محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829908411
هشدار میرکاظمی درباره چالش‌های بودجه ۹۴
واضح آرشیو وب فارسی:تراز: تراز: با توجه به وضعیت تحریم و قیمت نفت و... ما بودجه عملیاتی می‌داشتیم. چون بهره‌وری را بالا می‌برد و مشخص بود که هزینه‌ای که پرداخت می‌کنیم بابت کدام فعالیت است لذا بودجه معنی‌دار می‌شد و این‌طور نبود که دستگاه‌ها بر اساس ردیف هزینه‌ای، هزینه کنند و هیچ شاخصی برای ارزیابی عملکرد وجود نداشته باشد.
به گزارش تراز، سیدمسعود میرکاظمی نماینده تهران و عضو کمیسیون انرژی، وزیر بازرگانی دولت نهم و وزیر نفت دولت دهم و رئیس کمیسیون انرژی در دوسال اول مجلس نهم، طی مصاحبه ای درباره بودجه کشور درسال 94 به نکات کلیدی اشاره کرده و هشدارهایی در این زمینه داده است. در ادامه خلاصه این مصاحبه آمده است.- دو نکته در بحث بودجه قابل‌بررسی است؛ یکی بحث خود بودجه و دیگری بازنگری فرآیند بررسی بودجه در مجلس است. طبق قانون برنامه بودجه باید عملیاتی باشد ولی بودجه سال ۹۴ غیرعملیاتی داده شده است. از سال ۸۱ در قانون وضع شده که باید بودجه عملیاتی باشد در قانون برنامه چهارم و پنجم نیز الزام بودجه عملیاتی، مجدد قید شده است. بودجه ۹۴ که در حال بررسی در مجلس است همانند سالهای قبل، برنامه‌ای است و عملیاتی نیست.این نکته‌ای اساسی است که خوب بود با توجه به وضعیت تحریم و قیمت نفت و... ما بودجه عملیاتی می‌داشتیم. چون بهره‌وری را بالا می‌برد و مشخص بود که هزینه‌ای که پرداخت می‌کنیم بابت کدام فعالیت است لذا بودجه معنی‌دار می‌شد و این‌طور نبود که دستگاه‌ها بر اساس ردیف هزینه‌ای، هزینه کنند و هیچ شاخصی برای ارزیابی عملکرد وجود نداشته باشد. ازاین‌رو بایستی از قبل برنامه‌ها تبدیل به فعالیت، قیمت تمام‌شده محاسبه و شاخص‌های ارزیابی هر دستگاه به مجلس داده می‌شد و بعد بر اساس آن بودجه را تنظیم می‌کردیم. پس یکی از اشکالات وارد بر بودجه ۹۴ این است این بودجه مثل سنوات قبل است و تفاوتی با آنها نکرده است.
نکته قابل‌توجه دیگر اینکه در بررسی عملکرد منابع عمومی کل کشور شاهد فاصله گرفتن بین مصوب و عملکرد هستیم، به‌خصوص از سال ۸۸ این فاصله بیشتر شده است. عملاً می‌توانیم بگوییم هر چه این فاصله بیشتر باشد اثربخشی بودجه کمتر می‌شود. به عبارتی بودجه که تا این حد وقت مجلس را می‌گیرد و در کمیسیون‌ها بررسی می‌شود و بعد کمیسیون تلفیق و بعد در صحن مدت مدیدی وقت مجلس را می‌گیرد، بر اساس آمار، عملکرد ۷۰ درصدی دارد یعنی ۳۰ درصد با برنامه مغایر است و این نشان می‌دهد که دولت می‌تواند خیلی چیزها را جابه‌جا کند.
- در سال ۹۰، برنامه ۱۵۴ هزار میلیارد تومان بوده عملاً ۱۱۸ هزار میلیارد تومان عملکرد داشته، در سال ۹۱، ۱۴۴ هزار میلیارد تومان مصوب بوده که ۱۰۶ هزار میلیارد تومان عملکرد داشته یا سال ۹۲، ۲۱۰ هزار میلیارد تومان در برنامه بوده که ۱۴۷ هزار میلیارد تومان عملکرد داشته.
- این مشکل هم در دولت و هم در مجلس است. بعضی‌اوقات عددی که دولت داده است در مجلس بزرگ‌تر شده و مغایرت را بیشتر کرده است! این هم یک مشکلی است یعنی در فرآیند تصحیح بودجه در مجلس نیز باید بازنگری صورت بگیرد. در کمیسیون تلفیق افراد مختلفی با نقطه نظرات مختلف می‌نشینند و هر کسی ممکن است خواسته‌ای داشته باشد حتی ممکن است نگاه بخشی هم حاکم باشد.
- بعضی اراده‌ها در خود مجلس و در دولت هست که مایلند برخی از کمیسیون‌ها اثر بخشی کمتری داشته باشند، فکر می‌کنند اگر آنها همراه دولت شوند بهتر است، درصورتی‌که ما این را مغایر با منافع ملی می‌دانیم. مجلس باید به آنچه به صلاح مملکت و کشور است پافشاری کند. همراهی و همگامی با دولت خوب است و این به معنای نظارت ضعیف مجلس نیست.
- رأی نیاوردن بعضی از افراد سرشناس اقتصادی برای عضویت در کمیسیون تلفیق یکی از مشکلاتی است که در کمیسیون تلفیق و حتی کمیسیون‌های تخصصی وجود دارد که ناشی از اعمال‌نفوذهای دولتی بود. دنبال این بودند که افرادی را حتی در هیئت‌رئیسه انتخاب کنند که با دولت همراه باشند و هر اتفاقی در این بخش‌های تخصصی بیفتد خیلی مهم نبود و این نگاه صحیحی نیست و منافع ملی را تضمین نمی‌کند. مجموع اتفاقاتی که افتاده است امروز ما را به این نقطه رسانده که با تحریم روبرو هستیم و هزینه‌های کشور افزایش پیدا کرده است.
- هزینه‌های جاری کشور با این شیب و سرعتی که دارد بالا می‌رود نمی‌توانند ۵۰ درصد چنین هزینه‌ای را هم از طریق مالیات و سایر درآمدهای دولت پوشش دهند.
سال گذشته هزینه‌های جاری‌مان تقریباً به ۱۲۰ هزار میلیارد رسید، امسال در برنامه ۱۴۹ هزار میلیارد تومان است که احتمالاً اتفاق می‌افتد. هزینه‌های جاری معمولاً بالای ۹۰ درصد اتفاق می‌افتد ولی عمرانی نه! معمولاً وقتی‌که یک پول اضافه ماند به عمرانی تخصیص داده می‌شود. سال ۹۱ هزینه جاری کشور تقریباً ۸۸ هزار میلیارد تومان بوده؛ یعنی در سال ۹۲ جهشی ۳۵ درصدی داشتیم.این جهش واقعاً در کشوری که بحث اقتصاد مقاومتی مطرح می‌شود و تحریم‌ها جدی شده کمی جای تعجب دارد و این هزینه در سال ۹۳ احتمالاً به بالای ۱۴۰ هزار میلیارد تومان برسد چون مصوب هم ۱۴۹ هزار میلیارد تومان است. طبق قانون برنامه باید هزینه جاری کشور را با منابع درآمدهای عمومی جبران کنیم یعنی مالیات و سایر درآمدهای دولت؛ و نباید فروش دارایی انجام دهیم؛ شما ببینید سهم مالیات چقدر از این هزینه‌هاست؟!
- نفت حدود ۷۲ دلار دیده‌شده است. با این وضعیتی که الآن قیمت نفت چهل و خورده‌ای دلار شده آیا این امکان هست که با قیمت ۷۲ دلار نفت بودجه را بست؟ و اصلاً چنین قیمتی در سال آینده تحقق پیدا می‌کند؟! این‌طوری که پیداست اراده جدی از طرف دولت نیست که بخواهد این کار را بین‌المللی کند. به نحوه دیپلماسی که ما در این زمینه اتخاذ کردیم نقد جدی وارد است؛ ما تقریباً با این کاهش قیمت همراهی کردیم.
در بحث دیپلماسی انرژی بحث مفصلی داریم؛ ماجرای روسیه، داعش و گاز پاکستان سؤال‌های زیادی را در ذهن ایجاد می‌کند که چرا ما باید این‌گونه برخورد کنیم و این کجای دیپلماسی کلان کشور است.
پس در بحث بودجه در حال حاضر یک نگرانی، افزایش هزینه‌های جاری است که به‌خصوص در دو سال گذشته شاهد هستیم لجام‌گسیخته است. رشد هزینه‌های عمومی در ده سال گذشته به‌طور متوسط ۱۸ درصد بوده است و در سال گذشته ۳۵ درصد رشد هزینه جاری داشتیم، امسال هم با پیش‌بینی عملکرد ۲۵ درصد افزایش هزینه جاری نسبت به سال قبل داریم و اگر بخواهیم ۱۶۶ هزار میلیارد هزینه جاری پیشنهاد دولت را برای سال ۹۴ بپذیریم یعنی قبول کردیم که بین سال ۹۱ تا ۹۳ هزینه جاری دو برابر شده است؛ این روند همان روند بچه پولداری است نه یک اقتصاد مقاومتی. اول باید ترمز این کار کشیده شود. بالاخره دولت بایستی آن جایی که هزینه لازم است انجام بدهد و از هزینه‌های اضافی جلوگیری کند و به سمت بهره‌ور کردن بودجه برود.
- درآمدهای عمومی سه بخش است؛ یک بخش از درآمدهای عمومی دولت که شامل مالیات، یارانه، سود شرکت‌ها و ... است. یک بخش فروش دارایی‌های سرمایه‌ای مثل نفت و اموال منقول و غیرمنقول است. یک بخش فروش دارایی‌های مالی مثل سهام، اوراق و ... است. این سه بخش مجموع درآمد کشور را تشکیل می‌دهد.بیشتر هزینه‌های کشور در حال حاضر از فروش دارایی‌های سرمایه‌ای و مالی است و کمتر روی درآمد عمومی دولت حساب باز می‌شود؛ این خلاف قانون برنامه و سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی مقام معظم رهبری است. ۳۰ درصد بودجه کل کشور را منابع عمومی کشور تشکیل می‌دهد و ۷۰ درصد بودجه شرکت‌هاست. وارد شرکت‌ها خیلی نمی‌شوند و فقط منابع عمومی بررسی می‌شود؛ درصورتی‌که در شرکت‌ها اتفاقاتی می‌افتد که خیلی مهم است.
- دولت یازدهم وقتی دولت را تحویل گرفت، آقای روحانی خیلی مصاحبه کرد که وزارت نیرو را با بدهی تحویل گرفته است. بدهی وزارت نیرو در زمان تحویل به دولت یازدهم ۱۶ هزار میلیارد تومان بوده و این مبلغ آن زمان عمدتاً برای توسعه به وجود آمده بود. ۳۱ هزار مگاواتش در دولت نهم و دهم نصب‌شده بود که عدد قابل‌توجهی است و ۱۶ هزار میلیارد هم بدهی بود. آخر امسال به گفته وزیر نیرو بدهی این شرکت به ۳۰ هزار میلیارد تومان می‌رسد با ظرفیت نصب‌شده ۱۷۰۰ مگاوات! ای‌کاش این بدهی به علت افزایش ظرفیت بود نه خرید جاری. خرید برق انجام شده و توسعه مانده است!-تقریباً در بعضی جاها ما می‌گوییم این روند بودجه ما را به اهداف عالیه نمی‌رساند و داریم فاصله می‌گیریم. درواقع هم در روند بودجه‌نویسی در دولت و هم در فرآیند بررسی بودجه در مجلس باید یک بازنگری جدی کنیم که این مشکلات را نداشته باشیم. اگر سه دهه شاخص‌های کلان کشور را بگیرید، در بعضی از سال‌ها می‌بینید بعضی شاخص‌ها قابل‌قبول بودند بعضی سال‌ها نه! یعنی اگر به فرض رشد اقتصادی را در نظر بگیرید کاملاً سینوسی است، جاهایی بالا می‌رود و جاهایی پایین می‌آید؛ منفی و مثبت می‌شود، یعنی از یک روند منطقی و قابل قبولی طبق برنامه برخوردار نیست.
فکر می‌کنم اگر این روند ادامه پیدا کند پایان این دولت شاهد هزینه‌های سنگینی در کشور هستیم یعنی این چیزی که تحویل گرفتند و این‌همه سروصدا کردند که با بدهی‌های بالا تحویل گرفتند با بدهی‌های چند برابر تحویل دولت بعدی می‌دهند. بالاخره ما باید فکری برایش کنیم و مجلس در هر آنچه تصویب می‌کند مشارکت دارد. نمی‌تواند مجلس بگوید تقصیری ندارم. اگر خوب باشد مجلس سهیم است و اگر هم بد باشد مجلس در آن سهیم است.
- منابع در کشور وجود دارد باید بیشتر فکر کرد. اولاً باید بحث درآمدهای عمومی کشور مثل همین مالیات را تقویت کرد. در بخش گمرکات شما ببینید خیلی جای کار داریم. مثلاً فرض کنید می‌گویند ۲۰ میلیارد دلار قاچاق وارد کشور می‌شود. قاچاق این نیست که از کوه و بیابان بیاید؛ نه، گاهی از همین گمرکات می‌آید. کم اظهاری هم خودش نوعی قاچاق است.
- طبق آمار ماهنامه انرژی، انرژی‌ای که در سطح کشور تأمین و توزیع می‌شود؛ ۴۰ درصد خانگی و ۶۰ درصد در بنگاه‌ها مصرف می‌شود که در هر دو مورد ما اسراف داریم. مصرف انرژی ما چندین برابر جهانی است، مثلاً ۴ برابر چین است. یکی اینکه ما تکنولوژی‌مان جوری است که مصرف انرژی‌مان بالاست و همچنین فرهنگ مصرف انرژی‌مان بالاست. یکی دیگر اینکه آنها به سمت تولید با ارزش‌افزوده بالاتر رفتند؛ یعنی اگر به سمت دانش‌بنیان برویم و محصولات با ارزش‌افزوده بالاتر را تولید کنیم شدت انرژی‌مان اصلاح می‌شود.
- ما زمانی حساب کردیم با نفت ۱۰۰ دلار، یارانه باقیمانده ۱۱۰ میلیارد دلار بود. حالا دوباره باید محاسبات صورت بگیرد. کمیسیون از دولت هم بخواهد که اطلاعات را بیاورد که محاسبه کنند مثلاً با نفت ۵۰، ۴۰ دلار میزان یارانه باقیمانده چقدر است که هم روی قیمت گاز تأثیر می‌گذارد هم روی فرآورده‌ای که توزیع می‌شود.
- در مواقع تحریم ممکن است استفاده از صندوق توسعه توصیه شود، نرخ تسعیر ارز هم تأثیر دارد. دیدید بعضی از کارشناسان مصاحبه می‌کنند گاهی هر کدام یکی از این‌ها را می‌گویند. فعلاً دولت بیشتر به این دو (نرخ تسعیر و برداشت از صندوق توسعه ملی) علاقه‌مند است. چون زحمت خیلی کمتری دارد. فرض کنید زمانی که ما دو برابر الآن نفت صادر می‌کردیم دلار ۱۲۰۰ تومان بود وقتی‌که نفت صادراتش نصف شد ما نرخ تسعیر را ۲۴۰۰تومان کردیم یعنی عملاً ریالمان در بودجه تغییری نکرد یعنی وابستگی ریالی کمتر نشده که به‌مراتب بیشتر شده است.همین مشکل اساسی ماست که حالا می‌بینیم که بودجه بسته‌شده ولی ۷۰ هزار میلیارد تومان درآمد نفتی در بودجه دیدیم. پس ما چه زمانی می‌توانیم وابستگی‌مان را از نفت برداریم؛ یعنی بودجه‌ای بیاوریم که در آن فروش دارایی نباشد. به نظرم بایستی حداقل در یکی دو سال اول از همه این امکانات استفاده شود ولی به‌تدریج به سمتی برویم که فروش دارایی با این عنوان که صرف هزینه جاری شود از بودجه خارج شود. برای سال ۹۴ با ۱۶۶ هزار میلیارد هزینه خود دولت سال آینده ۸۰ هزار مالیات دیده است، یعنی نصف آن. لذا نصف دیگرش از فروش دارایی که عمدتاً نفت است تأمین می‌شود. یا اوراق؛ البته اوراق یعنی انتقال بدهی به سالهای بعد؛ مانند درآمدهای عمومی نیست. امروز یک برگه‌ای را می‌فروشید که سالهای بعد هزینه‌اش را بدهید. انتقال این هزینه به سالهای آتی تا کی می‌تواند ادامه پیدا کند. باید یک فکر اساسی کرد و از همه منابعی که در اختیار داریم برای اصلاح این بودجه استفاده کنیم.مشروح این مصاحبه را در پایگاه نماینده بخوانید.
شنبه 4 بهمن 1393 ساعت 14:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تراز]
[مشاهده در: www.taraznews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها