشن» پاسخ گفت. وي در پاسخ به اولين سوال طالبزاده با اين مضمون كه «ايده اين فيلم از كجا آمد؟ واقعيت بود يا شما شهود كرده بوديد؟»، گفت: طبق روالي كه هميشه براي فيلمهايم دارم و تحقيق است، گزارش يك جشن را ساختم. دلم ميخواست درباره باب ازدواج و جوان كار بسازم. فكر كردم كجا ميتواند مركز اين بحث باشد. ميتوانستم فكر كنم سالنهاي عقد و عروسي و يا دفاتر عقد باشد تا اينكه آخر خوردم به اينكه موسساتي براي ازدواج وجود دارد. با ديد بدبينانهاي هم رفتم كه نبايد جاي مطلوبي باشد اما ديدم كه با دقت هستند. نشستم ببينم كه مراجعان چطور ميآيند و ميروند و فضا چطور است. اصلا مگر ميشود با چنين شكلي ازدواج كرد؟ حتما خانمهايي كه ميآيند سن بالا هستند و يا از نظر جمال و چهره فكر ميكردم شايد مشكلاتي باشد، اما ديدم همه جور تيپ از دكتر و يا ردههاي پايينتر مانند دانشجو مراجعه كننده اين مراكز هستند. وي ادامه داد: مراكزي كه من رفتم ده سال و بيشتر ريشه داشتند. اتفاقا يكي از مراكزي كه رفتم، حدود 10 سال ريشه داشت و ريشهاش هم از دانشگاه بود. حتي يكي از آنها يك روحاني بود كه احساس كرده بود چنين مركزي احتياج جامعه و لازم است و آن را داير كرده بود. اينها منبع تحقيقات من براي ساخت گزارش يك جشن بود. اين ماجرا از 3 سال پيش بود و پي بردم كه آنجا چه ميگذرد و درامي كه وجود دارد، به من چه ارتباطي دارد؟ 4 بار فيلمنامه نوشته شد و تا سومي قبول نكردم تا اينكه چهارمي را خودم دست گرفتم. هدف ازدواج، جوان و احتياج بود و فكر كردم كه چه نقطهاي ميتوانم پيدا كنم. حاتميکيا: نسلي كه از نوجواني و جواني با من آمده و كارهاي من را تعقيب ميكردند، نسبت به كارهاي اخير من جا خوردند و واكنش نشان دادند. آنها توقع دارند كه از جنسي حرف بزنم كه قديم حرف ميزدم، شايد 4 يا 5 سال پيش. اسم اولش «بانوي يك شهر» بود و ديدم كه درباره بانو نيست و يك چيز كليتر است كه آن را نوشتم. براي نوشتنش مدتي از تهران جدا شدم و اصرار داشتم كه اين اتفاق بيافتد و نتيجه آن فيلم گزارش يك جشن شد كه البته من در حين فيلمبرداري هم تغييراتي در كار ميدهم.
همراهانم در مقابل آثار جديدم جا ميخورند كارگردان فيلم سينمايي «از كرخه تا راين» در پاسخ به اينكه «آيا گزارش يك جشن تفاوت ماهوي دارد و متفاوت است با ساختههاي قبلي شما؟» نيز توضيح داد: سوال خيلي سختي است و جوابش را هم راحت نميتوانم بدهم. توقعي است كه مخاطبان از من دارند و آثارم را تعقيب ميكنند. نسلي كه از نوجواني و جواني با من آمده و كارهاي من را تعقيب ميكردند، نسبت به كارهاي اخير من جا خوردند و واكنش نشان دادند. آنها توقع دارند كه از جنسي حرف بزنم كه قديم حرف ميزدم، شايد 4 يا 5 سال پيش. ولي خودم پي اين هستم كه من خودم جاي خودم را پيدا كنم در اين شهر، كه سخت است و مانند پيچيدن تريلي به يك كوچه تنگ است كه كار مشكلي است. اين را ميفهمم و درك ميكنم كه يك ريسك است. اما حسب عادتم در ساخت فيلمهايم، بايد يك منظر تازهاي را باز كنم در جايگاهي كه هستم، اصرار داشتم وارد حوزههاي اجتماعي كه هيچ نسبتي با ساختههاي قبليام ندارد، وارد شوم و جايگاه خودم را از زاويه نسلي كه با اين انقلاب شكل گرفته و الان در ميانسالي است، پيدا كنم.فكر ميكردم كه جوان در اين مساله مهم است و نديدن آنها يك ظلم است و نوعي خودخواهي من تعبير ميشد يا و محافظهكاري من محسوب ميشد. ورود به اين حوزه (اجتماعي) خطرناك است براي من كه نوع فيلم سازي و نگاهم براي مخاطب شكل گرفته است. حاتميکيا: اصرار داشتم كه وارد حوزههاي اجتماعي كه هيچ نسبتي با ساختههاي قبليام ندارد، وارد شوم و جايگاه خودم را از زاويه نسلي كه با اين انقلاب شكل گرفته و الان در ميانسالي است، پيدا كنم.دشواري حرف زدن از آرمانها وي اظهارداشت: در دوراني هستيم كه حرف زدن از آرمانها مانند زدن موسيقي خارج است. در حالي كه ميزانسنهايي كه من ميشناسم تازه جاي حرف زدن دارد. حتي فيلم دعوت نيز از اين جنس بود كه مخاطبان خيلي از آن خوششان نيامد ولي مردم از آن استقبال كردند. حتي نسلي كه با نوع فيلمسازي قبلي من همراه شده بود، نيز در مقابل دعوت مقاومت داشت و گفت كه تو چرا سراغ اين سوژهها ميروي و اين سوژهها براي بقيه بماند. اما من احساس كردم كه بايد اين چرخش را داشته باشم و مصر بودم با اتفاقاتي كه افتاد اين فيلم را بسازم. كارگردان فيلم سينمايي وصل نيكان درباره اينكه مخاطبان درگير لايه لايه فيلمهايش ميشوند نيز گفت: من نميدانم كه چطور فيلم ميسازم كه مخاطب را لايه لايه درگير ميكند. نميدانم كه چه اتفاقي ميافتد براي مخاطب. خيليها گفتهاند كه فيلم گزارش يك جشن را براي بار اول با استرس ديديم و دفعه دوم طبيعي فيلم را ديديم. ادامه دارد....بخش سينما و تلويزيون تبيان منبع: خبرگزاري فارس
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 458]