واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: كليد پايان سياهنمايي در جيب جنتي
نویسنده : محمدصادق عابديني
وزير ارشاد با بخشي از نگرانيهايي كه رسانههاي متعهد نسبت به وضعيت سينما و توليد فيلمهاي سياه دارند، ابراز همدردي و همنظري ميكند و اين را ميتوان به فال نيك گرفت. علي جنتي در مصاحبهاي ميگويد:گاهي فيلمساز با پرداختن به مشكلات و نارساييها و ناهنجاريهاي درون جامعه، آن را به خارج از مرزهاي كشور و جامعه منتقل و منعكس ميكند كه اين برخورد بسيار جدي را ميطلبد. وزير ارشاد دولت يازدهم از برخوردي سخن ميگويد كه قرار بود در دولت دهم هم اجرايي شود. وقتي فيلم «يك خانواده محترم» در كن فرانسه اكران شد و ايرانيهاي حاضر در سالن فيلم از اينكه توسط يك كارگردان وطني و با پول صدا و سيما تحقير شدند، به خشم آمدند، قضيه سريعاً به تهران مخابره شد و بعد با پيگيري رسانهها هم نمايندگان مجلس قول برخورد با عوامل فيلم را دادند و هم وزير ارشاد بر مجازات متخلفان تأكيد كرد. اما با گذشت زمان هيچ خبري نشد كه نشد. اگر دولت قبل در برخورد با عوامل فيلم «يك خانواده محترم» جديت داشت يا اينكه دست اندركاران سيمافيلم به خاطر سهلانگاري در تبديل فيلمي ارزشي (آنچه قرار بود به عنوان فيلمي درباره خرمشهر و دفاع مقدس ساخته شود) به فيلمي ضد ايراني و ضد ارزشي، مؤاخذه ميشدند، امروز شاهد گسترش ساخت فيلمهاي سياه درباره وضعيت جامعه نبوديم. شايد ديگر لازم نبود وزير دولت جديد قول برخورد جدي بدهد، شايد هم بساط اين نوع فيلمها براي هميشه برچيده ميشد. متأسفانه آنچه باعث ميشود از وزراي ارشاد در دولتهاي مختلف درباره سياهنمايي فيلمهاي سينمايي سؤال شود، اين است كه خود دولتها هم عزمي براي پايان دادن به اين وضعيت ندارند.
علي جنتي در ادامه ميافزايد: فيلم خانم «بنياعتماد» را ما براي جشنوارهها ارسال نكردهايم. برخي اوقات وزارت ارشاد براي ارسال فيلمها به جشنوارههاي خارجي مجوز صادر ميكند، اما برخي مواقع كارگردانها فيلم خود را براي نمايش و كسب جايزه براي جشنوارهها شركت ميدهند. سؤال من اين است كه اصلاً چرا اين «قصهها» ساخته شد و چرا مجوز گرفت؟ اگر نظارت بر مراحل ساخت نباشد، اين اوضاع پيش ميآيد. آيا به غير از وزارت ارشاد و سازمان سينمايي، محلي براي تعيين ساز و كار حضور فيلمهاي ايراني در خارج از كشور وجود دارد؟ وزير نميتواند به جاي انتقاد از وضعيت فعلي، طي دستورالعملي از سازمان سينمايي بخواهد تا مقرراتي براي ساماندهي حضور فيلمهاي ايراني در جشنوارههاي خارجي تدوين شود؟ وقتي «قصهها» به رغم انتقادهاي زيادي كه به آن وارد است به عنوان نماينده سينماي ايران به جشنوارههاي خارجي ميرود و بعد از اكران آن رويترز اين گونه تحليل ميكند كه «آنچه تهران را تاريك و متروك نشان ميدهد، زندگي مردمي است كه تنها پولشان كفايت زنده ماندنشان را ميدهد و مجبور به تحمل شرايط دهشتناك بوروكراسي، بيكاري، اعتياد به مواد مخدر و همچنين خيانت همسر هستند»، آيا نميتوان رد پاي فيلمساز را در چنين تحليلي مشاهده كرد؟ دولت قبلي كه هم اكنون در قدرت نيست و نميتوان از مسئولان ارشاد آن درباره چرايي صدور مجوز براي «قصه ها» يا «عصباني نيستم» سؤال كرد اما در دولت جديد وقتي خود وزير نسبت به اين فيلمها معترض است، نميتواند زمينه را براي جبران اشتباه گذشته فراهم كند؟! مسلماً جنتي از ابزار قانوني كه به عنوان وزير در اختيار دارد ميتواند در راه جلوگيري از ساخت چنين آثاري استفاده كند. مسلماً دولتهاي آينده نيز نسبت به عملكرد دولت يازدهم و وزارت ارشاد آن اظهارنظر خواهند كرد، همان طور كه امروز علي جنتي نسبت به اهمال دولت قبلي ناراحت است، نبايد زمينه را براي انتقاد آيندگان از دوران وزارت خود فراهم كند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۲ شهريور ۱۳۹۳ - ۲۱:۱۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 67]