تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 4 دی 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):اجابت دعایت را دیر مپندار، در حالی که خودت با گناه راه اجابت آن را بسته ای.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

ساختمان پزشکان

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

رفع تاری و تشخیص پلاک

پرگابالین

دوره آموزش باریستا

مهاجرت به آلمان

بهترین قالیشویی تهران

بورس کارتریج پرینتر در تهران

تشریفات روناک

نوار اخطار زرد رنگ

ثبت شرکت فوری

تابلو برق

خودارزیابی چیست

فروشگاه مخازن پلی اتیلن

قیمت و خرید تخت برقی پزشکی

کلینیک زخم تهران

خرید بیت کوین

خرید شب یلدا

پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان

کاشت ابرو طبیعی

پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا

پارتیشن شیشه ای

اقامت یونان

خرید غذای گربه

رزرو هتل خارجی

تولید کننده تخت زیبایی

مشاوره تخصصی تولید محتوا

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1843986073




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

موش‌های دهه 60 در دهه 90 چه‌کاره شده‌اند؟ / انتظار برای دیدن شهری که دوست می‌داشتیم


واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:


موش‌های دهه 60 در دهه 90 چه‌کاره شده‌اند؟ / انتظار برای دیدن شهری که دوست می‌داشتیم فرهنگ > سینما - موش‌هایی که زمانی عین ما پشت نیمکت می‌نشستند، حالا بزرگ شده‌اند. درست مثل خود ما که بزرگ شدیم.

مهری سادات صفوی: کپل، دم باریک، دم دراز، آقای معلم، موش موشک، عینکی، گوش دراز، نارنجی و خواهر عینکی، خوش‌خواب و ... این اسم‌ها، روزگاری در دهه ۶۰ ، نام مشهورترین شخصیت‌های زندگی ما بودند. موش‌هایی که هیچ ربطی به موش‌های واقعی نداشتند. ابری بودند، رنگارنگ و سخنگو. آن روزها هیچ کدام‌مان نمی‌دانستیم که پشت این عروسک‌ها آدم‌هایی احتمالا روی زانوهای‌شان ایستاده‌اند و دارند آنها را برای ما تکان می‌دهند. نمی‌دانستیم آدم بزرگ‌هایی هم هستند که به جای این عروسک‌ها حرف می‌زنند تا ما قند توی دل‌مان آب شود. مدرسه موش‌ها که آمد به نان و پنیر و گردوی صبحانه با اشتهاتر گاز می‌زدیم، مدرسه رفتن برای‌مان کابوس نبود، لی لی کنان، شعرهای سریال محبوب‌مان را می‌خواندیم و مدام سر این که کدام‌مان چه موشی هستیم، دعوا می‌کردیم. «شهر موش‌ها» که آمد بزرگترین اتفاق زندگی‌مان افتاد. علاوه بر صف نان و شیر و اجناس کوپنی، ساعت‌ها رفتیم و توی صف سینما ایستادیم. خیلی از ما برای اولین بار پای‌مان با همین فیلم به سینما باز شد. خیلی از ما، فکر کردیم آن دنیای تاریک پر از صندلی با آن پرده بزرگش، همان غار قصه‌هاست. دیدن موش‌ها جایی غیر از پشت نیمکت، برای‌مان هیجان‌انگیز بود. باورمان نمی‌شد که موش‌ها از ترس «اسمشو نبر» شهر و مدرسه‌شان را ترک کنند. وقتی حواس‌پرتی کپل داشت کار دستش می‌داد تا آن مار یک لقمه چپش بکند، از ترس دسته صندلی‌ را دو دستی چسبیدیم. وقتی موشیرومیشونه کپل را نجاتش داد به نظرمان شجاع‌ترین کسی آمد که می‌تواند وجود داشته باشد. گربه سیاه که سر و کله‌اش پیدا شد چشم‌های‌مان را بستیم و وقتی آقا معلم کپل زخمی را به کول گرفته بود و از سربالایی بالا می‌رفت، نفس ما هم گرفت. فقط یک بار شانس دیدن «شهر موش‌ها» را داشتیم. مثل الان نبود که چند ماه بعد از اتمام اکران فیلم، سی‌دی‌اش توی هر بقالی پیدا شود. نوار آوازهایش اما منتشر شد و ما صبر کردیم برای این که «خانم برومند»‌ دوباره به تلویزیون برگردد و برایمان بگوید که موش‌ها در شهر جدیدشان چه حال و روزی پیدا کرده‌اند. اما خانم برومند نیامد و ما بزرگ شدیم. دیگر بی‌خیال موش‌ها و شهر جدیدشان شده بودیم. شهرشان را در رویاهای‌مان ساخته بودیم. شهری که در آن احتمالا از درس و مشق زیاد خبری نبود، گردو فراوان و «اسمشو نبر» نیست و نابود شده بود و همه چیز عالی پیش می‌رفت. اما اینها جای واقعیت را نمی‌گرفت. اکثرمان در گوشه ذهن، حسرت دیدن شهر جدید را انبار کردیم برای روزی که چشم‌مان به خانم برومند بیفتد و بپرسیم بالاخره چه شد؟ موش‌ها در آن شهر جدید چه کردند؟ سه دهه باید می‌گذشت تا خانم برومند دوباره آستین همت بالا بزند و جلو بیاید تا قصه ناتمامش را تمام کند. قصه ناتمام شهری که موش‌ها ساخته بودند. فکر می‌کردیم حالا که قرار است ادامه قصه را بشنویم، کپل همان کپل و خوش‌خواب همان خوش‌خواب همیشگی هستند اما این طور نیست. بچه‌های مدرسه موش‌ها هم مثل ما بزرگ شده‌اند. قد کشیده‌اند، پیر شده‌اند. مثل ما دیگر دهه سوم یا چهارم عمر را طی می‌کنند و به قولی افتاده‌اند توی سراشیبی. پولدارشان کپل است که رستوران‌دار شده و از بین بچه‌های کلاس رفته و پر فیس و افاده‌ترین دختر کلاس را گرفته:‌ نارنجی. حالا این که نارنجی چطور راضی شده زن کپل شود، سئوالی ست که شاید خانم برومند دوباره باید همت کند و برای جواب دادنش چاره‌ای بیندیشد. دم‌باریک، اما همان دم‌باریک همیشگی‌ست. پیر شده اما عوض نشده. ور دست و آشپز رستوران کپل است. کپل سر و سامانش داده و هوایش را دارد، در عوض او هم همه کارهای رستوران را یک تنه انجام می‌دهد. تازه این وسط نق نق‌های نارنجی را هم به جان می‌خرد. یادتان هست یک بار دم دراز، با حیله و کلک کیفش را انداخته بود روی کول دم باریک؟ و او آنقدر حواس پرت بود که متوجه نشده بود. «آقا اجازه»،‌ «آقا اجازه» گویان رسیده بود به کلاس که دیگر تمام شده بود و دم‌دراز بدون دفتر مشق مانده بود. گوش‌دراز هم عاقبت به خیر شده. دیگر کسی به او گوش دراز نمی‌گوید، چون شده جناب کلنل. امنیت شهر به دست اوست و او در هر شرایطی سعی می‌کند امنیت شهر را حفظ کند حتی وقتی که مجبور است زیرشلواری به پا، برای دفع خطر توی شهر راه بیفتد. عینکی هم دکتر شده. دکتری با همان رفتار و اخلاق آرام و با طمانینه. تازه این وسط مثل کپل ترجیح داده از میان همکلاسی‌های سابقش یک نفر را برای ازدواج انتخاب کند به همین خاطر رفته سراغ سرمایی و با هم ازدواج کرده‌اند. دم دراز هم ازدواج کرده و چهار قلو دارد. مثل همان وقت‌ها هم آتش‌پاره و شیطان است. خوشخواب هم دستیار گوش‌دراز، ببخشید، جناب کلنل است که طبق معمول همیشه خواب است و سر بزنگاه ترجیح می‌دهد به جای کمک کردن برود مرخصی. موش‌های مدرسه موش‌ها همه بزرگ شده‌اند، درست مثل ما ولی بر خلاف خیلی از ما کودکی‌شان را گم نکرده‌اند. هنوز همان بچه‌های سابق هستند که با هر چیزی خوشحال می‌شوند و با هر چیزی ناراحت. به قول فامیل دور، در قلب‌شان را به روی احساسات‌شان نبسته‌اند و هنوز خودشان هستند. بی هیچ اضافه و کمی. خانم برومند، قصه ناتمامش را به خوبی ادامه داده. حالا بچه‌های ما منتظرند باقی قصه را بشنوند. ما هم منتظریم. این موش‌ها هیچ ربطی به آن هیولاهایی که توی جوب‌ها و سطل‌های زباله می‌بینیم ندارند. این موش‌ها، دوست‌داشتنی‌اند، شیرین‌اند و البته جاودانه. 57۲۴۴



دوشنبه 3 شهریور 1393 - 10:10:28





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


سینما و تلویزیون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن