محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831020073
آیا شما تا امروز جن دیده‌اید/ بنویسید کارگردان ناگهان غیب شد! -
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: نشست «روایت ناپدید شدن مریم»-۳
آیا شما تا امروز جن دیده‌اید/ بنویسید کارگردان ناگهان غیب شد!
شناسهٔ خبر: 2442023 شنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۳ - ۱۲:۰۲
هنر > سینمای ایران
کارگردان، بازیگران و عوامل فیلم «روایت ناپدید شدن مریم» از ترسناک بودن یا نبودن فیلم خود و همچنین بازی در این فیلم که متن مشخصی نداشت و حتی نظر خود درباره وجود داشتن جن سخن گفتند. خبرگزاری مهر- گروه هنر: شاید هر شخصی با شنیدن عنوان فیلم «روایت ناپدید شدن مریم» تا حدی پی ببرد که قرار است با فیلمی در ژانر ترسناک و یا دلهره آور و جنایی مواجه شود. نیت سازندگان فیلم هم همین است و اصلا به همین دلیل سوژه اصلی فیلم خود را بر مبنای «جن» و مسایل ماورایی انتخاب کرده اند.حالا اینکه شما به جن اعتقاد داشته باشید یا خیر و اصلا بپذیرید که جن وجود دارد یا ندارد باید ابتدا این فیلم مستندنما را ببینید و بعد در این باره قضاوت کنید. «روایت ناپدید شدن مریم» از جمله فیلم هایی است که این روزها در گروه سینمایی «هنر و تجربه» در چهار سینمای تهران و یک سینما در مشهد روی پرده رفته است. فیلم سوژه اول خود را مستندسازی به نام مرتضی قرار داده است که در سال ۸۷ در پی ساخت مستندی درباره ماورا بوده است. در طول تحقیقات برای ساخت این مستند، همسرش مریم با مشکلاتی مواجه می شود، صداهایی می شنود و حتی چیزهایی را هم می بیند و بعد از چند وقت این دو طی حادثه ای تصادف کرده مرتضی به کما می رود و مریم ناپدید می شود. محمدرضا لطفی کارگردان، افشین یداللهی و رضا بهبودی بازیگران، حسین کندری مدیر فیلمبرداری، آرمین رهبر آهنگساز و نگار حسنی مدیر روابط عمومی فیلم از جمله عوامل فیلم «روایت ناپدید شدن مریم» در نشستی که در خبرگزاری مهر برگزار شد حضور پیدا کردند و درباره فیلم که درباره جن و مسایل ماورایی ساخته شده و نحوه اکران آن صحبت کردند. در قسمت اول این نشست بازیگران، کارگردان و سایر عوامل این فیلم از نحوه اکران فیلم ها در گروه «هنر و تجربه» گفتند و اینکه باید از این گروه دفاع تمام قد داشت.همچنین در قسمت دوم گفتگو نیز درباره المان هایی که در فیلم های ترسناک به کار می رود و موضوع اصلی فیلم یعنی جن سخن گفته شد و حضور روحانی در این فیلم مستندنما مورد بحث قرار گرفت؛ روحانی‌ای که قرار است کارشناس باشد و حالا ممکن است روی بعضی موارد فیلم مهر تایید بگذارد.قسمت سوم و آخر این گفتگو به موسیقی فیلم، قواعد فیلم های ترسناک و چگونگی پیوستن رضا بهبودی برای بازی در این فیلم اشاره شد.با ما با قسمت سوم این میزگرد همراه شوید:*آقای بهبودی درباره نقش روحانی و دیدگاه مذهبی درباره سوژه فیلم صحبت کردیم. حال می خواهم بدانم جایگاه علم در داستان این فیلم کجاست؟رضا بهبودی: ببینید من قسمتی از فیلم را بیشتر از دیگر قسمت ها دوست دارم و آن همان جایی است که روانپزشک می گوید ما به مرتضی اعلام کردیم که مریم باید بستری شود. زمانیکه من به این قسمت از فیلم و دیالوگ پزشک فکر می کنم احساس می کنم اگر مریم تحت درمان قرار می گرفت می توانست خوب شود اما مرتضی نمی پذیرد و اینجاست که دیگر درمان مریم از حوزه علم خارج می شود. تا قبل از آن قسمت پزشکی و روانپزشکی وارد داستان می شد و از آن به بعد دیگر نسبت به وقایعی که برای مریم رخ می دهد مسئولیتی ندارد.حسین کندری: اگر به جمله ابتدایی آقای لطفی توجه کنید می بینید که تاکید کرد ما مستند نساختیم بلکه مستندنمایی کردیم بنابراین «روایت ناپدید شدن مریم» فلیمنامه دارد و داستان، گریم، صدا، نورپردازی و همه موارد در راستای هدف فیلمساز قرار می گیرد. هدف فیلمساز هم همان ترساندن و ایجاد رعب و وحشت است و یا به تامل واداشتن مخاطب درباره اینکه داستان واقعی است یا خیر؟ و این تامل به ابزارهایی نیاز دارد که از حضور رضا بهبودی بازیگر گرفته تا افشین یداللهی روانپزشک؛ همه ابزار فیلم می شوند و اگر ما روحانی را از فیلم دربیاوریم شاید این گونه برداشت بشود که اصلا جن وجود ندارد و همه چیز به داستان نزدیک شود. به هرحال ۱۴۰۰ سال است که ما از موجودی با نام جن باخبر شده ایم پس چرا از آن استفاده نکنیم.آمریکایی ها هم موجودی به نام «پاگنده» دارند و یا در فرهنگ‌ها و ادیان دیگر موجودات مختلفی از این دست وجود دارد.آرمین رهبر: البته جن خیلی واقعی تر است.بهبودی: نکته دیگری هم هست و آن اینکه حضور یک روحانی، فیلم را ایرانی می کند. بالاخره همه ما در کوچه و خیابان روحانیون را در زندگی روزمره خود می بینیم و حضورشان به بومی کردن این فیلم کمک بسیاری می کند.محمدرضا لطفی: بله در زمان نمایش فیلم در سالن ها مخاطب به تدریج با حضور روحانی ارتباط برقرار می کرد یعنی در اواسط فیلم و در سکانس های بعدی که روحانی را می بیند جذب می شود و منتظر است تا ببیند روحانی فیلم چه می خواهد بیان کند. من خاطرم هست در سینما آزادی فیلم را همراه مردم می دیدم شخصی که در کنار من نشسته بود و نمی دانست من کارگردان هستم در ابتدای فیلم به حضور روحانی انتقاد داشت اما در پایان با دوست خود درباره صحبت های روحانی فیلم پیرامون «زوال» گفتگو می کرد و این سخنان آنها را به فکر واداشته بود.ضمن اینکه حضور روحانی در این فیلم برای من به نوعی ریسک بود چون باعث می شد مخاطب فکر کند که یک فیلم مذهبی ساخته ام. با این حال به قول رضا بهبودی کارکردش برای من این بود که فیلم ایرانیزه شود و از طرفی صحبت های روحانی، فیلم را جذاب کند. جذابیت سخنان شخص روحانی اهمیت بسیاری داشت. ما حدودا یک روز کامل با روحانی فیلم مصاحبه کردیم و من در نهایت آن بخش هایی را استفاده کردم که به فیلمم کمک می کرد.*آقای رهبر لطفا کمی درباره موسیقی این فیلم توضیح دهید. چرا موسیقی انقدر کمرنگ بود با اینکه موسیقی در چنین آثاری نقش مهمی دارد.
رهبر: شاید هرکسی دوست داشته باشد با اثر موسیقایی خود دیده شود اما من دوست نداشتم این اتفاق رخ دهد و به این ترتیب فیلم خراب شود. من و کارگردان درباره ساخت موسیقی اثر صحبت هایی با هم داشتیم تا به جنس موسیقی کار برسیم.اگر به تیتراژ اول کار دقت کنید می بینید که من در آن از اکتاوهایی از پیانو استفاده کرده ام که این اکتاوها در موسیقی هایی که ما کار می کنیم تا این حد بالا نیست یا صدای آن را پایین می آورند و یا اصلا کار نمی کنند. در تیتراژ اول می بینید که موسیقی از نوعی بهم ریختگی آغاز شد و به تدریج هارمونی می گیرد و بعد ملودی اصلی روی آن می نشیند و در قسمت های اوج کار نیز از ارکسترال های کلاسیک مثل موسیقی کارهایی چون هیچکاک استفاده کردم؛ شروع این ملودی تیکی است که روی پیانو می خورد، این کار برای کمک به فضای داستان است تا اعلام کند که این قصه یک اتفاق و یک آژیر است و حالا مخاطب می خواهد باور کند یا باور نکند. این بهم ریختگی در ثانیه های آخر به نوعی هارمونی می رسد و برای خود من خیلی مهم بود که بتوانم در همین فضای کمی که داشتم به ملودی کار برسم.یک نکته وجود دارد و آن اینکه ملودی های ماندگار صد در صد به تکرار می رسد چون وقتی پدیده ای ماندگار می شود که بارها دیده شده است یا زیاد پخش شود و البته باید کار خوبی باشد. من علی رغم اینکه می دانستم که این فیلم سینمایی ممکن است کم دیده شود اما باز هم به دنبال این رفتم که فضای ترس را بسازم به گونه ای که مخاطب آن ملودی را دوست داشته باشد و حتی بتواند خط اصلی داستان را بخواند و یا با ذهن تکرار کند. اگر موسیقی در قسمت هایی کمتر شنیده می شد واقعا نیازی به موسیقی نبود و اتفاقا آمبیانس صحنه و حتی سکوت به فضای داستان کمک بیشتری می کرد.*آقای لطفی این فیلم یک اثر در ژانر وحشت نامیده شده آیا واقعا شما فکر می کنید این فیلم ترسناک بود؟لطفی: اگر شما ترسیدید این فیلم ترسناک است.*منظور براساس قواعدی است که برای فیلم های ترسناک در نظر گرفته شده است.لطفی: ما با مجموعه ای از قواعد سروکار داریم و سینما یک ابزار است یعنی هرچقدر شما به نوآوری دست بزنید به هرحال قوانینی برای ابزار دست شما وجود دارد که اگر نگوییم تبعیت اما باید به نوعی گوشه چشمی به آن داشته باشید. بله ما با قواعد فیلم های ترسناک حرکت کردیم اما اینکه بخواهیم عینا آن قواعد را پیاده کنیم، خیر اینگونه نبود چون جنس فیلم ما براساس ترس لحظه ای نبود که به طور مثال با لحظه ای ضربی مواجه شوید و بخواهید روی صندلی خود میخکوب شوید، ما اصلا نمی خواستیم به این سمت حرکت کنیم.ما سوژه ای را انتخاب کردیم که به دلیل ابهام می توانست ترسناک باشد. در یک قسمت از فیلم روحانی بیان می کند که «انسان اساسا نسبت به چیزی که از آن آگاهی ندارد می ترسد» و این یک واقعیت است که شما از هرچیزی که نسبت به آن جهل دارید می ترسید. چرا شب ترسناک است چون تاریک است و در تاریکی شما آگاهی کمتری نسبت به پیرامون خود دارید و کمتر می توانید چیزی را ببینید اما همین که چراغ روشن می شود و شما اشیا و افراد و اطراف خود را می بینید دیگر دلهره ای وجود ندارد.در اینجا هم سوژه و جن برای ما مبهم است و نمی توان برای آن جوابی پیدا کرد. ما قصد نداشتیم که به طور مستقیم المان های ترس را در داستان بیاوریم بلکه تنها می خواستیم موضوعی مبهم را انتخاب کنیم که به ذات ترسناک است تا مخاطب بعد از تماشای فیلم درباره آن فکر کند و همین باعث ترس او شود.بهبودی: من فکر می کنم ماندگاری ترس در چنین فیلم هایی بیشتر از فیلم های ترسناک معمول باشد چون در مخاطب ته نشین می شود و در او جاری است و حتی اگر به شوخی گرفته شود باز هم مخاطب به آن فکر می کند.*فکر می کنم تدوین فیلم در قسمت های ابتدایی با ایرادهایی مواجه بود و نمی شد خط داستانی را پیدا کرد البته این را با تردید می پرسم و اگر قرار باشد با اطمینان بگویم باید یک بار دیگر فیلم را ببینم.لطفی: دلیل آن این است که قواعد و قوانین فیلم با آثار رایج فرق می کند و دنیای متفاوتی را ترسیم می کند که هم مصاحبه است هم مستند و هم بازسازی اما در حالت عادی شما انتظار دارید که یک روند مشخص را ببینید.
*من می دانستم که چه چیزی می بینم اما خود کار ایراد داشت.حسین کندری: من فکر می کنم فیلم تا حدی در ابتدا زمانبر است یعنی فیلم با لطفی فیلمساز شروع می شود و تا به مرتضی و همسرش می رسد پروسه ای طولانی را طی می کند. فیلم ما در ابتدا ۴ ساعت بود و ما می توانستیم در این تایم کل قصه را داشته باشیم اما زمان باید کم می شد و ما مجبور شدیم سکانس هایی را حذف کنیم و این میان بسیاری از دیالوگ های روانپزشک و شخصیت ها حذف شد. البته باز هم این پروسه که لطفی ابتدا به عنوان محقق و بعد به عنوان فیلمساز مساله را پیگری می کند زمانبر است و مدتی طول می کشد تا او به جایی برسد که برای مخاطب علامت سوال پیش بیاید یعنی اگر قرار باشد که این اتفاق در ۱۰ دقیقه رخ دهد در ۲۰ دقیقه اتفاق می افتد. با این حال این ضمیمه محتوای داستان است و اگر ما همان ابتدا به سراغ مریم و مرتضی می رفتیم مخاطب داستان را درک نمی کرد و ما مجبور بودیم به خاطر لطفی داستان را کمی دیرتر شروع کنیم تا بتواند داستان مرتضی و مریم را درک کند چون فیلم در فیلم است اما بهرحال این پروسه باید شکل می گرفت البته باید در زمان کمتری شکل می گرفت.*راستی نفر سوم که بود؟لطفی: سوال خوبی است.افشین یداللهی: فکر کنم جن بود دیگر. (می خندد)نگار حسینی: من چون در روند ساخت این فیلم و حضور بازیگران بودم دوست دارم آقای بهبودی درباره چگونگی پذیرفتن نقش توضیح دهد.رضا بهبودی: بله من برای این کار پروسه ای را طی کردم. ابتدا آقای لطفی کلیاتی را برای من تعرف کرد البته ترجیح همیشگی من این است که فیلمنامه را بخوانم که فیلمنامه به نظرم نکاتی داشت و برای من مبهم بود به همین دلیل چندان برای این کار تمایلی نداشتم. البته «روایت ناپدید شدن مریم» فیلمی برای اجراست و در آن زمان مرا در سطح فیلمنامه اقناع نمی کرد، داستان آن را پیدا نمی کردم و آنچه را که می خواستم در آن نمی دیدم. فکر می کردم ساختار روایت در ان خام است و ابتدا به کارگردان «نه» گفتم.*چون فیلمنامه مشخصی نداشت؟بهبودی: بله خودشان هم به این مساله معترف هستند. این فیلمنامه ظاهرا ۱۳ بار بازنویسی شده است و به من حق داده شد البته من نمی دانستم آن نسخه ای که در ابتدا به من داده شد چندمین نسخه بود اما مرا اقناع نمی کرد. این برای بازیگری که تلاشش این است که در فیلمنامه ها و تئاترهای خوب بازی کند سخت بود البته من احساس کردم که گروه به دنبال تولید یک کار خوب است اما به هرحال نقص را در آن احساس کردم. در نهایت در این مسیر کارگردان به سوالات و ایرادهای من پاسخ داد و بعضی نقطه نظرات من پذیرفته شد و بعضی هم مورد قبول واقع نشد. ما با هم صحبت کردیم و من با خود گفتم که به کار ایمان بیاورم تا بسیاری از نکات در اجرا و در تدوین ها درآمد. واقعیت این است که پذیرفتن چنین نقشی و چنین کاری در ایران که کمتر تجربه شده است نوعی ریسک محسوب می شود و شما باید به تیم سازنده اطمینان کنید.
لطفی: این قصه همانطور که بهبودی گفت قصه متن نیست ما این مشکل را در پروانه ساخت هم داشتیم یعنی چند ماه رفتیم و آمدیم تا بتوانیم پروانه ساخت بگیریم. حالا آقای بهبودی می توانست نه بگوید و ما بالاخره سراغ یک بازیگر دیگر می رفتیم اما وقتی وزارت ارشاد به ما مجوز نمی داد دیگر نمی توانستیم کاری کنیم. به همین دلیل آنقدر رفتیم تا بتوانیم منظور خود را از این قصه توضیح دهیم و پروسه گرفتن پروانه ساخت برای ما حدود ۶ ماه طول کشید و درنهایت خود آقای مرتضی شایسته (تهیه‌کننده اثر) به وزارت ارشاد رفت و کل مسئولیت فیلمنامه را پذیرفت و به این طریق پروانه ساخت صادر شد. البته به نوعی حق می دهم چون این کار فیلمنامه مشخصی نداشت و اصلا همین الان اگر شما این اثر را به یک فیلمنامه نویس بدهید و از او فیلمنامه بخواهید باز هم مجبور است در قسمت هایی به سیناپس و دیالوگ اکتفا کند.حسینی: این فیلم بیشتر در فضای اجرا و مخصوصا در میز تدوین اتفاق افتاد. من خاطرم هست که خود آقای لطفی در زمان جشنواره منتظر تدوین کار بود تا ببیند چه نتیجه ای حاصل می شود چون فیلم چهار ساعت شده بود و از آن چهار ساعت می توانستیم چندین روایت دیگر دربیاوریم.بهبودی: بله در نهایت فیلمنامه مشخص و واضحی نبود که راحت آن را بخوانید و علاقمند بشوید یا نشوید و فضا در آن معلوم نبود. زمانیکه من با کارگردان صحبت کردم و ابهام ها برای من توضیح داده شد فهمیدم آقای لطفی می داند که چه می خواهد انجام دهد. زمانی شما سراغ کارگردانی می روید که خودش هم نمی داند می خواهد چه کند و این بسیار خطرناک است. بنابراین من با این توضیحات احساس قلبی خوبی پیدا کردم.حسینی: از آنجایی که من در جریان فیلمبرداری بودم می دانم که فیلمبرداری این کار خیلی سخت بود می خواهم آقای کندری در این باره توضیح دهد؟کندری: بله فیلمبرداری کار سخت بود چون من چند کار با هم داشتم و البته دلیل دیگری هم دارد و آن اینکه مرتضی حسینی و مجید شکری هر دو فیلمساز هستند اما حرفه ای نیستند و من باید در قاب بندی، نورپردازی و... این نکته را رعایت می کردم که فیلمبرداری کار خیلی حرفه ای نباشد و همچنین فرم آن متعلق به من نباشد. به طور مثال ما در اکثر صحنه ها نورپردازی داشتیم اما شما احساس می کنید که آمبیانس است و این پیچیدگی که نقش مرتضی را هم رعایت کنیم برای ما سخت بود.*در پایان این گفتگو دوست داریم موضع هریک از شما را درباره جن هم بدانیم بالاخره شما در این باره فیلم ساخته اید و مطمئنا موضع دارید.یداللهی: ببینید من مستقیما با ایشان برخورد نداشته ام!اما به دور از شوخی همانطور که گفتم کارم به شکلی نیست که بخواهم این مساله را رد و یا تایید کنم چون درباره خصوصیات و ویژگی های جن اطلاعات کافی هم ندارم. من وجود جن را رد نمی کنم چون بودنش برای من بعید نیست و فکر می کنم دنیا آنقدر موجودات و پدیده های کشف نشده دارد که جن می تواند یکی از چیزهای کمتر عجیب آن باشد.
بهبودی: من در مقدمه کتابی به نام «عرفان و فلسفه» از والتر ترنس استیس با ترجمه بهاء الدین خرمشاهی مطلبی خواندم که می گوید ما به گونه ای از ماورا صحبت می کنیم که انگار تمام «ورا» را می شناسیم و به گونه ای از متافیزیک سخن می گوییم که گویی همه فیزیک را دریافته ایم و یا به گونه ای سراغ فراطبیعت می رویم که گویی همه سازو کار طبیعت را می دانیم.این یک واقعیت است؛ ما از واژه های ماورا و متافیزیک سخن می گوییم اما بسیاری از مسایلی که زمانی جزو ماورا بوده است در زمان های کنونی جزو دایره طبیعت و «ورا» محسوب می شود.یداللهی: اگر شما صد سال پیش یک کنترل از راه دور داشتید، می توانستید ادعای پیامبری کنید و بسیاری هم به شما ایمان می آوردند. بنابراین موضوع به قول آقای بهبودی چندان به فیزیک و متافیزیک و ماورا مربوط نمی شود بلکه اینها مواردی هستند که در قدرت کشف و درک پنج حس اصلی ما در نمی آیند و انسان آنچه را که درک نمی کند ماورا می نامد.بهبودی: ببینید خفاش بدون چشم و با گرفتن امواجی موانع را به راحتی رد می کند اما این کاری نیست که انسان بتواند انجام دهد. من می خواهم، بگویم که توانمندی ها و مهارت هایی است که در طبیعت وجود دارد اما متعلق به انسان نیست و انسان نباید هرآچه را که خودش ندارد به ماورا نسبت دهد، آنچه را که ما جن نامگذاری می کنیم شاید در آینده به طور مثال مشخص شود که در حیطه نوعی انرژی تعریف شود. بنابراین من هم به تبعیت از آقای دکتر نمی توانم بیان کنم که جن وجود دارد یا خیر و تنها حیرت زده این موضوع هستم.رهبر: آنقدر از جن صحبت شد که من فکر می کنم همین الان اینجا روی این صندلی خالی نشسته است. احتمالا این موجوات در این مدت سری هم به ما زده اند. من تنها می توانم صادقانه یک جمله بگویم و آن این است که ای کاش یک جن داشتم که کارهایم را انجام دهد.یداللهی: البته آنها هیچ کاری را بدون عوارض برای شما انجام نمی دهند.کندری: من باید نکته ای را بیان کنم و آن اینکه سخت ترین قسمت پروژه «روایت ناپدید شدن مریم» این بود که من می بایست مخاطب را از چیزی بترسانم که خودم هیچ ترسی از آن نداشتم.*آقای لطفی نظر شما چیست؟ البته آقای لطفی هم اکنون از تمام این صحبت ها استفاده و موضع گیری می کند.بهبودی: شما می توانید بنویسید که در این قسمت لطفی غیب می شود.لطفی: من هم بدون شوخی فکر می کنم همانطور که آقای بهبودی گفت جن چیزی است که انسان از درک آن عاجز است.ماورا وجود دارد و نمی توان منکر آن شد. منبع نیروهای ماورایی در هر فرهنگی وجود دارد. ما مسلمانان از موجودی به نام جن یاد می کنیم اما در فرهنگ مسیحی و یا آفریقایی تعریف دیگری دارد. این ماورا شاید روزی برای ما کشف شود مثلا ما اطلاعی نداریم که در کرات دیگر چه موجوداتی زندگی می کنند اما زمانی که کشف شود دیگر برای ما طبیعی خواهد بود. بنابراین نمی توان گفت که جن وجود ندارد چون علم آن را ثابت نکرده است.گفتگو از نغمه دانش آشتیانی و عطیه موذن
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها