محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826367889
یادداشت اقتصادی/ چرا تقاضا برای تجهیزات و خدمات داخلی در بالادست صنعت نفت کم است؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت اقتصادی/
چرا تقاضا برای تجهیزات و خدمات داخلی در بالادست صنعت نفت کم است؟
شرایط تامین مالی پروژه‌های نفت و گاز، توجه صرف به شرکت‌های کوچک و متوسط تولیدکننده تجهیزات و ارائه کنندگان خدمات و عدم بهره‌گیری از شرکت‌های بزرگ و عدم وجود تنظیم گر بازار مناسب در ساختار بالادست نفت از مهمترین دلایل تقاضای پایین استفاده از تجهیزات داخلی در صنعت نفت است.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، با گذشت بیش از یک قرن از عمر صنعت نفت و گاز کشور و علی رغم وجود فرصت های فراوان کشور مانند نزدیکی و بزرگی بازارهای مصرف تجهیزات و خدمات (عربستان، قطر، عراق، آذربایجان، امارات و امثال آنها)، موقعیت ژئوپولیتیکی کشور در زنجیره تامین تجهیزات و خدمات و حجم بازار قابل توجه داخلی (به صورت میانگین بیش از 4 میلیارد دلار در سال)، شرکت‌های تولید کننده تجهیزات و ارائه کنندگان خدماتی که توان صادرات محصولات و یا خدمات اصلی و اساسی این صنعت را داشته باشند، هنوز شکل نگرفته است. این موضوع سبب شده است که در بزنگاه‌های تولید و نگهداری از میادین نفت و گاز با توجه به شرایط تحریم، ضربه سنگینی به تولید و نگهداری از میادین نفت و گاز کشور وارد شود. کنکاش در عوامل عدم تولید تجهیزات و فناوری های فرآیندی اولویت دار صنعت نفت و شکست نظام نوآوری این صنعت می تواند پاسخگوی علل عدم توسعه یافتگی کشور در این حوزه باشد. 1-شرایط تامین مالی پروژه های نفت و گاز این حوزه را می توان از لحاظ زمانی به بخش قبل از تحریم و بعد از تحریم‌ها تقسیم بندی کرد. قبل از تحریم ها 95 درصد تامین مالی میادین نفت و گاز توسط کنسرسیوم بانک های خارجی صورت می گرفت. با مروری بر قراردادهای تامین مالی بانک های خارجی، شروطی مبنی بر تامین بخشی از تجهیزات و خدمات از کشور بانک مورد نظر مشاهده می‌شود. در واقع بانک ها هماهنگ با سیاست های توسعه نوآوری و تجهیزات در کشورشان اقدام به ایجاد بازار صنعت نفت ایران برای تولید کنندگان تجهیزات و خدمات خود می کرده‌اند. با وقوع تحریم ها با وجود خروج و عدم تمایل بانک های خارجی به سرمایه گذاری در پروژه های نفتی ایران و افزایش تورم، بازار تجهیزات نفت ایران به سمت کشورهایی که هم اکنون از ایران نفت می خرند(بخصوص چین) چرخیده است. ولی چگونه؟ صندوق توسعه ملی به منظور حفظ بخشی از منابع برای آیندگان و عامل جلوگیری از ایجاد بیماری هلندی در ایران شکل گرفته است. این صندوق در ابتدا سهم 20 درصدی و با گذشت هر سال افزایش 3 درصدی را از درآمد های نفتی ایران داشته است. با وقوع تحریم ها و بلوکه شدن و هزینه زا بودن انتقال دلار به داخل کشور، بخش قابل توجهی از سرمایه ایران در بانک های خریدار نفت ایران مانده است. از سوی دیگر، نرخ تورم در سال های اخیر افزایش یافته است. در این شرایط، توسعه دهندگان میادین نفت و گاز برای تامین مالی دو گزینه پیش رو دارند، تامین مالی دلاری از صندوق توسعه ملی و یا تامین مالی ریالی از بانک های داخلی. سود سرمایه گذاری صندوق توسعه ملی برای دلار 8 درصد و این سود برای بانک های داخلی بالاتر از 28 درصد است. با توجه به این موضوع و ثبات نسبی دلار نسبت به ریال توسعه دهندگان خصوصی مایل به تامین مالی تمام پروژه خود از صندوق توسعه ملی هستند. این موضوع سبب شده است که پس از گرفتن وام از صندوق توسعه ملی و با توجه هزینه های بالای 8 درصدی انتقال پول، توسعه دهندگان به خرید تجهیزات و خدمات از کشوری که پول صندوق توسعه ملی در آن بلوکه شده است مجبور شوند. در واقع بازار صنعت نفت ما کماکان در اختیار تولید کنندگان تجهیزات و ارائه کنندگان خدمات خارجی باقی مانده است. 2-توجه صرف به شرکت های کوچک و متوسط تولید کننده تجهیزات و ارائه کنندگان خدمات با وقوع تحریم ها و ایجاد شرایطی خاص مانند عدم ارائه محصولات و خدمات به صنعت نفت ایران از سوی شرکت های خارجی، بخشی از آهن ربای بازار صنعت نفت به سوی تولید کنندگان و تامین کنندگان داخلی تغییر جهت داد. تجربه کشورهای دیگر در توسعه ظرفیت های ساخت تجهیزات صنعت نفت و دیگر صنایع در داخل آن کشورها نشان می دهد که دولت ها برای حمایت از این بخش علاوه بر توجه به نیازهای شرکت های کوچک و متوسط، بخش قابل توجهی از بازار خود را در اختیار تولید کنندگان بزرگ داخلی آن صنعت می گذارند. این شرکت های بزرگ هستند که با قابلیت های خاص خود (امکان چانه زنی بیشتر، امکان صرف هزینه قابل توجه در تحقیق و توسعه، امکان نوآوری بیشتر، ارتباط مداوم با مشتری های مختلف و ...) کشش لازم را برای توسعه شرکت های کوچک و متوسط خود ایجاد کرده اند. نزدیکی به مشتری و امکان صرف هزینه در تحقیق و توسعه سبب می شود تا سر ریز نوآوری به بخش های کوچک تر تحت حمایت بخش های بزرگ تزریق شود و نوآوری در بخش های کوچک و متوسط نیز شکل بگیرد. تمرکز صنعت نفت به ایجاد بخش قابل توجهی از کشش بازار برای بنگاه های کوچک و متوسط با توجه به ویژگی های آنان مانند سرمایه در گردش کم و عدم امکان صرف هزینه های قابل توجه برای تحقیق و توسعه، عدم ارتباط یکپارچه به مشتری خود (بنگاه های بزرگ مرتبط) و تاخیر در رسیدن به نوآوری های روز دنیا نتیجه ای جز آینده تاریک برای این شرکت های کوچک و متوسط نداشته است. به عنوان مثال، یک بنگاه در کشور برای تامین نیاز داخلی مته‌های حفاری کشور شکل گرفت، این شرکت به دلیل ماهیت خود به توسعه فناوری‌های قدیمی مته پرداخت و با تسهیل تامین برخی مته های حفاری الماس نشان که فناوری جدیدتری می باشد، این شرکت به کلی از میدان رقابت خارج شد. در صورتی که صنعت نفت دولتی از دکل ساز در کشور حمایت می کرد، این شرکت نیز (در صورت وجود دیگر شرایط لازم) می توانست با یادگیری بیشتر به این فناوری روز به صورت همزمان و یا زودتر دست پیدا کند. تجربه مپنا در تولید توربین های گازی مصداق موفق دیگری از این نوع حمایت در کشور است. 3-فقدان تنظیم گر بازار مناسب در ساختار بالادست نفت هر گونه مداخله دولت در نظام ساخت تجهیزات و ارائه خدمات نیازمند نهادهای توانمند و کارا است. این نهاد بر مبنای قابلیت های دانشی خود بتواند تنظیم گری لازم را جهت تحقق اهداف مورد نظر آن نظام انجام دهد، از سوی دیگر می بایست ابزار های لازم نیز در اختیار این تنظیم گر قرار گیرد. تعدد تنظیم گران و تضاد منافع آنان در برخی مواقع سبب به هم ریختگی ساختار رگولاتوری نظام نوآوری صنعت نفت شده است. در سال‌های بعد از 76 با تشکیل شرکت پشتیبانی ساخت و تهیه کالای نفت تهران توسط وزیر نفت وقت و الزام شرکت های دولتی به تامین نیازهای خود از طریق این شرکت، وظیفه تنظیم گری به آن سپرده شد. به دلیل بروکراسی، مداخله بیش از حد این شرکت و اتخاذ سیاست های نادرست بر اساس دستور وزیر نفت، تنظیم گری ساخت تجهیزات در صنعت نفت تعطیل و به صورت پراکنده در اختیار شرکت های تابعه وزارت نفت قرار گرفت. معاونت پژوهش کنونی وزارت نفت نیز به دنبال تفکر جدا بودن پژوهش از ساخت و تولید و نوآوری واقعی شکل گرفته است که این تفکر نیز محکوم به شکست است. در این میان به نظر می رسد نهادی که می تواند وظیفه تنظیم گری بخش بازار نظام نوآوری نفت را انجام دهد معاونت امور مهندسی و ساخت داخل وزارت نفت است. این نهاد می تواند با افزایش یادگیری و به دنبال آن افزایش توانایی تحلیل شرایط مداخله جامع تری نسبت به دیگر ساختار های صنعت نفت داشته باشد. لازمه تنظیم گری مناسب در اختیار داشتن بستر اطلاعاتی و تحلیلی مناسب است (وزارت نفت هم اکنون آماری دقیق و پویا در رابطه با حجم نیاز خود، شرکت های تابعه و شرکت های خصوصی دیگر ندارد). ایجاد سامانه کالای نفت گام رو به جلوی این معاونت جهت کسب توانمندی های لازم است. به نظر می آید ادغام معاونت پژوهش وزارت نفت به بخشی در معاونت مهندسی و امور ساخت داخل و تکمیل ساختار های فیزیکی و نرم در این معاونت می تواند سرآغازی برای شکل گیری دوباره ولی صحیح تنظیم گر واحد و با نگاه سیستمی باشد. 4-فقدان توسعه دهندگان واقعی دارای توان و دانش فنی لازم برای طراحی واحدهای بالادستی در صنعت نفت، دانش فنی طراحی است که جهت بازار تجهیزات و خدمات قابل ارائه برای یک پروژه را تعیین می کند. تاکنون این صنعت بخش قابل توجهی از دانش فنی طراحی واحدهای خود را از خارج تامین کرده است. وجود برخی روابط استراتژیک میان تولیدکنندگان تجهیزات خارجی و واحدهای طراحی سبب می شود تا به یک حالت طراحی به نحوی صورت گیرد که تنها نوع خاصی از محصول، که تنها در اختیار یک یا چند شرکت خارجی است، مناسب باشد و یا طراح موفقیت و تاثیر گذاری دانش خود را به تامین آن تجهیز از شرکت مورد نظر خود مشروط سازد. در صورت ایجاد و حمایت از طراح قابل اطمینان در کشور، تولیدکنندگان تجهیزات و خدمات می توانند با انعطاف پذیری، یادگیری و همراهی بیشتری به تولید خود جهت دهند و کشور را از وابستگی به تجهیزات خارجی رها سازند. در صورت شکل گیری مطلوب نظام نوآوری صنعت نفت، می توان شرکت های بزرگ، متوسط و کوچکی را در کشور توسعه داد که بتوانند اقتصاد را از درون صنعت نفت از درآمدهای نفتی جدا کنند. در واقع صنعت نفت با توجه به حجم تقاضای آن می تواند پله ای برای رشد شرکت های تولیدکننده تجهیزات و ارائه کننده خدمات و تبدیل آن به محورهای اصلی و اساسی صنعت نفت در دنیا ایجاد کند. صادق رضوی انتهای پیام/م
93/12/10 - 10:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها