محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853076299
بمباران حلبچه، عشق و عکاسی که ماسکش را به یک قربانی داد
واضح آرشیو وب فارسی:کورد نیوز: تاریخ انتشار : 17:29:08 , 1393/11/13
فیلمی در جشنواره فجر/
بمباران حلبچه، عشق و عکاسی که ماسکش را به یک قربانی داد
احمد رمضان زاده، کارگردان «حکایت عاشقی» معتقد است هرچند فیلمی با موضوع بمباران شیمیایی حلبچه ساخته است اما تمام تلاش خود را کرده تا با نشان دادن سکانس های بعد از بمباران، مخاطب را زجر ندهد.
احمدرمضان زاده امسال با فيلم سينمايي «حکايت عاشقي» در سي و سومين جشنواره فيلم فجر و در بخش سوداي سيمرغ حضور دارد. هرچند «حکايت عاشقي» اولين ساخته بلند سينمايي اين کارگردان است، اما به دليل اينکه سال 1373 با فيلم نيمه بلند «بشير» در جشنواره فيلم فجر حضور داشت، مسئولان جشنواره سي و سوم از او خواستند تا اين فيلم را در بخش سوداي سيمرغ شرکت دهد.
«حکايت عاشقي» قصه عشق يک خبرنگار ايراني به يکي از بازماندگان بمباران شيميايي حلبچه است. در اين فيلم بازيگراني چون بهرام رادان، شيلان رحماني، قطب الدين صادقي، بهمن زرين پور، شوان اتوف، ماندانا ممهد، كيميا مراديان، ژيار محمدزاده، بيتا هدايتي، ديلان دياكو قادري، هليا نوخاصي حضور دارند.
به بهانه حضور اين فيلم در جشنواره فيلم فجر به جوزان فيلم رفتيم و با احمدرضا رمضان زاده درباره «حکايت عاشقي» و چگونه ساخته شدن اين فيلم به گفتگو نشستيم. در اين گفتگو رمضان زاده با اشاره به اينکه اصالت کردي دارد، برايمان توضيح داد زماني که فاجعه بمباران شيميايي حلبچه رخ داد، در کردستان زندگي مي کرده و دوران دبيرستان را پشت سر مي گذاشته است. پدر رمضان زاده در آن زمان به کمپ هاي بازماندگان بمباران شيميايي حلبچه سر مي زده و او نيز همراه پدر در اين کمپ ها حضور داشته و از نزديک فضاي حاکم بر اين کمپ ها را تجربه کرده است.
با رمضان زاده در اين گفتگو درباره چگونگي به تصوير کشيدن حلبچه بعد از بمباران و اينکه چقدر تلاش کرده تا مخاطب دچار دلزدگي نشود، طراحي شخصيت اول فيلم بر اساس زندگي احمد ناطقي، کاوه گلستان و ساسان مويدي، نوع بازي بهرام رادان در فيلم و... گفتگو کرديم.
*با توجه به اينکه «حکايت عاشقي» با موضوع بمباران شيميايي حلبچه جزو معدود فيلم‌ها در اين زمينه است اما کمتر از آنچه که بايد و شايد به مساله بمباران و مصائب بعد از آن در فيلم اشاره کرده‌ايد. علت آن چيست؟
- فاجعه حلبچه براي من بسيار مهم بود و مي خواستم آن را به گونه اي نشان دهم که مخاطب و تماشاگر زماني که از سينما بيرون مي آيد ذهنش همچنان درگير اين باشد که چه اتفاقي در حلبچه رخ داده است. بيش از هرچيز نگران بودم که مبادا هنگام به تصوير کشيدن فاجعه اي با چنين عظمت آنقدر از صحنه هاي تکان دهنده و زجرآور استفاده کنم که بيننده از فيلم زده شود و احساس کند نمايش بخش هاي حلبچه بيش از اندازه بوده است به همين دليل سعي کردم به عنوان فردي که شرايط بعد از بمباران شيميايي حلبچه را از نزديک تجربه کرده بود، تماشاگر را زجر ندهم.
همچنين سعي کردم يک عاشقانه زيبا از آن نسل در فيلم ديده شود که چگونه پاي عشق خود بدون هيچ حاشيه اي مي ماندند و به رابطه خود ادامه مي دادند؛ عشقي که بتواند داستان حلبچه را هم با خود همراه کند.
زماني که بمباران شيميايي حلبچه اتفاق افتاد، بعد از مدتي زخم ها و تاول هاي مصدومان اين فاجعه بهبود پيدا کرد، اما چيزي که در وجود آن ها خوب نمي شود، دنياي درون اين افراد و روح آنها است. من تلاش کردم بتوانم زخم دروني قربانيان اين فاجعه را به تصوير بکشم، به همين دليل چيمن شخصيت اصلي داستان که قبل از بمباران صداي خوبي داشته و آواز مي خواند، به دليل بمباران شيميايي ديگر نمي تواند آواز بخواند و هنر او از بين رفته است و من سعي کردم تا اين مساله به خوبي نشان داده شود.
تا امروز فيلم هاي زيادي درباره حمله عراق به ايران ساخته شده است و بعضي از اين فيلم ها به گونه اي است که تماشاگر به دليل نوع به تصوير کشيدن داستان، از فيلم زده شده است. به همين دليل سعي کردم داستان را به گونه اي به تصوير بکشم که از نظر مخاطب نخ نما نشود و موضوع را به گونه اي پيش بريم که همه مخاطبان آن را بپذيرند.
*براي مستندهاي به کار رفته در فيلم از چه منابعي استفاده کرديد؟
- در آن زمان و بلافاصله بعد از بمباران شيميايي تعداد محدودي از افراد از جمله بچه هاي صدا و سيما و عکاسان مستقل از جمله احمد ناطقي، کاوه گلستان، ساسان مويدي و ... در کنار گروه روايت فتح در اين منطقه حضور پيدا کردند به همين دليل از مستندات و آثاري که از اين سه گروه باقي مانده بود، استفاده کردم. تا آنجا که توانستم برخي از اين منابع را با دوستي و رفاقت و برخي ديگر را از طريق پرداخت هزينه به دست آوردم.
احمد ناطقي از جمله عکاساني بوده که بلافاصله به محل بمباران رسيده است. او عکس هاي اصلي اين واقعه را در اختيار ما قرار داد. همچنين از عکس هاي ساسان مويدي که از کمپ ها گرفته بود، استفاده کرديم و در کنار آن از خاطرات کاوه گلستان هم بهره گرفتيم. علاوه برآن از نزديک با کساني که در اين فاجعه، شيميايي شده بودند صحبت کردم. آن زمان پدر من در کمپ هاي مصدومان آمد و رفت داشت و من هم با او به اين کمپ ها سرمي زدم، هرچند آن زمان سن من نسبتا کم بود اما از ديدن آن شرايط بسيار متاثر شده بودم.
هر چند ما در حال جنگ با عراق بوديم اما ايران هرکاري که توانسته بود براي بازمانده هاي حلبچه انجام داد. با تمام اين شرايط اين افراد خانه و زندگي خود را از دست داده بودند. هميشه اين حس و حال همراه من بود و سعي کردم تمام اين خاطرات را به تهيه کننده، طراح صحنه و فيلمبردار «حکايت عاشقي» انتقال دهم تا بتوانيم شرايط آن دوره را به خوبي به تصوير بکشيم.
*در اين صورت تمام سکانس هايي که در فيلم آمده فريم به فريم براساس واقعيت بمباران حلبچه ساخته شده است؟
- براي طراحي صحنه اين فيلم، بارها مشکين مهرگان عکس ها و مستندهاي اين واقعه را بازبيني کرد تا بتواند به خوبي حال و هواي آن زمان را در فيلم ايجاد کند. محمد آلادپوش نيز لنزهايي را که عکس ها با آن گرفته شده بود پيدا کرد تا بتوانيم فيلمبرداري نزديک به اين مستندها داشته باشيم. به همين دليل است که صحنه هاي فيلم با عکس ها و فيلم هاي مستند اصلي هماهنگي دارد. تمام تلاش خود را کرديم تا فيلمبرداري و طراحي صحنه به گونه اي انجام شود که به فضاي مستندهايي که در فيلم به کار رفته نزديک تر باشد.
*با توجه به اينکه احمد ناطقي جزو اولين کساني است که وارد حلبچه مي شود و فضاي آن جا را به خوبي درک کرده تا چه اندازه از مشاوره وي در فيلم استفاده کرديد؟
- زماني که صحنه حلبچه را مي گرفتيم از احمد ناطقي خواستم که سر صحنه بيايد تا بتوانيم سکانس ها را نزديک به واقعيت درآوريم. وقتي که ناطقي سر صحنه فيلم حاضر شد، از او خواستم تا بازي بهرام رادان را ببيند تا حس و حال رادان را با حس و حال خودش در آن زمان مقايسه کند. به خاطر دارم که احمد ناطقي گفت آن زمان که در حلبچه حاضر شدم و عکس مي گرفتم دستانم مي لرزيد اما رادان کمي راحت بازي مي کند به همين دليل اين حس را به رادان منتقل کردم و با توجه به اينکه بهرام رادان يکي از بازيگران تيزهوش به شمار مي رود بلافاصله حس اصلي را پيدا کرد و سکانس هاي حضور در حلبچه را بازي کرد.
يکي از اتفاقات جالبي که براي طراحي صحنه ها رخ داد، اين بود که عکس هايي که ما از لوکيشن هاي طراحي شده حلبچه گرفته بوديم و در کنار عکس هاي اصلي در نمايشگاه گذاشتيم نسبت به عکس هاي اصلي قابل تشخيص نبود. سعي کرديم به مستند بودن فيلم وفادار باشيم اين در حالي است که قصه عاشقانه ما هم در دل فيلمنامه روايت مي شود.
*يکي از نکات مثبت فيلم ورود مستند به داستان است. اين مستندها به گونه اي در فيلم نمايش داده مي شوند که مخاطب آن را مي‌پذيرد. ايده چنين ورودي از کجا نشات گرفت؟
- بخش مهم اين موفقيت مديون مونتاژ نيما جعفري جوزاني است، البته ما 3 ماه بحث کرديم که چگونه مستندها را استفاده کنيم تا براي مخاطب باورپدير باشد. بدون اغراق بايد بگويم که صحنه حلبچه بيش از يک ماه از نيما جعفري جوزاني وقت گرفت. بارها اين بخش تدوين شد تا اينکه به اين نتيجه رسيديم که تدويني که امروز در فيلم مي بينيد بسيار خوب است و بهترين جا براي ورود مستند به فيلم همان جايي است که علي ماسکش را به صورت مي زند. البته از همه مهمتر حضور مشاور بزرگي مانند مسعود جعفري جوزاني بود که نتيجه تدوين را مي ديد و درباره آن نظر مي داد.
سر صحنه هم خيلي تلاش کردم تا پلان هايي که مي گيرم به مستندها نزديک باشد. به عنوان مثال صحنه اي را که کودک روي پله به دليل بمب شيميايي کشته شده است، تلاش کردم با مستندها همخواني داشته باشد. حتي از لنزهايي استفاده کرديم که به لنزهاي عکس ها نزديک باشد تا تماشاگر بفهمد که ما فقط يک قصه براي او روايت نمي کنيم بلکه يک اتفاق واقعي را توصيف مي کنيم.
*شخصيت علي جدا از دايره خصوصي عاشقانه اي که در فيلم دارد، مي تواند برگرفته از شخصيت عکاساني باشد که نام برديد؟
- طبيعتا همين طور است. زماني که احمد ناطقي فيلمنامه را خواند به من گفت که من خودم را در فيلم مي بينم با اين تفاوت که عاشق نشدم. علاوه برآن بسيار خوشحال بود که بازيگري توانا مانند بهرام رادان اين نقش را بازي مي کند و مي تواند به خوبي حس اصلي عکاس را به دست آورد. يکي از آرزوهاي ناطقي اين بود که يک فيلم به مساله بمباران شيميايي حلبچه بپردازد و از اين مساله بسيار خوشحال بود چرا که فيلم را قبول داشت و نهايت همکاري را براي ساخت اين فيلم با ما انجام داد.
به خاطر دارم احمد ناطقي اوايل کار يک بار سر صحنه آمد و همه عوامل را جمع کرد و تجربه خود از زمان ورودش به حلبچه و بعد از بمباران را توضيح داد. عوامل فيلم با يک آدم واقعي که در آن صحنه حضور داشت و خودش نيز شيميايي شده بود صحبت مي کردند و تجربه هاي او را مي شنيدند.
براي ساخت اين فيلم از خودم راضي هستم به اين معنا که هرآنچه از دستم برمي آيد براي ساخت «حکايت عاشقي» انجام داده ام، هرچند ممکن است افرادي از فيلم ايراد بگيرند اما من تمام تلاش خود را براي ساخت آن انجام دادم.
*علي زماني وقتي وارد حلبچه مي شود مخاطب بالانسي از احساسات را در او مي بيند، اما همين شخص گاهي نسبت به صحنه اي که مي بيند دچار بي تفاوتي مي شود. آيا نشان دادن اين نوع بي تفاوتي در برخي صحنه ها در علي به عنوان يک عکاس تعمدانه انجام شده است؟
- اين حس از واقعيت گرفته شده است. يک بار از احمد ناطقي پرسيدم باور کردن اين مساله سخت است که چطور در چنين شرايطي وقتي وارد حلبچه شدي و اجساد را روي زمين ديدي، توانستي عکس بگيري؟ چطور حتي ماسک خود را از صورت برداشتي و به يکي از بازمانده ها دادي؟ ناطقي جواب داد من اصلا نمي دانستم چه کار مي کنم و انگار در فضاي ديگري بودم.
او مي‌گفت از ابتدا نمي دانستم بمباران شيميايي شده و وقتي وارد حلبچه شدم متعجب بودم که مردم چرا اينگونه مرده اند. در شرايطي قرار داشتم که مي توان گفت کنترل خود را هم داشتم و هم نداشتم اما با خود تکرار مي کردم که بايد اين صحنه ها را ثبت کنم. من تمام احساسات را در خودم مي ريختم تا بتوانم اين عکس ها را بگيرم.
اين حس هم به بهرام رادان منتقل شد تا بتواند اين نقش را به خوبي بازي کند.
اگر افرادي مانند ناطقي نمي توانستند احساسات خود را کنترل کنند، فاجعه حلبچه به دنيا نشان داده نمي‌شد. در واقع همين عکاسان بودند که واقعه حلبچه را زنده نگه داشتند. ناطقي در يک جمله به من گفت که تنها به اين فکر مي کرده که بايد وظيفه خود را در اين زمينه انجام دهد. بهرام رادان هم بايد به خوبي اين سکانس را بازي مي کرد و نمي توانست چندان احساسات خود را بروز دهد چرا که نقش عکاسي را بازي مي کرد که وظيفه به ثبت رساندن اين صحنه ها را بر عهده دارد.
.................
خبرگزاري مهر
17:29:08 , 1393/11/13
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کورد نیوز]
[مشاهده در: www.kurdnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها