محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830151434
در مجله فرهنگی «پنجره» عنوان شد شاه‌حاتمی: سینمای ما قهرمان‌کُش است/ مدیران پس از مرگ سهراب به دنبال نوشدارو برای سینما هستند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در مجله فرهنگی «پنجره» عنوان شد
شاه‌حاتمی: سینمای ما قهرمان‌کُش است/ مدیران پس از مرگ سهراب به دنبال نوشدارو برای سینما هستند
کارگردان سینما و تلویزیون ایران گفت: ایران نخستین کشوری است که در سینمای خود قهرمان کشی را شروع کرد غافل از اینکه حس سلحشوری که زاییده یک قهرمان است نیاز کشور محسوب می شود.
به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس، علی شاه حاتمی در برنامه پنجره اظهار کرد: با ظهور سینمای نو بعد از انقلاب اسلامی و ورود مدیران جدید به این عرصه، سعی شد سینمایی عرفانی تجلی یابد یعنی مدیریت ها سبب می شد که فیلم های عرفانی و کپی برداری از عرفان سینمای روسیه رونق یابد و حتی برخی از آنها به کار فیلمنامه نویسی نیز می پرداختند و علاوه بر این حضور قهرمان در سینمای ایران به واسطه پیشینه ای که به واسطه هنرپیشگان قبل از انقلاب وجود داشت ممنوع شده بود و به همین دلیل دچار سینمایی خواب آلوده شدیم. وی افزود: حمله عراق به ایران، نخستین جرقه ورود قهرمان به سینمای پس از انقلاب را زد البته فیلم های سطحی در مورد دفاع مقدس ساخته می شدند که طی آن قهرمانان به تبع موضوع از دل جنگ بیرون می آمدند ولی چون کارگردانان آن زمان، جنگ را نمی شناختند و شناختی از رزمندگان نداشتند به تناسب آن با قهرمانان واقعی هم آشنا نبودند و به همین دلیل کپی برداری از قهرمانان هالیوودی حتی در چهره، صورت می گرفت. این کارگردان سینما و تلویزیون با بیان اینکه همه این امور به سینمای پس از انقلاب لطمه زد خاطرنشان کرد: دلیل این امر آن بود که قهرمانان پوشالی به فیلم ها راه یافتند و همین امر سبب شد مدیران سینمایی کشور عقیده داشته باشند که سینمای ایران به قهرمان نیاز ندارد؛ به گمان من ایران نخستین کشوری است که در سینمای خود قهرمان کشی را شروع کرد غافل از اینکه حس سلحشوری که زاییده یک قهرمان است نیاز کشور محسوب می شود. وی ادامه داد: رسول ملاقلی پور و دیگر کارگردانان پس از آن قهرمانان واقعی را به تدریج به مردم نمایاندند؛ «سقای تشنه لب» فیلمی کوتاه از ملاقلی پور است که اثری شسته و رفته محسوب می شود و تاثیر عجیبی بر ملت ایران داشت چنانکه به واسطه این فیلم، بسیاری از نوجوانان ایرانی علاقمند شدند که به جبهه بروند اما در مجموع احساس اصلی و مستمر مدیران فرهنگی کشور این است که ملت ایران نیازی به قهرمان ندارد. شاه حاتمی عنوان داشت: واقعیت امر آن است که قهرمانان در همه جوامع اعم از غرب یا شرق، از دل جنوب شهر یا همان رنج و سختی و کمبودها زاییده می شوند البته باید توجه داشته باشیم که قهرمان بودن با لمپن بودن متفاوت است. این کارگردان تلویزیون با بیان اینکه بعد از گذشت 36 سال از پیروزی انقلاب، جالب است که نتوانیم چند قهرمان را در فیلم های سینمایی پیدا کنیم گفت: مشکلی که در اینجا بروز کرده پیش از انقلاب نبود زیرا فیلم ها در آن زمان فارغ از موضوع و محتوا، قهرمان پرور بودند که این امر، ذائقه تماشاگران را برآورده می کرد؛ تماشاچی برای لحظاتی خواسته های درونی خود را در قالب قهرمان داستان می بیند ولی اینکه سال ها فیلم ساخته شود و در میان آنها به دنبال حتی یک قهرمان بگردیم فاجعه است. وی افزود: مدیریت فرهنگی ما نقش «رستم» را بازی می کند و «سهراب» را به زیر کشیده و حال که خنجر را به او زده دنبال نوشدارو می گردد. شاه حاتمی با اشاره به این حقیقت که اگر قهرمان را در سینمای ایران، سهراب فرض کنیم با همه سلحشوری ها و قهرمانی هایش گرفتار رستم شده و همان رفتاری که رستم با او داشت در مورد فیلم های بعد از انقلاب صورت گرفته است تصریح کرد: در واقع گرفتار عرفان زدگی در سینما شدیم ولی حقیقت آن است که باید بخشی از سینما عرفان باشد نه همه آن ضمن اینکه در همه فیلم ها و موضوعات می توان قهرمان داشت و ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که بدانیم، قهرمان تنها شخصی نیست که قدرت بدنی بالایی داشته باشد و دیگران را از بین ببرد. کارگردان مجموعه تلویزیونی «خوش رکاب» گفت: در ژانر سینمای کودک نیز قهرمان در میان فیلم های ایرانی دیده نمی شود در حالیکه امروز در کشورهای دیگر، قهرمانانی برای همه گروه های سنی وجود دارد؛ در ژانر دفاع مقدس فیلم هایی داشته ایم که ویژگی های خاصی داشته اند و گاهی هم اسم فیلم به نام یک قهرمان بوده ولی در ساختار، ابهت قهرمانی از او سلب شده است؛ واکنشی منفی نسبت به قهرمان سازی در سینما در مسئولان فرهنگی وجود دارد به گونه ای که سینما از نگاه مردم مانند دریاست ولی از نگاه مدیران مانند موزه؛ تمایل به نگهداری عتیقه جات در موزه وجود دارد و اینکه کسی به آنچه گذاشته شده دست نزند ولی دریا اینگونه نیست بلکه باید شنا کرد تا به صدف ها و گوهرهای کف آن رسید ضمن اینکه تلاطم و ناآرامی هم در دریا وجود دارد و این ویژگی ها از نظر مردم باید در سینما هم وجود داشته باشد. وی با بیان اینکه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس قهرمانان زیادی را به ملت ایران معرفی کردند عنوان داشت: امروز هم مردم باید در مباحثی مانند سیاست و اقتصاد دارای قهرمانانی باشند ولی فیلمی ساخته نشده که این مسائل در آن لحاظ شود، دلیل اصلی این مسئله نیز همان قصه رستم و سهراب و نوشدارو پس از مرگ سهراب است. شاه حاتمی با طنز توأم با نقد گفت: به نظر من سینمای ما مدرنیته را هم رد کرده و به کشف های جدیدی رسیده است؛ البته اگر این حرف درست باشد که روشن فکری در سینما رواج یافته باز هم باید بررسی کنیم که آیا مخاطب با این نوع سینما ارتباط برقرار کرده است یا خیر؟ این کارگردان سینما و تلویزیون ایران ادامه داد: واقعیت جامعه ما و آنچه آن را به اضمحلال می کشاند آن است که ما حتی قهرمانان خودمان را هم فراموش کرده ایم، از قهرمانان زمان جنگ فقط نام آنها بر روی خیابان ها و میادین مانده در حالیکه در هیچ کجای دنیا چنین اتفاقی نمی افتد، قهرمانان ما بیشتر اسم و تابلو هستند و در جامعه عینیت ندارند و کسی آنها را نمی شناسد، زیرا جرأت نکرده ایم به آنها نزدیک شویم از ترس اینکه مدرنیته به ما انگ شعاری بودن بزند؛ از ترس شعاری بودن از کسانی که به مفهوم واقعی برای ما قهرمان بوده اند فاصله گرفته ایم. وی با تاکید بر اینکه کسانی که مدرنیته را ترویج می کنند باید ثابت کنند که این تز جواب می دهد افزود: سینمای دنیا دارای چارچوب مشخص و تعریف شده ای است و بر این اساس، قهرمان جزئی از سینما محسوب می شود هرچند شاید فیلم هایی هم وجود داشته باشند که قهرمان ندارند ولی جریان غالب سینما، قهرمان پروری است. شاه حاتمی بیان داشت: اگر از فیلمسازان جوانی که ادای مدرنیته را در می آورند به عنوان پدیده نام ببریم و تجلیل کنیم دیگر نمی توان این روند را متوقف کرد. کارگردان مجموعه «خوش غیرت» با بیان اینکه باید بپذیریم جامعه و نه سینما، نیازمند قهرمان است اظهار کرد: امروز جوانان ما وقتی نام سردار قاسم سلیمانی را می شنوند سر ذوق می آیند، همان روحیه سلحشوری اوست که این جریان را به راه انداخته و امروز جوانان ما در فضای مجازی به دنبال نام و عکس او هستند؛ جامعه پذیرای این قهرمان است ولی سینما نمی داند چطور قهرمانان را به جامعه معرفی کند. وی اضافه کرد: ما قهرمانان خود را قاب کرده ایم و به مردم نشان می دهیم، امروز نسل جوان به دنبال قاسم سلیمانی است زیرا به قهرمان نیاز دارد؛ وقتی نام حضرت ابوالفضل(ع) برده می شود عموم مردم بر سر ذوق می آیند زیرا او قهرمان میدان کربلاست و مردم می توانند او را تجسم کنند؛ سوال اینجاست که چرا در میان بسیاری از افراد که در روز عاشورا حضور داشته اند نام حضرت عباس(ع) تکان دهنده است؟ شاه حاتمی با بیان اینکه امروز ما در شکل ظاهری سینما و حتی جامعه خود به چند عکس و نام چند میدان و خیابان بسنده کرده ایم و قهرمانان ملی، رها شده هستند گفت: یکی از قهرمانانی که در سینمای دنیا به آنها پرداخته می شود پلیس ها هستند ولی در ایران نیروی انتظامی را در فیلم ها ببینید که بیشتر ادای پلیس های خارجی را در می آورند، اگر هزینه ای هم می شود هدر می رود به عبارتی تلاش می شود که ژانر پلیسی داشته باشیم ولی این امر در عمل اتفاق نمی افتد، چرا یک پلیس شناخته شده در سینمای ایران وجود ندارد؟ چرا نتوانسته ایم در ژانری اکتیو مانند سینمای پلیسی یک قهرمان خلق کنیم که در خاطره ها باقی بماند. این کارگردان سینما و تلویزیون ادامه داد: قهرمانان وقتی حقیقی باشند باورپذیر هم می شوند؛ شخصیتی مانند رمبو آنقدر باورپذیر شده بود که شنیدیم گروهی از مسلمانان فیلیپینی درخواست کرده بودند که این قهرمان به کشورشان سفر کند، آنقدر هالیوود موفق عمل کرده که قهرمانان ساختگی را هم باورپذیر کرده است ولی ما نتوانسته ایم حتی قهرمانان واقعی خود را که مردم آنها را دیده اند در جامعه بشناسانیم. وی با بیان اینکه زنانی در جامعه ما وجود دارند که همسرانشان 20 سال در اسارت به سر برده اند و آنها خود با فرزندان کوچک، به تنهایی روزگار گذرانده اند یا اینکه نامزدشان قطع نخاع شده و حال باید سال ها در بستر به سر ببرد اظهار کرد: اینها قهرمانان واقعی ما هستند که نتوانسته ایم آنها را معرفی کنیم. شاه حاتمی عنوان داشت: اگر قهرمان در این جامعه داشتیم این همه مشکلات اجتماعی و اقتصادی هم وجود نداشت و اختلاس نمی شد، قهرمانان برای این هستند که جامعه بهتر و راحت تر زندگی کند. این کارگردان سینما و تلویزیون با اشاره به جمله ای از شهید آوینی خاطرنشان کرد: این شهید بزرگوار در جایی گفته بود «بازیگران ستارگان آسمان وهم هستند» این همه قهرمان واقعی داریم ولی به نظرم نباید از ستاره ها قهرمان بسازیم بلکه باید به ستارگان واقعی بپردازیم؛ ما قهرمانان واقعی در جامعه خود از گذشته تا آینده داریم و خواهیم داشت و اگر بتوانیم شخصیت آنها را در سینما شکل دهیم موفق خواهیم بود، تا زمانی که در ادبیات ما رستم، سهراب را بکشد وضعیت همین است یعنی تا هنگامی که مدیریت فرهنگی و سینمایی، هنرمند را قبول ندارد و سیاست های خود را اعمال می کند امکان تغییر وجود ندارد زیرا هنرمندان بدون حمایت و پشتیبانی هیچ کاری نمی توانند انجام دهند و تنها می توانند در خانه بنشینند و فیلمنامه بنویسند. مجله تلویزیونی «پنجره» برنامه‌ای است فرهنگی، ادبی و هنری با رویکرد تعمیق اندیشه انقلاب اسلامی که به موضوعات هنری می پردازد؛ که از این پس یکشنبه ها از شبکه افق پخش میشود. انتهای پیام/
93/12/19 - 14:38
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها