محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827837300
یادداشتی برای غزل های زیبای کیومرث عباسی قصری غزل های شیرین قصری
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشتی برای غزل های زیبای کیومرث عباسی قصری
غزل های شیرین قصری
راستی وقتی افراد ارجمندی مثل استاد قصری از رسانه ها دورند، رسانه ها نباید به سراغ این بزرگان بروند؟! و مدیران و فعالان فرهنگی نباید سراغی از این پیرهای دود چراغ خورده بگیرند؟
خبرگزاری فارس - حسین قرایی؛ نمی دانم چرا بعضی از شاعران خوش ذوق و اندیشمند در دنیای رسانه کمتر و یا اصلاً مطرح نمی شوند . شاید یکی از مهم ترین این دلایل دوری کردن خودشان از این فضاست . به هر حال شاعر خوش ذوق و اندیشمندی چون « کیومرث عباسی قصری » که در غزل استخوان خرد کرده باید بیش از این در ویترین چشم نواز شعر باشد . غزل های قصری ، خوش تراش و متفکرانه است . ذوق سرشار و عاطفه ستودنی او موجب می شود تا مخاطبان غزل های او از خواندن اشعارش بهره ببرند ، توجه شما را به غزلی در مدح و ستایش امیر بیان ، علی (ع) از این شاعر کرمانشاهی جلب می کنم ؛ باز پیچیده مگر نام علی در گوشم کز طرب پر شده تا پرده آخر گوشم تاب این حلقه کجا و تب این زخمه کجا می تپد تندتر از نبض کبوتر ، گوشم در تب نام گذاری چه به گوشم خواندند که به روی احدی وا نکند در ، گوشم جز به نام علی این قلعه نشد هرگز فتح می کند فخر به خود چون در خیبر ، گوشم تاکنون هرچه شنیده ست به جز نام علی همه را کرده برون از در دیگر ، گوشم گوش من یک صدف خالی بی گوهر بود گشت با نام علی معدن گوهر گوشم بعد از این نافه از این ناف به چین خواهد رفت بس که چون نافه چین گشته معطر گوشم از زمانی که شدم حلقه به گوش در او نیست چون خضر ، بدهکار سکندر ، گوشم « قصری » از شوق غلامی شده یکپارچه گوش قنبری کو که دو صد حلقه کند در گوشم حضور زیبا و هنرمندانه آرایه های ادبی مثل ؛ تلمیح و جناس و ... در غزل زیبای مذکور نشان از قوت ادبی غزل های قصری دارد . ارادت این شاعر معاصر به خاندان اهل بیت ( علیهم السلام ) باعث شده است که وی در گروه شاعران آیینی قلمداد شود . البته واژه هایی به رنگ مقاومت در غزل های دفاع مقدسی او جلوه ای دیگر دارد . برخی از غزل های « کیومرث قصری » در نعت شهیدان و آزادگان است ، مثلاً او در غزلی با عنوان « آخر فصل صبوری » برای آزادی برادرش در شهریور ماه 1369 این شعر زیبا را می سراید ؛ خبر آمدنت عین ظفر شیرین است انتظاری که نشیند به ثمر شیرین است سال ها حلقه در دغدغه زا بود چو زنگ ولی اکنون چه صدایش به نظر شیرین است بعد ده سال اسارت کشی آزاد شدن که تواند که بگوید چه قدر شیرین است... شاید یکی از پر بسامدترین مفاهیمی که در شعر « قصری » جریان دارد توجه به فرهنگ شهید و شهادت طلبی باشد . او در غزلی با عنوان « خیل عاشقان » این گونه با کلمات شعرش نسبت به شهدای هشت سال دفاع مقدس ادای دین کرده است ؛ چه نشئه بود در آن می که نوش جان کردید که ترک جان و جهان با دو جرعه زان کردید وداع جان و جهان در توان هرکس نیست شما که اید که آن چه نمی توان کردید شما که اید که در این پیاله پیمایی شدید ساقی و خود را خود امتحان کردید زمان ز سرعت سیر سمند شوق شما شده ست مات ، خدا را چه با زمان کردید... لحن حماسی و پر صلابت قصری درغزل هایی که رنگ حماسه دارد قابل مشاهده است . به زعم من قصری شاعر اندیشه است و کلمات در بیان اندیشه او مثل موم در دستش خودنمایی می کند. او مصراع های غزل هایش را محملی برای اندیشه و فکر خود به کار می گیرد . یک بار در نعت امام حسین (ع) و اهل بیت ( علیهم السلام ) شعر می سراید ، بار دیگر راجع به شهدا و گاهی اگر مشکلات اجتماع را ببیند در شعرش تلنگرهای پی در پی می زند ؛ این چند بیت را که راجع به «ریا» گفته است را بنگرید؛ وای از طلا شدن که بلا شد برای ما خرم دمی که باز شود مس ، طلای ما خود گر زقدر خویش نبودیم بی خبر کمتر زخاک راه نمی شد بهای ما مفتون دولتیم و دم از فقر می زنیم بوی ریا گرفته به خود بوریای ما ... به هر روی شعر این روزهای ما به آموزگارانی که بیش از شش دهه از عمر مبارکشان مثل « کیومرث عباسی قصری » طی شده نیاز مبرم دارد تا به خصوص جوانان به بیراهه نروند ، راستی وقتی افراد ارجمندی مثل استاد قصری از رسانه ها دورند ، رسانه ها نباید به سراغ این بزرگان بروند ؟! و مدیران و فعالان فرهنگی نباید سراغی از این پیرهای دود چراغ خورده بگیرند ؟ چقدر باید زمان طی شود تا شاعران هنرمندی مثل استاد قصری پرورش یابند ؟ این روزها نباید زمان آموختن از این معلمان بزرگ را از دست داد . حال قصری را بپرسیم و پای صحبت های زلالش بنشینیم. انتهای پیام/
93/04/21 - 08:22
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 177]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها