محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832507990
-تجربه‌هایی از جنس زندگی واقعی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
تجربه‌هایی از جنس زندگی واقعی مصطفی دمیرچی نقاشی است که در اوج شهرت حدود یک دهه قبل، درست زمانی که برنده دوسالانه موزه هنرهای معاصر تهران شده بود، تصمیم گرفت مثل خیلی از نقاشان، خودش را حبس نکند. به دیدن جهان برود و زندگی‌های مختلف را به تماشا بنشیند.
او می خواست آدم های مختلف و زندگی های دیگر را ببیند و رهیافت هایش را در آثارش متجلی کند. حالا بعد از سال ها تصمیم گرفته، ماحصل این تجربیات را در نمایشگاهی عرضه کند. این روزها گالری شیرین میزبان آثار این نقاش تجربه گراست. به همین مناسبت، گفت وگویی با او انجام دادیم که در ادامه می خوانید. چطور شد که باوجود برگزیده شدن در دوسالانه موزه هنرهای معاصر و با آن شهرت در جوانی، این ریسک را کردید که به کشورهای دیگر بروید و تجربیات تان را بیشتر کنید؟ من ریسک نکردم، همیشه این طور زندگی کرده ام. دنبال جایگاه خاصی نبوده ام و همیشه دنبال زندگی و تجربه کردن بوده ام. هرکس که به دانشگاه برود به هر حال تاریخ و فلسفه را به او یاد می دهند. اما هیچ کدام اینها را به عنوان زندگی واقعی نمی دانم. ما در شهر زندگی می کنیم، چون از آدم ها خوشمان می آید و نمی توانیم بدون آنها زندگی کنیم. من از آدم ها خوشم می آید و به خاطر همین دوست دارم با آنها در ارتباط باشم. یک بار می خواهم زندگی کنم و دوست داشتم آن طور که دوست دارم زندگی کنم. نقاشی کردن را هم فقط برای این که چند نفر تو را بشناسند و بگویند فرد مهمی شدی، دوست ندارم. اول باید در درون خودم به این نتیجه برسم که حرفی برای گفتن دارم. صرف این که هر روز بنشینم گوشه ای نقاشی کنم برایم زندگی جذابی نبود. دوست داشتم همواره جستجو کنم. پس شروع کردید سفر کردن. در این سفرها نقاشی هم می کردید؟ سفر من به کشورها نبود. بیشتر سفر به درون خودم بود. من بیزینس می کردم، کار دکوراسیون می کردم، کار برندینگ می کردم و مدیریت شرکت های خودم را داشتم. در مدیریت هم سعی می کردم مثل نقاشی، هارمونی را حفظ کنم. دنبال دریافت بی واسطه از دنیا بودم. وسوسه نمی شدید برگردید و کارهایی که کشیده بودید را در نمایشگاهی عرضه کنید؟ من همه این سال ها اینجا هم کار می کردم. من معتقد نیستم وقتی نمایشگاه می گذارید، زنده اید بلکه وقتی نمایشگاه زنده ای می گذارید، زنده اید. امروز نمایشگاه گذاشتم چون حس کردم ممکن است آدم های دیگر هم از چیزهایی که من حس کردم، لذت ببرند و برایشان جذاب باشد وگرنه صرف این که شهرت داشته باشید دلیل نمی شود آدم موفقی بوده باشید و به خودتان، روزهایتان و زندگی تان افتخار کنید. در این نمایشگاه چه تعداد کار به نمایش در آمده است؟ 19 کار از یک در 1.5 متر تا 2 در 8 متر. کارها در چه سبکی است؟ تکنیک هایی است که من اختراع نکرده ام، اما به نوبه خودم از آنها استفاده کرده ام. هیچ وقت از این که ایرانی هستم، فرار نکرده ام. هنوز هم اگر از من بپرسند بیشتر از همه جا کجا را دوست دارم، می گویم ایران. از عقبه کشورم خوشم می آید. اصالت دارد. ولی علاقه ای ندارم شبیه 50 سال پیش این فرهنگ کار کنم تا خودم را به آن بچسبانم. در مینیاتور ایران از چای استفاده می کردند و عرفان در کارهایشان بود، همه اینها برای من جذاب است، اما کار مینیاتور نمی کنم. فقط سعی می کنم برداشت هایی را که دوست دارم در کارم بیاورم. به چه دلیل از رنگ های اورگانیک استفاده می کنید؟ من در این سال ها از تکنیک ها و رنگ های زیادی استفاده کردم. کارهای زیادی هم فروختم. همیشه دنبال رنگ هایی بودم که به طراحی هایم بخورد. نه آنها را بپوشاند و نه این که به آنها چیزی اضافه کند. دوست نداشتم خطم را چیزی بپوشاند. پس در این دوره اکرولیک و رنگ روغن به کارم نمی آمد. از آنجا که یک نقاش ایرانی هستم می خواستم طراحی هایم شخصیت مستقل داشته باشد. به همین دلیل از تکنیک های مینیاتور ایران مثل استفاده از رنگ چای شروع کردم. بعد قهوه را امتحان کردم. این استفاده پیش رفت تا به استفاده از رنگ زعفران و فلفل و زردچوبه رسید. نقاشی های شما چیزی بین رئال و انتزاع است. آیا این موضوع عامدانه است؟ در کار حرفه ای نمی توان گفت چیزی همین طوری اتفاق می افتد. در انسان همان طور که خوبی هست، می تواند بدی هم باشد. به اینها نمی توان نسبت رئالیستی داد. انسان ذاتا صاحب هر دوی اینهاست. شما وقتی توان عاشق شدن پیدا می کنید هم عاشق جسم فرد می شوید و هم روح او. نمی شود تفکیک کرد. در نقاشی من هم فیگورها هر دوی اینها را دارند. با توجه به علاقه تان به آدم ها، چرا در هر نقاشی فقط یک آدم دیده می شود؟ همین یک آدم هم زیاد است. چون چیزهای زیادی می توانید در یک آدم پیدا کنید. به همین دلیل درون آدم ها را هم می کشید؟ نقاشی شما انگار از روی عکس اشعه ایکس انسان است. من درون و برون را یکی می دانم. چون هر روز آدم ها درون و برونشان را طراحی می کنند. آدم ها با لباس پوشیدن به بسته بندی خودشان فکر می کنند. با ورزش کردن به بدن و سلامتشان و با کتاب خواندن و عاشق شدن به روحشان فکر می کنند. هیچ روزی هیچ کدام از اینها را نمی توان حذف کرد.
یکشنبه 17 اسفند 1393 ساعت 02:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها