تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820306362
روایت متفاوت فارس از شبگردی اهالی رسانه در سازمان ورزش شهرداری از سوباسا تا رضا سرزن!/ جوان به پارک می رود برای قلیان، نه ورزش
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: روایت متفاوت فارس از شبگردی اهالی رسانه در سازمان ورزش شهرداری
از سوباسا تا رضا سرزن!/ جوان به پارک می رود برای قلیان، نه ورزش
پارک می کند. برادرش ویلچر را بیرون می آورد و او را روی آن می نشاند. سرش را بلند می کند و ساختمان عظیم و نورانی شیشه ای را نگاه می کند. رمپ های ویلچررو را که می بیند، لبش به لبخند باز می شود.
به گزارش خبرنگار اجتماعی فارس؛ چرخ های ویلچر را می چرخاند و رمپ را بالا می رود. وارد پذیرش می شود. شیک و پیک و نوساز و نورانی است. از او می خواهند ویلچرش را تحویل بدهد. تعجب می کند. ویلچر دیگری را نشانش می دهند و برایش توضیح می دهند که به دلایل بهداشتی ورود ویلچر، عصا و واکر از خارج مجموعه ممنوع است. پشت سر مسئول پذیرش، تعرفه های مختلف استفاده از مجموعه ورزشی و ساعات استفاده نصب شده است. برادرش ویلچر نو را هل می دهد و راه می افتند. از کنار سالن بازی های مجازی رد می شوند؛ میزهای فوتبال دستی و ایرهاکی و صندلی های بازی های کامپیوتری را که می بیند، مثل بچه ها قند توی دلش آب می شود. به برادرش می گوید «سر فرصت برگردیم اینجا یه دست فوتبال بزنیم.» با آسانسور به طبقه منفی یک می روند. بوی کُلر هوس آب تنی را زنده می کند. وارد پذیرش بزرگ با کاشی های آّبی می شوند. کفش ها را با دمپایی های آّبی و ویلچر قبلی را با ویلچر مخصوص استخر عوض می کنند و به رختکن می روند. رختکن مخصوص جانبازان جداست، نیمکت دارد و کمدهای جادار. دوش هایشان هم جداست، هر کدام یک حمام بزرگ است. استخر خلوت است. فقط چند نفری توی آب دیده می شوند. اغلب در حوضچه های هیدروتراپی، جکوزی یا سونای خشک و بخار آرام گرفته اند. یک نفر با نگاهی خیره که معلوم است به خلاء می نگرد، پایش را روی کفپوش برجسته می کشد و مسیر بوفه را جستجو می کند. چشمش به لیفتراک که می افتد، خیالش راحت می شود. به قسمت عمیق استخر می روند، 2 متر و 80 سانتی متر. روی صندلی آن می نشیند، برادرش دکمه را می زند و صندلی آرام او را به داخل آب می برد. میله لبه استخر را می گیرد، سرش را زیر آب می برد و چشمانش را می بندد. از استخر که بیرون می آیند، هوس والیبال به سرشان می زند. روی تابلوی فلزی راهنمای طبقات چشمانش کلمات «سالن تیراندازی»، «سالن بدنسازی» و «سالن آمفی تئاتر» را رد می کند و روی «والیبال نشسته» می ایستد. راه زیادی نیست. برادرش ویلچر را هل می دهد و طبقات را بالا می روند. از هیاهوی سالن جا می خورد. نیمکت های جایگاه تماشاگران کمابیش شلوغ است و اسکوربورد سالن نشان می دهد که تیم یک از تیم دو عقب است. آن ته یک مخزن توپ هست و این کنار چند ویلچر مخصوص. دروازه فوتسال و تور بسکتبال هم هست. اما شلوغی سالن منصرفشان می کند و به سالن تنیس روی میز می بردشان. چهار میز با راکت های آماده. در میز اول حریفت دستگاهی است که مدام توپ را به سمتت پرتاب می کند و تو باید آن را به سمت محدوده فرضی دستگاه پرتاب کنی که با چادری مشخص شده. دستگاه تا زمانی که توپ دارد، باز نمی ایستد و تو ...؟ پشت بام وسیع است و محصور با دیواری کوتاه. از آن بالا می توان زمین چمن مصنوعی، پارکینگ و محوطه گل کاری شده را دید. پیست ویلچررانی خلوت است. نگاهی به مسیر خط کشی شده و پیچ در پیچ 500 و اندی متری می اندازد، نفس عمیقی می کشد و شروع می کند. بعد از سه دور حسابی از نفس افتاده. همین می شود که به سالن شطرنج می روند تا با تحرک کمتری خود را سرگرم کنند. دو بار که برادرش را کیش و مات می کند و یک بار هم مات می شود، بازی را متوقف می کنند، به بوفه می روند و لبی تر می کنند و عزم رفتن می کنند. ماشین که دور می زند و از کنار ساختمان رد می شود، نگاهی به سازه عظیم شیشه ای و نورانی می اندازد و از برادرش می پرسد: «عجب جایی بود! گفتی اسمش چیه؟» - قمر بنی هاشم (ع). - چه اسم بامسمایی! چند کلمه از زبان محمد آقامیر، رئیس سازمان ورزش شهرداری تهران • در نیمه دوم سال و با بازگشایی مدارس، مخاطب ما بیشتر می شود. در تابستان 350 هزار نفر گروه سنی دانش آموز از پارک آبی ما استفاده کرده اند. • فعالیت سازمان ورزش در سه حوزه ورزش تندرستی، ورزش رقابتی محلات و خدمات ورزشی در اماکن ورزشی خلاصه می شود. • در شش ماه اول امسال، 4550 نفر از بانوان و 4150 نفر از آقایان از اماکن ورزشی شهرداری استفاده کرده و زمان استفاده خانم ها بیشتر بوده است. • بعضی از بوستان های بانوان مثل بوستان پردیس که همه کارکنان آن خانم هستند، روزانه 4 هزار نفر مراجعه کننده داشته اند. • در سال های 91 و 92 به صورت داوطلبانه در 735 مدرسه دخترانه ست ورزشی نصب کرده ایم و به 374 محله و 120 ناحیه ابلاغ کرده ایم که خودشان برای ادامه این کار به سراغ مدارس بروند، چون موانع نصب ست ورزشی در مدارس رفع شده است. • از امروز المپیاد درون مدرسه ای آموزش و پرورش شروع می شود و پیش بینی حضور 3 میلیون و 500 هزار نفر دانش آموز در این طرح می شود که ما نیز به بهتر برگزار شدن آن کمک می کنیم. • آمادگی ایجاد ایستگاه تفریحی ورزشی در مناطق در روزهای جمعه را داریم تا دانش آموزان با والدین خود از آن استفاده کرده و جوایزی را نیز دریافت کنند تا در این پاتوق ورزشی، فضای تحکیم خانواده فراهم شود. • اماکن ورزشی سازمان ورزش طبق مصوبات شورای شهر و برابر مقررات حقوقی، از طریق برگزاری مزایده عمومی واگذار می شود. البته شورا به دنبال واگذاری مجموعه های آبی نیز بود که مجوز گرفتیم 67 مجموعه آبی شهرداری در اختیار سازمان ورزش باقی بماند. • در حال حاضر فقط 34 مجموعه آبی شهرداری در اختیار ماست و باقی را سایر سازمان ها مثل آتش نشانی، اورژانس، و ... و یا پیمانکاران در اختیار دارند که بعضا از سال گذشته تعرفه های ما را رعایت نکرده و کارت های طلایی، نقره ای و شهروندی ما را نمی پذیرند که به این موضوع رسیدگی می کنیم. • خدمات مجموعه های ورزشی در اختیار سازمان ورزش شهرداری 100 درصد یکسان است و در مجموعه نیاوران که بلیت آن 8 هزار تومان است و مجموعه های مناطق 17، 18، 19 و 20 که 3 یا 4 هزار تومان است، کیفیت خدمات یکی است. • طی چهار سال گذشته، تعرفه های اماکن ورزشی سازمان ورزش به رغم افزایش قیمت دلار، حقوق و درآمد، ثابت مانده و تنها در ماه رمضان، به دلیل برگزاری سانس ها در شب، نرخ ها دوبرابر می شود. • تمام مجموعه های ورزشی ما از سازمان تربیت بدنی مجوز دارند، اما برخی مجموعه های آبی با هماهنگی این سازمان فعالیت می کنند. • برای برخی استخرها ماهیانه 35 میلیون تومان پول داده و آب تانکری خریده ایم تا استخر در تابستان تعطیل نشود. • از 54 مجموعه ورزشی الزهرا (س) 48 مجموعه ما ضررده است، یعنی ماهانه 8 تا 9 میلیون تومان هزینه می کنیم و درآمدمان 5/1 تا 2 میلیون تومان است. با این حال چراغ آنها را روشن نگه داشته ایم. • مجموعه های آبی ماهانه 90 میلیون تومان هزینه و 60 میلیون تومان درآمد دارند که از این 60 میلیون نیز 35 میلیون آن را آب می خریم. • بودجه ما امسال 450 میلیارد تومان بوده که 50 درصد آن در اختیار مناطق و 50 درصد از سهم مناطق در اختیار نواحی قرار می گیرد. ما برنامه می دهیم و مناطق باید اجرا کنند. اما برای تامین هزینه های خود از شهرداری کمک می گیریم، چون قالیباف معتقد است سلامت، فضای سبز و ورزش نیاز به یارانه دارند. • به بیش از 70 درصد اهداف خود درباره ورزش همگانی و خانوادگی رسیده ایم. • تشکری هاشمی، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری 760 ایستگاه دوچرخه سواری ایجاد کرده و بیش از 2500 دوچرخه رایگان در این ایستگاه ها قرار داده است. • اگر آسیبی در حوزه جوانان در شهر می بینیم،کم کاری ماست که برای اوقات فراغت جوان فکری نکرده ایم و دیگران با تفریحات ناسالم وقت او را پر کرده اند. وقتی تحمل برخی رفتارهای حداقلی جوان را نداریم، حداکثر را از دست می دهیم. • چند سال پیش هر جا زمین خاکی بود، زمین چمن ایجاد کردیم، اما اکنون باید تغییر و تحولی در این زمین ها ایجاد کنیم که در برنامه پنج ساله دوم شهرداری پیش بینی شده است. بعضی زمین ها مزاحمت دارد و مسیر یا نحوه بهره برداری آن مناسب نیست که باید به سالن چندمنظوره تبدیل شوند تا در سراسر سال نیز قابل استفاده باشند. • ما 650 زمین چمن مصنوعی داریم که 150 عدد از آنها در اختیار سازمان ها و آموزش و پرورش و آموزش عالی و باقی در اختیار شورایاری محلات است و ما هیچ دخل و تصرفی در نحوه مدیریت آنها نداریم. • در 1117 بوستان ورزش صبحگاهی با 500 مربی ورزش که تنها هزینه رفت و آمد دریافت می کنند، برای بانوان برگزار می شود. • ورزش همگانی برای فراگیر شدن باید در سبد آموزشی کشور قرار بگیرد. تا وقتی ورزش حکم زنگ تفریح را در مدارس دارد، نمی تواند نهادینه شود. • استخوان بندی شهر برای ورزش همگانی فراهم شده، اما بهانه برای ورزش نکردن زیاد است. جوان به پارک می رود، اما به جای ورزش بساط قلیان علم می کند و مقصر ما هستیم، زیرا تفریح را برای مردم تعریف نکرده ایم و خودشان قلیان را تفریح تعریف کرده اند. این در حالی است که مدیریت هیجانات اجتماعی از وظایف دستگاه های اجتماعی است. • سیاست شهرداری سرمایه گذاری در مناطقی است که بخش خصوصی انگیزه یا توان سرمایه گذاری ندارد که عمدتا شامل مناطق جنوبی شهر است، اما در سایر مناطق به بخش خصوصی تسهیلات و مشوق برای ایجاد اماکن ورزشی ارائه می دهیم. • سوله های بحران به پیمانکاران اجاره داده نمی شود و سازمان مدیریت بحران، اورژانس یا سازمان ورزش از آنها به عنوان سالن ورزشی استفاده می کند. • شورای شهر در سال 90 مصوبه ای درباره واگذاری مجموعه های ورزشی به مدیران آنها برای سه سال داشت که این مهلت به پایان رسیده، اما هنوز مجموعه ای به شخصی که از گردونه شهرداری خارج شده باشد، اجاره داده نشده است. • نتیجه پیمانکاری به نفع شهر و شهروند و شهرداری نیست، چون پیمانکار به سود خود فکر می کند، نه کیفیت خدمات. • آمار سانتی متری در مورد سرانه ورزشی شهر به درد نمی خورد و درست نیست. در مناطق 15، 19 و 20 سرانه ما به یک متر هم رسیده، اما در مناطقی مثل 6 و 7 در حد سانتی متر هستیم. البته این صرفا با در نظر گرفتن اماکن ورزشی شهرداری است. • در کشور ما ارتباط بین ورزش همگانی و قهرمانی ضعیف است. در کشور 120 مدرسه تربیت بدنی و در تهران 12 یا 13 نوع از این مدارس داریم، اما فدراسیون های ما از این امکان برای سرمایه گذاری و استعدادیابی استفاده نمی کنند و نتیجه این می شود که در ژاپن سوباسا و کاکِرو از مدرسه به تیم های ملی راه می یابند و در ایران، دانش آموزان در حد محسن قرقی و رضا سرزن باقی می مانند! • احداث 17 مجموعه آبی و 37 مجموعه چندمنظوره در اعتبارات امسال دیده شده و همچنین 13 پروژه ورزشی با مشارکت مردم نیز در سازمان ورزش مطرح شده است. • سازمان های شهرداری برای واگذاری اماکن ورزشی که در اختیار دارند، با شرایط خاص خود مناقصه برگزار می کنند و سازمان ورزش تنها در تایید صلاحیت ورزشی پیمانکاران و کیفیت خدمات نظارت می کند، اما ضوابط مناقصات را سازمان رفاه و مشارکت های مردمی شهرداری تعیین می کند. انتهای پیام/
93/07/24 - 09:21
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها