واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: عصر روز گذشته سالن خليجفارس فرهنگسراي نياوران ميزبان هنرمندان و افرادي بود كه از گوشه و كنار آمده بودند تا در مراسم چهلمين روز خاموشي استاد عباس كاتوزيان، گردهم جمع شوند. به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اصغر مهرآيين، مدير فرهنگسراي نياوران، عباس كاتوزيان را هنرمند زمانهي خود و نقاش بعد از كمالالملك خواند كه در راستاي نقاشي كه به ايران تقديم كرد، بال گشود. وي افزود: عباس كاتوزيان نقاشي را از پس بنبست كاخها و طاقچهي تزيينها به ميان مردم آورد و پيشگام نسلي بود كه اين كار را انجام دادند. او براي مردم نقاشي كشيد و آثارش دست به دست به همه جاي ايران سفر كرد. مهرآيين عنوان كرد: كاتوزيان همه چيز را تصوير ميكرد، اما حقيقت و ذات قدسي را پنهان نكرد هميشه خود را صورتگر ميناميد و افتخارش اين بود كه مردم آثارش را دوست دارند و با الهام از آنها زندگي روزمرهي خود را ميگذرانند. مدير فرهنگسراي نياوران با اشاره به برپايي نمايشگاه كاتوزيان گفت: در فرهنگسرا صحبتهايي در راستاي ارجنهادن به پيشكسوتان هنرهاي تجسمي صورت گرفت كه از آنها بخواهيم آثارشان را بهنمايش بگذارند. نه سال بود استاد نمايشگاهي نداشت و نگرانيهايي برايش بهوجود آمده بود كه وقتي نزد او رفتيم از او خواستيم نگرانيهايش را بيان كند. او مسائل گوناگوني را مطرح كرد كه يكي از آنها اين بود كه به دليل سفر فرزندانش به ايران و علاقهي آنها به شمال ميخواست با آنها به شمال برود و از ما خواست كه نمايشگاه ديرتر برگزار شود. من هم با وجود اينكه هميشه فورا قبول ميكرديم، اما اينبار قبول نكردم و به وي گفتم كه بايد به موقع برگزار شود! حالا كه او از بين ما رفته به حكمت خداوند پي ميبرم كه اگر او به آن سفر ميرفت به اين زودي نمايشگاهش برپا نميشد. شهره كاتوزيان، فرزند عباس كاتوزيان هم در ادامهي اين مراسم با قدرشناسي از حاضران عنوان كرد: اين 40 روز يكي از غمانگيزترين و سختترين دوران زندگيم بهشمار ميرود. پدرم مردي بسيار حساس و لطيف و درعين حال بسيار مقاوم بود. با اعتقاد عميق به لطف الهي، آثارش را از الطاف خداوند ميدانست. وي ادامه داد: او يك نقاش مردمي بود و در بعضي از كارهايش از مردم الهام ميگرفت. روزي برايم حادثه 30 تير را شرح داد كه خود در ميدان بهارستان حضور داشته و همه چيز را از نزديك شاهد بوده است. تابلويي را هم از آن روز كشيد كه ازسوي يك سفارت خارجي هم مبلغ هنگفتي براي خريد آن پيشنهاد شده بود، اما او اين اثر را نفروخت. شهره كاتوزيان اضافه كرد: پدرم قبل از اينكه به نقاشي روي بياورد، احساس ناآرامي داشت و نقاشي را برايش يك تكيهگاه و مامن بود. روزي ميگفت، نشسته بودم ديدم پنج سال گذشته و خاطرهاي جز نقاشي ندارم. مادرم باور و تاكيد داشت پدر يك انسان معمولي نيست، بلكه يك هنرمندي بزرگ است. وي همچنين از راهاندازي موزهاي براي عباس كاتوزيان يادكرد و گفت: سعي ميكنم تا آنجا كه توان دارم با همكاري شاگردان و دوستان پدر، آثارش را حفظ كنم و با راهاندازي موزهي او، آثار را درآنجا به معرض ديد درآورم؛ همچنين ميخواهيم آثارش را در موزههاي دنيا به نمايش درآوريم. احمد طباطبايي - هنرمند نقاش و دوست نزديك عباس كاتوزيان - ، از روزهاي همكاري و آشنايي خود با او گفت و در ادامه فيلمي از گفتوگوي آن زندهياد با تلويزيون پخش شد. در ادامهي اين مراسم آيت قاسمپور، نوشتهاي را براي حاضران خواند و پس از آن فيلم كوتاهي ساختهي عليپور بهنام "شاعر رنگها" پخش شد كه چكيدهاي از اتفاقاتي بود كه پس از مرگ عباس كاتوزيان افتاده بود. اين مراسم كه با سالروز فتح خرمشهر همزمان شده بود، برگزاركنندگان در گوشهاي سن تالار تابلوي بزرگ "آزادسازي خرمشهر" اثر زندهياد عباس كاتوزيان را قرار داده بودند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 312]