واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: در واپسين روزهاي برگزاري سومين جشنواره فيلم «شهر» روز گذشته ـ 15 اسفندماه ـ داوران بخش بينالملل اين جشنواره گردهم آمدند تا در نشستي خبري به صحبت درباره اين جشنواره و فيلمهاي آن بپردازند. به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، رخشان بنياعتماد كارگردان سينما و داور بخش بينالملل اين جشنواره در سخناني مطرح كرد: از آنجا كه تاكنون در چندين جشنواره داخلي و خارجي بينالمللي داور بخش مستند بودهام، به صراحت ميتوانم بگويم كه در زمينهي فيلمهاي مستند سربلند هستيم . و با وجود مهجوربودن اين سينما نگاه تيزبينانه و پرداخت مناسب فيلمسازان اين عرصه به موضوعات مختلف از جمله موضوعات شهري، مسئلهاي آشكار و مشخص است. او با اشاره به نقش جشنوارههاي موضوعي خاطرنشان كرد: بايد ببينيم كه يك جشنواره موضوعي تا چه اندازه در مديريت شهري اثرگذار است و بايد در نظر داشته باشيم كه آيا قرار است كه اين جشنواره موضوعي تنها آرشيوي از فيلمها براي مديران باشد و يا اينكه قرار است مبناي بازكردن مباحث و موضوعاتي باشد كه بتوان جهت روشنكردن و بازكردن و مطرحكردن معضلات اجتماعي – كه به عقيده من به دور از مشكلات شهري هم نيستند – قرار گيرد. اين كارگردان ادامه داد: در يك جمله خلاصه شايد بتوان گفت كه فيلم «شهري» ما با فيلم اجتماعي ما تفاوت چنداني ندارد، چراكه در ابرشهري مانند تهران كه طي چندسال جمعيت آن سهبرابر شده و در آن رسيدن به حقوق اقشار مختلف رسيدن به حقوق انساني است، جداكردن فيلم شهري از اجتماعي كار راحتي نيست. بنياعتماد در ارتباط با تأثيرگذار جشنوارهها نيز مطرح كرد: نتيجه و تأثير جشنوارهها نياز به بررسي دارد، اما من همواره گفتهام كه در ايران جشنوارههاي متعددي برگزار ميشود كه حتي دليل برگزاري برخي از آنها ناروشن است، بدون هيچ تعارفي بايد بگويم كه جشنواره موضوعي از نظر من يك جشنواره كاربردي است و به نظرم هيچ افتخاري نيست كه در دل اين جشنوارهها يك فيلم هنري پيدا شود. اما اگر به دنبال اين جشنوارهها بحثي پيش آيد كه به واسطه آن توجه مسوولين به بخشي از مشكلات و معضلات جمع شود، اتفاق بسيارمهمي رخ داده است و آن موقع است كه ميتوانيم بگوييم جشنوارهاي از اهميت برخوردار است. كارگردان «خونبازي» در بخش ديگري از صحبتهايش نيز به تجربه ساخت مستند براي اين جشنواره اشاره كرد و گفت: اينكه در قالب چنين جشنوارهاي زمينهاي براي توليد فيلم فراهم شده خيلي خوب بود و براي من تجربه بسيار دلچسبي بود. كه در قالب وركشاپهايي به همراه بسياري از دوستان به بحث درباره اين فيلمها پرداختيم. من فكر ميكنم ساختهشدن اين گونه فيلمها ممكن است، باعث شود مديراني كه با مسايل اجتماعي آشنا نبودهاند بدين واسطه در جريان بسياري از مسايل و اتفاقاتي كه در شهر رخ ميدهد، قرار گيرند. او همچنين عنوان كرد: قطعا اثر هنري توان اين را ندارد كه يك انقلاب در جامعه ايجاد كند، لذا لازم است تا كمي موانع جلوي راه اين آثار كمتر شود. به گزارش ايسنا، فرشته طائرپور تهيهكننده و يكي از داوران بخش بينالملل جشنوارهي فيلم شهر نيز در سخناني مطرح كرد: چندسالي است كه به عنوان يك فيلمساز كودك و نوجوان تنها ميتوانم شريك افتخارات فيلمسازان مستند و پس از آن سينماي داستاني باشم. متأسفانه در حوزه كودك چه از نظر كميت و چه از نظر كيفيت مانند گذشته نميتوانيم سر خود را بالا بگيريم و من اميدوارم جمعشدن چند داور خارجي كمك كند تا ما بدانيم كه لازم است مراقب همهچيز باشيم. آنچه امروز در دست ماست ميراث گذشتگان نيست، بلكه امانت آيندگان است كه قرار است ما از آن مراقبت كنيم و آن را به دست آنها برسانيم. او با اشاره به غفلت فيلمسازان ايراني نسبت به جغرافيا اظهار كرد: در فيلمهاي سينمايي ما حتي مخاطب داخلي تصويري از جغرافيا ندارد و با ديدن يك فيلم شهري نميتواند تشخيص بدهد كه اين فيلم در كداميك از شهرها ساخته شده و من واقعا نميدانم كه چرا فيلمسازان ما از ابراز علني موقعيت شهرها ابا دارند. او ادامه داد: امروز حتي مخاطبين نوجوان تمامي كشورها با ديدن يك فيلم آمريكايي ميتوانند شهر آن را تشخيص دهند و به خوبي فيلمهاي نيويوركي، تگزاسي، پاريسي و غيره را از هم تشخيص ميدهند و ميشناسند چراكه در آن فيلمها هم نماد آن شهرها وجود دارد و هم سازندگان سعي كردهاند كه ويژگيهاي آن شهر را به تصوير بكشند. اما همين بيننده كه بسياري شهرهاي خارجي را ميشناسند، در مواجه با فيلمهاي داخلي، شهرهاي مختلف ايران را از هم تشخيص نميدهد. متأسفانه در حوزه سينما فيلمسازاني كه اين هويت را در فيلمهاي خود به تصوير كشيدهاند، تعداد بسياركمي هستند. طالئرپور خاطرنشان كرد: در روزگار كودكي نسل ما در شرايطي كه هنوز سفري به خارج از كشور نداشت، بسياري از شهرهاي دنيا را از طريق سينما ميشناخت و بدينترتيب در سنين نوجواني در ما تمايل براي سفر به اين شهرها ايجاد شد و اين تصاوير تبديل به روياهاي نوجوانان براي سفرهاي خارجي شد. به گزارش ايسنا، در بخش ديگري از اين نشست نيز داوران خارجي بخش بينالملل به صحبت پرداختند و يكي از آنها معيار انتخاب فيلمهاي برگزيده را سه نكته كيفيت، جنس موضوع و جذابيت در پرداخت برشمرد. اين داور همچنين عنوان كرد: امروزه زندگي در شهرهاي بزرگ مشكلات متعددي دارد كه تا حد زيادي مشابه يكديگر هستند، درواقع ميتوان گفت كه زندگي در جوامع مختلف تبديل به يك معضل خياباني شده است كه اكثر مردم براي رسيدن به آرامش و آسايش به شهرها كوچ ميكنند. بنابراين اين معضلات در شهرهاي مختلف تفاوت چنداني ندارد و آنچه اين مسئله را متفاوت ميكند؛ جنس فرهنگي قضيه است. به همين دليل بايد در سينما وجه انساني اين فيلمها بيشتر مورد توجه قرار گيرد. كنستانتين ديلي ديگر داور اين جشنواره نيز در اين نشست عنوان كرد: اكثر افرادي كه فيلم «ميليونر زاغهنشين» را ديدهاند به طور قطع پيش از آن چيزي درباره شهر بمبئي نميدانستند، اما با كمك اين فيلم موفق شدند به شناخت خوبي از اين شهر دست يابند و شما نيز اين بخت را داريد كه در تعطيلات نوروز اين فيلم را از تلويزيون خود ببينيد. حال صحبت من اين است كه اگر شما نيز همين شيوه را رعايت كنيد ميتوانيد تهران را به شكلي واضح و آشكار براي مخاطبان جهاني خود به نمايش بگذاريد. او مطرح كرد: نكتهاي كه در اين ميان جالب است آن است كه خود هنديها نيز در ابتدا از فيلم مذكور متنفر بودند و از اينكه در اين فيلم فقر و مشكلات مردم به نمايش درميآيد، احساس نارضايتي كردهاند اما پس از اينكه اين فيلم موفق به دريافت جايزه اسكار شد، همه مردم هند براي ديدن آن صف بستند و بدينترتيب شهر بمبئي تبديل به يك شهر معروف جهاني شد. شما نيز ميتوانيد با فيلمساختن درباره سوژههاي خوبي كه داريد شهر تهران را به مخاطبان جهاني آن بشناسانيد. اما كينسكي داوران خارجي جشنوارهي شهر نيز در بخشي از اين نشست عنوان كرد: ما معمولا شهر را به عنوان پسزمينه در نظر ميگيريم و بايد در فيلمها شهر به عنوان نوعي پسزمينه مطرح شود و در قالب آن همه اتفاقات بيان شود، لذا به شخصه با اينكه شهر را به عنوان يك شخصيت اصلي در فيلمها در نظر بگيريم موافق نيستم. انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 160]